|
2008
|
|
|
Harro harro eginda nengoen nire aginte berri hura zela eta, eta poz pozik eguraldi distiratsu, eguzkitsu harekin eta kostaldearen askotariko itxurarekin. Orain banuen nahi adina ur, eta baita jaki onak ere; eta kontzientzia, berriz, nire desertzioagatik hainbeste ausiki zidana, lasaitua
|
nuen
neure kasa lortutako garaipen handiarekin. Nik uste nire pozak ez zuela hutsik izango ez balitz izan kontramaisuaren begiengatik, burlati segitzen baininduten kubiertan nenbilela, eta bere aurpegian etengabe ageri zen irribarre arraro harengatik.
|
|
2010
|
|
|
Hura zen, beraz, nire egoera? baina hara non, etxean urtebete eta erdi neramala, hortxe hortxe, nire kalkuluen arabera?, ezusteko atsegina izan nuen?!; nik goiz arratsaldeetan ikasten
|
nuen
neure kasa, baina ez inongo gidaritzarik gabe, astean behin fraide debozionista bat etxeratzen baitzitzaidan, gramatika irakaslea ere bazena, hurbileko jarraipena egiteko; egun seinalatu hartan ere, neure egitekoa egiten ari nintzen, normal, fraideak agindutako ikasgaiari helduta, metrikari eta ahapaldiei buruzkoa?, bat batean Bécquerren bosdun txiki batekin topatu nintzenean:... –Mi vida es un erial,/ flor que toco se deshoja;/ que en mi camino fatal/ alguien va sembrando el mal/ para que yo lo recoja?
|
|
|
Zer besterik pentsatu nuen nik umetan! Geroztik, bidea egina
|
nuen
neure kasa, erlijioaren fabulazioei neure logika kontrajartzen nien, bestela esanda: nola izan zitekeen aita santua infaliblea, puzkerrak ere botatzen bazituen, do txikian bazen ere???, halako eran, non apaizengandik eta gurasoengandik jaso nuèn mundua artesiz josia bainuen ordurako, neure egitura mentalak zaharkitzen hasi balitzaizkit bezala:
|
|
|
Zer besterik pentsatu nuen nik umetan! Geroztik, bidea egina
|
nuen
neure kasa —erlijioaren fabulazioei neure logika kontrajartzen nien, bestela esanda: nola izan zitekeen aita santua infaliblea, puzkerrak ere botatzen bazituen, do txikian bazen ere...? —, halako eran, non apaizengandik eta gurasoengandik jaso nuèn mundua artesiz josia bainuen ordurako, neure egitura mentalak zaharkitzen hasi balitzaizkit bezala:
|
|
|
Hura zen, beraz, nire egoera... baina hara non, etxean urtebete eta erdi neramala —hortxe hortxe, nire kalkuluen arabera—, ezusteko atsegina izan nuen...!; nik goiz arratsaldeetan ikasten
|
nuen
neure kasa, baina ez inongo gidaritzarik gabe, astean behin fraide debozionista bat etxeratzen baitzitzaidan, gramatika irakaslea ere bazena, hurbileko jarraipena egiteko; egun seinalatu hartan ere, neure egitekoa egiten ari nintzen, normal, fraideak agindutako ikasgaiari helduta —metrikari eta ahapaldiei buruzkoa—, bat batean Bécquerren bosdun txiki batekin topatu nintzenean:... " Mi vida es un erial,/ flor que toco se deshoja;/ que en mi camino fatal/ alguien va sembrando el mal/ para que yo lo recoja"; eta orduan —hamalau urte nituen, hamabostera bidean—, lilura!; eta orduan, miraria!; errebelazio bat izan zen:
|
|
2012
|
|
|
Gona beltza eta jaka gorria zeuzkan, eta gizaseme gazte bat zetorren berarekin; Coletteren ezkontzan, duela hiru urte, dantza lagun izan zuena. Senar zaharraren esaldia zuzendu
|
nuen
neure kasa: " Zuk uste baino ziztu biziagoan, Declos".
|
|
2020
|
|
|
Behinola zerbaitek iratzarri ninduen, ukitu batek sorbaldan. Txoriren bat, pentsatu
|
nuen
neure kasa. Baina zelan izango da txoria, Lucy?, egin nion errieta neure buruari.
|