2000
|
|
Eta, ai, zein urrun geratzen zitzaidan denbora eta sasoin hura, noiz eta Amsterdameko porturat iritsi bezain fite oilarraren moduan ibiltzen baikinen, oilotik oilorat, geure egitekoa egiten genuela ahalik eta lasterren eta fitezen! Eta nola maradikatzen
|
nuen
neure bizitzako aldi hura eta nola ahalketzen nintzen aldi hartaz!, nahiz eta ulertzen nuen, bertzalde, ezen ez zegoela ikasbide hoberik bizitzak berak eskaintzen ziguna baino eta ez zegoela zentzatze zentzuzkoagorik nork bere buruaren gainean egin zezakeena baino, gure hutsen zuzentzeko eta gure falten korrejitzeko eta erremediatzeko... eta bidean abantzatzeko eta aitzina egiteko, azken finean....
|
2005
|
|
Oraindik ere ez da sortu hiztegi hoberik. Nobiziatua igaro eta 21 urterekin (1955) junioratua egiten hasi nintzenean Loiolan, Plazido izan
|
nuen
neure bizitzako euskarazko lehen maisua. Ordura arte nire euskara etxean, Elgoibarren, ikasitakoa zen.
|
2010
|
|
Geure bilakaera honetan, baina, beste urrats bat egitea erabaki genuen 1971n, noiz eta zure gutunetako batean ongi idazten nuela esaten baitzenidan, eta ea ez ote
|
nuen
neure bizitza kontatzeko asmorik;. Psikoterapia ariketa bikaina ere izan daiteke zure kasuan?, gehitu zenuen, eta nik erronka onartu, eta halaxe ibili izan naiz geroztik, zuri tarteka idazten, baita orri batzuk bidaltzen ere?
|
|
hantxe nuen jarraibidea, eta hantxe eredua!; hantxe nuen, bai, funtsa, eta hantxe bizitza serio hartzeko aukera? eta hala, hain serio bizitzea erabaki nuen, gaixotasun larri bat nuen, azken batean, eta garaia
|
nuen
neure bizitzari zentzu bat emateko, txorakeriak alde batera utzita?, non aukerarik estuena egin bainuen: egun batzuk lehenago marrazkitxoen inguruko eztabaida izan nuen aitarekin, bai, eta portaera txar hura hartu nuen neure gaixotasunaren jatorritzat; banekien, bai, mila min eta beste hainbat ezin eragingo zizkidala tuberkulosiak, baina nik, ereduari jarraituz, haiek guztiak neure baitan onartu eta Jainkoari eskainiko nizkion, neure bekatuaren marka ez ezik, bekatari guztiena ere ezabatzeko.
|
|
berri gaiztoa —tuberkulosiaren aurkako borrokan gaixoak hiltzea zen araua, ez hiltzea salbuespena— ezin hobeto hartu nuen; gure amari esker, beharbada; jendeari" zerbait" erakusteko gogoa ere ez nuen makala, egia esan —anai arrebei eta guraso izebei bereziki—," neure munduan" bizitzeaz gain, heroi bat ere izan bainintekeen, adibidez; gainera, neure erlijioa nuen, gurutziltzatua gurtzen zuena: hantxe nuen jarraibidea, eta hantxe eredua!; hantxe nuen, bai, funtsa, eta hantxe bizitza serio hartzeko aukera... eta hala, hain serio bizitzea erabaki nuen —gaixotasun larri bat nuen, azken batean, eta garaia
|
nuen
neure bizitzari zentzu bat emateko, txorakeriak alde batera utzita—, non aukerarik estuena egin bainuen: egun batzuk lehenago marrazkitxoen inguruko eztabaida izan nuen aitarekin, bai, eta portaera txar hura hartu nuen neure gaixotasunaren jatorritzat; banekien, bai, mila min eta beste hainbat ezin eragingo zizkidala tuberkulosiak, baina nik, ereduari jarraituz, haiek guztiak neure baitan onartu eta Jainkoari eskainiko nizkion, neure bekatuaren marka ez ezik, bekatari guztiena ere ezabatzeko.
|
|
Geure bilakaera honetan, baina, beste urrats bat egitea erabaki genuen 1971n, noiz eta zure gutunetako batean ongi idazten nuela esaten baitzenidan, eta ea ez ote
|
nuen
neure bizitza kontatzeko asmorik;" Psikoterapia ariketa bikaina ere izan daiteke zure kasuan..." gehitu zenuen, eta nik erronka onartu, eta halaxe ibili izan naiz geroztik, zuri tarteka idazten, baita orri batzuk bidaltzen ere... harik eta Damaso anaia hil eta, 1972ko udazkenean, haren izkribua jaso nuen arte, Txopitea doktorearen eskutik; gero, badakizu:... irakurri nituen Damasoren orriak, utzi nizkizun zuri... eta orduan, argi eta garbi esan zenidan:
|
2011
|
|
Sarritan geure burua engainatzen saiatzen gara errealitatetik ihes egin nahian. Begiak itxi nituen une batez, ez nekien zer egin, nik ez
|
nuen
neure bizitza aldatzerik nahi, ez nuen heldu bihurtu nahi, txikitan nintzen ume polit hura izaten jarraitu nahi nuen, goizero amak esnatzeko musu goxo bat ematea nahi nuen... Ez nuen nahi ezer aldatzerik.
|
2012
|
|
Beldur ote nintzen, bada? Kokoteraino nengoen aitaz eta herrixkaz, eta, Josebak zioen bezala, eratua
|
nuen
neure bizitza familiatik urruti, nahiz eta kilometro bakar batzuetara egon, nire lanari lotuta, lagunen artean. Sakonegiak ziren gurasoekin irekitako amildegiak; bakoitzak bere bideari ekin behar genion.
|
|
Eta sarritan erakusten digu esperientziak gazteak harroputz eta aldakorregiak direla zaharragoen agindu zuhurrez gidatuak izateko. ...en aurrera joatea, lehen aukera izaten nuenean arazo horri buruzko neure iritzia, interpretariaren laguntzaz, argi eta luze emateko erabakia hartu nuen; eta nire aholkua kontuan hartu ala ez, halere gauza bat egiteko asmo sendoa nuen, alegia, Maiestateak sarri eskainia zidanez herrialde hartan geratzea, esker on handiz onartuko nuen mesedea, eta struldbrugg izaki goren haiekin elkarrizketan emango
|
nuen
neure bizitza, atsegin bazuten ni onartzea.
|
|
Orain, zenbait azalpen eman behar ditut sekula ezagutu ez dudan gizabanako baten bihotz barreneko sekretuak jendaurrean zabaltzera bultzatu nauten zioen gainean. Gutxienez haren adiskidea izan banintz, edonork ulertuko zukeen benetako adiskidearen arinkeria maltzurra; baina behin bakarrik ikusi
|
nuen
neure bizitza osoan, gurdibide batean; horrenbestez, ezin dut haren aldera sentitu adiskidetasunaren mozorropean ezkutaturik egon ohi den gorroto ulergaitz hori, zeina lagun hurkoaren heriotzaren edo ezbeharraren zain baitago haren buru gainera gaitzespen, aholku, iseka eta auhen jasa batez oldartzeko, txingor erauntsiaren antzera.
|
|
Pentsatzen jartzen banaiz jende gehienaren aldean zerbait arraroa, desberdina, egin
|
nuen
neure bizitzako mementoren batean, kontzientzia objekzioa da etortzen zaidan aurreneko gauza. Francori gutxi geratzen zitzaion garaia zen, eta haren ondorena, erregimenaren agonia.
|
2018
|
|
Luzaz egon nintzen, arreta leiho inguruko puntu batean tinko, arrotzaren aurpegira begiratzera ere ausartu gabe. Errepasatu
|
nuen
neure bizitza, saiatu nintzen hainbeste urtean izandako etsai guztien eta adiskideen aurpegiak eta izenak gogoratzera. Ordurako hilda behar zuten gehienek:
|
2023
|
|
Psikologo jauna, Minho ibaian gora nindoala, gogoratu nuen gaztetan jaioterritik atera eta mundu zabal ezezagunera joan nahi nuela, non bizimodu berri eta zoriontsu bat izatea espero bainuen. Hainbat urteren ondoren, ontzia hondoratu zaion naufrago baten gisan ikusten
|
nuen
neure bizitza ibaiertzetik oinez jaioterrirantz itzultzen ari nintzela. Zenbat esperantza hutsegin, zenbat asmo frustratu nekar  tzan zakutoan.
|