|
2002
|
|
|
Bi urte igaro ziren horrela, nire homosexualtasuna adierazteko nahia modu neurrigabean handitzen eta handitzen zihoan heinean. Denbora horretan, mila alditan desiratu nuen norbaiti kontatzea, baina aldez aurretik planeatutako estrategia aurrera eramateko zorian nengoenean, beti kokildu eta atzera bota behar izaten
|
nuen
neure burua. Eta kontua da ez nekiela zergatik gertatzen zitzaidan beti bera lagunen aurrean.
|
|
2005
|
|
|
Bitartean beste bat, arropa eranzten hasi zait. Inpotentzia sentitzen
|
nuen
neure erraietan, nahi eta ezina, hiltegira bidean doan animalia banintz bezala, pertsona izateko eskubiderik gabea, zer eta beraiek ez diren arraza batekoa, judutarra izateagatik. Jarraian, nire gorputza ukitzeari ekin diote.
|
|
|
Zer egin nezakeen? Arratsalde batzuetan korrika egite ra joaten nintzen, eta zorrotz jokatzen
|
nuen
neure buruarekin. Guztiz kikildurik amaitzen nuen; baina, berdin zitzaidan, gorputza izerdizjosita edu kitzeak harro sentiarazten ninduelako.
|
|
|
Fruitu lehorrak... Hala ere, ez
|
nuen
neure irudian hobekuntzarik nabaritu, pisatzeak beldurtzen ninduen, eta denboraldi bat itxarotea pentsatu nuen hainbeste miresten nuen baskularen gainean jarri aurretik. Honako hau zen hasieran irudikatutako helmuga:
|
|
|
rantzizkoa egiten nuen. Gose nintzenean, zigarro bat pizten nuen, neure gosea asetzen zuelakoan, eta nahiago
|
nuen
neure idea kuttunarekin jarrai tzea sorturik nuen helmuga oztopatzea baino.
|
|
|
Ez al zen nahikoa egiten ari nintzen esfortzua? Zerbait gehiago jarri behar
|
nuen
neure partetik.
|
|
|
an? Zergatik ez
|
nuen
neure logela handiagoa ikus ten. Edota eguzkia?
|
|
2008
|
|
|
–Maite haut! , esan
|
nuen
neure baitan. Edo agian oihuka.
|
|
2011
|
|
|
Halako batean isiltasun eske hasi zen Ana. Pentsatu
|
nuen
neure azkena izango zela, lotsaz hilko nintzela, baina ez, ia ia hil nintzen, baina ez lotsaz, amorruz baizik. Baina nolatan?
|
|
|
Askatu eta kontu handiz ireki du: . Behin jan
|
nuen
neure hitza. Ez da berriz gertatuko.
|
|
|
Gauero gauero milaka bira ematen nizkion buruari ea zer gertatu zitzaigun, ez nuen ulertzen zerk bultzatzen zuen ni horrela apartatzeak, ez baitzen gure artean ezer txarrik gertatu. Beti arrazoitu nahi izaten
|
nuen
neure burua nerabeen umore aldaketak zirela-eta, baina nik ezin nuen gehiago, eztanda egin beharra neukan, ez nekien nola atera nire buruan zegoen eta lo egiten uzten ez zidan arantza hura.
|
|
|
Sarritan geure burua engainatzen saiatzen gara errealitatetik ihes egin nahian. Begiak itxi nituen une batez, ez nekien zer egin, nik ez
|
nuen
neure bizitza aldatzerik nahi, ez nuen heldu bihurtu nahi, txikitan nintzen ume polit hura izaten jarraitu nahi nuen, goizero amak esnatzeko musu goxo bat ematea nahi nuen... Ez nuen nahi ezer aldatzerik.
|
|
2012
|
|
|
jartzen zuen urrezko letretan. Printzesa bat ez, baina batzuetan polita ikusten
|
nuen
neure burua. Baina egun hartan printzesa baino munstroago sentitzen nintzen.
|
|
|
Maren, tuntuna zara! Zer nolako saltsatan sartu zaren, pentsatzen
|
nuen
neurekiko.
|
|
2013
|
|
|
Gau hartan, afaltzeko orduan, aitak, amak eta hirurok inoiz baino isilago afaldu genuen. Nik, amaitzean, nire logelara nindoala, zerbait entzun
|
nuen
neure atzean, nire gurasoek esaten zidaten zerbait.
|
|
|
Horixe da bere bizitza, etengabeko metamorfosia. Eta ni ere hemen, amaren sabela utzi
|
nuen
neure etxea betetzeko, eta hura utzi berri dut. Jasotako ukabilkadek aldatzera behartzen naute, metamorfosia egitera, buruan darabildan samina sendatzera, zauriak amonak sendabelarrekin egindako kremaz igurtzita.
|
|
2018
|
|
|
Eta beraien errespetua galdu nuen. Neuk bihurtu
|
nuen
neure burua animalia basati haien harrapakin. Ondo merezia nuen!
|