|
2015
|
|
|
Gure Probintziala izandako bat hil zela esan zidaten, (hil zenean beste Probintzia bateko Probintziala zen); nik izan
|
nuen
harekin harremana eta egintza on batzuengatik harekin zorretan nengoen. Pertsona bertutetsua zen.
|
|
|
Gainerako guztiek batera baino nahigabe handiagoa eman zidan honek. Pentsatzen jarri nintzen ni neu ez ote nintzen izan bide eta neuk ez ote
|
nuen
hura minduta egotearen errua, eta ikuskari hauek ez ote ziren begitazioak, neukan otoitz guztia engainua, eta ez ote nenbilen engainatua eta galdua.
|
|
|
pozten zela fundazioa kontrakotasun handi handiaz egiten zelako, monasterio honetan Jauna bene benetan zerbitzatua izango zen seinalea zela hori, deabruak hainbesteko ahaleginak egiten baitzituen egin ez zedin, eta inola ere ez nezala onar errenta edukitzerik; eta oraindik bi edo hiru aldiz ekin zidan gutunean, eta horrela egiten banuen, gauza guztiak neuk nahi nituen erara egingo zirela. Nik ordurako beste bi aldiz ere ikusia
|
nuen
hura hil ondoren, eta ikusia nuen hark zuen aintza handia, eta hori dela-eta ez zidan beldurrik eman, bestera baizik, poz handia eman zidan; izan ere, beti agertu ohi zen gorputz aintzatsuz, aintzaz beterik, eta niri poz handi handia ematen zidan hala ikusteak. Gogoan dut lehenengo aldiz ikusi nuenenekoa, zein zoriontsua zen niri esanez, zorioneko penitentzia izan zela egin zuena, hainbesteko saria lortu baitzuen.
|
|
|
pozten zela fundazioa kontrakotasun handi handiaz egiten zelako, monasterio honetan Jauna bene benetan zerbitzatua izango zen seinalea zela hori, deabruak hainbesteko ahaleginak egiten baitzituen egin ez zedin, eta inola ere ez nezala onar errenta edukitzerik; eta oraindik bi edo hiru aldiz ekin zidan gutunean, eta horrela egiten banuen, gauza guztiak neuk nahi nituen erara egingo zirela. Nik ordurako beste bi aldiz ere ikusia nuen hura hil ondoren, eta ikusia
|
nuen
hark zuen aintza handia, eta hori dela-eta ez zidan beldurrik eman, bestera baizik, poz handia eman zidan; izan ere, beti agertu ohi zen gorputz aintzatsuz, aintzaz beterik, eta niri poz handi handia ematen zidan hala ikusteak. Gogoan dut lehenengo aldiz ikusi nuenenekoa, zein zoriontsua zen niri esanez, zorioneko penitentzia izan zela egin zuena, hainbesteko saria lortu baitzuen.
|
|
|
akats larria nuen oso eta hortik kalte handiak etorri zitzaizkidan eta hauxe zen akatsa: norbait niganako joera izaten hasten zela ohartzen nintzenean eta atsegin bazitzaidan, harengana hain biziki zaleturik, oroimena harengan pentsatzera lotzen zitzaidala, Jainkoa iraintzeko asmoz izan ez arren; hala ere, poza hartzen
|
nuen
hura ikustean eta harengan pentsatzean eta haren gauza onak ikustean. Hain gauza kaltegarria zen, non arima nahiko galdua baitzekarkidan.
|
|
|
8 Lehenengo zortzi egunetan asko sentitu nuen; nire huskeriaren berri jakin zelako susmoa izan nuelako gehiago, han egoteagatik baino. Izan ere, ni ordurako nekaturik nengoen eta Jainkoaren beldur handia
|
nuen
Hura iraintzen nuenean, eta labur labur aitortzen saiatzen nintzen. Urdurinengoen, baina zortzi egunean, eta uste dut baita gutxiagoan ere?
|
|
|
Beste behin, toki honetatik urrun nengoela, ikusi
|
nuen
hura nola altxatzen zuten gora aingeruek; ikuskari honen bidez haren arima oso aurrera zihoala konturatu nintzen. Eta horrela izan zen; izan ere, pertsona batek gezur beltza zabaldu zuen haren ohorearen aurka, berak aurrez mesede handiak egin eta izen ona eta arima sendatu zizkion batek; eta poz handiz eraman zuen eta beste egintza batzuk egin zituen Jainkoaren zerbitzurako eta hainbat jazarpen eraman ere bai.
|
|
|
13 Nik ez nuen nahi hura baino besterik etor zedin nire laguntzailea eta biokin; izan ere, hain arduratsua izanik nahikoa
|
nuen
hura, eta zenbat eta zalaparta gutxiago, hobeki ibiltzen naiz bideetan. Honetan ordaindu beharra izan nuen, haranzkoan hain ongi ibili izana.
|
|
|
13 Hark alde egin zuenean, konturatu nintzen gogo handia zuela fundazioa egin zedin eta orain dugun prelatuari, frai Anjel Salazar maisuari, ekin eta ekin egingo ziola, onar zedin; eta presa handia hartu
|
nuen
hari idazteko, arren eskatuz ez zezala baimenik eman, eta arrazoiak agertu nizkion; gero idatzi zidanez, ez zuen eman nahi izan, nire oniritziaz izan ezik.
|
|
|
Frai Joan Gurutzeko zeritzan. Nik bihotzez goretsi nuen gure Jauna, eta hari hitz eginez, zeharo poztu ninduen, eta jakin
|
nuen
harengandik berak ere kartusiarretara joan nahi zuela. Nik buruan zer asmo nerabilen agertu nion eta arren bai arren eskatu nion, itxaron zezala Jaunak monasterio bat ematen zigun arte, eta zein on handia litzatekeen, hobetzekotan, Ordena beraren barruan izatea, eta horrela Jauna askoz ere hobeki zerbitzatuko zuela.
|
|
|
Sakramentuak harturik eta Azken Oliadura eman ondoren, hain alai eta pozik egonik, hitz egin zekiokeen, zeruan Jainkoari eta debozioa diegun santuei gu gomendatzeko esanez, beste lurralde batera joango balitz bezala. Azken arnasa eman baino pixka bat lehenago sartu nintzen ni han egoteko, Sakramentu guztiz Santuaren aurrera joana bainintzen Jaunari harentzat heriotza ona eskatzera; eta sartu nintzeneko, haren oheburuan ikusi
|
nuen
Haren Maiestatea, oheburuaren erdian. Pixka bat zabalik zituen besoak, gaixoari laguntzen bezala, eta esan zidan:
|
|
|
Eta haren mende jarri ginenean, gure Jaunagandik ulertu nuen nik hala jartzea komeni zela, eta ongi egina zela zirudien gero; izan ere, Ordenako diferentzia guztietan haren laguntza handia izan genuen eta gertatu ziren beste gauza askotan garbi ikusi zen; egundo ere ez zuen utzi inongo elizgizonek bisita zitzan ezta ez zuen egiten monasterio hartan nik eskatzen niona baino besterik. Honela igaro zituen hamazazpi urte, gutxi gorabehera, ez bainaiz ongi gogoratzen, eta nik neuk ere ez
|
nuen
haren mende egotetik aldatzeko asmorik.
|
|
|
Nik ezin nuen hori eraman, gogoratzen nintzenean bere izenean ahaleginak egiteko esan zidala Jaunak, eta hain ziur nengoen egingo zela, non ia ez baitzidan ezerk saminik ematen. Aita probintzialak ematen zidan soilik, eta bihotzez sentitzen
|
nuen
hura gurekin etorri izana, haren lagunek egingo ziguten probetxuaz ezjakinean banengo bezala, gero esango dudanez. Samin honekin nengoela, eta nire lagunek handia zuten (baina hori ez zitzaidan batere axola niri, probintzialarena baizik), otoitzean ari ez nintzela, gure Jaunak hitz hauek esan zizkidan:
|
|
|
Madriletik bidali zituenak ez dira iritsi; han zetorren, igaro zuen zalapartari buruz ari den oroit-idazkia edo agiria. Uste dut ez dela galdu gutunik, lehenengo orria izan ezik; han kontatzen zen nola hartu zuen abitua ene Isabeltxok eta zein atsegin handia izan
|
nuen
haren amarekin; gure aitari zenbait galdera eginez ama priorearen eta ahizpen gutunak ere hara zihoazen, eta ezer esan ez duenez gero, uste dut galdu egingo zirela. Esan biezat datorren lehenbizikoarekin.
|
|
|
5 Sinets beza berorrek, haiek ezin dutela esan egiaz hemen ezer gaizki egiten ikusi zutenik; izan ere, Pedro atean zegoen eta haiek ikustean nire nebari esatera joan zen. Sentitu
|
nuen
hura korrejidorearekin etorri izana; dena dela, gutxi balio du, haien irudipenak, beharbada, gure egiak baino gehiago sinetsiko baitira. Mesedez, bidal beza berorrek norbait gertatu den guztia gure aitari kontatzera, ez baitago astirik idazteko?
|
|
|
3 Hemen egin nahi zen zaldunaren ezkontza, berorrek idatzi zidana, ez zen gauzatu, ezta ez zuten nahi izan hemen. Ama prioreak goi goian jartzen du andregaia eta zoriontzat izango
|
nuen
hura guri egokitzea. Oso maite du berori eta bisitatzera etorriko zait.
|
|
|
3 Nire Isabel loditxo ikusi dut, Jainkoa goresteko koloreekin. Madrilen ere ongi daude, baita Joana anderea ere, berorren aitatasunaren arreba; orain dela gutxi jakin
|
nuen
haren berri.
|
|
|
Jainkoa izan bedi berorrekin eta oso santu egin beza. Gabrielak ez dagoela osasunez ongi idatzi dit; honen zati handi bat idatzi ondoren, irakurri
|
nuen
haren gutuna; urdaileko mina duela dio. Jainkoak nahi beza gehiago ez izatea.
|
|
|
Jainkoak nahi beza gehiago ez izatea. Ez dakit noren esku utzi
|
nuen
haren ardura hartzea. Priore ordearen kontura gera dadila, eta obedi diezaiola eta haren osasunaren kontu izan dezala, niganako maitasunagatik, nahigabe handi handia izango baitut hura falta bazaio.
|
|
|
Mesedez eskatzen diot berorri, esan diezaiola, idazten duen eran obratzen badu, oso ongi irakurtzen ez badu ere, barkatuko diogula. Poz handia hartu
|
nuen
haren gutunaz, eta hari erantzunez, profesa egiteko baimena bidaltzen diot; gure aitaren eskuetan egiten ez badu ere, hura asko atzeratzen bada, ez dezala egin gabe utz, berorrek besterik ez baderitza; esku onak dira berorrenak beloa emateko eta ez du besterik pentsatu behar, izatez den bezala, Jainkoaren eskuetan egiten duela baizik.
|
|
|
3 Joan Ovallek gutun luze luze bat idatzi dit; han esaten du zein estimu handitan duen berori eta zer egingo lukeen berorren alde, eta uste zuen berorri zegokion arazoan Cimbrón zela dena egiten eta desegiten zuena, eta hura izan zela nire ahizpa ez etortzearen motiboa. Benetan sinesten dut jeloskortasun sentimendua dela dena, horrelako izaera baitu; nahiko sufritu behar izan
|
nuen
harekin Guiomar anderea eta biok adiskide ginelako. Cimbróni egozten dio erru guztia.
|