Bilaketa
dist.
non
lema/forma
nola
bilaketa
kategoria
Iragazkiak

Emaitzak: 227

2000
‎Irlandar zinemarekin bezalaxe gertatzea nahi nuen, hau da, esertzen zaren unetik, musikak herrialde horretan kokatzen zaitu. Ba, hori bera nahi nuen gure filmarekin: Euskal Herrian gaudela nabarmentzea, baina ez modu bigun eta folklorikoan, ausarki baizik.
‎Batek daki. Azken aldi horretan, semearekikoek ez zuten amaren bitartekaritzaren lehengo beharra, eta Kristinarekin izandako enkontruan ez nuen gure plana aipatzeko paradarik izan. Kirol instalazioetatik kanporatzen ari nintzela topatu nintzen Josefinarekin.
‎Irriño hilgarrian ezagutu nion ekialdeko nagusitasun komertzial zein filosofikoa agerian uzteko irrikan zegoela. Erakuspena nire aurpegian egiteko paradarik eman nahi ez, une hartantxe erabaki nuen gure janari moldeak maiteago nituela exotikoak baino. Ez zen, hain segur ere, jarrerarik aproposena xarmatu nahi duzun neskaren aitzinean.
‎Osaba Andoni ikusi genuen geuregana  tzen, eta haria aldatu genuen. Ez nuen gure aitak edo amak ipuinaren berri jakiterik nahi. Apaiz izan nahi nuen gainera.
‎Berehala nekatu nintzen. Arratoien begi distiratsuak ikusten nituen ganbarako hormazuloetan, eta haiek egur gainean ateratzen zuten hotsa nabaritzen nuen gu guztion ha  tzen mugimendu bakoitzean. Ez zuen hotz handirik egiten, baina haizeak dena inguratu nahi zuen, eta atariko zuhaitzaren adar sendoen hostoak ganbarako leihatila zigortzen ari ziren.
‎Orduan nik neuk aholkatu nion nazioaren onerako egia osoa ez esatea. Azken batean, bekadunarekin izan zuen harremanak batez ere gure bikoteari eragiten zion eta nik barkatu egin nuen; barkatu egin nuen bera maite dudalako eta damutu zelako; barkatu egin nuen gure familia aurrera atera nahi dudalako. Barkamena amodio bizitzan ezinbesteko gakoa da, barkamena eta, jakina, egia...
2002
‎Izan, ordea, oso baketsuak dira, sobera. Egun batean arratoi bat ikusi nuen gure atariaren ondoan. Bi zakurrok ekarri, usaintzen denbora luzea eman eta, azkenean, ez zioten deus ere egin.
2003
‎Hazparneko beretterrek bizkitartean, irakurtzen ahal ge nuen gure elizako sakristian: Verus flamen item duumvir pagique magister, erran nahi baita,. Verus deitu apez, auzapez eta herriko buruzagi?
‎egin zion dei gogoangarri hura? Gogoetan nengoelarik egun batez, zer perpaus hautatuko nuen gure gazteriari aipatzeko, gogora zitzaitan, haiei gehienik agrada ahal dakioketen gauza dela Gerla; zeren jende gazteak eta bereziki eskualdunak bere baitarik emanak baitira gudura eta gatazkara. Eta nola gaztei eman behar baitzaie hekien disposizinoari dagokan enplegua; hargatik hautatu dut nik ere hemen aiphatzeko, gerla?.
‎Nork daki Peter noiz ikusiko dudan berriz? Hain aspalditik itxoiten nuen gure harremanak momentuan ditugun bezain onak izaitea! Segur naiz honekin ere besteekin bezala pasatuko dela, eta momentu baten buruan ez didala gehiago idatziko.
‎Inoiz edo behin, Frischen liburua besaulkian utzi eta nire gainera oldartzen zen eta inolako hitzaurrerik gabe hasten zitzaidan hozkaka belarrian edo lepoan," bera bezalakoxea zara" esanez. Monikaren etxean egin nituen egunetan beti sumatu nuen gure artean idazle suitzarraren itzala, baina itzalak oztopo txikiak dira maitasuna berria denean. Lehen ere esan dut, Monika gaztea zen eta pixka bat eroa gauza batzuetan.
‎Nik neure artikuluan, Thomas Pynchon idazle iparramerikarrarekin alderatzen nuen gurea. Nobelagile hau 1937an jaioa dela bakarrik dakigu eta ez du elkarrizketarik ematen, ez du bere liburuen promozioan parte hartzen.
‎Une hartantxe gogoratu nahi izan nuen gure kausa galdurik hurbilena eta presazkoena hantxe zegoela, gugandik apenas ehun berrehun metrora, eta hartara bideratu behar genituela gure indar guztiak. Hitza ahotik zintzilik utzi ninduten, ordea:
‎Geldi geratu nintzen, itxura batean errespetuz, baina ingurua lasaitasunez aztertzeko baliatuz. Eta hantxe ikusi nuen Gure Gizona, Zubia deritzen lekuan. Jesarrita, egunkaria irakurtzen ziharduen.
‎Zulo ziztrin batean sartu gintuzten. Bost minutu baino gutxiago behar izan nuen Gure Gizonari agindu zehatzak emateko. Gero libre utzi zuten.
‎–Hau dena Ibaiganen izan zen. Han ikusi nuen gure aristokrata itxurako agintari hura –hau esateko bisitariari begietara begiratuz hitz egin nion.
2004
‎Memoriarik gabeko ginen. Doktoretza egiten jardun nuenean jakin nuen gure aurretik ere emakume asko ibili zela euskalgintzan. Baina memoria txikikoak ginen:
‎Baina memoria txikikoak ginen: gerra ondorena, frankismo bete betea… Nik, adibidez, Maritxu Barriola ezagutzen nuen gure amaren laguna zelako; Elbira Zipitriaren berri, ikasi egin genuen. Baina gauza askok ihes egin ziguten.
‎Ekainaren 30ean Arantxa UrretabizkaiariBe rri a n (Ta rtea gehigarrian) egin zioten elkarrizketa batean berriz baieztatu nuen gutariko batzuek aspaldidanik dakiguna: idaztea, emakumeentzat, zeregin ia klandestinoa da, bizio pribatua, norberaren inguruan zalaparta handirik atera gabe burutu beharrekoa.
‎Eta bai ikusi ere. Ametsetan bezala, zakuz kargatutako Chevrolet kamioia ikusi nuen gure haranean sartzen, berarekin korrika apustuak egiten nituenean bezalaxe.
2005
‎Gero beste hitzaldi bat Nietzche/ Junger da, hau berau Iruñean eman nuen beste hitzaldi bat da. Hemen eskandalu bat egon zen Junger Doctor Honoris Causa egin zutelako, bat Alemanian egon baldin bada, alemanek pixka bat ezkutatu egiten dute eta hemen Doctor Honoris Causa, eta orduan esan nuen gu non gaude. Alegia Gernika bonbardatu zuenen herriko idazleak badaude ezta?
‎Hori jakinik, harremanetan jarri nintzen bildumaren ardura duen Mikel Atxaga kazetari eta eragilearekin, halako proposamena egiteko. Hitz bitan esanda, xedea nuen guretzat ezagunak ziren eta jurista euskaldunontzat oinarri izan zitezkeen euskaldun legelari aitzindarien biografiak begien bistan jartzea.
2006
‎behin, uste gabe, topatu nuen gure etxeko atean...
‎Bakarrik eta triste imajinatzen nuen gure azpiko auzoa, eta besarkada bat ematera jaisteko ideia etortzen zitzaidan halakoetan; baina gero borrokakide eroriak eta ihes eginak zetozkidan gogora, eta" izorra dadila" esaten nuen, txibatoa baldin bazen hori zen-eta merezi zuen gutxienekoa.
‎Bidaxunen izan nintzen egunetan, hamalau bat lagun zenbatu nituen han, jende gehien bildu zen egunean. Agaramont behin baizik ez nuen gure artean ikusi. Ministroak, bertzalde, baimena zuen, igandean, gazteluko kaperan egiteko afariaren ospakizuna.
‎Ez zidan gauza handirik agindu. Une batez pentsatu nuen gure aita zenaren ugazabak eskatu ziolako onartu ninduela, ez zuela nire behar handirik.
‎Ke artean itotzen nengoela, zerbaitek jo ninduen eta uretara jausi nintzen. Urrunetik ikusi nuen gure ontzia hondoratzen. Azken hondoratu zena masta nagusiko ikurrina izan zen.
‎Kontua erabakita zegoen. Ezagun nuen gure Renee. Metro eta erdi baino ez zuen egingo zutik, baina oso luzea zeukan kemenaren soka.
‎Zuztarrik bagako galdera iritzi nion, baina erantzun beharrekoa. Eta hobe erantzun izan ez banio, umeak sexuaren bidez egiten direla horrela esatea, nori eta emakume presbiteriano hari, thanksgiving gauean familian norainoko puritanoak eta fededunak ziren erakutsi zidanari, ba hari halakorik esatea ez zitzaidalako gustuko egiten, baina erantzuna eman beharra zegoen, eta ea ba horrela zabaldu egiten nuen guk biok ere geure artean zeozer egiteko bidea. Edo zirrikitu bat behintzat.
2007
‎Tresnatua izan zen. Jakintsu preziatuaren ehortzetak Uztaritzen iragarri zirela aditu nuen Gure Irratian. Kazetariaren arabera, bertsio ofiziala baitzen, ikerlariak bere buruaz beste egin zuen.
2008
‎Nire jakin minak, nolabait, indar handiagoa izan zuen nire beldurrak baino, ez baitzidan nengoen tokian geratzen utzi, eta, arrastaka, bide bazterreraino igo nintzen ostera; handik, burua isats sastraka atzean gordeta, ederki menderatzen nuen gure ate aurreko kamioa. Nik tokia hartu bezain laster hasi ziren iristen etsaiak, zazpi edo zortzi, denak korrika bizian, lurra konpasik gabe zanpatuz, eta farola zeraman gizona pixka bat aurretik zutela.
‎»Hunkitu egin nintzen zeharo, beste horrenbeste gertatuko zitzaizun zuri ere?, eta, erruki hutsagatik, hantxe bertan kontratatu nuen gure ontziko sukaldaria izateko. John Silver Luxea esaten diote, eta hanka bat galdua du; baina hori gomendioa ere badela iruditzen zait niri, bere herriaren aldeko zerbitzuan galdu baitzuen, Hawke* hilezinaren agintepean.
‎Kapitainarentzat ere izan nuen azken pentsamendu bat, hainbeste aldiz hondartzan harantz eta honantz ikusitako gizon harentzat, hiru adarreko kapela buruan, sable orbaina masailean, letoizko katalexu zaharra lagun. Geroxeago, kamioaren bihurgunea pasa, eta bistatik galdu nuen gure etxea.
‎Eztabaidaren bat ere izan nuen lagunen batekin eskolan, hori zela eta ez zela. Azkenean onartu behar izan nuen gure etxekoa besteak bezalakoa zela, soilik berniza zuela gainetik.
‎Pasai San Pedrokoa izanik, oso pozik nago herriko trainerua sailkatu egin delako, bederatzi urte kanpoan izan eta gero. Lagunek eta mezu ugari bidali zizkidaten emaitzarekin, eta gertutik jarraitu ahal izan nuen gure arraunlarien lana. Lasai, ez naiz estropada aztertzen hasiko, hori Ibon Gaztañazpik ederki egiten baitu.
‎Aspaldian izan dut gogoan Sun Microsystems enpresako buru batek 90eko hamarraldian esana, alegia," sarea dela ordenagailua", baina entzun nuenetik pentsatu izan dut oraindik goizegi zela horretarako. Ordea, uda honetan sartu nintzenean Apple enpresaren webgunean ikusteko zer zen MobileMe zerbitzua, bideoa ikusiaz batera, pentsatu nuen gure artean dela cloud computing delakoa, hodei informatikoa.
2009
‎Guk ez genuen Euskal Herria ezagutzen. Esan ohi dudanez, ez dut tesirik egiten ezagutzen ez dudanari buruz, eta nik ez nuen gure Herria ezagutzen. Muntatzen ari ginela," hara!, hemendik has gintezke, eta han bukatu.
‎Hori ez nien arestian esan, ezohiko bilera haren arrazoia azaltzeari korrika eta presaka ekin nionean, baina susmoa baino gehiago zen. Azkenaldian, farolen jiran ibiltzen diren tximeleta marroi iletsuen gisara, ilunabarrero itzal bat hurreratzen igartzen nuen gure ezkaratz ingurura. Itzal hura.
‎Gogoan nuen gure aitzineko aldia.
‎Sekula ez zitzaidan axola izan zerk hartaratuta edo nork erabakita egin zen zuen kanbiamendua. Susmatzen nuen gure ama ez zela ibiliko azpijokotik aparte. Louvren heltzen diren azpijoko gehienek ama dute etorki edo abiaburu.
‎Bizkarra uzkurturik egin nuen gure trintxeretarainoko tartea. Lasterka eta itsuka abiatuta, joatean Maizeauri eta bioi bidea erakutsi ziguten hesolak berehala galdu nituen itzultzean.
‎Bizkarra erakutsi nien. Mugimendu horrekin begiz begi egin nuen gure begiraleen buruzagiarekin. Suitzarrak bere pika dantzatu zuen nire aitzinean.
‎Bi hirugihar xerra eta katilukada bat irin neukan. Hirugiharra frijitu eta irinarekin taloa egin nuen gure alorraren eta Ballaraten artean kanpatu nuen aldi bakarrean. Ballaratera heldu nintzenean txekea iritsi gabe zegoen artean.
‎NAROA. Ia hondatu nuen gure adiskidetasuna burutazio txatxu batengatik!
‎KANDIDO. Eta ni non geratzen naiz? Uste nuen gure harremana Aliziarekin izan zenuen adiskidetasuna baino sendoagoa zela.
‎Nekaturik nengoen AEBetako rock formula klasikoarekin, eta beste estilo batzuetara zabaldu nahi nuen gure musika. Nick Urataren hitzak dira.
‎Euskararen aldeko borrokak etengabea izan behar du. Aitortu nuen gure Herriko Etxean ere gertatzen direla ulertu ezin diren gauzak. Seguru nago oker hori konponduko dugula.
‎Ordu asko eraman omen zion itzulpen lanak, baina gu ezagutu aurretik harekin entretenitzen omen zen. Paper txar haiek ekarri zizkidanean, gosea zer zen ba ote zekien, zirikatu nahi izan nuen gure zahagi handia. Baina ostegun gau hartan, barre egiteko gogo gutxi; ezertarako gogorik gabe harrapatu ninduen.
2010
‎Garbi dudana da deus egin gabe ez dela deus aldatzen. Danimarkan preso geundela, garbi ikusten nuen gure ekintzak eragina zuela. Jendea ez mobilizatzeko inertzia dago, baina mugituz gero gauza asko lortu daitezke.
‎Météo France zen nire orduko profeta eta haren arabera itxuratzen nuen gure uda: hurrengo egunetan eguzkiak gogor joko zuen eta udatiarrak hondar sail batengatik lehiatuko ginen.
‎Baina Kandido... berriz Alizia? Uste nuen gurea garrantzitsua zela.
‎OLGA. Uste nuen gutaz hitz egingo genuela. Zutaz, nola zauden.
‎Gauzak garbi esanda, sekula ez nuen gure harremana esparru publikora eroan nahi izan, hori egia da: egoera egokiena bakoitzaren A bizitzari B bizitza hori gehitzea zen, eta nik neuk ez nuen eragozpenik izango urtetan sistema harekin jarraitzeko.
‎Azken orduan, ordea, ez bidaltzea erabaki nuen. Kapitulu bati txanda pasa egiten ari nintzela iruditu zitzaidan, hurrengo egunerako utzi behar nuen gure artean sortzen ari zen korapiloa askatzeko neure aldetik mahai gainean jarri behar nuen karta definitiboa kanporatzea. Eta nahiago nuen nire hitzekin egin, Leterenekin baino.
‎Ez dut uste don Juan Antonio Ama Nagusiarekin hitz egitera ausartu zenik, harrera oso ona egin zidatelako. Hasierako bi urteak oso onak izan ziren, ia egunero ikusten nuen gure kapilaua eta oso erraza egin zitzaidan bizimodu berrira egokitzea, kanpoko munduari uko eginda bizi behar izanagatik. Bageneuzkan gure arteko ezin ikusi edo sesiotxoak, baina gure artean harreman serio baina oso ona geneukan.
‎Zain geratu naiz, pixka bat urduri. Imajinatzen nuen gure burkide bizitzako zein egun berezi azalduko ziren testu haietan. Gladysek —klubeko kiderik adintsuena da, laurogei urte ditu— broma egin dit nire oinaren mugimendua zela-eta.
‎Kaliforniako lurraldea ikusi nuen gure azpian, Ramuntxoren osaba bizi zen lekua. " Barkatu galdetzea, baina, zergatik deitzen zara Vladimir?
‎Nik lehen sinpatia handiagoa nion, gustura hartzen nuelako bere izaera desprejuiziatua, hemengo jende gehienarena hain da lehor eta tristea (ni follan ni dejan follar). Orain gertuegi hasi naiz sentitzen berarengandik eta, egia esan, nahiago nuen gure artean lehen zegoen distantzia.
‎3. Joannes Etcheberri Sarakoarenak dira hitzok: " Gogoetan nengoelarican egun batez, cer perpaus hautatuco nuen gure gazteriari aippatzeco, gogora citçaitan, hei guehienic agrada ahal daquioqueten gauça dela guerla: zeren gende gazteac, eta bereciqui Escualdunac bere baitharic emanac baitira gudura, eta gathazcara; eta nola gaztei eman behar baitçaje hequien disposicinoari dagocan enplegua; hargatic bada nic ere hautatu dut hei hemen aippatceco guerla.
‎Izan ere, nola aitortu berari Joxerra Sarragoitik Parisko Pompidou zentrotik niri egindako dei hartaz ondo asko gogoratzen nintzela eta, bidenabar, neronek komentatu niola Iturriotzi, ondoko egunetan egindako bazkari batean, elkarrizketa telefoniko hura bere xehetasun guztiekin? Berdeegi sentitzen nuen gure artekoa halako arriskua hartzeko, eta zeruaren urdina jo nahi nuen Irantzurekin. Gaur bertan aitortuko nioke, beharbada, nire emaztea ez balitz.
‎Iraganera berriro itzultzeko aukera banu uste dut gauza bera erantzungo niokeela, baldarkeria gutxiagorekin, hori bai, dotorezia mantentze aldera. Jakina, maltzurki jokatu banu eta erantzun diplomatikoagoa eman banio, lortuko nuen gure artekoa hainbatean luzatzea eta, bide batez, proposatzen zidan bizitza erosoaz gozatzen jarraitzea –ez dakit oraindik kontatu dudan bere aitak Mallorcan inoiz erabiltzen ez zuen bigarren egoitza bat zeukala, piszina eta guzti– Baina ez zatekeen zintzoa nire benetako sentipenak mozorrotzea. Beraz, nire tolesgabetasunak salbatu ninduen gure harremana artifizialki iraunaraztetik eta gezurraren bide desohoragarrian sartzetik.
‎Norberaren ongizateari muzin eginda, langile klaseak boterea eskuratu dezan, borrokari emanak bizi behar dugula. Seminarioan irakurritako liburuetako teoriak praktikan frogatzeko limurtu nuen gure osaba Euskaldunan lanpostua lor zekidan. Agerikoa denez, ekonomiari buruz nekizkienak eta gorputz eskasa kontuan hartuta, bulegoko lana egokitu zidaten.
2011
‎Bihotza gorbezitua zuela ematen zuen horrela mintzatzen zenean: nik txikitatik ezagutu nuen guretzako samurtasunez beteriko gizon onberaren azpian, bizitzan jasandakoak zaildu eta zapuztutako gizon minbera eta etsiarazi bat balego bezala.
‎–Uste nuen gure artean ez zegoela deus ere: zuk erranen duzu?
‎Amonak gosaria berotu eta iratzartzen ninduen goizero lantegirantz partitzeko orduan. Bai, benetan maite nuen gure amona, oroitzen dut atorra luzearekin eta ile urdinduak orraztu gabe etortzen zitzaidala egunsentiro ohera, kamamila ketsua eskuan.
‎Bizkorragoa, seguruagoa, indartsuagoa zela esaten zuen Mikelek. Nik nahiago izango nuen gure bi zaldikoarekin jarraitu, baina denborak eta autoak aldatu egiten dira?
‎LEONOR. Apustu sendoa egin nuen gure harremanaren alde, baina gauzak gaizki irten dira.
‎Neuk laguntzen nuen lixiba egiten, garbiketa lanetan, haurren biberoiak prestatzen. Neu esnatzen ninduten beren negarrekin; ikusten nuen gure ama gajoa, nekatua, akitua, hogeita hamar urterekin zahartua, atseden une bat gabe, beti lanean, etxean, baratzean, haur bat gonatik zintzilik eta beste bat besoan zuela. Ez, ez, nik ez dut sekula nahi izan ez gizonik eta ez haurrik.
‎Jean etxeko jauna lanean zegoenez, Jeanne etxekoandreak eraman nau autoz, eta Bernard etorri da gurekin laguntzaile. Nik pentsatzen nuen gure etxe hau gertuago zegoela Parisetik, baina ez da hala. Bi ordu pasata kostatu zaigu Austerlitzeko geltokira iristea, hortxe baitzen hitzordua.
2012
‎Disko bat egiteko aukera izan nuenean, Arabako kantu zaharrak berreskuratu nituen, eta bi berri sortu: Araba eta Trebiño. Adierazi nahi nuen gu ere bizi ginela! Gipuzkoa zen zentroa, Bizkaia han zegoen, Iparraldeaz asko hitz egiten zen, Nafarroaz ere bai, baina Arabaz... herrialde arrotza ematen zuen.
‎Lotura egin nuen gure amarekin. Gure etxean aitak zuen kantari onaren fama, eta amak ahots kraskatua zuenez,, ba, zuk ez kantatu?, esaten zioten.
‎Hango janaria lehen aldiz dastatu nuenean ezin nuen sinistu, hango sukaldean jenioa behar zuen. Aurkezteko eskatu nien eta orduantxe ezagutu nuen gure mutil herabeti, zurrun, hizkera dotoreko, misteriotsu samarra. Garai hartan jaseko mutila zen, aurpegiz ere ederra, artean ez zeukan orbain zatar hori?, itxura interesantea, badakizu.
‎Beren lagunetako batzuei dei egin zieten berehala, eta bi emakume etorri ziren, buztinezko ontzi handi bat zekartela, nire ustez eguzkitan egositakoa, eta itsasbazterrean utzi zuten niretzat, lehenago egin zuten bezala. Xury bidali nuen gure pitxerrekin, eta hirurak bete zituen. Emakumezkoak, gizonezkoak bezala, biluzik zeuden goitik behera.
‎Uste nuen gure kontratua berrituko genuela.
2013
‎Emazteak aukeratu zuen. Madrildarra da, Madrilen gustura bizi ginen baina nik nahi nuen gure seme alabak euskaldunak izatea. Alaba nagusia txikia zenean saiatu nintzen Madrilen haur eskola euskalduna antolatzen baina ez nuen arrakastarik izan eta hona etorri ginen bizitzera.
‎Esaten digute doan dela kontagailu aldaketa, baina guk ez dugu ikusten arrazoirik ongi dabilen kontagailua aldatzeko. Azken bisitan, paper bat sinatu nuen gure uko erabatekoarekin. Etorri zen langileak aipatu zuen agian agindu judizialak baliatzen hasiko dela enpresa.
‎Gure bizitzak formalizatzen hasi zirenean, lehenengo sosak irabazten eta errutina bat edukitzen hasi ginenean, eta bide batez ohean biluzik amesten emateko orduak ere murrizten hasi zitzaizkigunean, orduan hasi zen gure erlazioa ere beste modu batekoa izaten. Eta lehenengo aldiz zure kuadrillakoen aurrean lepoan muxu bat eman zenidanean jakin nuen gure erlazio berezia hain berezia ez zela, baina ofizialki publikoa izatera iritsi zela.
‎–Bai, amona Terexarekin. Asko maite nuen gure amona, eta hark ni ere bai. Koldo eta Arantxa ere zituen, baina nirekin zuen tratua ezberdina zen.
‎Helburuez galdetuta, hauxe dio: " Orain Mondran nabil, infantilak entrenatzen; ikusi nuen guk entrenatzaileengandik ikasi duguna erakusten diegula umeei, eta formazio bat jasotzea erabaki nuen, neuk entrenatzeko. Ez diot nire buruari aparteko helbururik ipini; oraingoz, gustura nabil".
‎zertarako. Nik pentsatzen nuen gure Ertzaintzak izan behar zuela foru militarra, izan behar zela indar armatu militarra. Bestela ez zuela behin ere baztertuko Guardia Zibila.
‎Uste nuen gure bizitzaren historia geurea dela, nahi dugun moduan
‎Hobe zuen etorri ez balitz. Amarengana hurbildu ziren banaka banaka musu ematera, eta orduan ikusi nuen gure ama okerren. Istant batean zuri zuri jarri zen, zorabioren bat noski.
‎Atsegina ezagutu nuen gure gau hartan, handik aitzinera edozein unetan azaltzen zitzaidan zirrara bilakatu zen: elur malutak ikustean, txoriño baten txioa entzutean, haurretariko baten barrea aditzean eta eguzkiaren zirriek eraginda, batez ere.
‎Eguzki izpiek ateko harria zulatzen zuten esnatu nintzenean. Harkaitz ikusi nuen gure sarrera hartan urrunera begira nagiak ateratzen. Eguzkiaren argitan nekusala, Egu bera ere ezin zela hain ederra izan begitandu zitzaidan.
2014
‎Halako batean, baina, liburu batean aurkitu nuen, ez ahazteko, baina hizki mizkien dantza hari eusteko modua. Lagun izoztua nobela irakurri nuenetik, Nikaraguako Karibeko itsasertzean, Mosquito coast deitzen duten hartan imajinatzen nuen gure Rafa, edo Ekuadorreko oihan aldean bestela, bata zein bestea batere ezagutzen ez ditudan bazterrak, eta paraje exotiko horietan kokatzeak nolabaiteko patxada zekarkidan, fikzioari esker errealitate ezezagunaren mugak zedarriturik geratu balira bezala.
‎Halako batean, baina, liburu batean aurkitu nuen, ez ahazteko, baina hizki mizkien dantza hari eusteko modua. Lagun izoztua nobela irakurri nuenetik, Nikaraguako Karibeko itsasertzean, Mosquito coast deitzen duten hartan imajinatzen nuen gure Rafa, edo Ekuadorreko oihan aldean bestela, bata zein bestea batere ezagutzen ez ditudan bazterrak, eta paraje exotiko horietan kokatzeak nolabaiteko patxada zekarkidan, fikzioari esker errealitate ezezagunaren mugak zedarriturik geratu balira bezala.
‎Goganbeharturik, irriren bat aditu nuen guregandik hurbil. Gihar bat ere ez zen higitu aittunaren bisaian.
‎Nik ere ia jaiotzen ikusi nuen gure Jabier; haren umetako eta geroko ibilera batzuen lekuko izan naiz, Markina Xemeinen bizi izan naizen urte luzeen gaindegi honetatik.
‎3.000 metroko elur eta izotz horma ia perfektua, munduko gailur garaienera heltzeko. Indarra sentitu nuen Gure Esku Dago ekimenaren asmoen berri izan nuenean. Abestia eta bideoa entzun nituenean.
‎Aitak beti aurkitzen zuen ebazpena, ez bada lehen kolpean, bigarrenean. Behin, gau erdian esnatu eta soinua entzun nuen gure gelaren ondoan zegoen sukaldean. Aita zen, oheratu aurretik ebatzi ez zuen problemaren erantzuna idazten.
‎Esan zion" gracias a la Virgen de la Merced, patrona de las prisiones", irailaren 24ean, ama ni besotan hartuta hurbiltzen bazen kartzelara, berak hartuko ninduela eta sartuko ninduela barrura, aitarengana. Horrela ezagutu omen nuen gure aita, Martuteneko kartzelan, ia hiru hilabete nituela.
‎Maindireak sagar gezak ematen zituen etxeko sagastiaren hasieran zabaldu genituenean, izebak esan zuen eguzkiak on egiten ziela maindireei, hark osatzen zuela garbiketa, hark zuritzen zituela benetan maindireak. Irudikatu nuen gure etxeko patioa, maindireak han zabaltzen genituelako eta ikusi nuen zulo horretan ez zegoela sekula santan eguzkirik.
‎Goizero zalgurdian ekartzen zituzten eta modu berean egiten zuten ibilbidea eguerdian eta arratsaldean. Gero jakin nuen gure eskolara alabak bidaltzen zituzten militarrak bigarren mailakoak zirela. Buruzagien alabak eskola dotoreagotara joaten zirela, haiek ere soldaduek gidatutako zalgurdian.
‎Nire tesian, gutxienez kapitulu eta erdi eman nuen gure gonbidatua aipatu eta oker zegoela esateko.
‎Baina aurkitu nuen gu erabiltzea eta kideak kontrolpean edukitzea nahi dutela.
‎Nik uste nuen gu baginela Zer?
‎Txikitan, Bizkaiko Markina Xemein herrian, Lea Artibai eskualde euskaldunean, jaso nuen gure kultur adierazpide ezberdinen transmisioa. Zortziko, launako eta banako, ezpata dantza, Xemeingo dantza, zahagi dantza... guztiak ikasi nituen plazerez, Felipe Amutxastegi maisuak munduko dantza talderik onena izateko trebatzen gintuelarik.
2015
‎Frantzia eta Europa osoan serioski hartua ez den krisia bada. Hartatik eskapatu nahi nuen gure laborantza motari esker.
‎1965ean New Yorkera eraman zituztela Iruñeko erraldoiak desfila zezaten, baina arrazakeria medio, ezin izan zituztela erraldoi beltzak desfilatzen jarri. Sinopsian esaten nuen gure protagonista Manex, euskalduna, han zebilela, eta Manexek zer bide egin behar zuen ere kontatzen nuen, bide edo bidaia horretako zenbait xehetasun. Esate baterako, Montereyko jaialdia, De Gaulle jenerala, Aljeria, Madril…
‎Denok lanak utzi genituen, eta arrantzale hasi ginen aitarekin. Orduan deskubritu nuen gure ontzia txikiegia zela laurontzat. Beraz, beste bat egitea erabaki genuen.
Emaitza gehiago eskuratzen...
Loading...
Aldaerak
edun 167 (1,10)
nu 57 (0,38)
ukan 3 (0,02)
Lehen forma
Argitaratzailea
Konbinazioak (2 lema)
Konbinazioak (3 lema)
Urtea

Bilaketarako laguntza: adibideak

Oinarrizko galderak
katu "katu" lema duten agerpen guztiak bilatu
!katuaren "katuaren" formaren agerpenak bilatu
katu* "katu" hasiera duten lema guztiak bilatzen ditu
!katu* "katu" hasiera duten forma guztiak bilatzen ditu
*ganatu "ganatu" bukaera duten lema guztiak bilatzen ditu
!*ganatu "ganatu" bukaera duten forma guztiak bilatzen ditu
katu + handi "katu" eta "handi" lemak jarraian bilatu
katu + !handia "katu" lema eta "handia" forma jarraian bilatu
Distantziak
katu +3 handi "katu" eta "handi" lemak 3 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handia "katu" lema eta "handia" forma 2 elementuetako distantzian bilatu
katu +2 !handi* "katu" lema eta "handi"z hasten diren formak 2 elementuetako distantzian bilatu
Formen konbinazioa desberdinak
bero + handi | asko "bero" lema eta jarraian "handi" edo "asko" lemak bilatu
bero +2 !handi* | !asko* "bero" lema eta jarraian "handi"z edo "asko"z hasten diren formak
!bero + handi|asko|gutxi|txiki "bero" forma eta jarraian "handi", "asko", "gutxi", "txiki" lemak
Ezaugarri morfologikoekin
proba + m:adj "proba" lema eta jarraian adjketibo bat
proba +2 m:adj "proba" lema eta bi hitzetako distantziak adjektibo bat adjketibo bat
bero + handi|asko + m:adi "bero" lema jarraian "handi" edo "asko" eta jarraian aditz bat
proba + m:izearr-erg "proba" lema eta ergatibo kasuan dagoen izen arrunta

Ezaugarri morfologikoak

KATEGORIA
adb adberbioa
adi aditza
adilok aditz-lokuzioa
adj adjektiboa
det determinatzailea
ior izenordaina
izearr izen arrunta
izepib pertsona-izena
izelib leku-izena
izeizb erakunde-izena
lbt laburtzapena
lotjnt juntagailua
lotlok lokailua
esr esaera
esk esklamazioa
prt partikula
ono onomatopeia
tit titulua
KASUA
abs absolutiboa
abl ablatiboa
ala adlatiboa
ban banatzailea
dat datiboa
des destinatiboa
erg ergatiboa
abz hurbiltze-adlatiboa
ine inesiboa
ins instrumentala
gel leku-genitiboa
mot motibatiboa
abu muga-adlatiboa
par partitiboa
psp postposizioa
pro prolatiboa
soz soziatiboa
MUGATASUNA/NUMEROA
mg mugagabea
ms mugatu singularra
mp mugatu plurala
mph mugatu plural hurbila
ADITZ MOTA
da da
du du
dio dio
zaio zaio
da-du da-du
du-zaio du-zaio
dio-zaio dio-zaio
da-zaio da-zaio
du-dio du-dio
da-zaio-du da-zaio-du
da-zaio-du-dio da-zaio-du-dio

Euskararen Erreferentzia Corpusa Euskararen Erreferentzia Corpusa (EEC)
© 2025 Euskaltzaindia