2000
|
|
Aitor dizut ezen arestian ustekabean harrapatu gaituzula, zeren, alde batetik, nola Avilakoa naizen, debozione berezia baitiot gure santari, eta zeren, bertzetik, zure aitaren sendatze mirakulutsuak neure nagusiaren alaba eriaganat eraman bainau... Eta neure begien aitzinean hilotz bat nuen, zeina baitzen jaun Lorenzo Cortés zeritzan zaldunarena, eta nik, halarik ere, ezin kendu
|
nuen
burutik bertze iduri hura, aipatu berri dizudan nagusiaren alabarena, zeinak urtebete baitarama ohean eri... Zeren geure artean erran behar baitizut ezen Lorenzo munduko putakumerik putakumeena zela, bihotzaren inguruan bipera bat zuena, eta ez zuela haren alde, halatan, ez hatzik ez azazkalik emaiterik merezi...
|
|
Zenbatetan erran ez ote zidan osaba Joanikotek ezen egiak eta egia bakoitzak demostrazione bat behar zuela, halako tailuz, non printzipio hura arau bihurtu baitzuen, bere bizitzako egunorozko jokamoldeaz denaz bezainbatean! Eta ni ere ideia hartakoa nintzen eta, gisa hartan, ez
|
nuen
burua gehiegi erabili beharrik, jakin eta ulertzeko ezen mapako paradisuak ez zuela egiazko Paradisuaren existentziarik frogatzen... Haatik, nola, nengoen puntuan nengoela —zalantzen zuloan sartua, bai, baina baita bizitza nehoiz baino seriosago hartzeko gogoarekin ere, zirt edo zart—; nola, bada, deus guti behar bainuen, ipurtargi baten argitik eguzki distiratsu baten egiteko, hala, mapa hura ikusi nuenean, iduritu zitzaidan ezen Jainkoa mapa hartaz mintzatzen ari zitzaidala eta mapa haren bidez seinalatzen ari zitzaidala neure xedea eta etorkizunerako bidea, nola egun batzuk lehenago mintzatu baitzitzaidan zakil azaleko orban itsusi haien bidez, enegan damua eta onerako mudantza eragiteko...
|
|
Goiti beheiti higitu
|
nuen
burua.
|
|
Zeren burua joaiten zaionari burua husten baitzaio; neuri, alabaina, hustu orduko, oinaze izugarri hura etorri zitzaidan, buruko hutsaren betetzerat. Eta arestian arin
|
nuen
burua, zeren hutsik bainuen, eta istant bat geroago astun, gero eta astunago, berun goriz bete balidate bezala. Edo, berun hotzez, ez dakit.
|
|
Ez zidan nire orpoetan biratzeko astirik eman. Hordi baten autoak semaforoa zehatzen duenean bezalako karraska aditu
|
nuen
buru barnean. Mina, kaskezurra urratzean bakarrik sentitzen ahal den mina, ondotik lotu zitzaidan.
|
|
Lehenago ohartu behar nuen, baina zentzumenak ez nituen beren hoberenean. Belarriak sorgortu zitzaizkidan arte ez
|
nuen
burua biratu, eta orduan argi itsugarri batek biluztu ninduen bide erdian: ni besarkatzera heldu zen munstro orro egilearen begiak.
|
|
Horra zer erran zuen, hila ematen nuela, alegia, ahots korda kiskalietako gizonak, ibilgailura itzuli eta atea itxi aitzin. Nik, zenbat ere urratua nintzen, une horretantxe biratu
|
nuen
burua, bi segundo, hiru gehienez ere. Kamioneta berde bat ikusteko aski.
|
|
Kristinarekin ez bezala, ordu laurden baino gehiago nuen, eta hala ere ez nintzen xehetasunetan luzatu. Zer agertu eta zer gorde aldez aurretik neurtua
|
nuen
burutik buru. Bi egun lehenago Ttipiren bulegokoak nola hartu zituen kontuan hartuta, goganbehartuta nengoen, berriak entzunda, orduan bezain sinesgaitz agertuko ez ote zen Potzolo.
|
|
—Bart, etxeko salan apal batzuk paratzen ari ginela —bota
|
nuen
burura etorri ahalean— Anaiak aulkiari kontu behar zion, eta nik, gainean, pareta makinaz zulatu. Ez zinan hagitz tinko atxikiko, bat batean lurrean aurkitu bainaiz, makina eta guzti.
|
|
Delfin izen xelebreko diziplina burua" Flipper" bilakatu zen nire bitartez, orduko telebista sail bateko izurde protagonistaren izenaz baliatuz; Literaturako irakasleari, berriz, hezur hutsetan gelditzen ari baitzen," Biafras" ezarri nion, minbizi batek jota hil baino zenbait hilabete lehenago ezarri ere; eta fraideeneko hamabi urteetan izan genuen andereño bakarra, neska-zaharra bera," Motz urdina" egin nuen, emakumearen sexuarekiko hitz jokoari libertigarria iritzita. Ez
|
nuen
burua sobera higatu behar izaten, eta bertzeen txaloak segurtatuta zeuden aitzinetik. Sotanadun nahiz galtzadun, gure buru eskuarki hutsetan jakituria pixka bat sartzera ahalegintzen zirenen zerrenda agortuta, ikaskideak gertatu ziren nire abilezia nolabaitekoaren jomuga.
|
|
Gogoeta goibelez ilunduriko goiz beilarik gabe esnatu ninduen iratzargailuak. Ez
|
nuen
buruko minik, eta tabakoak bularraldean ezartzen duen hersturatik laxoago zeuden ene birikak. Bihotzerre baten azken negarra eta halako zoraldi bat kaxko barnean, ohatzean egin denbora luzearen hondakin; horiexek baizik ez ninduten erabateko ongizatetik aparte.
|
2001
|
|
Ni aspalditxo erretiratua nengoen merkatutik eta ez nuen asmatuko ez nondik nora ibili ezta zer esan ere. Lotsa sentitzen
|
nuen
burutik pasatzen zitzaidan bakoitzean eta, egia esan, desiorik sentitzen ez nuen arren, senarraren eskuak ezagunak zitzaizkidan eta gizon arrotz baten besoetan deseroso sentituko nintzela uste nuen.
|
2002
|
|
Gero, biek batera egin genuen aurrera. Eta, besoak besoetan korapilatzen zirelarik, haren pausatu
|
nuen
burua, Sarak ilean musu ematen zidan bitartean. Esan nion:
|
|
Gero, ni zirikatzeko, hatza listuaz busti, eta belarrian ukitu ninduen, harrokeria handiz. Artean, ordea, ez
|
nuen
burua galdu. Eszena hark izan zuen gauzarik onena, alabaina, bukaera izan zen, gutxi gorabehera horrela laburbil daitekeena:
|
|
Ezker eskuin higitu
|
nuen
burua. Etsitua zirudien:
|
2003
|
|
Gorrotoz beteriko begirada bota zidan. Nik makurtu egin
|
nuen
burua. Nahi izan balute, berriz eramango ninduten berekin.
|
2004
|
|
Ez neukan burua altxatzeko adorerik, eta berriro saiatu nintzen burua alborantz jiratzen, baina hain zen handia sentitzen
|
nuen
buruko mina, ez bainuen izan beste mugimendurik egiteko indarrik. Han geratu zen burua geldi; baina begiak bai hasi zirela mugitzen.
|
|
Ez neukan burua altxatzeko adorerik, eta berriro saiatu nintzen burua alborantz jiratzen, baina hain zen handia sentitzen
|
nuen
buruko mina, ez bainuen izan beste mugimendurik egiteko indarrik. Han geratu zen burua geldi; baina begiak bai hasi zirela mugitzen.
|
|
Esploratzaileak izanen ziren, ez dakit. Gernikatik atera nintzenez geroztik musika entzuten
|
nuen
buru barnean, aita, Wagnerren operak. Baina ez gure gramofono zaharrean bezala, ezpada belarrien artean orkestra oso bat jotzen ariko balitz bezala.
|
|
Estutuari luzaro eutsi ondoren, besarkada hunkitua eman zidan. Hala ere, Euskal Zerbitzuen buruak berriz ere eskerrak eman eta agurtu bitartean, nik beste Ahots bat entzuten
|
nuen
buru barnean. Niri deika ari zen Ahots zahar bat.
|
|
Ezin
|
nuen
burutik kendu pistolari haiek neuk erakarri nituelako ideia. Egia zen ordura arte ez nuela berebiziko arretaz jokatu.
|
|
Bi aldiz mugitu
|
nuen
burua goitik behera, kementsu.
|
|
Goitik behera mugitu
|
nuen
burua.
|
2005
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, zerbeza botila ezpainetan nuela oraindik, eta gero kolpe bat eman nion Mateori, nire azalpenari adi egon zedin.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin eta, zotinka oraindik, ondo zegoela eta eskertuko niola joaten bazen, esan nion. Ez zuen gehiago behar izan bertatik desagertzeko.
|
|
–Sentitzen dut; zakur ona zen –esan zuen azkenik, eta pisua hanka batetik bestera aldatu zuen; besoek bular aldean gurutzatuta jarraitzen zuten. Nik baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, denbora irabazi nahian.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin bizpahirutan, eta gero bertatik joan nintzen. Azkena bera mintzeko esan banuen ere, erantzun zidanean aurpegian zuen irribarre amatiarrak mindu bakarra neu izan nintzela jakinarazi zidan.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin, kontatzen ari zitzaidana munduko gauzarik normalena balitz bezala, arkume errea hobetzen duen saltsaren bat nola egiten den kontatzen ariko balitzait bezala.
|
|
–Etsaia? –ezetz egin
|
nuen
buruarekin, Ander bezalako on puska nork hil nahiko ote zuen pentsatzen ahalegintzen nintzen bitartean.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
–esan zuen amak minutu erdiko isilunea hautsiz, eta ni sabaia gainera erori izan balitzait bezain gaizki sentitu nintzen, nahiz eta ahaleginak egin eurek ezer igarri ez zezaten. Baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
–Badakik zergatik den ezinezkoen patroia? –ezetz egin
|
nuen
buruarekin, baietz berak eta hizketan jarraitu zuen– Bi Judas izan zituan Jesusen garaian: Judas Iskariote, Jesus saldu zuena, eta Judas Tadeo, santu egin zutena.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin, nahiz eta telefonoz ari nintzen.
|
|
Hogei gradu inguru zeuden eta kilkerrek berean jarraitzen zuten etengabe. Ez dakit neronek nahita ala bera bakarrik etorri ote zen, baina ezin izan
|
nuen
burutik kendu irudia: Anderren bihotza xerratan ebakita kristalezko azpil moduko batean.
|
|
–eserlekuan asko aurreratu zen eta ezusteak benetakoa ematen zuen. Baietz egin
|
nuen
buruarekin, eta berak atzerantz erortzen utzi zuen gorputza.
|
|
Atzera bueltatu
|
nuen
burua, ez zen ikusten bilkuraren amaiera. Handik zetozen osaba Pello eta bere koadrila:
|
|
Beso artean gorde
|
nuen
burua. Han, kamioi puska haren azpian, sekulako gasolio usaina arnasten, lurreko hotz jelagarria bularraren kontra eta Pel ondoan edukita, negargurak erasan zidan.
|
2006
|
|
Apotea. Orain ezin
|
nuen
burutik kendu don Tirsok esandakoa, eta ezin haren begiratuei erreparatzeko gogoari eutsi. Apur bat esajeratua izan zitekeen apaiza, baina egiazkoa zen mutilaren zelata.
|
|
Aldamenera begiratu nuen, nire ohean ote zegoen, baina han ez zen inor, lehengo trapuak bakarrik koltxoiaren gainean. Alde guztietara mugitu
|
nuen
burua, alferrik ordea. Deitu egin nion orduan:
|
|
Ahotsak entzun nituen bulegoetako batetik, eta bi ahots haiek kanpora etorri zirenean komunean ezkutatu nintzen, gauak eta isiltasunak eraginda. Kaleko atea ixten sentitu nuen eta, gizonezkoa joana zela ikusita, orduan atera
|
nuen
burua. Nire kartera mahai gainean zegoen, eta karteraren ondoan, neure zain balego bezala, Veronica.
|
|
Haren gorpuzkerak nire gisako gizon egin gabea salatzen zuen. Ezezkoa egin
|
nuen
buruaz.
|
|
Zango hotsak aditu nituen nire gibelera. Ez
|
nuen
burua itzuli.
|
|
Ezezkoa egin
|
nuen
buruarekin. Oraino erabaki gabe nuen gai horrek munta zuen ala ez niretako.
|
|
Uhin hormatuen artean, ibaiak lasto gixon bat bezala ninderaman. Bi hirutan pulunp egin nuen eta bertze hainbertzetan atera ahal izan
|
nuen
burua ur azalera. Garrüzeko borreroaren hitzez oroitu nintzen:
|
|
Familiaz, erresumaz eta gainerako guztiez hustu
|
nuen
burua. Akademian, Eskritura Sainduetan, Zizeronen testuetan eta Genebatik ekartzen zizkiguten liburuetan finkatu nuen gogoa.
|
|
Eztarriko larru-azalarekin armaren punta zorrotza ukitzeraino goititu
|
nuen
burua. Altzairuaren ahoari tanta gorriak zerizkion eta horiek nire kokotsa eta lepoa blaitzen.
|
|
Kontu handiz ireki eta kontu handiagoz atera
|
nuen
burua, gora, harresi muga begiratzeko. Ez zen inor bistan ageri.
|
|
Bat batean, bigarren soka bat ikusi
|
nuen
buru gainetik pasatzen. Carvallok heldu eta kilaren kirtenari lotu zion.
|
|
Carvallok heldu eta kilaren kirtenari lotu zion. Sokaren bidea egin
|
nuen
burua jiratuz. Lau gizonezko bizartsu ikusi nituen tiraka.
|
|
Baina halako batean, burua jaso eta eskumara begiratu nuenean, neska gazte bat ikusi nuen leihotik niri begira. Berehala sartu
|
nuen
burua barrura, arin. Arinegi, agian, ertza jo eta belarria urratu bainuen.
|
|
Bazkalostean, jangelako leihotik atera
|
nuen
burua. Eguzkiari begiratu nahi nion, ikusmena galtzeko beldurrik gabe.
|
|
Olatu kolpea hartu eta azken txanpa egiteko prestatuta nengoen. Argi sumatzen
|
nuen
burua.
|
2007
|
|
Botatakoa jaso eta garbitu nuen. Dutxako uraren azpian sartu
|
nuen
burua. Begizkoa egin nien herritik alde egindakoan.
|
2008
|
|
Hura esanda, kabinako eskaileretan behera jo nuen ahalik eta hotsik handiena atereaz; gero oinetakoak erantzi, galeriatik isil isilik korrika joan, brankako eskaileretan gora igo eta kubierta gainera atera
|
nuen
burua. Banekien berak ez zuela ni han azaltzerik espero izango; baina hala ere ahal bezain zuhur jokatu nuen; eta egia esan behar badut orduantxe egiaztatu ziren nire susmorik txarrenak.
|
|
–Estalita doazenean biluziago, erantsi
|
nuen
buruak eman zidan argialdi bat baliatuz, baina Nataliek zer egin genezakeen galdetu zidanean ez nuen jakin ganoraz erantzuten.
|
|
Zalantza une bat izan nuen, Natalierekin elkartzen nintzen gehienetan bezala. Ezin
|
nuen
burutik kendu Nadiari ez traizioa, baina nolabaiteko iruzurra egiten ari nintzaiola. Baina ez nintzen ezer esaten ausartu.
|
|
Ez nuela emakume hura ukitzeko eskubiderik iruditzen zitzaidan. Ezin
|
nuen
burutik kendu nire despatxuan ikusi nuen eguna. Fanatismo gehiegirekin miretsi izan nuen nonbait luzaroan, eta ukitu gabe gurtu.
|
|
Nik bostekoa luzatu nion, baina eskua airean geratu zen umezurtz. Hartxintxarrez estalitako bidexka estutik barrena ikusi
|
nuen
buru makur, gaztetako urteak gogoratuz joango zen edo, beharbada, niri kontatu izanaz damu, ez dakit. Une batzuk geroago itzuli zen, esku banatan lore koroak zituela.
|
2009
|
|
Berak kolpe bat zuela esan zuen, erori egin zela. Ez zuen ezer agerian, ez urraturik ezta gorriturik ere, baina baietz egin
|
nuen
buruarekin. Besoetan hartu eta herriraino jaitsi nuen.
|
|
Halako batean, taberna barruan eserita geundela geure coca colak edaten, Paulak. Gabon madarikatu hauek?? esan zuen, eta nik baietz egin
|
nuen
buruarekin.
|
|
Zure aitonak dio Bizkargiko borroketan hartu zutela preso, ezta? , baietz egin
|
nuen
buruarekin. Aitonak ez zidan ezer kontatu, baina hori zen familian beti esan zena?.
|
|
–Martin? , baietz egin
|
nuen
buruarekin?. Bai, bai, ebaketa egin diote eta harri handi bat kendu ezkerreko giltzurrunetik.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruarekin eta isilik gelditu ginen biok mahaian eserita. Norbaitek agur egin zion eta Agedak buru mugimendu batekin itzuli zion agurra.
|
|
Zure amona gogoratzen duzu? , baietz egin
|
nuen
buruarekin?. Bai, nola ez.
|
|
Luix jarriko zionagu. Emaginari begiratu eta baietz egin
|
nuen
buruarekin, Luix ondo iruditzen zitzaidala.
|
|
Tarteka bakarrik hizketan, diru zorroa magal aurrean agerian zutela, bataren heriotza ala bestearen gaixotasuna neurriz aipatuz, ordulariaren sena barruan sartuta baleramate bezala. Nik, aldiz, airean sumatzen
|
nuen
burua. Lekuz kanpo, nire orbel txokoa ezin topatuz.
|
|
Ni ere kolpera jaiki nintzen. Hain kolpera, ze sabaia jo
|
nuen
buruarekin.
|
|
Ugarteren aterki ziztrin hura bat batean faltan sumatuz. Eskaparate aldera jiratu
|
nuen
burua inertziaz. Begira geratu nintzen, sarreran ez bezala.
|
|
Eta hala ere, ezin
|
nuen
burua erabat han mantendu. Kateatua nabaritzen nuen barrua, aingurak bazkaldu izan banitu bezala.
|
|
Lehengoa? Aho barnean utzi
|
nuen
burura etorri zitzaidana.
|
|
Orain bai, gibel aldera bihurtu
|
nuen
burua. Mundua zen nire bizkarrean.
|
|
Haren botak nire begietatik urrundu ziren, baina nik ez
|
nuen
burua goititzera egin.
|
|
Makurtu
|
nuen
burua.
|
|
–Ez zenuke nitaz trufatu behar, makurtu
|
nuen
burua.
|
|
–Andrea, makurtu
|
nuen
burua.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz, oraino jabetu gabe hori guztia noraino zegokidan. Gogoa salaren hondoko supazterrean nuen ezarria.
|
2010
|
|
esan zuen Plautok beste era batean? eta nik ez
|
nuen
burua galdu nahi historia hartan. Edo burua galdu nahi nuen, bai, bizitzan inoiz hartu gabeko arriskuak neure gain hartzeko prest nengoen, zinez!?, baina galdu gabe:
|
|
atera eta neure arimaren lau haizeetara astindu behar banuen ere: ..., sokaz ahaztuta, leihora igotzeko ahaleginean murgildu nintzen, ezustean; hantxe ni, marrazkiak zerutik hasten zituèn ume gizon bihurtua, lurrerako jauzia egiteko prest!; ba ote zen niretzat, izan ere, hiltzeko modu egokiagorik?; ez dakit irri garratzik egin nuen ala ez, baina badakit, ongitxo jakin ere, belauna leiho koskan jarri baino lehenago, hotsak eta ahotsak arestian ihesi joanda, berriro
|
nuen
burua hutsik, bisitariren bat hartzeko moduan?, beste ahots bat sartu zitzaidala: Bécquerren hotsik gabeko ahotsa zen, belarrira bere poemetako bat errezitatzen hasi zitzaidana:
|
|
Asko lagundu zidan gizon hark, ordu mordoa eman zuen nirekin bakarrik berriketan, iragana aztertuz, geroaldiaz beldurrik gabe pentsaraziz... Argia ikusarazi zidan, baina gau baten berriz entzun
|
nuen
buru barruko mintzoa eta yogiari ere sartu nion aiztoa bihotzean.
|
|
Jaime ikusten nuen etengabe, telebistan erdizka sumatutako irudi hura, ohatila batean eta oinazezko aurpegiera zuela; auto baten maletategi barruan nindoala, Jaime imajinatzen nuen, bere bahitzaileek autoaren maletategian sartzera behartua, eta han barruan beldurrak dardarka, ni neu nindoan bezala, edo ez, askoz beldurtuago seguru asko, nik atxiloketaren ikara lausoa bainuen, eta hark berriz azio txar baten segurtasun beldurgarria, autoa gelditu eta maletategia irekitzen ziotenean; Jaime oinazetuaren eta tormentatuaren irudiekin batera haren beste hainbat ikuspen zetozkidan gogora: Jaime barrezka, Jaime lagunei bizkarrean txaplaka, Jaime Mikeli opariren bat ematen, Jaime autoan pasatzen, lanetik etxera edo etxetik lanera; Jaimeren belauna ezin nuen irudikatu, baina hala ere ezin
|
nuen
burutik kendu, bala bat belaunean sartzen, belaunetik ateratzen, belauneko hezurrak txirtxilatzen; eta belaun horrekin batean gorputz osoa sentitzen nuen mindurik, poliziak atxilotuz gero jasan nituzkeen torturak imajinatuz: bainera, barra, kirofanoa, poltsa, elektrodoak...
|
|
Handik aurrera, baina, ohartuago ibili ohi nintzen. Lantokian sartzean edo ateratzean topo eginez gero agurtu egiten
|
nuen
buruaz, eta beste horrenbeste egiten zuen berak, elkarri hitzik egin gabe baina. Dena den, azalpenaren egun hartatik elkarrenganako sinpatia moduko bat piztu zen, eta halaxe, lantokiko korridoreetan topo egitean normalean hitzik egiten ez bagenuen ere, ezin ukatuzkoa da diosalei lagunduz irribarrea azaleratzen zitzaigula.
|
|
Bada, huraxe zen, hain zuzen ere, nik nahi ez nuena. " Amantes, amentes" esan zuen Plautok beste era batean... eta nik ez
|
nuen
burua galdu nahi historia hartan. Edo burua galdu nahi nuen, bai —bizitzan inoiz hartu gabeko arriskuak neure gain hartzeko prest nengoen, zinez! —, baina galdu gabe:
|
|
Hainbeste estutu ninduten ahots haiek azkenean —neure buruaren jabe sentitu nintzen arestian, baina ez nintzen neure buruaren jabe jada—, non, arnasteko airearen faltan, leihoa ireki bainuen; zertan nenbilen, baina, erabakia hartua banuen?; burua gainezka nuen, eta han ez zitzaidan beste hotsik kabitzen —eztanda egingo ote zidan, bada, halako batean? —, harik eta, desesperatuta, guztiak uxatu behar nituela bururatu zitzaidan arte, hartarako neure gerra oihua —bandera eta aizkora ere bazena— atera eta neure arimaren lau haizeetara astindu behar banuen ere: ...az ahaztuta, leihora igotzeko ahaleginean murgildu nintzen, ezustean; hantxe ni, marrazkiak zerutik hasten zituèn ume gizon bihurtua, lurrerako jauzia egiteko prest!; ba ote zen niretzat, izan ere, hiltzeko modu egokiagorik?; ez dakit irri garratzik egin nuen ala ez, baina badakit, ongitxo jakin ere, belauna leiho koskan jarri baino lehenago —hotsak eta ahotsak arestian ihesi joanda, berriro
|
nuen
burua hutsik, bisitariren bat hartzeko moduan—, beste ahots bat sartu zitzaidala: Bécquerren hotsik gabeko ahotsa zen, belarrira bere poemetako bat errezitatzen hasi zitzaidana:
|
2011
|
|
Giltzak eman eta agurrik egin gabe atera nintzen. Igogailuari itxoiten nengoela itzuli
|
nuen
burua eta atalburuan zegoen niri begira. Tristeena horixe izan zen, ezagutuko ez banindu bezala begiratzen zidala edo, okerrago dena, nigan ezer taxuzkorik aurkitu ez balu bezala.
|
|
Ea gorazarre labur bat idatziko nion galdetu zidan, eta ezinezkoa izango zitzaidala erantzun behar izan nion. Arratsalde osoan, hala ere, ezin izan
|
nuen
burutik kendu kointzidentzia lazgarri hori, eta galera bikoitz horrek bi aldiz umezurtz sentiarazi ninduen.
|
|
Seguru nengoen egun batzuk aski izango zituela nire arrazoiak ulertzeko, eta ni ere beharbada haren jarrera konprenitzen hasiko nintzen, zergatik ez?, nioen nirekiko, pentsamendu bakoitzeko edalontzitik tragoxka bat jotzen nuen bitartean. Zenbat eta gehiago edan, orduan eta argiago
|
nuen
burua. Laugarren vodka batekin etorkizuna ikustera iritsi nintekeela erabaki nuen.
|
|
Armairu bat ireki, barrukoak lurrean barreiatu eta ni neure gauzen bila hasten nintzen bakoitzean, bera atalburuan jartzen zen besoak gurutzatuta, eta ez nion inoiz ere begiradan, aurpegiko adieran edo ahotsaren tonuan errukiaren arrastorik edo damuaren zirkinik atzeman, ohaide bat galdu eta bi irabazi zituelako seguru asko. Nik, ordea, ezin
|
nuen
burutik kendu egun hartan ikusitakoa. Logelako atea ireki nuenean beren jarduna utzi eta niri begira geratu ziren hirurak, baina ez zuten altxatzeko imintziorik egin, ezta maindireekin estaltzekorik ere.
|
|
Argirik piztu gabe asmatu zuen bidea eta lurrin bat gehiagorekin itzuli zen. Gizon bat bezala, edozein erasori erantzuteko prest nengoen ordurako, eta lurrin berri horren iturburuan murgildu nintzen, sartu
|
nuen
burua, edan nuen.
|
2012
|
|
Sukaldeko leihotik atera
|
nuen
burua udaberriko aire perfumatua usnatzeko. Izarrak ikusi nituen.
|
|
Ezetz egin
|
nuen
buruarekin. Dutxa behar nuen, alkohol eta tabako kiratsa zeukaten nire arropek; izerdi eta sexu usaina nire gorputzak?, baina banekien ez zitzaidala baiezkoa esatea komeni.
|
|
Baietz egin
|
nuen
buruaz, baina ez dakit zeri egin nion baietz. Maletan ez nuen etiketa jantzirik, nola jakingo nuen ba nik?
|
|
Naroa, ezta? , baietz egin
|
nuen
buruaz?. Zer iruditzen zaizu hau guztia?
|
|
Ondoren, atea burua sartzeko adina zabalduta nuenean, kriseilu bat jasotzen nuen, itxi itxia, ondo itxia, argirik batere ez zedin izan, eta orduan burua sartzen nuen. Ai, ikusi izan bazenute zeinen kontu handiz sartzen
|
nuen
burua, barre egingo zenuten! Poliki poliki mugitzen nuen, oso poliki, agurea ez esnatzearren.
|
|
Poliki poliki mugitzen nuen, oso poliki, agurea ez esnatzearren. Ordubete behar izaten
|
nuen
burua atetik sartu eta gizona bere ohean etzanda ikusteko. Ja!
|
|
Penduluak egin beharreko bide beretik gurutzatuko ote zuen xingolak nire bularraldea? Nire itxaropen eskas eta itxuraz azkena galtzeko ikaraz, bularraldea ikusteko moduan jaso
|
nuen
burua. Noranzko guztietan biltzen zituen xingolak nire gorputz adarrak eta enborra, altzairu suntsitzaileak egin beharreko bidekoan izan ezik.
|