|
2015
|
|
|
1 Jaunak esan ditudan mesedeetako asko eta beste batzuk oso handiak egin zizkidanetik luzarora, egun batean otoitzean ari nintzela, bat batean,
|
nola
ez nekiela, oso osoan infernuan sartua nengoela iruditu zitzaidan. Ohartu nintzen, deabruek han niretzat prestaturik zuten tokia, eta nik neure bekatuengatik merezia nuena ikus nezala nahi zuela Jaunak.
|
|
|
apurka apurka berak berriro biltzen ditu adimena eta oroimena. Izan ere, hura guztiz murgildua ez badago ere,
|
nola
ez dakiela hain ongi okupatua dago, non, haiek eginahalak egin arren, ezin baitiote kendu bere poz eta gozamena, aitzitik batere lanik gabe baliatzen da Jainko maitasunaren pindartxoa itzal ez dadin.
|
|
|
kanpoko ez barruko hitzik gabe argi argi ulertzen du arimak nor den, eta zein aldetan dagoen, eta batzuetan baita zer esan nahi duen ere. Nondik eta
|
nola
ez daki; baina horrelaxe gertatzen da, eta hark irauten duena ezin du alde batera utzi; eta kentzen denean, lehen bezala irudikatu nahi izan arren, alferrik da, irudikapena delako hau eta ez presentzia, hau ez baitago haren esku; eta honela dira naturaz gaindiko gauzak. Eta hemendik dator Jainkoak mesede hau egiten dion hark bere burua ezereztzat izatea, gauza emana dela konturatzen delako eta berak ez duela han ez kentzerik ez ipintzerik; eta honek askoz ere apaltasun eta maitasun handiagoaz gerarazten du Jaun hain ahaltsu hau, hemen ulertu ere ezin duguna egin dezakeena, zerbitzatzeko; jakintzarik handiena izanda ere, ulertzen ez diren gauzak daude.
|
|
|
18 mendera arte, Erantzunaren autografoa, zatikatua, Burgosko eta Guadalajarako moja karmeldar oinutsen komentuetan gorde zen. Gero, noiz eta
|
nola
ez dakigula, galdu egin zen, baina originaletik eginiko kopia bat gordetzen da Madrileko Biblioteka Nazionalean, 6615 eskuizkribuan; ez dago osorik, originala ere ez zegoelako kopia egin zenean.
|
|
|
Barka iezadazue hau esan nahi izatea, baina badakit pertsona asko, ahoz errezatzen ari direla, esanda geratu denez? jaso egiten dituela Jainkoak, beraiek
|
nola
ez dakitela, goi goiko kontenplaziora. Ezagutzen dut pertsona bat, ahozko otoitza baino besterik ezin eduki zuena, eta harekin dena zeukana.
|
|
|
Hemen, dirudienez, lan pixka bat egin dezala nahi du, hain atseden handiz izanik ia sentitzen ez bada ere. Adimena da atsekabea ematen diona; ez du hori egiten hiru ahalmenak bat eginik daudenean, haiek sortu zituenak etenda uzten dituelako; izan ere, ematen duen pozaz, guztiak jartzen ditu zerbait egiten, haiek
|
nola
ez dakitela eta ulertzerik ez dutela.
|
|
|
3 Horregatik, jar gaitezen geure borondateari guztian kontra egitera; kontuz jokatzen baduzue, esan dudanez,
|
nola
ez dakizuela, apurka apurka tontorrean izango zarete. Baina bai gogorra dirudiela atseginik ez dezagula har ezertan esatea, kontra egite honek dakartzan gozamen eta atseginez eta horrekin irabazten denaz ez baita hitz egiten!
|
|
|
8 Ez dezagun onar, ene ahizpak, gure bihotza inoren mendeko izan dadin, bere odolaz erosi zuen haren mendeko baizik. Kontuz gero,
|
nola
ez dakizuela, loturik eta ezertarako ez zaretela ikus ez dezazuen zeuen burua. Oi, ene Jainkoa!, hemendik datozen umekeriak azkengabeak dira.
|
|
|
Izan ere, ikusmena ez dago aske; ibili ahala hautsak itsutzen gaitu. Hemen, ordea, Jaunak eramaten gaitu eguneko bidaldiaren amaieraraino,
|
nola
ez dakigula.
|