|
2000
|
|
|
Nire iritziak jakin nahi zituen nonbait, eta nire karguaren arabera nola jokatzen nuen adierazi nion. Administrazioaren aurrean hiritarren alde legea zuzen betearaziz, hor agertzen
|
nituela
nire iritzi zuzenak eta ez bestetan.
|
|
|
Edo bestela agian pentsatu zuen" koño, ba zergatik ez?", edo beharbada suposatu zuen ez zela hain txantxetakoa eta kanpotik (besteen begiradatik) argiago ikusten zela gure artean existitzen omen zen kimika berezia. Ez dakit nik ze arraio sartu zitzaion buruan, kontua da gau horretan (nahikoa hordituta, esan beharrik ez dago) bere ezpainen artean aurkitu
|
nituela
nireak. Ez dakit azaltzen momentu horretan pentsatu nuena, baina munduko irudi guztiak etorri zitzaizkidala esango nuke:
|
|
2002
|
|
|
Egiari egia zor, gutxitxo ezagutzen gintuela izan zen bere arrapostua. Bide horretan argigarri izan gurean, aitatu nion, nik barrutik begira ez nuela bertsogintzaren iceberg aren urgaineko zatian bederen, halako uniformetasunik ikusten, ezagutzen
|
nituela
nire kantulagunak amini bat behintzat, eta ez zitzaidala iruditzen horiek guztiak, kasurako, nire aukera ideologikoaren zaku berean sartzen zirenik, ezta ni beraienean ere.
|
|
|
Orain ez gara hain gazte. Eta zuri begiratzen dizudanean, oroitzen naiz noizbait zure urteak izan
|
nituela
nik ere, eta zuri orain gertatzen zaizun gisa, nik ere orduan nire adinekoei zuk orain niri begiratzen didazun gisa behatzen niela: nola da posible adinez hain goratua izatea?
|
|
2007
|
|
|
bizikletan ibili, musika entzun, zigarroak erre, hitz eta pitz jardun. Bakarrik, Inmarekin topo egiteko ahaleginak egiten
|
nituela
nik, disimulu antzean. Arratsalde erditik aurrera Eduren etxera joatea proposatuko nuen, adibidez, Inma han egongo zelakoan, baina plana gaizki atera ohi zitzaidan:
|
|
|
Biek izan zituzten senarrak eta seme alabak, ez galdetu niri nola. Soilik esango dizut munstroaren lekuan, bi aingeru aurkitu
|
nituela
nik gorputz bakarrean. Anne eta Belle ahizpak biak ziren aldarte onekoak eta haserre gutxikoak.
|
|
2008
|
|
|
Denbora guztian irribarrez eta mihia ateratzen segitzen zuen, halako modu baldar eta susmagarrian non ume batek ere antzemango baitzuen azpikeriaren bat amarauntzen ari zela. Azkar erantzun nion, hala ere, bai bainekien non zegoen nire abantaila, eta halako elementu ergel batekin erraz gordeko
|
nituela
nire susmoak azkeneraino.
|
|
2009
|
|
|
Eta lehen aldiko zerbait inportantia dutenean buruan, zerbait ez dena ni bakarrentzat konda, erakusten duena ez naizela gauza arineri bakarrik emana, hara orduan ez dutela nere nahiari errespustik atxematen. Iduritzen nau betitik gauzak ez ditutela beren egitasunean ikusi, denak ukertzen
|
nituela
nere idariarat, eta betitik gaizki ibilki naizela. Nere lagun artean aitz ongi atxematen nuen nere burua, fio nintzen heietaz.
|
|
2010
|
|
|
Hamarren bat egun geroago Mary Anni idatzi nion esanez eraman nuela Daviden liburua Obabako liburutegira, eta oso ondo babestuta gelditu zela han. Adierazi nion, halaber, liburuaren fotokopiak atera
|
nituela
niretzat. Pertsonalki ezagutzen nituen gertaerak ez ezik ni neu ere azaltzen nintzela orrialde haietan, eta horregatik ausartu nintzela laugarren ale bat gauzatzera.
|
|
2011
|
|
|
Baina ondo. Ikusi
|
nituela
niri bezain ongi atera ez zitzaienak, eta ezetz, ez nuela ezer ere esan, inon. Baina banintzen, ez?
|
|
|
Dena dela, argi dago oker handiak egin
|
nituela
nire kalkuluetan.
|
|
|
" Zuk Melitónekin hitz egin behar duzu, jarri ezazu hitzordua Hendaian edo nahi duzun lekuan". Orduan esan nion urtebete lehenago arratsalde osoa pasa nuela haren zain Hernanin eta ez zela hitzordura azaldu, orduan argitu nahi
|
nituela
nik gauzak. Eta esan nion une horretan ez nekiela interesatzen zitzaidan elkarrizketa hori, abisatuko niela.
|
|
|
Haraxe joan behar nuela nik sartu zitzaidan kaskoan. Noiz edo noiz, herri hartan egin behar
|
nituela
nire ikerketak. Chicagon, gainera, bazen beste irakasle bat, Julian Pitt Rivers, Caro Barojaren oso laguna.
|
|
2015
|
|
|
Beraien helburuetako bat zu suntsitzea da, horretarako beste pertsona batzuk salatu behar dituzu eta ondoren pertsona horiekiko egindako salaketak zure gainera botatzen dituzu. Nik argi dut izen horiek ez
|
nituela
nik esan, beraiek jarri zizkidaten ahoan, ez nekien nori buruz ari ziren ere.
|
|
|
Hilda zegoela pentsatu zuen zure aitxitxak. Bost segundo haietan egin nizkion Jaungoikoari promesa guztiak, ez nintzela kexatuko, ez nuela gezurrik esango, ez nuela etxetik alde egingo, ez nuela suizidioan gehiago pentsatuko, ez nituela azazkalak jango, ez nituela bizilagunen eskutitzak hartuko, ez nintzela masturbatuko Olofengan pentsatzen, ez nintzela masturbatuko, ez
|
nituela
ni baino ederragoak zirenak madarikatuko, ez nituela geranioak irainduko, ez nituela geranioak ureztatuko balkoi azpitik jendea pasatzen zenean, ez nituela listuaz garbituko zapatak, ez. Bost segundok askorako ematen du, promesa asko egiteko denbora?
|
|
|
begikoago
|
nituela
nik
|
|
2017
|
|
|
Baina neskak ez zituen auzokoak izutu nahi eta gaua etorri arte itxoiteko eskatu zuen. Atearen kontra zegoen lekutik neska altxatu eta ohe ertzera eramango zuten beharbada, negar zotinak urrundu egin baitziren, eta hirurak elkarrengana bildu ziren irudipena izan nuen kolpetik, mainak dituen haurrari bezala goxo hitz egiten baitzioten biek, txeratsu, fereka eztiak eginez bezala, pentsatu nuen, eta han bertan jakin nuen urte batzuk igaroko
|
nituela
nire neska bi morroiekin zer egiten arituko ote zen aldi oro irudikatzen. Neskaren hasperenak sakonagoak izaten hasi ziren, tarteka mutiletako batek musukatu egingo zuen, negar kontuak desagertzen hasi baitziren.
|
|
|
Aurten ez zuela oporrik izango esan zidan Aitorrek. Nik, Estherren gurasoen herriko udal igerilekuko txiringitoaren parasol esponsorizatuaren itzalpean edango
|
nituela
nire penak.
|
|
2018
|
|
|
Hitzeman nuen beti ordainduko
|
nituela
nire zorrak.
|
|
2019
|
|
|
Baina azken aldia balitz bezala besarkatu genuen elkar. Ondotxo genekien biok, hamaika oztopo genituela zain, eta denetan larrienak gurasoen etxean aurkituko
|
nituela
nik.
|
|
2020
|
|
|
Eta ezetz esan ninan nik. Esan ninan luzaro eraman
|
nituela
nik neure barrenean, eta nitaz eginak zirela, eta nigandik atereak zirela, sekula gehiago itxiko ez den arrautzaren moduan irekia nintzelarik. Eta oihuka ekin zidanan, isil hasi, isildu, isil hadi, puta hori, pertza halakoa.
|
|
|
Hamar hamabi urte
|
nituela
nire idoloetako bat zen. Nagusitu nintzenean, zorionez berarekin batera jokatu ahal izan nuen.
|
|
2021
|
|
|
Dutxa beroa hartzeko geratua nintzela eskua eman baino lehen ere zakiletik heldu zidan eta inoiz bestelako pintzelik eskuetan ikusi ez nion margolari batekin? Pisua, eta batzuetan sofa, eta zenbaitetan beste likido likits batzuk konpartitzen
|
nituela
ni baino hogei urte gazteagoa zen eta mamu batez maiteminduta zegoen eta geroz eta gehiago estimatzen nuen ile apaintzaile kaskar eta aktoresa nahi batekin. Zer nahi zenuen esatea, Ester?
|
|
|
Segidan erantzun nien irakasleen aholkularia nintzela ni, nire lan orduetan ez nintzela gurasoekin elkartzen, eta hortik kanpo egiten
|
nituela
nik gainontzeko kontuak; ea zertara zetorren hori. Bada, beraiek erantzun zidaten ni euskara teknikaria ere banintzela arratsaldeko bostetatik aurrera.
|
|
|
Ez ditut inoiz ahantziko XIV. mendeko Petrarca batekin intimitate ia erotiko hartan emandako minutuak. Balio handiko eskuizkribuak eskuratzeko errituala betetzen ari nintzelarik —nire motxila liburuzainei eman, paper orri bat eta arkatz bat besterik ez eduki aldean, kotoizko eskularruak jantzi, altxorraren zaindarien zaintzapean egon—, aitor dut kontzientzia txarreko zimiko atseginak sentitu
|
nituela
nire liburu fetitxismo xelebrea eragiten ari zen enbarazuengatik. Batzuetan imajinatzen nuen ezen, zigor gisara, sabaiko pinturetan hodei eta ezkutu heraldikoen artean flotatzen zuten alegorietakoren bat oldartuko zitzaidala.
|
|
2022
|
|
|
hormagunea bukatu zelarik kranpoiak kendu genituen, bakotxak bere gostuko tokian. Memento batean ohartu nintzen begi lagun beltzak ez
|
nituela
nerekin. Pentsatu nuen kranpoiak ken
|
|
|
Baina tentsioari eutsi nion, eta, onena eman gabe ere, irabazi egin nuen. Ziur naiz duela urte batzuk lehen partida galduta askoz duda gehiago izango
|
nituela
nire jokoarekin eta jarrerarekin. Baina banekien aurten ondo nengoela.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto
|
nituela
ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu ... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto
|
nituela
ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu ...
|
|
|
Baina ni benetan hunkitzen nauena da nik berrogeita hemeretzi urterekin lortu dudan irakurtzeko gaitasuna lortu dutela askok hamasei ala hamazazpi urte izanda. Beraiekin batera irakurritako liburu hauek, gaztelaniaz irakurri
|
nituela
nik hasieran ez zelako euskarazko itzulpenik eskura nire gazte garaian. Berrogei urte paseak irakurri ditudanak ere badira, nire ikasle garaian irakurtzeko aukerarik izan ez nuelako, eta are gutxiago, euskaraz irakurtzeko erarik.
|
|
2023
|
|
|
" Gogoratzen ditut urte horiek, interesgarriak, emankorrak izan ziren, baina uste dut pasa
|
nituela
nire lotsak eta nire momentuak(.) Orduan, uste dut garai horretan hasi nintzela garatzen pertsonalitate bat edo itxura bat de. " txukuna naiz, badakit gauzak egiten, lengoaia batzuk ere asumitzen eta nireak egiten" leku horietara egokitzeko.
|