|
2010
|
|
|
bakean utzi zintudan handik aurrera, nik neure baitan bakerik aurkitzen ez nuen arren, zure balizko kondenazioarekin kezkatuta; nik beste moduan sinesten bainuen garai hartan, eta ziur bainengoen zu kondenatu egingo zinela? horregatik hasi nintzaizun, beharbada, modu ezin paternalistago batean hurbiltzen,
|
nire
jarrera hura, denborarekin, zuk harrokeriatzat hartu zenuen arren; zenbat meza eta zenbat errezo eskaini ote nizkion geroztik Goikoari, zure arimaren alde!; eta zenbat aldiz etorri ote zitzaizkidan zure hitzak gogora: –Haur fedea ez zait nahikoa?!; harik eta egun batean, urte batzuk igaro ziren, egia esan?
|
|
|
Ez nuen sinesten, beraz, baina sinesten nuen, aldi berean. Pentsa dezakezu
|
nire
jarrera hartan, ausarta ez ezik, adoretsua ere izan nintzela, ez baitut uste ez zuri eta ez beste anai arreba guztiei halakorik bururatu zitzaizuenik, Domingori ere ez nik uste, baina gaur garbi ikusten dut guztiz bestelako bulkadak eta mugidak nituela neure jarrera haren azpian. Ni ez nintzen indartsua, Teofilo Maria bezala, eta ez adoretsua, Domingo bezala; aitzitik:
|
|
|
Berandu gabe ikasiko nuen, ordea,
|
nire
jarrera hark, nire borondatearen mugimendu baten ondorioa ere bazenak, harrokeriatik ere dexente zuela:
|
|
|
Ez nizun ezer erantzun, jakina; are gehiago: bakean utzi zintudan handik aurrera, nik neure baitan bakerik aurkitzen ez nuen arren, zure balizko kondenazioarekin kezkatuta; nik beste moduan sinesten bainuen garai hartan, eta ziur bainengoen zu kondenatu egingo zinela... horregatik hasi nintzaizun, beharbada, modu ezin paternalistago batean hurbiltzen,
|
nire
jarrera hura, denborarekin, zuk harrokeriatzat hartu zenuen arren; zenbat meza eta zenbat errezo eskaini ote nizkion geroztik Goikoari, zure arimaren alde!; eta zenbat aldiz etorri ote zitzaizkidan zure hitzak gogora: " Haur fedea ez zait nahikoa"!; harik eta egun batean —urte batzuk igaro ziren, egia esan— zure hitzak ulertu eta nik neuk ere haur fedearekin ez nuela nahikoa ulertu nuen arte.
|
|
|
Ez nuen sinesten, beraz, baina sinesten nuen, aldi berean. Pentsa dezakezu
|
nire
jarrera hartan, ausarta ez ezik, adoretsua ere izan nintzela, ez baitut uste ez zuri eta ez beste anai arreba guztiei halakorik bururatu zitzaizuenik, Domingori ere ez nik uste, baina gaur garbi ikusten dut guztiz bestelako bulkadak eta mugidak nituela neure jarrera haren azpian. Ni ez nintzen indartsua, Teofilo Maria bezala, eta ez adoretsua, Domingo bezala; aitzitik:
|
|
|
Berandu gabe ikasiko nuen, ordea,
|
nire
jarrera hark —nire borondatearen mugimendu baten ondorioa ere bazenak— harrokeriatik ere dexente zuela: hura axalean geratzea zela, alegia... eta, sakonera egiteko, neure buruarekiko desatxikimendua indartu behar nuela —are pobreagoa izan behar nuela, bestela esanda:
|
|
2013
|
|
|
–(?) Ni mediku harroxko bat nintzen, karrera bukatu berri zuena. Desenkusa bat ere badut, egia erran,
|
nire
jarrera hura azal dezakeena. Izan ere, lehentxeago kontatu dut nola gure aita ospitalera hilzorian eraman eta Muhtadi Sadar izeneko zirujauak (radi Allahu, anhu) 28 sendatu zuen.
|
|
|
"(...) Ni mediku harroxko bat nintzen, karrera bukatu berri zuena. Desenkusa bat ere badut, egia erran,
|
nire
jarrera hura azal dezakeena. Izan ere, lehentxeago kontatu dut nola gure aita ospitalera hilzorian eraman eta Muhtadi Sadar izeneko zirujauak (radi Allahu ‘anhu) 28 sendatu zuen.
|
|
2015
|
|
|
Ez dut damurik saltsa hartan sartu ez izanaz baina, orain konturatzen naiz aurreiritzi moduko bat ere izan zela
|
nire
jarrera hartan. Honen zergatia azaltzeko, proiektu haren nondik norakoa eman dizuet aurretik; oroitzen naizen neurrian, noski, gehien gehiena ahaztua baitut dagoeneko:
|