2003
|
|
Pertsona bezala zer garen uste duguna(
|
ni
ideala) benetan garenari (benetako ni hori) egokitzen ahaleginduko gatzaizkio.
|
2011
|
|
Freud-en (1914) arabera, bere buruarengan libido gehiegi inbertitzen du nartzisistak. Nartzisistari iruditzen zaio
|
ni
idealaren gauzatzea edo hezurmamitzea dela, mundu guztiak miretsi beharreko existentzia bete bat bizi duela, besteen beharrik ez duela, besteen beharra izateak osoa eta betea ez izatea esan nahi duela.
|
|
Haurraren irudiarekiko harremana hizkuntzak egituratzen du; hizkuntzak sare sinboliko konplexu batean konbinatzen eta antolatzen ditu irudiak. Ikuspegi honetatik bereizi egiten ditu Lacan-ek
|
ni
ideala eta niaren ideala. Ni ideala, norberak bereganatzen duen irudia da.
|
|
Niaren ideala, berriz, bakoitzari bere lekua ematen dion osagai sinbolikoa da, norberari begiratzeko besteek hartzen duten ikuspuntua. Adibidez, batek frontoian pilotan ongi jokatzen duenean, pilotari baten irudia beregana dezake; hori da bere
|
ni
ideala; baina, norentzat identifikatzen da pilotariarekin. Hau da niaren idealaren alderdia.
|
|
Hau da niaren idealaren alderdia. Terapian zein
|
ni
idealekin identifikatzen den jakitea bezain garrantzitsua da niaren idealaren erregistro sinbolikoa kontuan hartzea.
|
|
Guk geuk sorturiko garapen sozial, ekonomiko eta zientifiko teknologikotik datoz: giza lokarrien likidotzea; lan prekarioa; elikadura transgenikoa; teknologia nuklearraren ugaritzea;
|
ni
idealera ez heltzea; ur eskasia; lurren erosioa; identitate kulturalen desagertze masiboa; XX. mendean zehar asmaturiko milaka sustantzia kimikoen igurtzi isila; pandemia globalak; klimaren aldatzea; nano bio info kogno teknologiaren zenbait garapen ildo potentzial; gerra bakteriologikoa; suntsipen masiborako egundoko ahalmena; finantza sistemaren fluktuazio hondagarriak.
|
2014
|
|
Ez preseski kopiatzeko baiziketa emakume subjektu bezala begiratzeko, publizitate eta estereotipoen ereduetatikkanpo. Ez badiegu emakume interesgarrien paradigmarik eskaintzen neskei eskolan, gerta litekeena da gizonezkoen ereduak hartzea
|
ni
idealtzat, horregatik da Iholdi haininteresantea; izan ere, nesken interes askori erantzuten dielako eta maskulinitatepuntu interesgarria duelako.
|
2018
|
|
–Das Ich und das Über Ich (Ichideal)? [Nia eta supernia(
|
ni
ideala)] izeneko atalean, hala ere, «karaktereaz» ez ezik, genero identitatearen eskurapenaz ere mintzatzen da. Freudek dioenean «beharbada identifikazioaren bidez bakarrik utz ditzake [ela] zerak bere objektuak alde batera», aditzera ematen ari da malenkoniaren barneratze estrategiak ez duela dolua oztopatzen, eta, are gehiago, modu bakarra izan daitekeela niak bizirik iraun dezan besteekiko lotura emozional funtsezkoak galtzen dituenean.
|
|
Nolakoa ote da zehazki nia eta bere amodio galduak betiere elkarrekin bizi diren psikearen topologia? Duda barik, Freuderen ikuskeran niaren ondoan
|
ni
ideala dago beti, hainbat motatako agentzia moral gisa jokatzen. Niak barneratutako galerak gainbegirale moral horren parte bezala berrezartzen dira, objektua kanpoan zegoenean niak berarengana sentitutako amorrua eta errua barneraturik.
|
|
Barneratzearen bidez, amorru eta erru hori, galerak berak ezinbestean areagotuak, barrurantz zuzentzen dira eta bertan eusten zaie; niak eta barneratutako objektuak lekuak trukatzen dituzte, eta, horrela, barneratutako kanpokotasun hori agentzia eta botere moralaz janzten da. Modu horretan niak
|
ni
idealaren esku uzten ditu bere amorrua eta eraginkortasuna, eta ni idealak sostengua ematen dion niaren beraren kontra jotzen du. Freudek ohartarazten du ni ideal hori hipermorala izan daitekeela, eta, muturreko kasuetan, suizidiora eraman dezakeela.
|
|
Barneratzearen bidez, amorru eta erru hori, galerak berak ezinbestean areagotuak, barrurantz zuzentzen dira eta bertan eusten zaie; niak eta barneratutako objektuak lekuak trukatzen dituzte, eta, horrela, barneratutako kanpokotasun hori agentzia eta botere moralaz janzten da. Modu horretan niak ni idealaren esku uzten ditu bere amorrua eta eraginkortasuna, eta
|
ni
idealak sostengua ematen dion niaren beraren kontra jotzen du. Freudek ohartarazten du ni ideal hori hipermorala izan daitekeela, eta, muturreko kasuetan, suizidiora eraman dezakeela.
|
|
Modu horretan niak ni idealaren esku uzten ditu bere amorrua eta eraginkortasuna, eta ni idealak sostengua ematen dion niaren beraren kontra jotzen du. Freudek ohartarazten du
|
ni
ideal hori hipermorala izan daitekeela, eta, muturreko kasuetan, suizidiora eraman dezakeela.
|
|
Barruko
|
ni
ideala eraikitzeko, genero identitateak ere barneratu behar dira. Freudek dio ni ideala Ediporen konplexurako irtenbide bat dela, eta, beraz, funtsezkoa dela maskulinotasuna eta femeninotasuna ondo finkatzeko:
|
|
Barruko ni ideala eraikitzeko, genero identitateak ere barneratu behar dira. Freudek dio
|
ni
ideala Ediporen konplexurako irtenbide bat dela, eta, beraz, funtsezkoa dela maskulinotasuna eta femeninotasuna ondo finkatzeko:
|
|
Hortaz,
|
ni
idealak zigorrak eta tabuak ezartzen dituen barne agentzia gisa jokatzen du, eta, Freuderen arabera, desira modu egokian berbideratuz eta sublimatuz, genero identitatea finkatzen laguntzen du. Maitasun objektua den gurasoa barneratzean, kontrako zentzua ematen zaio ezinbestean.
|
|
Gurasoa maitasun objektu debekatua bihurtzen da, bai, baina, horretaz gain, maitasun objektu debekatzaile edo ukatzaile gisa barneratzen da. Beraz,
|
ni
idealaren debeku funtzioak galarazten du, edo, areago, zapaltzen du gurasoarenganako desiraren adierazpena, baina aldi berean barne «espazio» bat sortzen du maitasun hori gordetzeko. Dilema edipikoaren irtenbidea «positiboa» edo «negatiboa» izan daitekeenez, beste sexuko gurasoaren debekuak ekar dezake galdutako gurasoaren sexuarekin identifikatzea edo identifikazio horri uko egitea, eta, horrenbestez, desira heterosexualetik aldentzea.
|
|
Baina garbi dago genero identifikazio guztiak ez direla oinarritzen homosexualitatearen tabuaren aplikazio arrakastatsuan. Disposizio femeninoa eta maskulinoa tabu hori guztiz barneratzearen emaitza badira, eta sexu bereko objektuaren galerari ematen zaion erantzun malenkoniatsua baldin bada objektu hori barneratzea, eta areago, hura bihurtzea
|
ni
idealaren eraikuntzaren bidez, orduan badirudi genero identitatea beste ezeren gainetik debeku hori barneratzea dela, eta debekuak identitatea eratzen duela. Ez hori bakarrik:
|
|
aditzetik (disposatu, disposatua izan) izenera pasatzen da (disposizioa izan) eta forma horretan mamitua geratzen da; horrela «disposizioen» fraseologia fundazionalismo faltsu batera heltzen da, zeinetan afektibotasunaren emaitzak debekuaren eraginez taxutzen edo «finkatzen» baitira. Hortaz, disposizioak ez dira psikearen jatorrizko egitate sexualak, ezpada ekoitzitako ondorioak, eta haien ekoizleak dira kulturak inposatutako legea eta
|
ni
idealaren ekintza konplize eta transbaloratzaileak.
|
|
Supernia (zigortzeko mekanismoa) eta
|
ni
ideala (gurari narzisista asetzen duen idealizazioa) bereiztearen aldeko teoria psikoanalitiko bat ikusteko (Freudek Nia eta zera n ez du inolaz ere bereizketa hori egiten), kontsulta liteke Janine Chasseguet Smirgell, L, ideal du moi: essai psychanalytique sur la «maladie d, idealité», Paris:
|
2020
|
|
Ez al da gauza bera? Eta nik idatziko banu antzeztu nahi dudan pertsonaia hori, eta nire
|
ni
ideala izango balitz. Che Guevara izango nintzateke orduan? ” dio Chusok.
|
2021
|
|
Haren aldarria nigan buruz behera jarria ikusten dut ispilu aurrean kokatzen naizenean, argazki kamera batek irudia alderantzikatzen duen moduan:
|
ni
idealen azpitik igarotzen naiz sigi saga, ez gainetik, zalantza eta ezbaiaren artean egiten dut arrantza (hitzaren bi zentzuetan), eskrupuluen zapian biltzen naiz, barrutik soraio, (euskal) abertzale batzuk bezala, baina horien guztien azpitik, langa guztien azpitik, ez gainetik, eta badut ideologiarik, Kornelen protagonistaren kontrara, nahiz eta aurki ifrentzu joko lauso batean baino ez zaidan ...
|