|
2004
|
|
|
Zuzeneko emankizun hau mundu osoan ikus daiteke, eta ziur
|
nago
munduak jakin nahiko duela zertan emango duten denbora bidaia honetan.
|
|
|
—Jakina, ezin izan bestela zaren gaztearekin. Baina nik dagoeneko baditut urte batzuk, eta hamaika gauza ikusita
|
nago
munduan. Gerra, esaterako.
|
|
2006
|
|
|
Saltxitxa oso produktu ezaguna da, baina saltxitxa hau berezia da, osagai guzti guztiak baitira naturalak, gure herriko osagaiekin egina dago. Ziur
|
nago
mundu guztiari asko gustatuko zaiola. Gaur egun, elikagaien trazabilitateak asko kezkatzen gaitu, hau da, zer jaten dugun jakin nahi dugu.
|
|
2008
|
|
|
Beste gauza on asko bezalaxe, umore ona ere tamainan behar du. Ni sinistuta
|
nago
munduan ez egiteko eta izugarrikeria haundienak egin dituztenetako askok" egun hartan umoreko zeudelako" egin zituztela (edo obeditzeko umorerik aski izan zutelako). Behar du pertsonak garratz punttu bat, eta ez ahosabaian bakarrik.
|
|
2010
|
|
|
Ez zaizu arrazoirik falta, baina niretzat ez da erraza aitorpen hau egitea. Dena dela, ingurumarian sigi saga segituz gero ez dut sekula amaituko, eta ez
|
nago
munduko denbora guztia nahieran erabil dezakeenaren egoeran, inondik ere.
|
|
2011
|
|
|
Argiak altzairuaren su gordina du, zeruaren urdinari ere altzairuaren distira eragiterainokoa. Teilatu hurbilen tartetik irristatzen den eguzki gehiegiak min egiten dit begietan, eta burua jaitsi dut atean dagoen guardiaren paretik pasatzerakoan, eguzkiagatik jaitsi dut burua, horixe arrazoia, baina baita ere, agian areago eguzkiagatik baino, ez nazala ikus, ez dadila nitaz ohart, nik ez dut-eta existentziarik, ez
|
nago
munduan, are gutxiago nire herriko kuartelaren aurrean. Baina nire jarrerak errezelo txarra piztuko balio guardiari, nortasun agiria eskatuko balit?
|
|
2012
|
|
|
Berak daki, beti jakin ere, zer den onena, baita noiz eta nola egin behar den ere. Erabat sinetsita
|
nago
munduan ez nukeela haren mailako sukaldari bakar bat ere aurkituko, ezta, kriseiluarekin bilatuta ere.
|
|
|
Ideia sinpleak eta ezabaezinak dabilzkio buruan, funtsean bi: batetik, inork ez du ezer oparitzen eta, bestetik, bakarrik
|
nago
munduan; eta honen eratorria: inork ez dit lagunduko.
|
|
|
Bakarrik
|
nago
munduan.
|
|
2013
|
|
|
Zuk ere ekin diozu denboraldi-aurreko lanari? Ia ia geldirik
|
nago
Munduko Txapelketan erori eta belaunean min hartu nuenetik. Ez zirudien erorketa larria zenik, baina nekosoak izaten dira belauneko kolpeak.
|
|
|
Ziur
|
nago
munduko pertsonarik atseginena eta beroena dela.
|
|
2014
|
|
|
Barnean dago. Erabat ziur
|
nago
mundu osoa ere natura dela». Eta hori da erakusketa osoan oinarrian dagoen ideia nagusietariko bat.
|
|
|
Ez dakit non zauden, lotura bakarra dut hori, eta benetan behar dut norbaitekin lotura izan. Hain
|
nago
mundutik eta bizitzatik kanpo...
|
|
|
Kontuak kontu ni astebururo telebistara itsatsita
|
nago
munduko kirolik politena ikusteko Josetxo Lizartzak esaten duen moduan. Gainera orain binakako finalerdien atarian gaudela... zein izango da bikote txapelduna?
|
|
2015
|
|
|
Seguru
|
nago
mundu guztiak egin dezakeela zerrenda azkar bat Gabon gauean eta Eguberri egunean gehien prestatzen diren hamar gauzekin.
|
|
|
Ez zarete, beraz, gehiegi harrituko erraten badizuet zorioneko partida hura hogei metroko tarte zuhur batetik ikusi nuela. Erran beharrik ez dago halako distantziatik ez niola jokaldi bakar bati ere antzeman, baina, hala ere, seguru
|
nago
munduko txapelketa baten ikusleak ez zirela ni goiz hartan baino aztoratuago sentituko.
|
|
|
Asko dago egiteke, asko asko. Pertsonalki pozik
|
nago
mundu mailan ahotsa duten emakumeak emakumeen eskubideak aldarrikatzen hasi direlako, orain berriki, Oscar sarietan, esaterako. Oso pozgarria iruditzen zait oihartzuna duten emakumeek gai horietaz hitz egitea, orain artean feministok ez baikara oso begi onez ikusiak izan. 2. Martxoaren 8a ospatu beharreko eguna iruditzen al zaizu?
|
|
|
zeluloideko irudien barrura erortzen direla. Bada, ni ere ohituta
|
nago
mundua begiralearen distantziatik eta perspektibatik ikustera, eta oinez, edo geldi egonda ere trenez noanean, irentsi egiten nau begi bistan daukadanak. Demagun prismatikoekin surflariei begira zaudela hondartzan, eta halako batean olatutzar batek gainean hartu eta zaldiak jockeya arrastaka eramaten duen eran eroaten zaituela urak ozeanoan barrena; sentsazio seko aztoragarria da.
|
|
2016
|
|
|
Hamakan
|
nago
munduko puntan
|
|
2017
|
|
|
Bakarrik
|
nago
munduan, senar zenak utzi ninduenetik. Eta zu?
|
|
2018
|
|
|
Nere ondoeza psikiatrizatu egin zen, eta narko batazuridunen eskuetan salduta gelditu nintzen. Eta ezagutu dut orain psikiatrizatuen aktibismoa, badago borroka bat, konektatua
|
nago
mundu horrekin, eta hitzegin beharrekoak hitzegin eta gero, ausartzen naiz beste honako argitasun hau ematera: antidepresiborik ez hartu, eta benzodiazepinak (lotarako eta lasaitzekoak) oso era puntualean bakarrik.
|
|
|
Galduta
|
nago
mundu ziztrin honetan.
|
|
|
Gero, ganberrada batzuk idatzi nituen tarteka, beldurrezko istorio batzuk ere bai, eta orain dela hamabi urte hasi nintzen nobela beltzean. Aldatzearren hasi nintzen eta hain gustura
|
nago
mundu honetan, non jarraitu dudan. Zergatik da berezia nobela beltza?
|
|
2019
|
|
|
Toki guztietan entretenigarri eta aitzakia bila ibiltzen da ni ez ikusteko. Zergatik ote
|
nago
munduan?
|
|
|
Teknologiak gure eta errealitatearen artean pantailak kokatu aurreko garai batekin. Baina gaur urduriegi
|
nago
munduaren gainbeheraz ezer jakingo ez banu bezala jokatzeko, eta trakets ari naiz estalkiarekin, aire burbuilak utziz edota guraizeekin mozketa irregularrak eginaz.
|
|
|
Artista bat da nire aita, egia esan. Eskerrak eman behar dizkiot; berarengatik
|
nago
mundu honetan.
|
|
2020
|
|
|
Zer ote da egia eta zer gezurra? Bakarrik eta isilik
|
nago
munduan, eta ez da normala, gizarteak ez baitu erraz onartzen ni bezalako neska isila eta bakartia. Higa.
|
|
|
–Ez naiz idazlea. Seguru
|
nago
mundua eta bizitza beste modu batera ikusten dituztela?, erantsi nion, zerbait esate aldera.
|
|
2021
|
|
|
Kontziente naiz neroni pribilegiotik ari naizela hizketan: emakume txuri cis genero hetero gorputz normatiboduna naiz; alegia, eroso
|
nago
munduak ni ikusita egiten duen irakurketarekin. Kilo, ile, ildaska, zelulitis eta bestelako inperfekzioak muga onargarrietan.
|
|
|
Denok hunkituta kantatu genuen Lau teilatu harengatik, artean hamabost urte bagenitu bezala, mundu asko geratuko balitzaigu bezala jateko. Ziur
|
nago
mundua geurea dugula eta lan handia emango dugula oraindik.
|
|
2022
|
|
|
...ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik
|
nago
munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez... Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik
|
nago
munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez...
|
|
|
Aita ikustera noa eta oso urduri
|
nago
munduan gehien nahi dudana delako nitaz harro egotea.
|
|
|
Jaun andreak Israel deitzen naiz eta hemen
|
nago
mundu fantastiko batera eramateko izaki mitologiko arraroez beteta dagoena.
|
|
2023
|
|
|
Zergatik
|
nago
mundu honetan. ETXEBESTE, Malen// Etxebeste, Malen.
|
|
|
Egin badu, ni jada ez
|
nago
mundu honetan.
|