|
2009
|
|
|
Ekimen honetan parte hartzeko, eskaera komunitate bakoitzak ezarritako baldintzetan bidali behar da. Hautagaien aurrehautaketa hainbat balorazio irizpideren arabera egiten da, hala nola lanpostuaren eta eskatzailearen prestakuntzaren arteko egokitzapena, dagokion esparruko prestakuntza amaitzea,
|
hizkuntzen
ezagutza maila edo azken bi urteetan Europako beste mugikortasun programa batzuetan parte ez hartzea. Hautagaien behin betiko hautaketa harrera eskualdeari dagokio.
|
|
2010
|
|
|
BuruzKo zenBaiT zerTzelada biztanleria errolden bidez, hizkuntza batek lurralde batean zenbateko hedapena duen jakin daiteke. ...rri demokratiko sendoak zituzten herrialdeak —hala nola erresuma batua— eta beren mugen barruan hizkuntzaaniztasunaren ehuneko handia zutenak —hala nola belgika, Suitza eta austria hungariako inperioa— hau da, eta ezin zen bestela izan, hizkuntza horiei legezko aitortza edo, gutxienez, kultura mailako aitortza handiena eman zieten estatuak izan ziren lehenak, erroldetan bertako
|
hizkuntzen
ezagutza mailaz herritarrei galdera egiten. harritzekoa da, ordea, espainiak, hizkuntza aniztasun hain handia izanik, inoiz ez txertatzea erroldan inolako galdera demolinguistikorik. 1857 urtean egin zen espainiako biztanleriaren lehen errolda, eta estatuan bata bestearen atzetik etorri ziren erregimenetako batean ere ez zitzaien inoiz hiritarrei erroldan galdetu zer hizkuntzatan mintzatzen ziren. begi bistakoa da ahazte hori ez zela kasualitatea izan; izan ere, hizkuntzari buruzko galdera egitean, erroldek ez soilik naziotasun bat, baizik eta hizkuntza naziotasun bat hautatzera behartu zuten jende guztia, lehenengoz4 talde bati zer hizkuntza kidetze zuten galdetze hutsa aski zen talde hori kanpora begira ikusgarri egiteko, eta berezko komunitate berezitua osatzearen kontzientzia hartzeko. zalantzarik gabe, ondorio hori zuelako, ez zuen espainiak ofizialki egiaztatu nahi izan zer hedapen geografiko eta demografiko zuten bere berezko hizkuntzek. ez da zaila imajinatzea euskarari buruzko zer datu emango zituen XiX. mende erdialdean egindako hizkuntza erroldak, hegoaldean. ladislao Velascoren lanen arabera5 (1867 urte ingurukoak), 780.000 pertsona inguru zeuden lau lurraldeetan, eta horien %50 baino gehixeago ziren euskaldunak; eta badirudi euskaldun gehienak elebakarrak izango zirela. edonola ere, kaltea eginda dago, eta 125 urtean zehar bildu ahal izango liratekeen datu demolinguistikoak betirako galdu dira. bada beste datu bat, espainiako demolinguistika oraindik gaztearen adierazgarriago dena. europako berrogeita hamar estatu ingururen artean, badira zortzi beste guztiengandik bereizten direnak, hizkuntzari dagokionez bestelakoa den biztanleria %25etik gorakoa izateagatik. estatuaren hizkuntza aniztasunari dagokionez, zortzi estatu horiek gure kontinentean lehen mailan daudela esan dezakegu. espainiak ez zuen soilik datu demolinguistikoak jasotzeko lana mende bateko atzerapenez hasi, gainerako zazpiekin alderatuta, eta hizkuntzaren lurralde batera eta galdera sorta tekniko batera mugatuta. horrez gain, gehiengoaren hizkuntza zein den galdetzen ez duen bakarra da, aipatutako zortzi estatuen artean. zalantzarik gabe, gauzak egiteko modu historiko oso bat eratortzen da datu soil horretatik, eta ondorioak izaten jarraitzen du oraindik, gaur egun ere. espainiak bere baitako hizkuntza aniztasunarekiko historikoki izan duen jarrera izan da hura ukatzea eta hizkuntza bakarra inposatzea. baina azkenik, sistema guztiz demokratikoa lortu dela dirudienean ere, demolinguistika ofizialak ziurtzat jotzen du gaztelania dela biztanle guztien hizkuntza komuna. horregatik, ez du hizkuntza horretaz galdetzen:
|
|
2019
|
|
|
eta denak bilakatzen dira eleaniztun. Lehen aldiz gure hizkuntzaren historian, beraz, ez dago euskaldun elebakarrik; euskaldun guztiak elebidunak gara euskara eta hizkuntza hegemoniko bat dakizkigulako, bi
|
hizkuntzen
ezagutza maila desberdinekin. Gaur egun, imajinaezina da erdaraz ez dakien pertsona heldurik; gure gizartean ez da horrelakorik aurreikusten, ez lan deialdietan, ez eguneroko hizkuntza praktiketan.
|
|
2021
|
|
|
SESB 1922an sortu eta hurrengo bi hamarkadetan Errusiar Inperioaren ia lur guztiak barnean gelditu ziren, Finlandia eta Polonia kenduta; herrialde Baltikoak eta Moldaviako SES batu zirenetatik azkenekoetarikoak izan ziren. Lurralde bakoitzaren autonomia mailak eragina izan zuen tokiko hizkuntzen garapenean; adibidez, beren eskualderik lortu ez zuten Azerbaijango eta Armeniako kurduek edo Ipar Kaukasoko nogaiarrek beren
|
hizkuntzen
ezagutza maila baxuagoa izan zuten 1989an 1926an baino (Belikov eta Krysin, 2001).
|
|
|
Haien ustez, herrialde horien hiritartasun eta hezkuntza legeek gutxiengo eskubideak urratzen dituzte; Letoniaren eta Estoniaren ikuspuntutik, aldiz, arriskuan daudenak estatuko hizkuntzak dira, eta ez gutxiengoenak, eta hizkuntza gatazka Errusiak daraman politikatik dator (Hogan Brun, 2008). Dena den, Herrialde Baltiko guztietan estatuko
|
hizkuntzen
ezagutza maila gero eta altuagoa da, eta biztanle errusieradun gehienek eleaniztasunarekiko jarrera positiboa dute (Ozolins, 2019).
|
|
2022
|
|
|
Horretan ahalegintzea garrantzitsua da, hizkuntzaren eta kulturaren arloan kontzientzia sustatzeko eta gaitasun komunikatiboa era jarraian hobetzeko. Legearen apustua izango da ikasle orok, duen familia jatorriaz harago, ikasketak amaitzean bi
|
hizkuntzen
ezagutzan maila bera izatea, eta ezagutzak eskuratzea, gutxienez, atzerriko hizkuntza batean».
|