2000
|
|
Ordea,
|
gure
aita ez zegoen joko hura jokatzeko disposizionean, ezta bere anaia gaztearen lezionerik onartzeko ere, are gutiago modu eta tonu hartan, eta, hala, liztorrak ziztatu balu bezala eta gauzak bere tokian jartzen zituela, haserre antzean mintzatu zen:
|
|
—Pizarrok, Almagrok eta bertze horiek Indiak konkistatu zituztela...? —erran zigun bertze egun batean, konbertsazione haietarik batean, etxe aitzineko jardinaren erdiko iturriaren marmara ere lagun genuela, ohi bezala— Bada,
|
gure
aitak ez gutiago! Hura bai buru argia!
|
|
Eta kanoi hura buru buruan sartu zitzaion eta, nola aita baitzen, izaitez, aseezina, hala gogoratu zitzaion ez ote zen luzeegia kanoien tratuan sinaturikako lau urteko epe hura, zeren ehungarrenaren ondotik baitzetorren ehundabatgarrena... harik eta berant baino lehen argi bat piztu zitzaion arte, aterabidean jarri zuena: Patientia vincit omnia, baina
|
gure
aita ez zen pazientzia handiko gizona, eta, handik astebete eskasera, errege egunean, erran zuen:
|
2001
|
|
‘Aita hilda gero bere logelako armairuan kutxa bat topatu genuen, egundo ireki gabeko gutunez beterik, Euskal Herritik helduak denak. Hau da,
|
gure
aitak ez zuen azkeneko berrogei urteotan Euskal Herritik heldutako gutunik irakurtzen! ’
|
2002
|
|
Semearen poza! " Zakurra hor badago,
|
gure
aita ez duk oso urruti izango!"
|
2004
|
|
Olgetan edo txantxetan ezer esaten eta egiten edo ez dot ezagutu izan inoiz gure ama. Aita bera be ez, baina
|
gure
aita ez zan gure ama bezain serio eta begiratua. Amak ez eban ontzat emoten aitaren berezko eta bat baterako urtenaldi umore oneko eta sanorik.
|
2009
|
|
–Umetan gezur asko asmatzen nian; oraindik ere ederki gogoratzen nauk nola kontatu nian, behin batean, aitak palazio bat zuela Galizian, fantasmaz josia: bada, gezur galanta esan nian,
|
gure
aita ez baitzen aberatsa; egun batean, ordea, loteria tokatu zitzaioan, horregatik estudiatu ahal izan nian batxilerra; baina hara zer diren gauzak:
|
|
–Umetan gezur asko asmatzen nian; oraindik ere ederki gogoratzen nauk nola kontatu nian, behin batean, aitak palazio bat zuela Galizian, fantasmaz josia: bada, gezur galanta esan nian,
|
gure
aita ez baitzen aberatsa; egun batean, ordea, loteria tokatu zitzaioan... horregatik estudiatu ahal izan nian batxilerra; baina hara zer diren gauzak: osaba Pakunin ez zuan aitaren suerte onarekin poztu:
|
2013
|
|
Zapuzkerian has naiteke orain, arbuioan eta gaizki esaka, beroan hitz egiteagatik. Baina, hara,
|
gure
aitak ez zukeen sekula familia abandonatuko, ez zituzkeen haurrak botata utziko. Zin degizut, eta amorru betean naizen honetan diot, inoiz barkatuko ote dudan ez dakidan honetan, gure aitak lehenago hilko zuela bere burua, traizio horretan nahaspilatu baino.
|
|
ez zen bestela gai izango semeari zaldun heziketa emateko. Gazte haren moldeak xarmagarriak ziren betiere, eta
|
gure
aita ez zen soilik haren konpainiaren zale: iritzirik onena zuen berataz, eta, lanbidea eliza izango zuelako esperantzarekin, hartarako behar zen guztiaz hornitzea erabaki zuen.
|
|
–Baina
|
gure
aita ez. Joan den astean lehenago itzultzeko idatzi zidan.
|
2017
|
|
»Laugarren egunean
|
gure
aita ez zegokeen gehiago. Zirt eta zart, hartu du makila eta hor abiatu da Ama Birjina Martiriaren monasteriora, harexek begira gaitzala!
|
|
Harek eskua tinkatu ezkero, hezur guztiak birrintzen zizkian. Nik artetan txukundade pixka batekin ere diat, solas egoki bat eman zezakeat, baina
|
gure
aitak ez zian, harek bere burua orroaz, irrintziz eta kantuz adierazten zian. Gutxi gutxitan ateratzen zitzaioan hari gizonari eman zaion bezalako elerik.
|
2018
|
|
Ordu asko ematen genituen haien etxean, txikitan; haiek ere bai gurean, baina gutxiago, gure aitak isiltasuna behar omen zuelako bere ikerketetarako, eta ez zituelako bizilagunak sobera maite. Tira,
|
gure
aitak ez zuen inor sekula sobera maite izan, hori hala da.
|
|
Motibo askorik, behintzat, ez zeukan: ziur nago egunero ikusi izan balu ere, litekeena dena, aurrez aurre horren luzaro bizi izan ondoren?,
|
gure
aitak ez ziola buru imintzio eskas bat baino gehiago zuzenduko, agurtzeko. Baina amorru uhin bat sentitu dut barrutik igotzen, ezin baititut jasan mota horretako adierazpenak egiten dituztenak:
|