2015
|
|
bere ondoan Jesu Kristo gure Jauna sentitzen duela, baina Hura ez gorputzeko begiekin ezta arimakoekin ere ikusi gabe. Honi adimenezko ikuskaria deitzen diote,
|
ez
dakit nik zergatik. Jainkoak mesede hori egin zion pertsona hau ikusi nuen, geroago esango ditudan beste batzuekin, hasiera batean oso nekatua, ezin zuelako ulertu zer zen, ez baitzuen ikusten; eta era hartara agertzen zitzaiona Jesu Kristo gure Jauna zela hain ziur zegoen, non ezin baitzuen zalantzarik izan, hau da, hantxe zegoen ikuskari hura; Jainkoagandikoa ote zen ala ez, hala zela ulertarazteko ondorio handiak berekin batera bazekartzan ere, oraindik beldurrez zebilen, eta berak sekula ere ez zuen entzun adimenezko ikuskariaren izenik, eta halakorik zegoenik ere ez zuen uste; hala ere, argi ulertzen zuen esandako era hartara askotan hitz egiten ziona Jaun hau zela, diodan mesede hau egin zion arte, ez zekielako nork hitz egiten zion, hitzak ulertzen bazituen ere.
|
|
11 Bada, arimaren gorengo aldea buruaren gorengo aldean bada, nola ez du nahasten? . Hori
|
ez
dakit nik; baina badakit egia dela diodana. Min ematen du ahalmenak geldiaraziak dauden otoitza ez denean, halakoa denean igaro arte ez baita inolako minik sentitzen; baina nahiko gaitz litzateke eragozpen honengatik guztia alde batera utziko banu.
|
|
Egia esan, hau ona da eta meditazioa egiteko era bikaina, egian oinarritzen delako, Jainkoa geure barruan dugulako egian; baina ez da hau horrelakoa, aipaturikoa gutariko bakoitzak egin dezakeelako (gauza guztiak bezala, Jainkoaren laguntzaz esan nahi da). Baina esaten ari naizena beste era batekoa da, eta batzuetan Jainkoagan pentsatzen hasi baino lehen, jende hau jadanik gazteluan da,
|
ez
dakit nik nondik ezta nola entzun zuen ere bere artzainaren txistua. Ez zen entzumenaz izan, ez baita ezer entzuten, baina nahiko argi sumatzen da barrurantz biltzea, hortik igarotzen denak ikusiko duenez, nik ez baitakit argiago adierazten.
|
|
Gauza korapilatsuetan, ulertzen dudala eta egia diodala baderitzat ere,, uste dut? eta horrelako hizkeraz aritzen naiz beti; izan ere, huts egin baneza, prest prest nago jakintza handia dutenek esan dezatena sinesteko; haiek gauza hauetatik igaro ez badira ere, jakintsu handiek badute
|
ez
dakit nik zer, Jainkoak bere Elizaren argi izateko dituenez gero, eman egiten die argia, egia denean, onartua izan dadin; eta barreiatuak ez badira Jainkoaren zerbitzariak baizik, ez dira egundo ere harritzen haren handitasunengatik, buruan ongi sarturik baitute Jainkoak hori eta askoz ere gehiago egin dezakeela. Eta, azken batean, gauza batzuk hain argi azalduak ez badaude ere, beste batzuk idatziak aurkituko dituzte, eta hortik ikusten dute hauentzako bidea.
|
|
5 Behin Orduen Liturgian beste guztiekin nengoela, bat batean nire arima bere baitan bildu zen, eta guztia ispilu garbi baten antzekoa iruditu zitzaidan, ez atze, ez hegal, ez goi eta ez beherik ez zuena, guztia argi ez zegoenik; eta haren erdian Kristo gure Jauna irudikatu zitzaidan, ikusi ohi dudan bezala. Uste dut ispilu batean bezala argi ikusten nuela neure arimako alde guztietan, eta ispilu hau ere?
|
ez
dakit nik nola esan, guztia zizelkatzen zen Jaun berarengan, esaten jakingo ez nukeen bat egite guztiz maitetsu batez.
|
|
9 Behin otoitzean ari nintzela, irudikatu zitzaidan labur labur (formadunik ezer ikusi gabe, baina argitasun osoko irudipena izan zen), nola ikusten diren gauza guztiak Jainkoagan eta nola dauzkan guztiak Beragan. Hau idazten
|
ez
dakit nik, baina ariman ongi grabatua geratu zitzaidan, eta Jaunak egin didan mesede handietako bat da eta nahasien eta lotsatuen utzi nauenetakoa, egin ditudan bekatuez gogoraturik.
|
|
Izugarria iruditu zitzaidan hain une laburrean hainbeste gauza batera ikustea diamante argi honetan, eta oso samingarria, gogora etortzen zaidan bakoitzean, argitasunezko garbitasun hartan, hain gauza itsusiak irudikatzen zirela ikustea, esaterako, nire bekatuak. Eta beraz, gogoratzen zaidanean,
|
ez
dakit nik nola eraman dezakedan, eta horrela hain lotsatua geratu nintzen, non ustez ez bainekien non sartu ere.
|
|
10 Berriro diot, benetan,
|
ez
nekiela nik nola bizi, batek bere burua pobre eta arimaz nekatua ikusten baitu: gogoa beti Jainkoaz betea izateko agintzen diote eta beharrezko da Harengan izatea arrisku askotatik askatzeko; beste ertz batetik, ikusten du ez dela komeni munduko kontuetan huts egiterik, beren ohorea kontu hauetan jarria dutenei tentaldirik ez ematearren.
|
|
11 Handi handia izan zen liluramendu honetako aintza. Pazkoko aldirik gehienean hain lelotu eta txepeldua ibilirik, ez nekien zer egin, ezta
|
ez
nekien nigan nola kabitzen zen hainbesteko fabore eta mesedea ere. Esaten den bezala, ez nuen ikusten ez entzuten, barruko pozaren handiaz.
|
|
Ez dago bihotzik hori pena handirik gabe eraman dezakeenik. Bada, hemen, azken batean, bizitza amaitzean amaituko dela eta amaiera duela jakinda ere, hain erruki handia hartzen badiogu, amairik ez duen beste horren samina
|
ez
dakit nik nola arindu dezakegun, deabruak egunero berekin daramatzan hainbeste arima ikusirik.
|
|
Hau ez da, bada, ezer arimaren agoniaren ondoan: estura bat, itolarri bat, atsekabe minbera bat, hain ezinegon etsigarri eta nekagarriarekin, non
|
ez
baitakit nik nola adierazi. Izan ere, arima bere lekutik ateratzen aritze etengabea dela esatea, gutxi da, bizia beste batek kentzen dizula dirudielako; baina hemen arima bera da bere burua zati zati egiten duena.
|
|
Hau diot, argi gera dadin zein neke handia den espirituzko bide honetan eskarmentua duenik ez izatea; horregatik, Jaunak hainbeste lagundu ezik,
|
ez
dakit nitaz zer izango zen. Hainbat gauza ziren ni burua galtzera eramatekoak, eta, batzuetan, Jaunagana begiak jasotzea izan ezik, neure burua zer egin ez zekiela ikusten nuen.
|
|
nolabaiteko erremedioa bilatzen du penitentzia batzuk eginez, eta ez da gehiago sentitzen ezta ez du min handiagorik ematen odola isurtzeak, gorputza hilik egonda baino. Jainkoaren maitasunagatik mina sentitzen den zerbait egiteko modu eta erak bilatzen ditu; baina lehenbiziko mina hain da bizia, non
|
ez
baitakit nik gorputzeko zein oinazek ken dezakeen. Erremedioa han ez dagoenez gero, sendagai hauek oso behe mailakoak dira hain goi mailako gaitzarentzat; pixka bat arintzen da eta eztitzen honekin, bere gaitzarentzat erremedioa eman diezaiola Jainkoari eskatuz, eta ez du ikusten inolako erremediorik heriotza izan ezik, honen bidez bere Onaz oso osoan gozatzeko ustea baitu.
|
|
edota espiritu berak bere buruari hitz egitea. Hau
|
ez
dakit nik izan daitekeen, baina gaur ere baietz uste dut.
|
|
Honetarako
|
ez
dakit nik zer erremedio izan daitekeen, orain arte Jainkoak ez baitit aditzera eman; gogo onez hartuko nuke neuretzat, diodanez, maiz oinazetzen bainau. Gure miseria ageri da hemen, eta oso argi Jainkoaren ahalmen handia; izan ere, aske dagoen honek hainbeste gaitz eta neke sortzen digu, eta Jaunagan dauden gainerakoek bai ematen digutela atsedena.
|
|
7 Santuak imita daitezke bakardadea eta isiltasuna bilatzean eta beste bertute askotan ere, ez baitizkigute hilko gorputz beltz hauek, hain harmonia handian eraman nahi direnak arimaren harmonia hausteko; deabruak asko laguntzen du moldakaitz bihurtzen, beldur pixka bat ikusten duenean; ez du hark besterik nahi guztiak hilko gaituela eta osasuna kenduko digutela buruan guri sartzea baizik; malkoak isurtzeak berak ere itsutuko garelako beldurra sartzen digu. Hortik pasatua naiz eta horregatik dakit; eta
|
ez
dakit nik zer ikusmen eta osasun hoberik desira dezakegun kausa horregatik galtzea baino.
|
|
Oso garrantzitsua da, otoitzen bidez elkarri laguntzea baino besterik ez bada ere, areago askoz ere irabazi gehiago direnean! Eta (solasaldietatik eta giza afektuetatik, hain onak izan ez arren, haiekin atseden hartzeko eta elkarri atsegin hutsalak kontatuz gehiago gozatzeko adiskideak bilatzen direnez)
|
ez
dakit nik zergatik ez zaion utzi behar Jainkoa benetan maitatzen eta haren zerbitzuan hasten denari, pertsona batzuekin bere atsegin eta nekeak tratatzen, otoitzean dihardutenek denetik izaten baitute. Izan ere, benetakoa baldin bada Haren Maiestatearekin izan nahi duen adiskidetasuna, ez dago zertan izan harropuzkeriaren beldurrik; eta halako lehen eragina izatean, hartatik irabazle irtengo da.
|
|
munduko harremanetan jardun behar nuenez gero, otoitzerako adorea izan nezala nahi zuen. Adorea diot, izan ere,
|
ez
dakit nik han dauden gauzetatik zertarako behar den adore handiagoa, erregeari saldukeria egin eta berak badakiela eta aurretik sekula ez zaiola kentzen jakitekobaino. Beti Jainkoaren aurrean gaudenez gero, otoitzean jarduten dugunongan beste era batera dela uste dut, beraiei begira dagoela ikusten baitute; besteak, ordea, gerta daiteke hainbat egun igaro izatea Jainkoak ikusten dituela burura etorri ere egin gabe.
|
|
Honek beldurrez ibilarazten nau, burua jasotzen ausartuko ez banintz eta agerian agertu nahi ez banu bezala, jazarpenak ditudanean egiten ez dudana. Arima benetan bere buruaren jabe da, gorputzak sentitzen badu ere, eta bestalde, nahigabeturik nabil;
|
ez
dakit nik nola izan daitekeen hau; baina horrelaxe da: arima bere erreinuan dela dirudi eta guztia bere mende duela.
|
|
3 Artzapezpikuak ez zuen Valladoliden sartzerik nahi izan; San Jeronimoren monasterioan geratu zen; oso alai hartu zuen Palentziako gotzainak eta berarekin bazkaltzera joan zen eta palioa ematera edota
|
ez
dakit nik zer zeremonia egitera, gotzain kargua emateko. Han eskatu zion baimena nik monasterioa funda nezan.
|
|
8 Eliz Epaileak ez zuen gure elizatik joan nahi izan atean udaltzaina utzi gabe,
|
ez
dakit nik zertarako. Han zeudenak pixka bat izutzeko izan zen.
|
|
Axola handirik ez guri horregatik, karroak ongi estalirik zeudenez gero ezin baikintuzten ikusi. Baimena etorri zenean, karroak ez ziren kabitzen zubiko atean; zerratu beharra izan zen, edo
|
ez
dakit nik zer, kontua da beste tarte handi bat igaro zela. Azken batean, elizara iritsi ginenean, aita Julian Ávilakok meza eman behar baitzuen, jendez beterik zegoen; Espiritu Santuaren deiturakoa zen; guk aurrez ez genekien hori, eta jai handia zen eta sermoia.
|
|
13 Hori ikusi nuenean, nahigabe handia hartu nuen, eta, nire iritziz, hobe zen meza entzun gabe joatea halako zalaparta artean sartzea baino. Aita Julian Ávilakori ez zitzaion halakorik iruditu; eta teologoa zenez gero, guztiok haren iritzira makurtu behar izan genuen; gainerako lagunek, beharbada, nirea jarraituko zuketen, eta desegokiena izan zitekeen, baina
|
ez
dakit ni neure iritziaz soilik fidatuko nintzatekeen. Elizatik hurbil jaitsi ginen, eta gure aurpegiak ikusterik ez bazuten ere aurrean belo handiak eramaten ditugulako, nahikoa zen haiekin eta soinean eramaten ditugun marregazko kapa zuriekin eta abarketekin ikustea, guztiak aztoratzeko, eta horrela gertatu zen.
|
|
Eta honela, Hirutasun guztiz Santuaren egun berean utzi zituen berarekin zihoazen emakume batzuk (aitortzera ez zihoan haren ama, fraide oinutsen monasterioa handik urruti baitzen; han aitortzen zen beti eta limosna handiak egiten zituen eta haren gurasoek ere bai beraren bidez); Jainkoaren mirabe handi bati esana zion eraman zezala eta honek esan zien berarekin zihoazen emakumeei (oso ezaguna zela Sevillan emakume hura, Jainkoaren mirabea zela eta egintza handiak egiten zituela), gero etorriko zela; eta honela utzi zioten joaten. Hartu zituen marregazko bere abitua eta mantua;
|
ez
dakit nik nola mugi zitekeen jantzi harekin, baina barruko pozaz guztia zuen gutxitzat. Haren beldur bakarra oztopoak jarriko ote zizkioten zen eta zama handiaz zihoala jakingo ote zuten, bere usadioa bestelakoa baitzen.
|
|
hark gehiago irauten duela eta kanpoko honetan gehiago igartzen dela, arnasa laburtuz doalako hitz egin ezinik geratzeraino, eta begiak ireki ere ezin direlako. Bat egitean hauxe bera gertatzen da, baina hemen indar handiagoz izaten da, berezko berotasuna
|
ez
dakit nik nora doalako; izan ere, liluramendua handia denean, otoitz era hauetan guztietan gehiagoa eta gutxiagoa baitaude, handia denean, diodanez, eskuak jelaturik geratzen dira, eta batzuetan zotzak bezala zabaldurik; eta gorputza, zutik hartzen badu, halaxe geratzen da, edota belauniko. Eta hain okupatua dago Jaunak berarentzat esan nahi duenaren pozean, non gorputzean biziarazle izateaz ahaztu egiten dela eta bertan behera uzten duela baitirudi, eta pixka bat irauten badu, kirioak mindurik geratzen dira.
|
|
Arima eta espiritua suaren antzekoa dela iruditzen zait; sua handia bada eta su hartzeko prestatuz joan bada, berdin gertatzen zaio arimari ere, Jainkoarekiko duen prestaeraren arabera, sua bezala, berehala su hartuz, goraino iristen den gar bat botatzen duela, hura behean dagoen bestea bezain su izan arren, eta gar hau gora igo arren, horregatik ez da sua galtzen. Horrela hemen ariman ere, badirudi bere baitatik ekoizten duela gauza bat hain bat batean eta hain fina, non goialdera igotzen baita eta Jaunak nahi dezan lekura joaten; ezin da gehiago azaldu, eta hegaldiaren antza du,
|
ez
baitakit nik bestela zerekin konpara dezakedan. Badakit oso argi nabaritzen dela eta ezin dela eragotzi.
|
|
Honela min bizia egiten du kexarazten duena, eta hain gozoa, non ez bailuke nahi inoiz falta dakion. Min hau ez da zentzumenean, zauri materiala ere ez da, arimaren barruan baizik, eta gorputzeko minaren antzik ez du; dena dela, konparazioen bitartez izan ezik aditzera eman ezin denez gero, zehaztasunik gabeko hauek jartzen dira, hura zer den kontuan izanik halakoak baitira, baina
|
ez
dakit nik beste era batera esaten. Horregatik, ez dira gauza hauek idazteko ezta esateko ere, ezinezkoa baita ulertzea esperimentatu duenak izan ezik.
|
|
Bart beste guztiekin batera nengoela, kantatxo bat kantatu zuten, Jainkoa gabe bizitzea zein gogorra zen adierazten zuena. ...k uzkurtzen hasi baitzitzaizkidan, eta kontra egitea alferrik izan zen; izan ere, pozezko liluramenduetan neuretik irteten naizenez, era berean sorgortzen da arima halako samin handi handiaz, eta joana geratzen da, eta gaur arte ez dut ulertu; egun batzuetatik honantz, uste nuen, ez nuela lehenago izan ohi nuen bezain bultzada handirik izaten, eta orain uste dut esan dudan hau dela honen arrazoia;
|
ez
dakit nik hala izan daitekeen, lehenago samina ez baitzen iristen nigandik irtetera, eta hain jasanezina denez, eta ni neure zentzumenetan argi nengoenez, oihu eginarazten zidan ezin bestean; orain biziagoa da-eta, alderik alde zulatzeraino iritsi da eta hobeki ulertu dut Andre Mariak izan zuena, gaur arte, diodanez, ez bainuen ulertzen zer zen alderik alde zulatzea.
|
|
Bisitazio jaiaren zortziurreneko biharamunean Karmel Mendiko ermita batean neure neba baten alde Jainkoari otoitz egiten ari nintzela, Jaunari esan nion,
|
ez
dakit nire pentsamenduaz izan zen: –Zergatik dago nire neba bere salbamenak arriskua duen tokian?
|
|
Orduan uste dut, ez dela izango aurrean jar dakizkidan inolako neke eta gauzarik, ezta heriotza eta martiritzarik ere, erraz igaroko ez nituzkeenik. Hau ere, aurrez gogoeta egin gabe, bat batean gertatzen da eta goitik behera astintzen nau;
|
ez
dakit nik nondik datorkidan hainbesteko indarra. Oihuka hasi nahi nukeela iruditzen zait eta guztiei aditzera eman zer doakigun gauza gutxirekin ez kontentatzean eta zer ondasun duen Jainkoak guri emateko, hartzeko prestatzen bagara.
|
|
Alonso Cabriak Malagóngo monasterioan lan egin zezala eta ospitalea bota zezala nahi izan zuela Jaunak diote, eta egia diote, Carlevalen anaia etorri zelako. Nik diotsot berorren gorentasunari, oso pozik natorrela hura han uzteaz; neure Aita Paulo izan ezik,
|
ez
dakit nik nor utziko nuen halakorik. Zorion handia izan da.
|
|
12 Nigan itsu itsuan fidatzen dira,
|
ez
dakit nik nola; eta ni neu ere bai, mila edo bi mila dukateko zorra hartzeraino. Beraz, diruak eta tratuak gorroto nituen aldi berean, nahi du Jaunak horretan baino bestetan ez dezadala jardun; ez da hori gurutze makala.
|
|
9 Goraintzi asko aita Garciálvarezi, eta Beatrizi, horren amari eta gainerakoei, eta esan on onak izan behar dutela, Jaunak beraiekin ematen baitio hasiera fundazio horri; izan ere, laguntza kendu die, eta
|
ez
dakit nik nola konponduko diren. Egia da, okerrago litzatekeela oinetakodunekin balitz, beste toki batzuetan bezala, haiek esaten dieten bidetik joango baitira.
|
|
Dena dela, hain kaskarra naizenez gero, berorrek ikusten duena baino on gehiago ez die egiten, ezta niri ere berorren zerbitzaria izateak, arazo hau hasieratik nirekin trata dezan. Ni ez naizela izan ohi nintzen bezalakoa esatea,
|
ez
dakit nik nondik ateratzen duen berorrek; izan ere, berori ukitu duten gauza guztiek ukitu naute ni ere, eta egintzez egin ezin nuena hitzez egin izan dut, berorrek merezi duena esanez, eta hau egi egia da. Berori da nigandik urrundu dena, ni harri eta zur uzteraino.
|
|
Argi ikusten du galduta dabilela, eta aski nekatua egon behar du; baina hor egotea hain biziki sentiturik, nahiago zuela hiltzea. Mandazain batekin hitz egina zen bihar Sevillara joateko; baina
|
ez
dakit nik zertara, bideko eguzki egun batek hiltzeko eran baitzegoen gaixoa, eta ordurako buruko minaz zetorren, eta han ez du beste biderik diruak gastatu eta Jainkoaren izenean eskatu baizik; oraindik Mayor anderearen nebarengan zer edo zer bazuelakoan nintzen, eta ez du.
|
|
Espiritu Santuaren grazia izan bedi berorren karitatearekin, ene alaba. Nire buruko mina eta arazoak balitu, berorren karitateak aitzakia izango luke hain aldi luzean niri idatzi gabe egoteko; baina hori gabe,
|
ez
dakit nik nola ez naizen kexatuko berorren karitateaz eta Katalina Jesusena ene ahizpa maiteaz. Bada, ez didate gutxi zor!; ahal banu, nik hain sarri idatziko nieke, non ez bainieke lorik egiten utziko ni hain ahaztua izateaz.
|
|
...al izanez gero, hobe litzateke 30 egunerako balitz); izan ere, nik diotsot berorri, ez dudala aurkitzen toki honetan nirekin joan litekeenik, eta garai horretarako etxea atondurik izango da, gaur elizara igarobidetik joan baikara, korua egin gabe badago ere, orain utzi diguten kapera batean egiten baita; dena dela, gutxi falta da, biderako zortzi egun eta hamar ere direla kalkulatzen dut; ordurako
|
ez
dakit nik non egotea nahiko duen Jaunak. Berorrek eska biezaio bidera dezala bere zerbitzura hobekien den eran eta saia bitez berori eta Salinas kalonje jauna baimen hori erdiesten, oso beharrezkoa baita:
|
|
3 Antonio Sánchez, gehiago hitz egin gabe, etxea guri ematera zetorren, baina
|
ez
dakit nik zeri begira egon ziren berori eta aita Julian Ávilako, halako etxea erosi nahi izan zutenean. Aski zen saldu nahi ez izatea.
|
|
8 Nik
|
ez
dakit nire aitak nola eman dion Malagóngo zeregin hori gauzak zorrozki begiratu gabe. Hau da:
|
|
9 Kontseilari izateari dagokionez, aita bikarioak idazten didanez, karmeldar oinutsei ohore egitearren zen; horrelako zerbait adierazten du, behintzat. Eta
|
ez
dakit nik zer kalte etor dakiekeen hortik, ezta zer erru duen berak, hautatu bazuten. Isilean dutena Luis Manrique jaunak esan zuen, nola irten ziren Erromara mezu ofizialak.
|
|
Gotzainak eskatzen duena, nire iritziz, hau da: Joan Díaz jauna dagoen bezala dagoela hor jakin duenez gero, han izatea horixe bera egin dezakeen bat; eta
|
ez
dakit nik gure profesioan bikario gisa egotea onar daitekeen; ez dut uste komeni denik ezta horretan bi hilabete egiterik ere; hala gertatuz gero, gotzaina haserrearazteko baizik ez litzateke izango. Ez dakit nola eramango luketen gobernu hori aita horiek (beharbada, zorroztasun handiaz eraman nahiko dute, eta jende horrentzat ez da komeni), eta gainera ez dakit gotzainak gustuko izango dituen fraideak.
|
|
9 Hau ekitaldi bakarrean idazten ez dudanez gero, ez dakit zerbait erantzutea ahazten zaidan. Sarraila horiek daramatzate; horien antzekoak daude hemen koruko burdin sareetan eta ez dut uste txukunagoak direnik, beraren gogobetekoak ez direla izango konturatzen banaiz ere; baina hemen bezala onar daitezke, ez baitirudi arruntegiak direnik; sarrailatxoak izango lirateke egokiago,
|
ez
baitakit nik nolako sarrailak eskatzen dituen. Gurutzeak egiten ari dira, uste dut bakoitza dukat bat izango dela.
|
|
5 Antonio Muñozi dagokionez, oker dago; izan ere, Katalina Otalora andrea ez dugu moja eta egundo ere ez da izan, fundazio hari lagundu zion alarguna baizik, eta orain ez dut uste han dagoenik eta nik ez dut ezagutzen, ezta nire profesiokoa ere ez da horretaz arduratzea; berorrek esan biezaio. Eskrupulua eman dit, ordea, kasu honetaz berorri eskatu izanak; izan ere, nik jaun hori gutxi ezagutzen dudanez gero (hau berorrentzat hain etxeko bada ere, behin bakarrik ikusi dut),
|
ez
dakit nik zer zeregin zaion haren arimari; beraz, arren eskatzen diot berorri, nire iritziz, ez dela ezer egin kasu honetan, pertsona harengan ikus dezanaren arabera jokatu baizik.
|
|
Sufrimenduez, oinazezko heriotza hain latzaz, egunero irainak jasanez eta barkatuz. Eta ez horien bidez soilik, baita Kanta hauetan esaten dizkiozun eta Zeuri esan diezazkizun irakasten dizkiozun hitz batzuen bidez ere; maite zaituen arimarentzat hain zaurtzaileak izanik,
|
ez
dakit nik nola eraman daitezkeen, Zuk sentitzen dituenari eramaten lagundu ezik, ez haiek merezi duten arabera, gure izaera ahularen arabera baizik.
|
|
eta
|
ez
dakit nik,
|
|
Ba ote zen arrazoirik gure Jesus onak hainbeste irain sufri zitzan eta hainbeste irain eta bidegabeko egin ziezazkioten? Arrazoiaren neurri neurriko gurutzea baino besterik eraman nahi ez duena,
|
ez
dakit nik zertarako dagoen monasterioan; itzul dadila mundura, arrazoi horiek ere gordeko ez dizkiotenera. Gehiago zorrik ez izateko eran sufri ote dezakezue, bada?
|
|
2 Ohore edo mesede egiten digutenean edota ongi hartzen gaituztenean, erabil ditzagun arrazoi horiek, arrazoiz kontrakoa baita bizitza honetan guri horiek egitea. Baina irainak egiten dizkigutenean, irain izena ematen baitie ez direnean ere?,
|
ez
dakit nik zer dela-eta aipatu behar ditugun. Hain errege handiaren emazteak gara ala ez gara.
|
|
2 Adimen argidun bat, gauza onera zaletzen hasten bada, hari atxikitzen zaio kementsu, ziurrena hura dela ohartzen delako; eta espirituarentzat onura handirik ez dakarrenean ere, aholku onerako eta beste gauza askotarako onura dakar, inor nekarazi gabe. Adimen argirik ez badu,
|
ez
dakit nik zer onura ekar diezaiokeen komunitateari, eta kalte handia egin diezaioke.
|
|
Hau egi egia da eta, hain garrantzitsua delako, gogorarazten dizuet hainbeste bider: ez du jarduten ariman inolako eragozpenik gabe berea duenean jarduten duen bezala, ezta
|
ez
dakit nik nola jardun behar duen; gauza guztiak eraz eta egoki nahi ditu. Bada, jauregia behe mailako jendez eta purtzilkeriez betetzen badugu, nola sartuko da Jauna bere gortearekin?
|
|
Buruan sar ezazue, ene ahizpak, Kristogatik hiltzera zatoztela, eta ez haren bizkar gozatzera; deabruak burura ekartzen baitu. Ordenako legeak betetzeko dela hori?; eta hain gogotik nahi da Ordenarekikoa betetzea, eta hori betetzeko eta mantentzeko osasuna zaintzea, non hilabetean eta, beharbada, egun batean ere oso osoan bete gabe hiltzen baita. Beraz,
|
ez
dakit nik zertara gatozen.
|