|
2002
|
|
|
Haserreak, ordea, burua lausotzen zidan, ez zidan patxada hartzen uzten. Sutan nengoen, bai, baina
|
ez
aitak ikasketen gaian kontra egin zidalako. Neure buruarekin nengoen haserre, kalkula  tzaile baten jokabide gupidagabea izan nuelako ikasketen gaiarekin:
|
|
2003
|
|
|
Eta nik, alde batera, Kepa bezalakoa izan nahi nuen. Baina nik ere banituen ez berari
|
ez
aitari sekula santan esango ez nizkiokeen gauzak. Kepari ezin nion, ezin nion, zera, Adelarena  aitortu...
|
|
|
¿ Ez dituzu icusi, Abadiac, Prailiac, eta Monjaac Prancijaco libertadiaren iguesi erreinuti campora esquian, euren burubac librau ezinda, edo ezcutau ezinda? (...) ¿ Noc eucan seguru Prancesetati
|
ez
Aita, ta ez ama, ez senarra, ta ez emaztia, ez semia, ta ez alavia, ez echia, ta ez vizitzia? ¿ Nor oian sartu da, irago dirian urtetan, Prancesen bildurrac icara eraguin bagaric?
|
|
|
Aztertu dugun erlijiotasun gogorrak biziki indartzen zuen diskurtso eskatologikoa, hil ondorengo betiko bizitzaren beldur eta esperantza iturria, Jainkoaren justiziaren ezpata zorrotza. Betiereko bizitza hori zen benetan balio zuena, eta
|
ez
aitaren batean iragaten den lurtar bizimodu triste hau. Lurreko bizi egoera aldatzen saiatzeak ere ez zuen zentzurik, zorion posible bakarra beti ere beste munduan proiektatzen bai  tzen.
|
|
2006
|
|
|
Berdin berdin zion nik gauza bat esan edo justu kontrakoa, bildotsaren hilketarena kontatu edo odola zerutik erori zitzaidala esan: aitaren eta nire arteko etena hain zen handia, ezen ez ni hurbilduko nintzen harengana
|
ez
aitak lortuko zuen ezer ni bereganatzeko. Hark esandakoak ez zuen eraginik izango niregan, nik erantzundakoak ere ez zuen aita aldatuko.
|
|
|
ez gure aitonak
|
ez
aita zenak
|
|
|
Familiaren arrastorik ez. Ez ama, ez anai arrebak,
|
ez
aita. Bati eta besteari galdezka jakin nuen Zizurkilen ezkutatu ote ziren.
|
|
2008
|
|
|
Larruazalean hozkirri antzeko batek laztandu nau, ibaia, hor ondoan, itsasorantz doa, dena da itsasoa, eta ezerk ez du inporta,
|
ez
aitaren gaixotasunak, ez Ibonekiko liskarrak, ez Barrutiak berak ere; harantzago dagoela, bizitzan bertan.
|
|
|
Aita traizionatzen ari ote naiz? Badakit
|
ez
aitak ez amak ez luketela Barrutiarekin dudan harremana onartuko. Ezarritako arau bat hausten ari naizelako?
|
|
|
Oso bere baitaratua ageri zen, pentsatu dut sillaren ehun leuna ukitzen dudan bitartean. Adakera gozoa hedatu zait gorputz osoan, oraintxe bertan aitarekin nago,
|
ez
aita eriarekin, aita sendo, haurretan zeruraino altxatzen ninduen harekin. Ezkerretara so egin dut, korridorea luze agertu zait sukaldeko atariraino, hemen, aldiz, gustura egoten dela pentsatu dut, ia babestua, azken hilabete hauetako gertakarietatik salbu.
|
|
|
[Yin/ Yang mundu zatiera,
|
ez
aita Ohsawaren printzipio edo desarrazoien arabera, baizik eta neure printzipio edo desarrazoien arabera.] (1) Dirade Yin: laiotza, zarata, saltsa, barrea, kritika, espita (speed), okela, prekoitaltasuna, tortura, larrua, indeterminazioa, histeria, yintonika, burutazioak, eulia, musika, zotina, txupatxusa... eta ez sinestea printzipio edo desarrazoietan.
|
|
2009
|
|
|
" Azken batean, zera da tratamendu hau, esaten zion bere buruari?: halako batean, arimaren hondakin lotsagarriak,
|
ez
aitari, ezta lagunik onenari ere aitortuko ez genizkiokeen horiek, erakustea. Bitxia da, baina, beste garai batean, Sylvie zen bakarra, gisa bertsuan konfidentziak aterarazten zizkidana...
|
|
|
Txundituta nengoen, baina
|
ez
aita batek alaba txiki baten deskubrimenduei dien miresmenagatik bakarrik. Kantua bera zen harrapatuta nindukana.
|
|
2010
|
|
|
Umezain bihurtu zen gure lorezainak bizirik iraun zuen bitartean, amak ez zion jaramonik egin lorategiari, esan nahi baita, guztiak itxura ederra izan zuen heinean,
|
ez
aita ez ama ez ziren gehiegi kezkatu, urtero usaintzen, ikusten eta dastatzen baitzituzten landareetatik loreak, zuhaitzetatik fruituak eta lurretik barazkiak. Lorazaina jubilatu zenean erabaki zuten bien artean arduratuko zirela, alabaina egiatan, aita, Alargunsorotarren kondairaz ahazturik edo, mugatu zen urtean behin belarra mozten eta hesia kimatzen.
|
|
|
–Orain dela berrogeita hamar urte baino gehiago, Raimundok Manuela ezagutu zuen, elkar maitatzera iritsi ziren eta, gainera, seme bat izan zuten, Joxe Mari. Baina
|
ez
aitak eta ez semeak ez zuten honen berri izan oraintxe arte. Mende erdia galdu dute elkarrekin egon gabe, elkarren berri izan gabe eta Manuelak mende erdiko isiltasunaren sufrimendua erantsi dio bestela ere nahikoa oinaze ekartzen duen bizitzari.
|
|
|
ez ama,
|
ez
aita
|
|
|
Ez hori bakarrik: deitura horietan ez dut aurkitu, ez semearen jaiotzarik Ezkurran
|
ez
aitaren heriotzarik Goizuetan. Bada hor, argitu ezin izan dudan okerren bat.
|
|
2011
|
|
|
–Ez,
|
ez
atta, ez dut nigarrik egin.
|
|
2018
|
|
|
Ni ez nengoen, baina,
|
ez
Aba Yakueren, ez inoren usteak neure egin, debekuak onartu, eta hark esanak sinesteko prest. Patuak bakarti egin baninduen, izan nendila bakarti!
|
|
|
Harrokeria izan liteke nire aldetik, baina poza sentitu eta barrena lasaitu zitzaidan gero, lehen momentuko harridura gainditu bezain sarri: ustekabeko aurkikuntza baten imintzio baldar hura(
|
ez
Aba Yakuek ez inork sinets zezakeen nik irents nezakeenik ikur elearen bigarren zatiarena) nire armarritzat hartzea erabaki nuen istant hartan bertan, abisu ezin egokiagoa baitzen, izurri zein etsai, nire erabakien oztopo ororentzat: egizue ihes kontrarioek, elkarretaratzea ez dakizuen heriotza gerta.
|
|
|
Katedral aurrera iritsi nintzenean, bertako artxiboetara joan, eta ilehoriei buruzko argitasun bila hastea otu zitzaidan. Baina
|
ez
Aba Yakuek ez haren meneko fraideek, ez zidaten, izurritearen aitzakiaz, aterik zabalduko, soldaduekin joanda baizik: negua iritsi bailitzaien bizi ziren sagarroi tzar haiek, estameinazko kota eta kapusaiez jan  tzita.
|
|
|
negua iritsi bailitzaien bizi ziren sagarroi tzar haiek, estameinazko kota eta kapusaiez jan  tzita. Inor nirea baino premia izpiritualago batez agertu balitzaie katedralera izurritearen izuak eragindako sualdi goitiarrek hartaratuta, aholku eta babes bila, itxita aurkituko zuen katedraleko ate tzarra; ez zion
|
ez
Aba Yakuek ez beste inork erantzungo komentuko atetik zintzilikatutako joare deiari ere; ez zukeen laguntza eske joanak monodia triste bat besterik entzungo, komentuaren erdiguneko klaustro urrunetik miserereka etengabe.
|
|
2019
|
|
|
Bere taxi zerbitzuarekin batera eta bestera eramaten zituen gizon gehienak bezala, Sheinberg jauna etxera itzuli zen negozio inportanteak eginda. Lalek hura bezalakoa izan nahi zuen,
|
ez
aita bezalakoa.
|
|
|
Joan izanaz damututa ote dago? Ez diot utziko berriro sufriarazten, ez niri eta
|
ez
aitari. Aita babestu nahi dut.
|
|
|
Ni ez naiz triste jartzen. Eta hori ezin dute entenditu
|
ez
aitak, ez amak; ezin dute. Egia esan, niri min handiagoa egin zidan Txetxurenak.
|
|
2020
|
|
|
Bai, Anxela, bera da, Ramiro; han dago, harengandik ihes egin eta aurkituko ez zintuela seguru zeunden arren, zure arrastorik inon utzi ez duzun arren, nora zindoazen inori esan ez diozun arren,
|
ez
aitari eta are gutxiago amari. Hemen zaudela nola jakin duen misterioa da.
|
|
|
deitu egiten dituzte, haien izenak ozen esan. Eta deituak izan direnak, izen abizenez izendatuak (inoiz ez da izen bat hain propioa izan), kamionetara igotzen dituzte, bizkarrez bizkar loturik; gizon haiek ez dute elkar ezagutzen, baina heriotzaren atariko gatibutasunak eragin ohi duen elkartasun automatikoan bizi dira, bizkarra bizkarraren kontra loturik, eta anaiaren berotasuna sentitzen dute?
|
ez
aitarena, ez amarena?, anaiarena, elkarrekin hiltzera daramatzatelako. Hotzikarak sentitzen dituzte, batak bestearena, besteak batarena, eta hankak eta eskuak lotuta sartzen dira kamionetara.
|
|
|
Haren arauak aplikatzeaz gain, Ane hura ikusten jartzen nuen, pantailaren bestaldeko autoritatea ni baino eraginkorragoa suertatzen baitzitzaion maiz. Nerabezarotik aurrera, aitari buruzko galderak gutxitu ziren; halere, noizean behin,
|
ez
aitaren gaiaz zituen kezkak modu erasokorrean aurpegiratzen zizkidan. Eta nik ez nuen inoiz izan aitaren gabeziaz fundamentuz aritzeko bulkadarik.
|
|
2021
|
|
|
Jonane negarrez agertu zen gelan, bakarrik, bigun, hauskor;
|
ez
aitarena gertatu zenean bezala.
|
|
|
Alegia:
|
ez
aita gogor bat eta bai umeen laguna. â£" Umeen laguna" aditu eta pailazoekin gogoratzen naiz ni, barkatuko didazu.
|
|
|
Aitarekin bazkalduko zuen, nahiz eta batere gogorik ez izan. Ez bazkaltzeko,
|
ez
aitarekin egoteko. LucÃarengatik galdetuko baitzion, seguru, aurreko egunean egin zuen bezala.
|
|
|
Bainujantzia jantzi eta etxetik irten zen, beti bezala giltzari eman gabe; ez berak
|
ez
aitak inoiz ez zuten atea giltzaz ixten, herri hartan nekez sartuko baitzen inor besteren etxean.
|
|
|
Eta luze gabe, oroitzapen haiekin hunkiturik,
|
ez
aita eta ez Osaba, bakar bakarrik heldu nintzen Asniko azokara. Bertan, aitak emandako oilaskoak ahalik garestiena saldu eta ondo gogoan dut bi gauza egin nituela:
|
|
2022
|
|
|
Eta guztiz sinesteraino errepikatzen zuen bere artean inoiz ez zuela bietako inoren antzik hartuko. Ez ama otzanarenik,
|
ez
aita animaliarenik, ez eta edalontzia edo ukabila goratu orduko besoa geldiarazteko deus ere eginak ez ziren auzoenik ere.
|
|
|
...nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa,
|
ez
aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango baina suge izango zara, zeru urdinaren itxurapean irakin egingo duzu, baina hori ez da egia aita, ezin da egia izan, eta amets hartan ni triste nengoen zeren inork ezin zuen ezer egin, okerra egina zegoen, beharrezkoa zen, eta eskuan neuzkan gainerako marrazkiak erakutsi nahi izan nizkionean haietan maleziarik ez zela berari frogatzeko, suak hartuak zituela ohartu nintzen, zelaiak barku pirata bihurtuak ziren eta haien gainetan gizonak bata bestea akabatzen eta pasarelatik botatzen ari ziren, barkuek herio  tzaren bandera jasoa zuten eta itsasoa gorria zen, hondoan jendearen orroak aditzen ziren, denak kondenaturik zeudela iragartzen zuten, amets tragikoa, horratik, psikoanalista jauna, hamar urte nituela gaiztotu nintzen ni, ezin beste ondoriorik atera, azkenaren hasiera izan zen, puteriora eraman ninduen endekatzearen hastapena, eta horixe esan, eta isildu egin nintzen, dena esanik zelako, ebidentziak ez dira esplikatzen, nagusitu egiten dira galdera gehiago jaso ez denean, beti esan ohi denez, eta berriz ere isiltasuna eta egin behar diren gauzen gaineko kezka, eta gehiago hitz egiteko gogorik ez baldin badut, ez baldin badut besterik jakin nahi, da nire ametsak guztiz argiak direlako, sufritu egiten dut nire koherentziagatik eta biziagatik, erantzun gehiegi ematen baitizkidate, eta gainera, nolanahi ere, zer dela-eta eduki nuke psikoanalista baten premia nire hitzei pisu handiagoa emateko, gaurgero aditzen ez ditudan hitzez nardatzeko, zeren mila aldiz ere esanak ditut, ez dakit ezer, zeren nire gurasoek ezin dute bere partea egin, larrutik ordaindu behar dut eta baten batek eman du nire kontrako lekukotza, zeren psikoanalistak horretarakoxe daude hor, barkatzeko eta barkamena eskatzeko, barkatu alaba, barkatu ama, baina nik ez dakit inor barkatzen, nik ez dakit hortzak estutzen baizik, zakilak ahora sartzen dizkidatelako behin eta berriz, aitaren zakila putekin tratuan dagoelako, ez puta bakar batekin, uste dut nik, zeren puta batek beste bat dakar automatikoki, eta honek ere beste bat ordezkatzen du bere gorputzaren naturaren bidez, eta halaxe libratzen dira bezeroen buztanetatik, nire aitaren buztanetik, edozein emakumerekin gogortzen baitzaio aitari zakila, bere emaztearekin izan ezik.
|
|
|
Egia da gehiegi hitz egiten dudala, gehiegi hitz egiten dut baina inoiz ez psikoanalistaren aurrean, bere presentziak pentsamendua garatzea behaztopatzen dit, gainera ez zaio interesatzen, espezializatuegi dago, nik esaten dudanaren  atzean aditzen duen horretan zentraturik dago, nik jakin gabe ere dakidan horretan, eta ezer esatea ez du merezi, aurretiaz dakizunean zer esatea ez den komeni, psikoanalistaren arreta beste nonbait dagoenean, era guztietara ere, ezer ez dagoen toki batean, ez bero ez hotz egiten duen tokian, eta batzuetan lepazamarreraino egiten dut, dibanean etzanik, ezin dut eraman psikoanalista bere eguneroko kezketan babestea, egin behar dituen erosketetan eta hurrena idatzi behar duen liburuan, eta hura bere erosotasunetik atera  tzeko handiagoa denean nire desioa nire isiltasuna baino, gauez egiten ditudan ametsak kontatzen dizkiot, haiek nire ordez hitz egin dezaten, aditu hau psikoanalista jauna eta zeuk esan, askoz interesgarriagoa naiz gauez, loak ia eder egiten nau, tamaina handiko ametsak egiten ditut, ekaitzak eta enbatak amets, hil arriskuak eta kode sekretuak amets, erorketa askean amiltzen diren igogailuak, lur azpian milagarren solairuan lehertu arte, igogailuak umedade eta kakalardo mundura buruz amiltzen ezerk eusten ez diela, eta mundu horretatik ezin irten dira igogailuak amildu eran zuloa ezarian ezarian itxi egin delako, berrogei mila solairuko eraikinak iheska doan jendearen buru gainera abailtzen ari direla egiten dut amets, eta bitartean inurri itsu mordo bat eskapo doala, pasatzen diren autoei arretarik eman gabe, itsasondo abisalekin eta aldiro mozten diren telefono deiekin egin dut amets, kaixo ama, ez dut ezer aditzen, ez negar egin ama, non zaude, zure zenbakia galdu dut, ahaztu egin dut, baina esadazu, gaizki aditzen dizut, eta zergatik ezin ote dut hatzik mugitu, zergatik ezin ote dut hitzik egin, eta hau luzatu egiten da mila modutan ere, ez dute erantzuten, telefonoa hutsari joka ari da, zirkuitu elektrikoen espazio mugagabeari joka, ez dute erantzuten badakitelako neu naizela, zenbaki faltsua delako, linea okupaturik dagoelako eta dirurik ez dudalako, galdurik nago munduaren azkenean, goitik behera putzu arrokazko batera amiltzeko zorian dagoen eraikin bateko gainaldean, kaixo ama, non zabiltza, nola urrundu ahal izan naiz zugandik puntu honetaraino, nola egon ninteke zure bizitik mila kilometrora, hemendik ezin duzu nire ahotsa aditu, nola utzi ahal izan zaitut bakarrik ohe horretan, hiltzen ari zaren horretantxe, baina hobeko dut orain hitz beste egin, ez dut amets horiez gehiago hitz egin nahi, uste dut beti egin izan ditudala ametsok, ama negarrez ikusi nuenetik aitak hots egiten ez ziolako, aita laneko bidaian joana zelako bere gastu kontuak harturik, ahaztu egin nau esango zidakeen amak nire presentziaz ohartu izan balitz, ez du nigan ez zugan pentsatzen, beste emakume batekin dago, esan zezakeen amak, baina hobeko dut horretan ere ez sakondu zeren inoiz ez naiz helduko esan ez zidanaren hondora, eta joan den astean edo joan den hilabetean, ez nago seguru, hamar urte nituela egin nuen amets, nire aitaren alaba nintzela eta atsegin eman nahi niola, nik eskolan egindako marrazkiei begira zegoen, neska txiki baten marrazkiak ziren, zeru zuria eta laino urdinak, eguzki horia arraia gorriekin eta zelai berdea, eta zer da infantilago halako marrazki bat baino, non tximiniak oker ageri baitira etxeetako teilatuetan, baina aita ez zen hori pentsatzen ari, begira, esan zidan, gaizkia zeruan dago, ernamuinean dago, jaio zain dago goritu ahal izateko, paperari su emateko, eta marrazkiko zeruari begiratu nionean serpentina urdinek estalia ikusi nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa, ez aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da ...nuen, zeru tormentatua zen, eta izarrak zurrunbiloek zeramatzaten, esne bidearen itsasbeherarekin batera, eta brastakoan zerua higitzen hasi zen, serpentina urdinez irakiten, baina gero eta gutxiago ziren urdin eta gero eta gehiago ziren beltz, sugearen odolaren beltza da, erantzun zidan aitak nik galdera egin izan banio bezala, jakingo ez banu bezala, zeru desatsegin bat milioka suge beltzezkoa,
|
ez
aita, oker zaude, zeru guztiz zuri urdina da, Mariaren soinekoa bezain, bai, egia da, zeru urdina da gaur baina nolanahi ere gaizkia hortxe dago ezkutaturik, erdizka ageri da horko lainoen artean, begiratu hurreagotik, antzematen zaio, toki guztietan dago eta oroz gain haurren marrazkietan, oroz gain zure haur buruan zeren hazten zarenean zu zeu ere suge izango zara, ez duzu suge itxura izango ba...
|
|
|
Baina zuk betikoan iraun zenuen azken momentura arte. Ez zara
|
ez
aita, ez lagun, ez senar ona izan, Karlos.
|
|
2023
|
|
|
|
ez
aita santu ez errege, barren!
|