|
2015
|
|
|
7 Izan ere, nik dakidanez, gaztelu honetara sartzeko atea otoitza eta gogoeta da, ez diot gogoetazko otoitza denik ahozkoa baino gehiago, otoitza benetakoa izango bada, gogoeta lagun duena izan behar baitu; izan ere, norekin hitz egiten den eta zer eskatzen duen eta nork eskatzen duen eta nori konturatu gabe egiten den horri, ezpainak asko mugitu arren, nik ez diot deitzen otoitza; hala ere, batzuetan otoitza da, une hartan ardura hori izan ez arren, beste batzuetan ardura hori izan duelako. Baina Jainko handiarekin bere esklaboarekin egingo lukeen bezala hitz egiteko ohitura duenak, gaizki esaten
|
duen
ala ez begiratu gabe, ahora datorkiona eta beste batzuetan egin duelako ikasita daukana, hori ez dut hartzen nik otoiztzat, eta Jainkoak nahi beza ez dezala har halakotzat kristau den inork ere; zuen artean, ene ahizpak, Jaunagan uste dut ez dela izango halakorik, barruko gauzetan jarduteko dagoen ohituragatik, ohitura hori halako zakarkerian ez erortzeko berebizikoa baita....
|
|
|
7 Irudipena ez dela, oso argi dago; izan ere, beste une batzuetan horretan saiatu arren, du hura berregin. Eta hain gauza nabaria izanik, inola ere ezin da irudikatu, hau da, badelako itxura agertu, ez denean, ezta badenik zalantzan jarri ere; eta zalantzaren bat geratuko balitz, jakin ezazue ez direla hauek egiazko bultzadak; halakorik izan
|
duen
ala ez zalantza badu, esan nahi dut; belarrietan ahots indartsu bat bezala sentitzen delako. Bada, malenkonia izateak ez du inolako zentzurik, malenkoniak irudimenean baino beste inon ez baititu eratzen bere begitazioak; beste hau, ordea, arimaren barrutik dator.
|
|
|
Baina Jainkoak ez du jokatzen jendeen antzera, gure ahuleziak ulertzen baititu. Haatik, aieru handietatik sumatzen du arimak egiaz maite
|
duen
ala ez, egoera honetara iristen direnengan maitasuna ez delako hasi berriengan bezain ezkutuan geratzen, Jainkoa ikusteko oldar eta irrika gartsuz agertzen baizik, gero esango dudanez edo dagoeneko esanda geratu denez: denak aspertzen du, denak nekatzen, denak oinazetzen.
|
|
|
Gu nor garen eta gure bertutea noraino iristen den aditzera ematen zaigulako. Izan ere, beti bildurik dagoen pertsona batek, bere iritziz santuena bada ere, ez daki pazientziarik eta apaltasunik
|
duen
ala ez, ezta ez du jakiteko erarik ere. Esaterako, nola jakingo du gizon batek oso adoretsua dela, guduan bere burua probatu ez badu?
|
|
|
11 Zergatik ez dit esaten ontzat jo
|
duen
ala ez liburu txikia handia ontzat jotzen zuela esan zuenak. Seinala biezat zer kendu behar den, ez erretzeaz poz handia hartu baitut, baita biziki poztuko nintzateke handia geratuko balitz?
|
|
|
2 Lehenago Joantxo etorri da, eta esan zidan Malagóngo ama priorearekin berehala etorriko zen aita frai Frantziskori itxaroten ziola hemen. Etorri zen, ekarri ahal izateko hobekuntza izan baitzuen eta ez da gutxi?, medikuek hemen ikus dezaten haren gaitzak erremediorik
|
duen
ala ez. Bitartean hemengo moja bat, oso ona, joan zen han buru izateko.
|
|
|
Eta alde horretatik ahizpek berorren karitatearekin egiten omen dutenaz poz handia hartzen dut, hala egingo ez balute, oso gaizki egingo bailukete. Berorren karitatea egon dadila pozik, tratu gozoa hartzen duela nahiz ez duela; obedientziak ikusiko du behar
|
duen
ala ez, hala egiten baitu. Jainkoak nahi beza, ene alaba, gaitza aurrera ez joatea.
|