|
2004
|
|
|
Izatea (da na) modu anitzetan esaten den bezala, hitzek ere modu ezberdinez adierazten dituzte. Zientziak modu jakin batean erabiltzen
|
ditu
hitzak, gertakarien" ontziak" bailiran. " Gure hitzak, zientziaren baitan bezala erabilita, esanahia eta zentzua, esanahi eta zentzu naturalak, eraman eta edukitzeko ontziak baino ez dira" (59).
|
|
2006
|
|
|
izan daiteke gazteak bi ingurumari horietan ikasten zuela hitzaren artea; baina, izan daiteke, halaber, historiak, kronologiak bereiztea, hitzak esateko modu zahar bat eta hitz egiteko modu berriago bat: esate baterako, Tersites herritarrak, itxura guztiaren arabera oso berantiarra den pasarte batean117, aristokraten Biltzarrean hitza hartzeko ausardia hartzen duenean, ez
|
ditu
hitzak esaten; aitzitik, hitz egiten hasten da, argudioak eta arrazoiak ematen ditu, testuinguru epikoa alde batera utzita.
|
|
2007
|
|
|
" Hizkuntzaren funtzio emantzipatzaile horiek", finean," autonomiaren eramaile bezala" edo" autoerrealizazioaren eta bizitza pertsonalaren estiloaren baliabide bezala" dihardute, horrela gizakiak aukera duelarik" bere burua berak izan nahi duenaren arabera moldatzeko" 124 Hala ere, aurrekoaz gain, Lochek beharrezkoa ikusten du hizkuntzaren zeregin askatzaile hori hizketa ekintza konkretuetan aztertzea —bai orokorrean bai hezkuntzan—, ze hitz egite hutsak ez du besterik gabe gizabanakoa humanizatzen. ...za errepresiboa —mehatxuan edo gaitzespenean, kalumnian edo bidegabeko epaian agertzen dena— hitz egiteko modu emantzipatzailearen kontrakoa da" 125 Era horretan, bada, gizakiak —eta bereziki hezitzaileak— zaindu egin behar du bere hizketa, alegia, norbaitek bere buruaren eta besteen askapenaren alde egin nahi badu, egiaz," arau emantzipatzaile" batzuk bete behar
|
ditu
hitz egiteko orduan. Gure autoreak, arau horiek direla-eta, zera eskatzen dio adibidez hizketa egokiari:
|
|
2011
|
|
|
Platonek, arrazoi asko emanez, haustura bat ikusten du poesiaren eta filosofiaren artean. Izan ere, atenastar filosofoaren iritziz, poesiak ez
|
ditu
hitzak eta hitzen esanahiak bereizten; poesia ez da egia denaz eta faltsua denaz arduratzen; emanaldi poetikoak giza izaera eta klase desberdintasunak bereizten ez dituen liturgia bat besterik ez da; poesia jainko jainkosa batek sorturiko poetaren alienazioaren ondorio bat da; poesiak gizakiaren baxuena dena —zirrarak, hain zuzen— pizten du; poesia eta artea errealitatearen kopia hutsak... Diogenes Laertziok haustura horren jatorriaren berri eman digu bere obran Platonen bizitza eta pentsamenduari dedikatzen dion liburuan.
|
|
|
Bururagarria da egin dadila makina bat hitzak ebakitzeko gaitasunaz, edo baten batzuk ebaki ditzala bere organoetan aldaketaren bat eragiten duten ekintza dela eta (hala nola, lekuren batean ukitzen bazaio zer esan nahi zaion galdegin dezala, eta beste batean ukitzen zaionean min hartu izan balu bezala oihuka dezala, eta antzerakoak); baina hala ere,
|
ditu
hitzak taxutu bere aurrean esango den guztiaren zentzuari erantzun ahal izateko behar hainbat era ezberdinetan, gizakirik aberetuenak egin dezakeen legez.
|
|
|
Nietzschek presokratikoak aldarrikatzen
|
ditu
hitzaren jolas sofistaren haustura gertatu aurretiko [pentsamendua; jatorriarekin loturik zeuden hasierako filosofoak.
|