|
2015
|
|
|
Gure izaera ahulak espirituaren hainbesteko indarra eraman ezin, eta irudimena ahultzetik ez ote datorren nago. Ontzat emango nuke ordukoz otoitza alde batera uzten saiatuko balira eta hor galtzen duten denbora hori
|
beste
garai batean berreskuratuko balute, baina ez dadila izan dena batera, kalte handia etor daitekeelako. Eta honetaz bada esperientziarik eta egoki da gure osasunak zer ahal duen kontuan hartzea.
|
|
|
Uste dut, Jaunak nahi izan balu
|
beste
garai batean nik hau ikustea eta Bera iraintzen dutenek ikustea, ez zuketela bihotzik izango, ezta ausardiarik ere hori egiteko. Iruditu zitzaidan, badiot nik ezer ikusi dudan edoez ziurtasunik gabe, baina zerbait ikusi behar delakoan nago, nik konparazio hau jar dezakedalako; dena dela, hain era mehe eta leunez da, non adimenak ez baitu ulertzen, edota nik ez dakit ulertzen ikuskari hauen izaera, ez baitute irudizkoak ematen, eta batzuetan honelako zerbait egon behar du; dena dela, liluramenduan gertatzen denez gero, ahalmenek ez dute jakiten gero Jaunak han irudikatu zion bezala eta gozatzea nahi izan zuen bezala hari forma ematen.
|
|
|
nik bitxi bat edo poz handia ematen didan gauza bat banu, neure burua baino maiteago dudan eta hura poztea neure atsegina baino gehiago desiratzen dudan pertsona batek nahi duela jakingo banu, pertsona hura poztearren, poz handia ematen dit edukitzearen poz hura gabe geratzeak; eta hura pozteak dakarren poza nire poza bera baino ere handiagoa denez gero, bitxia edo maite dudan gauza hura ez izatearen pena, eta hark ematen zuen poza galtzearena, kendu egiten zait. Horrela, nigandik banantzea hain biziki sentitzen zuten pertsonak uzten nituela ikusirik, pena izan nahi nuke; gainera, ni neure izaeraz esker onekoa izanik,
|
beste
garai batean nahiko izango zen pena handia hartzeko; oraingoan, berriz, nahi izanda ere, ezin nuen.
|
|
|
Baina hain poz handirik, izan ditudan nekeak gorabehera, ez naiz gogoratzen inoiz sumatu dudanik. Aitortzen dut, era batera etorri zitzaizkidan hiru gauza haietako edozein,
|
beste
garai batean, oso nekagarri izango zitzaidala. Uste dut, nire zorionik handiena honetatik zetorrela:
|
|
|
Hau ez zidan esan niri, Maria Kristorenari baizik. Eta
|
beste
garai batean izan balitz, saiatuko nintzen neure arimako gauzak harekin tratatzen, iritzi horretakoak zirenengana zaletzen bainintzen, engainaturik banengoen beste batzuek baino hobeki irekiaraziko zizkidala begiak uste nuelako. Orain, beldur horiek uxatuak direnez gero, ez naute hainbeste erakartzen, pixka bat baizik; eta aitor entzulerik ez banu eta berorren agurgarritasunak ongi balitza, joko nuke harengana; egia esan, soseguz nagoenez gero, inorekin ere ez dut asko tratatzen, lehengoekin izan ezik.
|
|
|
Nahiko zeregin du gauza guztiei hainbeste begiratzen. Jainkoak ekarriko du
|
beste
garai bat. Orain, ene aita,. Jainkoaren zainpean bezala?
|