|
2001
|
|
|
Ospitaleko larrialdietatik atera nintzenean ez nintzen etxera joan. Bilboko zentrotik irten eta ezker aldera abiatu nintzen mantsoki, kasuaz eta
|
batez
ere nire buruaz hausnartu nahian. Behe laino trinkoak bazter guztiak mende harturik zeuzkan.
|
|
2003
|
|
|
Baina
|
batez
ere nire baitan bizi eta menpean ez dudan
|
|
2010
|
|
|
Ezkerreko hanka hautsi eta makuludun nintzenez geroztik, etxartekideak aratzagoak ziren nirekin;
|
batez
ere nire antzera zangoak ezinduta edo matxuratuta izateagatik ordezkoen laguntzarekin zebiltzanak hurbiltzen zitzaizkidan. Makuludunen taldeko bihurtu nintzen, hiru edota lau zangodunen kofradiako kide; ohorezko kide, beste guztiak ez bezala ospitalean bertan bilakatu bainintzen elbarri, eta horrek beren barne antolaketaren araudian berezitasunik ematen omen zion nire kasuari.
|
|
2017
|
|
|
– Ez zait nire gorputz barruan begiratzea gustatzen,
|
batez
ere ni bertan ez banago. Barkatu.
|
|
2022
|
|
|
Arratsalde on ez naiz nigan proiektatzen dituzuen espektatiben kargu egingo ya está hori zan ze nik badakit nigandik zerbait espero dela in orokor tzukutzun nigandik zerbait espero klin da osea duzue zuek batez ere zuek bueno edo nik eta nire gurasoek mikelek bueno
|
batez
ere nik eta zuek bueno denek tzukutzun denek hau da kriston motxilotea zerbait esatea nahi duzue ezta klin ezta klin ezta klin espero duzue zerbait esango dizuedala bueno ez ez ez da hori tuntuntuntun ez duzue zerbait esango dudala espero espero dena da espero den hori esango eta egingo dudala tun tun tun tun tururuntun tun turu runtutun tun baina niri klin klin klin kontrakoa esaten didazue izan...
|
|
2023
|
|
|
Madrilera joan nahi nuen, bertan teatroa egin, han bizi... eta gero, gainera, nire asmoa New Yorkera joatea zen, kristoren asmoak nituen! Baina asmo horiek aldatzen joan ziren,
|
batez
ere nire balore eta printzipioen arabera lan egiteak Madrilen kabidarik ez zuela ikusi nuelako. Orduan, hona itzuli eta nire bidearen bila hasi nintzen.
|
|
|
Baliteke orain, atzera begiratuta, hala iruditzen zait behintzat isiltasun horrekin zerikusia izatea nire orduko egoera psikologikoak. Nahiko aldarte ilunean nenbilen azkeneko bi urteetatik hara,
|
batez
ere nire txikitako bi adiskide hil eta gero, berrogeita bost urtekoak biak, nire adin berekoak, bata biriketako minbiziaren ondorioz, bestea bihotzekoak jota. Erraz tristatzen nintzen, are errazago ateratzen nire onetik, eta oihuka eta zalapartaka hasten, zakar, eguneroko bizitzako edozein kontu txiki okertze hutsarekin, emazteak azken orduko erosketa bat egitera bidaltzen ninduelako, laneko hitzordu bat atzeratzen zidatelako, bizikletan nenbilela gurpila zulatzen zitzaidalako...
|