2000
|
|
Loturak ez dira beti hautsi beharrekoak, zaindu eta estutu ere egin behar dira.
|
Nik
ez dakit Frantzian sei mila eraso horiek zergatik eman diren baina orain zazpi mila polizia eta laguntzaile eskoletan jarrita ez da egoera konponduko. Isildu bai isilduko da, baina hurbil zeudenak urrundu ahala eta hori ez da sanoa.
|
|
Nik uste badagokigula kulturgintzan mahaian kolpe bat ematea, ze azken urteotan entzun eta entzun egon gara.
|
Nik
ez dakit hemendik 20 urtera munduko kulturaren abangoardiaren puntatzat hartuko gaituzten, edo tradizio zaharkitu baten azken reduktotzat. bigarrena gehiago.
|
|
jakinaraztearekin, ate hori itxi egiten du. ?
|
Nik
ez dakit, horregatik hitz egin behar duzu, esaldia subjektuari entzunarazten badio soilik geldituko da irekita.
|
|
Gizajoa.
|
Nik
ez dakit gauza handirik: seminaristak etxeko beste alde batean bizi ginen eta. Baina izango da gehiagodakienik.
|
|
Zeren eta, zalantza ororen gainetik, Kristoren Pasionean baitzuen bere sineste osoa, halako moldez, non, bere gurutze hari beha, erraiten baitzidan: "
|
Nik
ez zekiat salbatuko garen, baina Kris toren Pasioneak salbatuko gaitik", eta sineste hark eta konfiantza hark emaiten zioten bertze anitz jendek izaiten ez zuten libertatea, bide bati zein bertzeri ekiteko erabiltzen zuena. Eta, bide haietan barrena, protestantismoaren inportantziaz baino areago, zientziarenaz aritzen zitzaidan behin eta berriro.
|
|
Bertzenaz, guztien ahotan zebilen ezen jesuita misionestak jendearen baitarat iristeko —jendea beldurtzeko, jaun André? — dohain berezia zuela, eta bazirudiela ezen spirituak —beldurraren spirituak, jaun André? — ukitua zela, zeren joaiten zen herri guztietan uzten baitzuen jendea hunkiturik eta gogo aldaturik, halako suertez, non, misioneak akabatu bezain fite, ezin konta ahalekoak izaiten baitziren konfesionea solizitatzen zioten herritarrak, beren egunorozko desbidetik bidezko biderat egiteko asmotan.
|
Nik
ez dakit ba ote zuen hartan zer ikusirik pulpiturat eramaiten zuen burezurrak, huraxe zelako, hain zuzen ere, haren ohitura, baina baietz erranen nuke, zeren eta batzuetan burezurra bi eskuz hartu eta oihuka erraiten baitzuen: " Hona hemen, hona hemen bai, zuen etorkizuna, eta damu zaitezte, bada...!", erakusten zuelarik modu hartan ezen ezin hobeki mugitzen zituela teatroaren hariak, nola baitzegokion, hezkuntzaz eta ikaskuntzaz, jesuita bati.
|
|
Venezian Caravaggioren koadro ikusgarri batzuen ikusteko parada izan diat.
|
Nik
ez zekiat zer sentitu huen hik Michelangelorekin, baina enea ez zuan gutiago izan, hago segur. Hango argiak eta itzalak, hango mugimenduak eta kontrastak... mundu zaharra hankaz gora!
|
|
|
Nik
ez dakit zer italiano molde erabiltzen zuen osabak, baina gitarra joleak —edo gitarra jolearen aita priorea ote zen, jaun André? — lehenengotik ulertu zion eta, baietz ihardetsirik, gurekin etorri zen.
|
|
Egun haietarik batean, finean, Villagrandeko dukea etorri baino astebete lehenagoko igandean, aitona Nikolas nehoiz baino eriago eta erreumak joago jaiki zen, halako moldez, non etxeko sehietarik bati manatu baitzion ezen gaztiga ziezaiola, mezatarakoan, don Frantziskori, zeren konfesatu egin nahi baitzuen.
|
Nik
ez dakit zer kontatu zion aitonak apezari, baina kontua da ezen, aitorraren ondotik, aitona hobeki sentitzen hasi zela. Eta goiz osoan erraiten aritu zitzaiguna ez zuela bazkalduko, eri baino eriago sentitzen zelako, mahairat bildu zen hondarrean, bazkalorduan, apeza ere lagun zuela.
|
|
|
Nik
ez nekien irri egin edo nigar egin: ordea, ohartu nintzenean ezen osaba osorik zegoela, zeren eta zilipurdi batzuen ondoren zutik jarri eta berriro hasi baitzen irri karkaraka, berdintsu eta orobatsu ekin nion nik ere.
|
|
|
Nik
ez dakit osabak bazekien edo ez zekien, baina, hura entzun bezain sarri, artez behatu zidan, ezin behako gogorragoaz. Gero, barrendik hats hartzen zuela, erran zuen:
|
|
Ez dizut kontatuko zenbat neke eta trabailu, eta zenbat pena eta sufrimendu pairatu behar izan genuen, ezta zenbatetan sentitu izan nintzen ahiturik eta anu eginik ere, zeren zuhaurk ere imajina baitezakezu, hango ibai-adar lohitsuetan eta hango baso amarauntsuetan, ni neure hanka herrenarekin arrastaka, behin baino gehiagotan biluz eta ortuz, ez aldatzeko atorrarik eta ez etzateko oherik, atsekabearen bide meharrean gaitz eta penos, deserosotasuna eta gabetasuna egunorozko bisitari bagenitu bezala, eskuak eta oinazpiak maskurturik eta ikorzirinez josirik...
|
Nik
ez dakit nola atera ginen handik bizirik, ez bada zeren Probidentziak gidaturik eta indarturik baikindoazen, hain izan baitzen neurriz kanpokoa gure gorputzen soportua eta jasana, eta ez bada zeren neure ondoan bainuen Goruki, zeinak, nola baitzen oihanean jaioa eta oihanean bizia, beti baitzekien, baita zalantzarik edo ondikorik handienen erdian ere, norat jo, eta zeinak beti baitzuen aterabider... Eta, arrazoin bertsuagatik, ez dizut kontatuko, halaber, nola garaitu eta azpiratu behar izan genuen hainbat eta hainbat mehatxu, zeren oihaneko edozein lekutan eta edozein partetan ezkuta baitzitekeen mandatari gaixto bat —hemen suge pozointsu bat, hor armiarma are pozointsuago bat, eta han piztia—, heriotzaren mandatua noiznahi den zabal zezakeena.
|
|
|
Nik
ez dakit munduan diren eta munduan izan diren kortsarioen artean haren antzekorik izan ote den, baina zin degizut ezen Alain Coup d’Œil halakoa zela eta bere laguntzaileetarik batekin noiznahi den ibiltzen zela xakean...
|
|
|
Nik
ez dakit zinez zer naizen, nor naizen:
|
|
|
Nik
ez dakit napolitarrak vesubio tipi bat ote zuen bere baitan eta bere erraietan, baina jakin badakit ezen, hitz haiek aditu bezain fite, ez nekièn su batek hartu ninduela barrendik, eta su hark bihotza bizkortu eta masailak garretan jarri zizkidala.
|
|
Sukaldera joan, eta kafeontzia jarri zuen su gainean.
|
Nik
ez nekien nora begiratu. Maletak gelara eraman, eta, atzera, sukaldera itzu  li nintzenerako, mahai gainean nuen kafea.
|
|
Nola esango nuke.
|
Nik
ez dakit Gasteizko katedral berriko pinakuluetan horrela esa  ten baldin bazaie pausatzen ziren zikoinek zorabioa sentitzen ote zuten behera begira  tzean. Nik bakarrik dakit gaur bertigo handia sentitu dudala Zion Canyoneko mendi ezin pikoago batera igo garenean eta, handik, amildegiaren beherenean, ibaia ager gordeka bistatu dudanean.
|
|
Kasik oihu egin du Laurak, garagardoa begietan, eta batek baino gehiagok, auzo lotsa sentiturik, begirada jaitsi dugu:
|
Nik
ez dakit emakumeek elkarrekin nola egiten duten, sarketaren gozoa alde batera utzirik... jarraitu du Jordiri eztitasunez begira.
|
|
Egundoko sagu pila zegoen enfermeriako bazterretan.
|
Nik
ez dakit non ezkutatzen ziren eta nola konpontzen ziren, baina arratsaldetan eta iluntzetan alde guztietatik agertzen ziren saguak. Hormak ez ziren guztiz lauak, pikordunak baino, eta horman gora armairu gainera, ohe gainetara eta edozein tokitara heltzen ziren.
|
|
Esan dezaket balkoietan igaro nuela gerra haren zati handi bat.
|
Nik
ez nekien hura benetako gerra zela, balkoitik ikusten nuen zer drama zegoen argazkiaren atzean. Eskolarik gabe, ezer egin beharrik gabe, opor luzeak ziren niretzat.
|
|
|
Nik
ez dakit zein den
|
|
–
|
Nik
ez nekien liburu hauen berri.
|
|
Fusilatuen patua ere ez da 60 urteko ezerezarena, bestela ez genukeen Txiki eta Otaegi 2035era arte ikusterik izango.
|
Nik
ez dakit, eta Lauaxetak ere ez daki. Beste misterio bat.
|
|
Ivan atzera sofara zihoan; ez zen aitatxiren lehenbiziko atakea izan behar hura, ez ziren amatxiren lehenbiziko lamentoak izan behar haiek. "
|
Nik
ez dakit", esan zuen amatxik negar ipaka. " Badakizu, bai", esan zuen aitatxik; eta begi hanpatuak Xanengan ipiniz:
|
2001
|
|
|
Nik
ez dakit.
|
|
Adibide bat jarri behar eta, demagun Otto Pette ren pattarra egiteko modua: Baronetak elurtzulo batean sartzen omen zituen pattar barrikak, edariaren irakite prozesua astirotzeko.
|
Nik
ez nekien inoiz horrelakorik egin den, baina oso ondozetorkidan gorabehera hori halako giroketa berezi bat lortzeko. Txakolinzale batigaldetu nion nire kontakizunaren zilegitasunaz.
|
|
Eta horrekin batera, nagia sartzen zait... ze, idazten badut, berriro esplikatu dut, emakume modura zergatik idazten dudan, eta zergatikdiren nire pertsonaiak emakumeak eta zergatik irakurtzen duten emakumeekgizonezkoek baino gehiago...
|
Nik
ez dakit hori guztiaz. Nik dakidan gauza bakarrada, emakume izaera gauza batean antzeman dudala idazle naizenetik:
|
|
Oso ondo egiten duzu dantza, esaten zidan.
|
Nik
ez nekien benetan ari zen, baina gogotik ahalegintzen nintzen horretan. Zoratzen nengoen.
|
|
|
Nik
ez nekien zer egin. Urduri nengoen.
|
|
|
Nik
ez nekien zelan ailega zitekeen halako lekura, itsasoaren gainean markarik utzi gabe.
|
|
Ez, derrigorrez.
|
Nik
ez dakit, baina... Ez dot uste.
|
|
|
Nik
ez dakit gogoan ongi hartzen ote ditugun etorkizuneko euskal kultura horrek izan ditzakeen muga hertsiak. Hitz horrek, izan ere, azalari, mintzabideari, begiratzen dio gehiago mamiari baino.
|
|
eta ez du izan, lehen esan bezala, hitz hegalaria paperean lotzen eta gelditzen delako, eta zenbat kopia gehiago izan, hobe; eta inprentan are hobeago eta inprentan egin den edizioa ugaria baldin bada, ezin hobeago.
|
Nik
ez dakit sekula pentsatu duzuen zenbat euskal obra ez diren gureganaino heldu, edota heldu badira ere, nolako kondizio exkaxetan heldu diren. Lehen aipatu dudan Refranes y Sentencias mila bostehun eta laurogei eta hamaseikoa, kopia bakarrean heldu zaigu, eta kopia hori ez da dudarik gabe osoa.
|
|
Eta hemen nobela historikoaren arazo handienetako batzuekin topo egiten dugu.
|
Nik
ez dakit oso ondo zer ote den nobela historikoa, baina susmatzen dut irakurlea garai historiko zehatz batera eraman nahi duen fikziozko obra legez (eta are gehiago garaiko lekuko batek lehen pertsonan idazten badu) ahalegin handia egin behar duela irakurleak garai horretan murgildurik dagoela sinets dezan. Hori lortzeko, dudarik gabe, bide anitz dago, baina Txillardegik aukeratutakoek kale egiten dute, neurribatean behintzat.
|
|
– A, ze gogorazioak dituen zuen osaba horrek!
|
Nik
ez zekinat deus ere, biño ez niken nahiko arrainaren gorputzean bizi! Beti ur azpian, iguzkia ikusi gabe, arrantzaleak atakean... nahiko bizimodu itsusia iduritzen zaidan.
|
|
Kaputxadunak Oximoron Leibnizbarrutiaren omenezko urteko Jardunaldi Printzipala egiten ari ziren.
|
Nik
ez dakit zein zen kaputxadun haien jokoa, baina zin dagit ez zitzaizkidala batere fidatzekoak iruditu. Mintzaldi luzeak, solas amaiezinak, platika betirakoak, ogirik gabeko eguna oinaztargi bihurtzen zuten diskurtso oparoak egiten zituzten berbalapikook, erretolika hanpatu, farfaila eta hutsalez.
|
|
Bere izena badiat, noski, baina ziur nagok faltsua dela.
|
Nik
ez zekiat nolako loturarik dagoen zuen artean eta bost axola niri hire osaba indianoa bada ere. Ikusi nahi baduk baimena emango diat.
|
2002
|
|
Hori beraiek esan eta erakutsi behar dute.
|
Nik
ez dakit. Nik dakidana da, hori argi eta garbi jasotzen dela gure estatutuetan.
|
|
Zenbat aldiz joan naizen saioa hasteko zorian zegoela botaka egitera!
|
Nik
ez dakit nola segi nuen bertsotan, hain gaizki pasatzen nuen eta. Bere kasa joan zen korapilo hori, orain ez dut horrela sufritzen.
|
|
|
Nik
ez dakit zuri zer errana zizuten, baina argi diotsut hona ez dela inor etorri. Eta irriño gaizto batez, agian zure emazteak aste bukaera guztiz zu ikustera etortzea baino ekintza interesgarriagoren bat atxeman du... a, a, a!
|
|
Aaaleeex! –jauzi eginez oihukatu zuen Julenek–
|
Nik
ez zakiat, ba, zerk ematen didan lotsa handiagoa! Ezin al hintzen isil isilik egon?
|
|
|
Nik
ez dakit nondik ateratzen zituen aitak izen haiek guztiak, Vallière, Gribeauval eta Schneider kanoigileenak eta antzekoak. Edo bai, badakit.
|
|
Eta sorginak harrapatu nau, eta eraman nau hegan toki batera, ilun iluna.
|
Nik
ez nekien non nengoen, baina hura zen baso bat, itxi itxia, eta han ondoan zegoen sorginaren etxea. Orduan ikusi nituen beste neska mutil batzuk, ziren zazpi:
|
|
|
Nik
ez zekiat bihar lanera joango naizenik ere. Ikusiko diagu gaua nola doan esan zion Txantoi txikiak, serio.
|
|
Benetan gauzak nola gertatzen diren ikusi behar da.
|
Nik
ez dakit Rubio jaunak gramatika hau osatzen duten bost liburukiei azala ere ikusi dien. Azala ikusi badie ere, ez du azpian gauzak begiratzen denbora gehiegi galdu, hori seguru.
|
2003
|
|
|
Nik
ez dakit paisaia horretan nire burua agertzen den ere, agertzekotan bigarren plano batean agertuko nintzateke
|
|
|
Nik
ez dakit askorik, egia da. Baina iruditzen zait gure gizarteak erru guztiak izaki bizidun ikusezin horiei botatzen dizkietela, ez onartzeagatik gure sufrimenduetatik asko sortzen dituena gure bizitzeko modua dela.
|
|
|
Nik
ez dakit azaltzen, itaundu Bibioti erantzun zion azkenean, pisu hori gainetik kendu nahirik.
|
|
|
Nik
ez dakit bide hori horrelakoa den, tarteka bi automobil batera igarotzeko bezain zabala ez baita.
|
|
|
Nik
ez dakit xuxen,
|
|
|
Nik
ez dakit zergatik, baina ume umetatik izan ditut atsegin bi errealeko txanponak. Hainbesteraino, non ez bainuen haiekin ezertxo ere erosten, zakutto batean gordetzen baizik... zakuttoa txikiegia gertatu zitzaidan arte.
|
|
Hik, berriz, asko estudiatu duk, eta asko irakurtzen duk, baita Marxen eta Leninen liburuak ere.
|
Nik
ez zekiat, baina, deus Marxez eta Leninez. Hara:
|
|
Herritarrak, aldiz, ez ziren mugitu.
|
Nik
ez nekien zer egin baina orduan amona atera zen eta nire izena esan zuen.
|
|
Joseba ere zuek guztiekin batera aldendu zen niregandik.
|
Nik
ez dakit Ainhoaren estrategia izan zen, burua jan zion nire aurka jartzeko, edo zer egin zuen. Baina orain berdin zait.
|
|
Oraindik ere zurekin txoratuta dago Joseba.
|
Nik
ez dakit zer gertatuko zitzaion zu baztertuta Ainhoarengana hurbiltzeko, baina argi dago ez zuela bide egokia hartu, eta orain lehengora itzuli nahi duela.
|
|
Nik, Keparen antzera, ezkerreko besoa altxatu nuen (eskuinekoan, besazpian, egunkaria atxikitzen zuen), baina baziren eskuin besoa altxatzen zutenak.
|
Nik
ez jakin zergatik. Eta, ohi bezala, irrintzi bat entzunda dioen zatian norbaitek irrintzia bota zuenean, niri oilo ipurdia atera zitzaidan.
|
|
Egunero ko lehen alean bertan Joxerra Garziak(" Amaren sua itzali nahi dute") azpimarratu zuen erasoa hizkuntzaren aurka izan zela (amaren sua), eta egituraren garrantzia (aitaren etxea) baino areago, askoz ere garrantzitsuago zela Egunkaria k sustatzen zuen euskaltasuna. Bere hitzekin esateko,
|
Nik
ez dakit aitaren etxea jauregi izatea komeni zaigun, edo txabola xume bat aski dugun. Horretan, Jon Sarasuarekin nago:
|
|
Baina ez nadin despistatu, new york alde batera utziz.
|
Nik
ez dakit Carlos Catalan Parisen Concorda hartuz joaten den bertara, edo faxa eta posta elektronikoak nahikoak izaten dituen New Yorkekin harremanetan izateko, baina hara begira da Catalan ere. Catalan eta Oteiza.
|
2004
|
|
Zein dira erreferentziak?
|
Nik
ez dakit. Hori da nire problema.
|
|
" Chi piu sa meno crede" dio italiar errefrau batek, jakitea eta sinistea alderantziz proportzionalak direla adierazteko.
|
Nik
ez dakit lehen baino gehiago ote dakidan. Sinetsi, ordea, askoz gutxiago egiten dut.
|
|
Hemendik hogeita bost urtera gutxi izanen dira, Zuberoako bi ikastoletan 79 ikasle bakarrik baitira, baina ene ustez ez da horrela, supituki, desagertuko.
|
Nik
ez dakit geroa nola izanen den, baina ene ustez ez da oraino galdua.
|
|
Zer izango eta urte hartan, ikasturtearen bukaeran, Ardanza lehendakariaren deia, nirekin hitz egin nahi zuela.
|
Nik
ez nekien zer nahiko ote zuen, ez nuen uste nire berri zuenik, ezta gutxiago ere, eta Hizkuntza Politikarako ardura nire gain hartuko nuen galdetu zidan. Aho bete hortz geratu nintzen, duda mudak izan nituen, ausardia kontu hori eta, baina azkenean baietz esan nuen.
|
|
Ni ez nagoena ados da kanpotar batek esatea" euskaldun hauek oso serioak dira, ez dute piperrik!".
|
Nik
ez dakit hori nondik asmatu duten, gu gara besteak bezalakoxeak. Barre egin behar denean barre, negar egin behar denean negar, eta argi hitz egin behar denean behar bada besteek baino argiago hitz egiten dugu.
|
|
|
Nik
ez zekiat konpontzen.
|
|
–Nik?
|
Nik
ez dakit ezer, itxurazko irribarre batez.
|
|
Baina, bat batean, gazte taldeak hasi ziren kalearen bi espaloietan biltzen.
|
Nik
ez nekien zer egin. Kuriositatea neukan; gazte haiek zertara bildu ziren han jakin nahi nuen.
|
|
Zuk Afganistanera zindoazela esan zenidan, eta ni horretan nengoen.
|
Nik
ez nekien ezer. Zure gurasoek hemengo ahaideekin egin zuten berba, eta izeba batek esan zien berarekin egon zinela, baina hurrengo egunera arte agurtu ondoren ez zuela izan gehiago zure berririk.
|
|
Isilik egon hadi txorrada horiekin, komentario matxista horiekin.
|
Nik
ez zekiat Beñaten arrazoiak zein diren, baina niri ez zidak lorik kentzen mutil horrek. Hirea beste kontu bat duk.
|
|
–Uste dut berriro ere esajeratzen ari zarela, Irati.
|
Nik
ez dakit gauza askorik. Zerbait irakurtzea gustatzen zait, baina deus gutxi.
|
|
–Hausnarketa falta izugarria dago euskal gizartean, eta norbaitek geure totem ukiezinen aurka ahotsa goratzen badu, kritikak eta irainak eta mespretxua besterik ez ditu jasoko. (...)
|
Nik
ez dakit euskara desagertzeko zorian den, baina ez dago gaizki sartua akuilua. Hara:
|
|
Euskalgintzaren etorkizuna ez nuke ene etsipenean ainguratu nahi, ezta hurrik eman ere.
|
Nik
ez dakit kukuak nola joko digun hemendik urte batzuetara. Baina, nolanahi ere, hizkuntza bat eskolan ikastetik hizkuntza hori bera bizitzaren gainerako erabilera esparruetara zabaltzeak dituen trabez ez dakit behar bezain ohartuak gauden.
|
|
|
Nik
ez dakit ba!
|
|
|
Nik
ez nekien gaixorik zegoela.
|
|
|
Nik
ez nekien gaztetxoak atsegin zenituela, andere, o!
|
|
|
Nik
ez dakit barkatuko niokeen.
|
|
Horixe ez dakit, ba!
|
Nik
ez dakit gure mutikoak telebista zer begirekin ikusiko duen. Guk urruneko gauza izan genuen beti, baina gurea txiki txikitatik ohitu da aita telebistan ikusten.
|
|
Lana bete eta ahaztu dena segituan.
|
Nik
ez zakiat ezer eta hik ere ez. Livia Scola duk Livia Scola, besterik ez.
|
|
Igual.
|
Nik
ez zakiat. Inporta ere ez.
|
|
|
Nik
ez nekien zer erran. Hitzik gabe nengoen.
|
|
–esan zuen, etxean sartu orduko, gertatuaren berri ematen ziola; eta ondoren–:
|
Nik
ez dakit zenbat zapata eta oinetako hautsi dituen Enekok, baina gaur, milagarrena jo duenean, urrezko bi bota txiki ikusi dizkiot mutilari.
|
|
|
Nik
ez dakit Jainkorik baden ala ez. Batzuetan baietz iruditzen zait –amonaz oroitzen naizenean, batez ere–, besteetan ez hainbeste.
|
|
Aipatu berri dut Montserrat.
|
Nik
ez nekien, ordea, merkatari ezagun aberastu berri baten alaba zela hura, neska ezin esnobago bat, gizon famatuak eta gizarteko izarrak aldi batez oheratzen zituena, oroimenaren ohol markodunetan zintzilikatzeko, baita bere lagunei oroitarazteko eta haien aurrean alardea egiteko ere.
|
|
Erdiragarriak, lagun, erdiragarriak!
|
Nik
ez dakit zer, baina zerbait gertatzen zaie. Eta gero, badakizu, asko ibiltzen dira teilatuetatik eta hori ezin daiteke serioa izan.
|
|
"
|
Nik
ez dakit ezer maletari buruz".
|
|
" Maleta batengatik galdetzen ziguten.
|
Nik
ez dakit zer maleta, baina maleta gora maleta behera ibili dira barnean egon garen egunetan".
|
|
Ez ginen ia gu baino gelditzen; barreak egin genituen, nahiz eta hurrengo egunean herri hartan bizitzea erraza ez zitzaigula izan behar susmatu, goizeko bostak izanik, oraindik pertsianen atzetik kukuka egon zitezkeenak zio.
|
Nik
ez dakit zer den Iraultza baina, orduan, Iraultza egiten ari ginela uste genuen, uste baino gehiago, sentitu egiten genuen. Maletarik gabe etorkizunerantz bidaiatzea bezalakoa zen, arin gindoazen estrata zabalean barna gure gorputz segailetan.
|
|
"
|
Nik
ez dakit zer ari zareten. Kontuak ez dira ateratzen..."
|
2005
|
|
" Labanderia?
|
Nik
ez dakit ezer labanderien gainean", ze nik beti bulegoan egin izan dut lan. " Zuk edozer egin zenezake!", esan zidan," ikasiko duzu!".
|
|
Eskailera asko, ehun igual.
|
Nik
ez dakit zertarako behar dituzten eskailerak, ze osaba Simonek ez du esplikatu, baina mundu guztiari eskatzen dizkio eskailerak orain. Eta hona Maloenara ekartzen ditu, eta eskailera asko dago ganbaran, bata bestearen gainean, hogei igual.
|
|
Baina osaba Simonek esaten du gehiago behar direla, ehun igual.
|
Nik
ez dakit zertarako behar dituzten eskailerak, errugbi zelai bat egiteko.
|
|
|
Nik
ez nekien zer esan.
|
|
|
Nik
ez dakit aldizkako egoerak izatea irrikatu behar dugun, berez baitira egoerak orain zoriontsuak orain mingarriak, betiereko kondena bat bezala. Kondena bera irrikatu behar ote dugu, bada, irrikatzen hasita?
|
|
Batzarretara Marro ere agertzen zen noizbehinka; hantxe egoten zen, bazter batean, aurpegian irribarre zozo bezain ironikoarekin.
|
Nik
ez nekien zeinen alde zegoen hura, piztia harengandik edozer espero baitzitekeen, baita poliziaren sator izatea ere. Auzoko Joxe Mari ere agertzen zen batzarretara, Ana bere andrearekin.
|
|
zapiaren gainean, negarrez.
|
Nik
ez nekien zer egin; jolas inozo bat besterik ez zen izan, huskeria bat; gainera, Idoiaz neukan irudia, hain askea, batzuetan lotsagaldua ere ematerainokoa, ez zetorren bat jokabide jeloskor harekin, inoiz ez bainion maiterre zantzurik nabaritu. Ezin nuen sinetsi, beraz; beste pertsona baten aurrean nengoela iruditzen zitzaidan.
|
|
Okerrena da Adelari gustatu egiten zitzaiola Marro; haren izaera basatiak erakartzen zuen, nonbait.
|
Nik
ez dakit nola arraio ezkon zezakeen Adelak bere eguneroko jokabide zuhurra astakirten harekiko harremanarekin, baina hori gertatu zen hain zuzen. Urtetan ibili ziren hala, harik eta piztia hura diru arazo larriekin hasi zen arte; prezioa igo zion, eta ez zuen" beste fabore" baten truke zorrik kitatu nahi izan.
|
|
Dena natural egin zuen, ezkutatu gabe, urduritu gabe, sugandilak ziruditen esku horietan asmo txarrik izango ez balitz bezala, benetako adiskideen artean horrelakoak arruntak balira bezala.
|
Nik
ez nekien sexua zer zen, eta bera apaiza zen, ia jainkoa nire etxekoentzat... Aurreiritziz beterik sentiarazi ninduen.
|
|
–esan zidan– zeharo afrusa".
|
Nik
ez dakit Leonek zer esan nahi izan zidan hitz horrekin, baina ikaragarria behar du esanahia hitz horrek, mututu eta alde egin baitzuen nora nora, xehetasun gehiagoren bila, seguru.
|
|
|
Nik
ez dakit zer izan daitekeen horrelako gauza bat. Inon ez dagoena, ez dakit non egon daitekeen gordeta.
|
2006
|
|
Hemen bazen inspektore bat, gure aitak lehenagotik ezagutzen zuena, Libreria Internacional en garaitik.
|
Nik
ez dakit historia osoa, gure aitak ez zigun eta horretaz askorik hitz egiten. Denbora pasa eta norbera konturatzen da nola ziren gauzak.Tira, inspektore harena ere xelebrea izan zen:
|
|
laborantzan ere esperimentatu behar da.
|
Nik
ez dakit deus bioteknologiaz, baina uste dut esperimentatu behar dela. Zenbait arlotan emaitzak ez dira hain ziur egokiak eta baztertu behar dira, baina onak ere izanen dira.
|