|
2007
|
|
|
|
Horregatik
esan dezakegu hizkuntzak berezkoa duela dimentsio humanizatzailea edo, bestela, hizkuntzak soilik ahalbidetzen diola gizakiari bere ingurunetik kritikoki urruntzen, gertatutakoari buruzko hausnarketa egiten, egin nahi duena aldez aurretik arrazoitzen... " Hizkuntzaren funtzio emantzipatzaile horiek", finean," autonomiaren eramaile bezala" edo" autoerrealizazioaren eta bizitza pertsonalaren estiloaren baliabide bezala" dihardute, horrela gizakiak aukera duelarik" bere burua berak izan nahi duenaren arabera moldatzeko" 124 Hala ere, aurrekoaz gain, Lochek beharrezkoa ikusten du hizkuntzaren zeregin askatzaile hori hizketa ekintza konkretuetan aztertzea —bai orokorrean bai hezkuntzan—, ze hitz egite hutsak ez du besterik gabe gizabanakoa humanizatzen.
|
|
|
" Egiaz ez dugu espresuki hizkuntza eta hiztunen komunitatea aurkitzen, baizik eta ‘hizkuntzak eta hizkuntz komunitateak' pluralean" 136 Hizkuntz komunitateak, zehazki, gizabanakoaren hizketaren eta gizataldeen kulturaren aurrebaldintza dira, ze," indibidualki sortutakoa besteek interpretatu ahal izateko", honela Casado," sortzea bera komunitate batean —posibilitate sistema baten esparruan— gertatu behar da" 137 Elkar ulertzerik gabe ez dago elkar egiterik —ez hitz egiterik ez beste ezer elkarrekin egiterik—, eta, zentzu honetan, hizkuntz komunitateak kulturaren conditio sine qua non dira.
|
Horregatik
esan dezakegu, Moreno Fernandezekin batera, hizkuntzak gizatalde bat barrutik lotzen duela, hain zuzen giza jarduera kolektiboa bera ere ahalbidetzen duelako:
|
|
|
" Hizkuntza eta hezkuntza", horrenbestez, autore horren obran maiz agertzen diren kontzeptuak dira, eta beroriek, egiaz, elkarreraginean —ez bakarrik elkarren ondoan— kontsideratzen dira, garbi geratzen delarik horrela egiazko aztergaia hizkuntzaren berezko funtzio hezitzailea dela.
|
Horregatik
esan dezakegu Bollnowen hizkuntzarekiko interes pedagogikoa ez dela didaktika linguistikoaren mailakoa, baizik eta bere egitasmoa hizkuntzak berak gizakiaren izaera osoan eta, bereziki, gizakiaren garapen integralean betetzen duen papera aztertzea dela. Kontua da, beraz, autore horrek filosofia, pedagogia, antropologia eta hizkuntza elkarreraginean kontsideratzen dituela edo, zehatzago esanda, hizkuntzaren antropologia filosofikotik hizkuntzaren antropologia pedagogikora igarotzeko beharra ikusten duela.
|
|
|
Kontua da," giza formazio" bezala itzul dezakegun —eta garapen pertsonaletik gertuago dagoen— Bildung horrek, bere baitan," hezkuntza" bezala itzultzen dugun —eta integrazio sozialetik gertuago dagoen— Erziehung delakoa biltzen duela33 Horren haritik, eta alemaniar tradizioan bereziki," pedagogia" (Padagogik)" hezkuntza zientzien" (Erziehungswissenschaften) marko orokor bezala agertzen zaigu, hura batez ere" giza formazioaz" eta hori batez ere" hezkuntzaz" arduratzen diren heinean34 Azken batean pertsona —beti" helburu" eta ez" bitarteko" dena— humanizazio prozesu ororen abiapuntua eta helmuga da.
|
Horregatik
esan dezakegu, Gudjonsekin batera, Bildung delakoak ez duela batere gaurkotasunik galdu:
|
|
|
batean edo bestean, talde txiki edo handi batean" 47 Modu horretan egiten dugu topo polis arekin, ze, nahiz eta orokorrean giza askatasunaz eta giza sormenaz hitz egin ahal eta behar izan, egia da ere gizabanakoa ez dela inoiz hutsetik abiatzen, baizik eta bere gizataldeak historikoki landutako kulturaren oinarritik.
|
Horregatik
esan dezakegu, Ortega Gasset gogoratuz, anthropos delakoa ez dela hainbeste naturaren emaitza baizik eta batez ere historiaren fruitua: " Gizakiak, azken batean, ez du naturarik baizik eta historia.
|
|
|
Beste hitzetan esan dezakegu, aurrekoa zehaztuz, gizakiaren humanizazio prozesuak suposatzen dituen —eta elkarren osagarri diren—" munduaren" zabaltzea (kanpora begira) eta" ni" aren sakontzea (barrura begira) ezin daitezkeela kontsideratu ere egin hizkuntzarik gabe.
|
Horregatik
esan dezakegu" formazioa hizkuntzan eta formazio gizatiarra", Menzeren hitzak gure eginez," modu bereiztezinean datozela bat": " Formazio linguistikoak, azken batean, batek bere burua etengabe ‘objektiboago’ eginez joatea esan nahi du, alegia, nitasunean lotuta egotetik askatzea edota nitasun hori bera infinituki zabalduz joatea" 121 Hizkuntzari buruzko hausnarketa horiek, hala ere, pedagogiatik abiatutako ikerketa linguistikoen esparru orokorra baino ez dute zehazten, eta, zentzu honetan, hezitzaileak ezinbestean aztertu du ere gainontzeko giza eta gizarte zientziek hizkuntzaz esaten dutena.
|
|
|
Baina zientzia horiek, gehienez, hezkuntza den fenomeno osoaren atal bata edo bestea ikertzen dute bakarrik —berori deskribatuz, antzekoekin erkatuz e.a.—, ze hezkuntza fenomenoa —jarduera den heinean— ezin daiteke bere horretan eta guztiz zientifikoki agortu.
|
Horregatik
esan dezakegu hezkuntza ikertzen duen diziplina," pedagogia", aldi berean dela zientifikoa eta humanistikoa edo, bestela, aldi berean dela —egun ohikoak diren hitzak erabiliz—" gizarte zientzia" eta" giza zientzia". Hezkuntzaren ikuspuntu" paidetikoak", azken batean, gizakiaren gizatasunaz modu sakon eta zabal batez galdetzeko beharra aldarrikatzen du:
|
|
2022
|
|
|
Aro planetarioa hori dena gertatzen ari den espazio denbora da, modu berean gizateria osoan, testuinguru politiko, sozial eta kulturalen dibertsitateaz harago.
|
Horregatik
esan genezake, Alexandre Koyreren liburu garrantzitsuaren izenburura joz eta parafrasia eginez, gure aroa unibertso infinitutik ahitutako planetara igaro dela.
|