|
2016
|
|
|
Gainontzeko artikuluetan jorratzen diren errepresentazio artistikoen sortzaileak ez ziren Gerra Zibilaren lekuko izan. Daniela Bister doktoreak zinemagintza eta genero ikuspegitik heltzen dio gerraren memoria lekuaren errepresentazio artistikoen analisiari?
|
Espainiako
Gerra Zibila eta frankismoa jasatea emakume gisa: Silencio roto (2001a) eta Si te dicen que caí (1989)?
|
|
2018
|
|
|
15). Poetaren sentsazio fisiko eta psikiko ilunek adierazpen modu" gehiegizkoa", hiperbolikoa, hartzen dutela ere adierazgarri da, Caceres-en iritziz, holokaustoaren hondamenditik bizirik ateratakoek egiten zuten bezala, egoera larri eta muturrekoen adierazpen izango zen mintzaira lirikoak sentsazioen eta emozioen tankera hiperbolikoa hautatzen du, eta hala berean egiten dute
|
Espainiako
Gerra Zibilaren ondoko poetek ere. Ikertzaile horrek Felix Granderen poesiaren azterketarako erabilitako metodologiaren emankortasuna abiapuntutzat harturik, gerraosteko testuen azterketa estilistikoari ekingo diogu, betiere aintzat hartuz, euskal sistemaren barruko baldintzapenez gain, frankismoak hirurogeietan abiarazitako memoria politikei eta politika horren ondorioei (hala nola, ahanztura, ezabaketa, negazionismoa, erredukzionismoa) aurre egiteko asmoz idatzi zutela Arestiren belaunaldikoek.
|
|
|
Hala, XX. mendean, euskal identitatea definitzearen beharretik sortu zen teatroarekiko zaletasuna, izaera amateurduna. Alabaina,
|
Espainiako
Gerra Zibilak() eta Bigarren Mundu Gerrak() Euskal Herriko antzerkigintzara mututze nabarmena ekarri zuten. Jarraian, Iparraldean poliki egoera suspertzen hasi bazen ere, Hegoaldean Francoren erregimena eta zentsura izan ziren larderiaz sormen prozesuei 40 urtez hegoak moztu zizkiena.
|
|
2020
|
|
|
Aipatu gisa, Gabriel Aresti giltzarri izan zen euskal literatura berritzen hasteko eta ondorengo idazleei bide berriak irekitzeko. Gainera,
|
Espainiako
Gerra Zibilaren ondorenak eta Francoren errepresioak bultzatuta, Euskal Herrian sortutako erresistentzia mugimendu indartsuak euskal nazioa eraikitzeko nahia indartzeaz gain, bai hizkuntzaren defentsan, bai kulturan bide propioa urratzeko beharra azalarazi zuen. 50eko hamarkadatik aurrera, aurretik espero gabeko produkzioan lehertu zen euskal kultura, baina ez zen tradiziora mugatu, ez zuen aurreikusitako programarik jarraitu, garaiko errealitatea sortu eta eraldatzeari ekin zion nazioarteko esnatze politikoekin bat eginik (Ansa 2019:
|
|
|
Kontrajarria irudi lezake, industrializazio prozesua XIX. mendearen amaieran hasia baitzen, eta
|
Espainiako
Gerra Zibila hasi bitarteko urteetan euskal gizartea gutxi asko industrializatu baitzen. Nahiz eta hasiera batean oso fokalizaturik egon Bizkaian, Somorrostroko meatzeetan, siderurgian eta Bilboko portuan, XX. mendearen hasierarako Gipuzkoan enpresa txikiek gero eta garrantzi handiagoa hartu zuten, maila apalagoan bazen ere, eta papergintzak, ehungintzak, zapatagintzak eta armagintzak (gerrei esker indartua) hiriburutik kanpoko herriak handitu, industrializatu eta guztiz eraldatu zituen (besteak beste Bergara, Eibar, Azpeitia).
|
|
|
azukre lantegiak eta kontserba fabrikak). Hala ere, 20ko eta 30eko hamarkadetan gutxinaka handitzen joan ziren lurralde osoko industriak,
|
Espainiako
Gerra Zibilak eten arte. Hori dela eta, 50eko eta 60ko hamarkadetan hartu zuen berriz abiada industriak, eta orduan eragin zituen eraldaketarik nabarmenenak hiriguneetan, herritarren bizimodu, pentsamolde eta praktika kulturalak transformatuz (Fusi 1975; Gonzalez Portilla 1988, 2015; eta beste hainbeste historialarik ondo dokumentatu duten bezala).
|