|
2010
|
|
|
Orduan, baina, mugimendu automatiko batean, automatismotik asko baitzuen nire jarrerak, autodefentsatik ere zerbait behar zuenak, Gerhardek(, orojakintxu? bat zen ororen buruan) bere interbentzio haiekin espazioa eta arnasa kentzen zizkidala sentitzen bainuen aldika?, beste irudi bat etorri zitzaidan, Munichera joan baino bizpahiru
|
urte
lehenago irakurri nuèn egunkari bateko. Süddeutsche Zeitung en ale bat ote zen??
|
|
|
Hasieran, gehienok nahiago genuen Whitmanen poesia haizetsua eta kanporakoia, aire fresko bafada bat zirudien, Dickinsonen murmurio labur eta juxtuen ondoren?, baina ikastaroak aurrera egin ahala, Walten lana hotsandikoa eta puztua hasi zitzaigun iruditzen, eta Emilyren poema laburrak, berriz, gero eta aberatsagoak, esanahi putzu sakonak, hainbesteraino non haren poema bakar batek ordubeteko analisi eta eztabaida kontzentratura eraman ahal gintuen. Eta sarritan konturatu gara, eta hau denon esperientzia da agian, hainbat
|
urte
lehenago irakurritako lan batera itzultzea, gaztetan irakurritako batera agian, oso esperientzia desberdina suertatzen dela askotan. War and Peacen, lera ibilaldi zoriontsua, gure gaztetako pertsonak arrazoi osoz gogoratua, zurbil geratzen da orain beste material askoren parean, esate baterako, Pierre Platonekin topatzen deneko unea presondegian edota Nikolai Bolkonsky Printzearen heriotza; Anna Kareninan, Annaren eta Vronskyren arteko harremanak ez dirudi agian duela berrogei urte zirudien bezain erromantikoa, baizik eta suntsitzailea eta itogarria, eta Levin, bere huts guztiak gorabehera, argi positibo, are heroiko batean agertzen zaigu; Don Kixotek subertsiboagoa dirudi duela urte batzuk aurrenekoz irakurri genuenean baino, irakurlea ohartzen baita, batik bat bigarren atalean, Cervantes ez dela Kixotez eta Santxoz trufatzen ari, baizik eta haiek topatzen duten jende ustez «sanoaz».
|
|
|
Lehengusua, baina, burugogorra zen, eta Munichetik itzultzean —trenez egiten genituen harako bidaiak—, berriro ekin zion gaiari, Darwin, Nietzsche eta Marx aipagai zituela. Orduan, baina, mugimendu automatiko batean —automatismotik asko baitzuen nire jarrerak, autodefentsatik ere zerbait behar zuenak, Gerhardek (‘orojakintxu’ bat zen ororen buruan) bere interbentzio haiekin espazioa eta arnasa kentzen zizkidala sentitzen bainuen aldika—, beste irudi bat etorri zitzaidan, Munichera joan baino bizpahiru
|
urte
lehenago irakurri nuèn egunkari bateko —Süddeutsche Zeitung en ale bat ote zen... — erreportaje gordin bati lotua, zeinak gerra madarikatu hartan erabilitako gasen eragin negargarria —ziape gasarena eta fosgenoarena, batez ere— baitzuen gai nagusi. Hura ez zen gai hari buruz zer edo zer entzuten nuèn lehen aldia, baina artikulua ikaragarria zen —geroztik, beti azaldu izan zaizkit gure aitonaren eta muturreko aleman nazionalisten IDEALAK, Alemania Handiaren handitasun gero eta handiagoa bilatzen dutenak, ziapez edo fosgenoz betetako globo ilara baten antzera— eta ikaragarriaren ikaragarriaz utzi ninduen jota.
|
|
2015
|
|
|
Gomutan iltzatuta daukat liburu hori, ze, harritu eta hunkitu egin ninduen, sano gustatzeaz gainera. Baina, dena esateko, lauzpabost
|
urte
lehenago irakurtzen hasi eta bertan behera utzi behar izan nuen, soldadutzan, mardulio gogaikarri ezin astunagoa begitandu baitzitzaidan hango kide batek pasatu zidanean.
|