|
2020
|
|
|
Erazterakoan, maiñu harropan eten zuen erazketa; eta soiña aztertzen hasi zan ispillu baten aurrean, oso harriturik eta oso hilletari: " ez
|
nuen
nik uste... iztar hauek mehegi ote... edo beharbada lepoko gizentasun kutsu hau..."
|
|
|
Hogei urte ia... Gaur, alargun, ez
|
nuen
nik uste...
|
|
2021
|
|
|
Baina hain erromantikoa den, maiz ere gogaikarria zenbait pasartetan, ezen orain dudan aldarteaz ez zait batere atsegina egiten, alderantziz, sekula baino gogaikarriagoa. Rachmaninov eta Ama Errusiaren soinuak, aberriaren oroitzapena, gorazarrea agian, den dena hutsaren hurrengoa niretzat, ezin
|
baitut
nire ustezko aberriaren inolako oroitzapen onik gogora ekarri, nola bestela, ez baldin badut aberririk nire auzokoek aspaldi ukatu zidatelako. Hortaz, Rachmaninoven ordez, eta nire haurtzaroan hain gogoko, eta aspaldi honetan nahikotxo ahaztuta nuen arren, berriro ere oso interesgarria, liluragarria, nire haurtzaroko sasoirik gogorrenetan bezala aspaldion ikaragarri ere lasaigarria egiten baitzait suertatzen ari zaidan Satie, batez ere Trois Gymnopédies famatuak, bertan, bere lan gehienetan bezala, iradokizun bakarra noten neurria omen da, Satiek ez die sorterriari, naturari edota inolako giza sentimenduei inolako doinurik eskaintzen, Satieren doinuak matematika hutsa dira, musika gordin gordina, inolako gehigarririk gabekoa.
|
|
2023
|
|
|
Horregatik espero izan nuen hogeita bederatzigarren egun hura umeak haren urtebetetzea bezala. Hankaz gora nahi
|
nituen
nire usteak. Lehergailuaren botoia dardarizo gabe sakatuko zuten, burua hotz, eta atentatu arima gabeko hura pairatuko nuen, leherketaren ondorioz lurrean zaurituta eta babes gabe amaiturik, eta gurasoak hurbilduko ziren ni lurrean konortea galtzekotan nintzenean, azkenik, haien irudia handiagotuko zuen ikuspegi kontrapikatutik arrautza nola zekenki zapalduko zuten ikusi nuela; irribarre hutsarekin irainduz, umiliatuz, jolasari amaiera jarri, inoiz ez bainintzen haiei aurre egiteko gai, baina estimutan izango zuten nire alferrikako ausardia.
|
|
|
Eta aitortu behar dut ez zaidala Firuleteren umorekera piperrik ere gustatu, apenas eragin didala irribarrerik, erremindu egin nauela, telebista saioetako dama zontzonak kuleroak bustitzerainoko barrez lehertzen ikusteak, neroni tristuraren kapa freatikoaren barrena murgiltzen ari naizen bitartean. Firulete zenaren umore zuriak gainera, gehiago
|
zuen
nire ustean hitzaren beste adieratik; faltsuarenetik alegia. Hark grazia izpirik ez eragitearen erru osoa badakit ez dela osoki berea.
|