|
2002
|
|
|
ZORIJONAK. Urte zarrari amai
|
on
bat emon eta barrijari asiera obia opa dautsegu artezkari jaun idazle lagun eta irakurle guztijai.
|
|
2003
|
|
|
Belengo aingeruek artzainei esandako berbak gogora ekarriz, geuk be barri
|
on
bat emon gura deutsegu eleiztar guztiei, Eleizbarrutiko Bigarren Ebangelizatze Egitarauaren haritik: Belenen jaio zan Jesus horixe dogula gure Salbatzailea, Berorregan bete jakuzala Jaungoikoaren agintsari guztiak.
|
|
2009
|
|
|
Eta Txomin Bekortak, altarara ez inora agurrik egin barik, tximista bat baino arinago urten eban eleizpera, estudianteari diruak kendu edo lepokada
|
on
bat emoteko ustez. Baina lepokadea berak hartu eban galanta!
|
|
|
Eta begiratu, inoizko umorerik gatzatuenaz agertzen jakuz gure euskal ipuinetan: San Pedro ia beti bereren bat egin edo bere bihotz zabal handia erakusten deuskula; eta gure Jauna, ziria sartu eta ostean, San Pedrori irakatsi
|
on
bat emon gurarik. Beti, behintzat, umore onez.
|
|
|
Halan, Martin Sugin, Gure Jauna eta San Pedro, abade kazarien ipuin bat baino gehiago dira Don Fakundoren erbia lekuko, hiru estudianteena, idazleak Hiru ikasleen bazkaria deritxana, eta beste halako batzuk. Gure Jauna eta San Pedroren artekoetan bat baino gehiago dira, eta ezagunena beharbada, neuk be neure txiki denporan sarri entzuna; harako zaldi perra bat erradurea esaten genduan guk bidean topau, San Pedrok alperrarren altzau gura ez, eta Gure Jaunak, hari erakutsi
|
on
bat emoteko, altzau, diru apur bategaitik ha saldu eta kereizak erosi zituanekoa; eta egun sargori haretan bidean ito beharrik, San Pedro behin eta barriro makurtuazotearren, Gure Jaunak behin banan behera botaten eutsazan kereiza garaunak batzen behin eta barriro.
|
|
|
Eta gure Bertoldin gizajoa, amorruaren amorruz begietatik sua eta ahotik bitsa eriola, arrapaladan joan zan etxera ugaraxo barrabanoi lezino
|
on
bat emon behar eutsela ta.
|
|
|
Holako suerterik, horraitino! Kazuelakada bat, herritar guztiai bazkari
|
on
bat emoteko be baeukan erbi hareekaz.
|
|
|
Azeria azeri izan behar! konturatu zan, antza, Patxoren arpegitik bere barruan erabilen estu larriaz. Eta otso bihozbakoari irakatsi
|
on
bat emon behar eutsala etorri jakon burura.
|
|
2016
|
|
|
Su emonik erreko genuela uste izango zuen. Bustialdi
|
on
bat emon zion Jonek, eta tarteka, ahoa zabaldu barik edan zuen ezpain artetik hurrupatuz. Burua bildu genion.
|
|
2021
|
|
|
Eta ezdakust emen euskaldun agintari bat bakarra, lurperatu zaiezan baiño lenago zuri esker
|
on
bat emoteko.
|
|
|
Zeinbat anditasun, zeinbat lotoskinde, zeinbat arimako samurtasun egoan Iaunaren etorrera onetan! Ia gaberdia zan; gaua guztiz illuna egoan, truxutsua; euria gogor eta ugari iausten zan, aritz, pago eta gaztaiña zarren orrietan soiñu latz, motel, zarraparradazkoa egiñaz; aizeak, gora eta bera, batera eta bestera erabiltzan zugaztietako adar eta ostroak Egilleari ongietorri
|
on
bat emon eragiñ gura baleutse legez, aleben gisara... eta an eioan gauza guztien laubea, ia gizonen gorte eta laguntasun baga, bide ziorretatik zear, aldats kera; Argitasuna izanik, illunpetan; Izaterik altsuena zala, ezerez dan gauza baten antzera, iñoren eskuan, Berak sorturiko seme argal gaixoaren mingoztasunak eztitutera. Amandoren aurretik gizon bat bakarra zan, esku batean argizari amatau edo itzalitako bat eta bestean zekekezko lasto moltso biztua zituala.
|
|
|
Eta nok emon deutsu zuri olango gauzak niri esateko eskubidea? erantzun eban neskatilla onak, ez gogor eta betosko illunagaz, ez bada Loperi erakuste
|
on
bat emoteko asmoan.
|
|
|
Baiña, zelan urten neike nik neure marratik kanpora? Erri guztiari agergarri
|
on
bat emon bear iakola diño Amandok. Ai, Amando, Amando!
|
|
|
Aurreragotxoan ipiñia daukat, andre Luziari entzunda, Arnoldo osasunean ez ebillela ondo. gisagaixoa zarra zan, lan asko egiña, neke eta zaparrada asko artua eta bere garaian gizon sendo zoli, indartsu eta gogorra izan arren, aspaldietan, eta urteen astuntasunak amaituteko zorian eukan euskaldun aitona zindoa. eta urteak baiño geiago, igaroriko bere egun samiñezkoetan sorbaldean gaiñean artu zituan zartada mingarriak. Ia bada, irakurlea, zuk dakizun legez, bere alboan ikusi zituan il eta iausten seme galant bi, bere zartzarako itxaropen
|
on
bat emoten eutsenak, bere oiñordekoak, Mendiolako izengoitia guztiz garbi eta diz diz eragiñaz eroango eben gizakoak; eta iruditu baiño ez daukazu zenbateraiño izango zan orduan Arnoldo gurasoaren biotzeko naigabea, eta iazoera orrek noraiño iango eutsan osasuna. Semeen eriotzea ontzat emon eban berak, Euskal Erriaren alde il ziralako:
|