|
2005
|
|
|
Egun hartan bertan joan nintzaion bisitan, eta berdin hurrengo egunetan. Irribarre zabalez hartzen ninduen, eta txikitako kontuak berritzen zizkidan, hala bereak
|
nola
nirekin eskolan izandako esperientziak. Poemak eramateko esan zidan, umetakoak, eta orain egiten ari nintzenak ere bai; ozenki irakurtzeko eskatzen zidan, ohe ertzean eserita, eta batzuk behin eta berriz errepikarazten zizkidan.
|
|
2006
|
|
|
Kontatu nizun plazan mutil guztiak elkarrekin bueltaka ibiltzen zirela, alde batera, eta neska guztiak, juxtu beste aldera. Eta
|
nola
ni, euskaldunak ikusten nituenean, bueltak eta otxokuartoak utzi eta zuzenean joaten nintzen haienganaino, bueltaka eta parean egokitutakoan bakarrik hitz eginez konbertsazio naturalik izango duenik ez dagoelako.
|
|
|
Bestela ezin zen eskaintzarik egin. Eta
|
nola
niri beti neurrian geratzen zitzaidan, neronek eskaintzak, Jainkoari esker. Eta kantari.
|
|
2008
|
|
|
Neuk ere pentsatzen dut batzuetan, ipuin etnikoak bazterrera utzirik, ez lukeela inporta behar ze hizkuntzatan ari garen, eta balio duena dela zer esaten den; hau da, edukiak; baina orduan oroitzen naiz edukiak arrazoi edukia besterik ez direla, eta
|
nola
ni arrazoi edukiaren kontrakoa eta dabiltzan hitzen aldekoa naizen, txit garrantzizkoa bihurtzen da atzera berriz ze hizkuntzatan eta doinutan ari naizen, ipuin etnikoak bazterrera utzirik betiere.
|
|
2010
|
|
|
Espero baino jende gehiagoa bildu zen aretoan. Patxi Goenaga eta Lourdes Oñederra euskaltzainak egon ziren adibidez, eta Iban Zaldua idazlea, hala
|
nola
nire narrazio tailer telematikoko bi ikasle ohi eta Saizarbitoriaren iloba bat, besteak beste. Ibon Sarasolak etorriko zela ziurtatu zidan hasieran, baina ezin izan zuen azkenean.
|
|
|
Banoa berriro! Nola berez itzali arte doan pizturik dabilen, eta
|
nola
ni neroni ere dohainez pizten nauen!
|
|
2019
|
|
|
Ahizpa horrek inoiz ikusi dudan ipurdirik handiena dauka.
|
Nola
nire kuartoa aitaren bulegoaren ondoan dagoen, belarria paretan pegatu, eta dena entzun dut. Aurrena negar batean jardun du denbora puska eder batez, gero entenditu ez ditudan hitz batzuk esan ditu, eta azkenean fornikazioa entzun dut.
|
|
|
Inoiz esan dut,
|
nola
nire aurrean goizeko iragarpenarekin eztabaidatzen zuten bi lagunek: batek euria agindu nuela, eta besteak ezetz, ez zuela botako esan nuela.
|
|
2021
|
|
|
Berehalaxe itzuli zen suhiltzailea, baita guk eskatu gabeko maskarak eta egundoko botak ekarri ere; hala Estibalitzek
|
nola
nik ikaragarri handi geneuzkan, baina jantzi egin genituen, baita maskarak ere, eta erretako aldea inguratu genuen, erdigunera hurreratu arte.
|
|
|
Eta zer dio heure buruak? â Sasiarte intelektual batean katigatuta daramagula goiza, baina, jakina,
|
nola
ni
|
|
2022
|
|
|
|
NOLA
NI GALDUTA NENBILEN, ELKAR TOPATU GENUEN
|
|
|
Ba, berak bai, antza denez amak bai, nahi zinan. Eta
|
nola
nik ezetz, ezetz eta ezetz esaten nuen, ama ez zegoela hilda, ba ez zitzaionan hesolarik sartu. Baina orain ulertu dudalarik basoak irentsi zuela, izendegitik natorren, hesola bat jartzetik, moxal baten burua taillatu diodan hesola bat.
|
|
|
Baina emakumea lo zihoan eta ile horia kristalaren kontra nahasturik zuen. " Hor ditun, Nora, esan nion, hor ditun." Eta
|
nola
nire begiak ez ziren autotik apartatzen eta auzoko andrearen txakurra ez zen isiltzen, ez nuen Catalina iristen ikusi.
|
|
|
|
NOLA
NI GALDUTA NENBILEN, ELKAR TOPATU GENUEN
|
|
|
Baina txakurrak bide erdian topatu ninduen eta hain gogor egiten zuen zaunka, jauna, belarriak mintzen zizkidan. " Ixo, txakurra, ixo, banoala." Baina ni, nola oso azkarra naizen,
|
nola
nire intuizioa ituaren erdi erdian jotzen duen gezi bat bezalakoa den, korrika hasi nintzen gurasoen etxera eta metro haiek kilometro egin zitzaizkidan.
|
|
|
Eta zergatik ote da, aditzen ditudan ahotsak emakume ahotsak dira beti, gizonezkoek ez dute bere burua erakusteko beharrik, emakumeek beste inork ez dituzte auzoak esnatu nahi garrasika, haiek kitzikarazteko, horretarakoxe baitute botere hori, egiten ari zaizkiena auzoei adiarazteko, aditu nola badakidan plazerez korritzen, aditu
|
nola
niri baizik ez dion inork aditzen, haiei zakila nola zutiarazi dakien bakarra naiz hemen, eta bakarra ez banaiz, indartsuena behintzat banaiz, beroena, eta zeure burua konbentzitu nahi izanez gero ez duzu belarria jarri baizik, utzi zeure buruari nire enkontrura goxo goxo etortzen, ez duzu otso zarela irudikatu baizik ni txanogorritxu bihurtzeko, ilehori txikia txanotzar handiarekin guztiz larrub...
|
|
2023
|
|
|
–Marica eta
|
Nola
nire etxera eramango ditut. Bihar, goizean goiz etorriko naiz hiletarako; gero, gerokoak.
|
|
|
Ni jauregiko gela batean bizi banintzen ere, beste mundu batekoa nintzen emakume muker harentzat. Etxe hartan denok genuen argi non zegoen bi munduen arteko muga, eta senarrari noiz edo beste ahazten bazitzaion, hala
|
nola
niri ohikoa baino adeitasun handiagoz mintzatzen zitzaidanean mandaturen bat agudo egiteagatik edo zorionak ematen zizkidanean berak ia erdi ezkutuan ordaintzen zizkidan ikasketetan saiamenez aritzeagatik, berehala gogorarazten zion andreak non zegoen marra zeharkaezina. Emakume hark ezin zuen eraman nire jatorri sozialeko ume mukizu batek ikasketetan aurreratzea.
|
|
|
Eta pideko polizia sekretu ohiak nire aurrean barrenak askatzen zituen bitartean, larriminez gogoratu nuen
|
nola
nik Portugaldik ezkutuan ihes egin bezperan, pideko morroiak gure herrira etorri eta gazte bat atxilo hartu zuten Angolako gerraren aurkako protesta batean parte hartzeagatik. Eta gogoratu nuen nola esaten zuten herriko apaizak eta gure aitak aberria komunisten erasoetatik defendatzea zela gure eginbeharra, nahiz eta nik sorterritik ihes egiteko arrazoietako bat izan zen Angolako gerra kolonialera behartuta soldadu joan behar ez izatea.
|