|
2015
|
|
|
|
Nire
neba txikia zaindu dut.
|
|
2016
|
|
|
Bai, bi hilabetera. Hemen geundela erail zuten
|
nire
neba txikia. Irratiaren bidez jakin genuen.
|
|
|
Ilusio handiz gaude. Euskal Herritik etorriko dira
|
nire
neba txikia Patxi eta Ondarroako amona. Egun berezia izango da.
|
|
2017
|
|
|
Urteak betetzen zoazen heinean bazoaz egoera ulertzen. Kapaz zara ulertzeko zergatik duzun osaba kartzelan... niri adibidez egokitu izan zait, behin nagusia izanda, haurtzaroko ez-jakintasun hori
|
nire
neba txikian ikustea. Berak ezer ulertzen ez duela ikusten duzu, eta zaila dela egoera zein den azaltzea, zaila dela esplikatzea zergatik egin behar dituzun bidai horiek guztiak, zergatik altxatu behar zaren igande batean goizeko bostetan... dispertsioaren ondorio guztiak azaltzea, funtsean.
|
|
2018
|
|
|
Egun batetik aurrera ez zen gehiago kapaz izan bere seme alabentzako etorkizun handinahirik antolatzeko, eta bestelako etorkizunak antolatu zituen, gose eta miseria gorrikoak, antolaketa horiek ere beren funtzioa betetzen zutelarik halere, aurrean zuen denbora betetzea, alegia. Gogoan ditut
|
nire
neba txikiaren kontabilitate klaseak. Eskola unibertsalekoak, urtez urte, mailaz maila.
|
|
|
Hil egin nahi nuen neure neba nagusia, hil egin nahi nuen, behin, behin besterik izango ez bazen ere, menderatu egin nahi nuen eta hiltzen ikusi. Aurretik kendu nahi bainion amari bere amodioaren objektua, seme hura, eta zigortu hainbeste maitatzeagatik, hain gaizki, eta batez ere
|
nire
neba txikia, nire umetxoa, salbatu nahi nuelako bizi zuen beste bizitza hartatik, neba nagusiarenetik, bere bizia estaltzen zuen hartatik, eguna estaltzen zuen zapi beltz hartatik, gizaki batek, neba nagusiak berak, ordezkatzen eta ematen zuen legetik, animalien legea bera, neba txiki haren bizitzako egun bakoitzeko une bakoitza beldurrez betetzen zuena, hainbesteko beldurrez, non behin haren bih...
|
|
2019
|
|
|
|
Nire
neba txikia, Dash.
|
|
2023
|
|
|
Bederatzi urte nituela galdu genuen aita, auto istripu batean, eta 2020an pandemia hasi zenean niri sekulako beldurra piztu zitzaidan. Umezaroko zaurgarritasunaz gogoratu nintzen; garai batean
|
nire
neba txikiarekin bakarrik konpartitu nuen min hori: galera saihestezin hura ez onartzeko, aita beste nonbait zegoela asmatzen genuen, eta beste mila istorio.
|
|
|
Egia esateko, ezin dut konprenitu nola egin zuen monoplanoak kraterrez jositako pista hartan lur hartzeko, ezta gure amak izan zuen adorea ere, behin hegazkinak zekartzan maletatxoak aterata, seme alaba eta guzti bertan sartzeko. Aita besarkatu eta aireontzira abiatu zen, automata baten gisan,
|
nire
neba txikia besotan eta gu segika gintuela. Talde patetikoa osatzen genuen.
|