|
2009
|
|
|
Nik etzaukaat etsairik.
|
Nik
dakidala inork ez naik horrela gorrotatzen.
|
|
2012
|
|
|
zor bat ezin pagatu daitekeenean (hipoteka batena izan daiteke) badaiteke norberaren burua saltzea esklabo zorra pagatu artean?. Aristotelesendako jarduera normala da hori, baina nik filosofoari eransten diot ezen hori normala dela kultura orientalean, eta Frantziako iraultzak, fama merezia duena, eta besteek, ez gaituzte kultura hortatik atera(
|
nik
dakidala inork ez du planteatu problema termino horietan orain arte). Eta lanak izango dira segurutik kultura hortatik ateratzekoak, zerbait justuago baten alde, erdiko neurri baten bila hor nonbait.
|
|
2013
|
|
|
Eta egiten dut Marcel Schwobi buruzko erreferentzia bat aipatzean umeen gurutzada.
|
Nik
dakidala inork ez du behin ere planteatu hori. Agian inork ere ez du ikusi, idazleak ez direlako izan mendikoak ni bezala, baizik eta hirikoak.
|
|
|
Nork ematen zion garrantzia?
|
Nik
dakidala inork ez. Azken batean, nor ez ote zen arrotz sentitu auzo hartara iritsi eta kale haiek lehenengoz zapaldu zituenean?
|
|
|
|
Nik
dakidala inork ez du egin nik egiten dudan, Kanten galdera zentral hori kontuan hartuta, nik egiten dudan jiroa, hau da, galdera hari baiezko batekin erantzutea, eta ez nik ahal dudalako, eskatu egingo lidakete demostrazio bat eta orduan nire burugabetasuna agerian geratuko litzateke, baizik eta personaje historiko bat deskubritu dudalako, nire ikerketetan, bazituenak egiten eta mordoa gainera eg... Zeren dena mitologia bada, batek sarritan erraten didan moduan, orduan positibisten jokoan erortzen gara, azkenik jausiz materialismo zientifikoan, zientifismo materialistan.
|
|
2015
|
|
|
Lorazainaren defentsak, zeinaz Jacques Vergès abokatu polemikoa arduratu baitzen, beti defendatu du gramatika hutsegite hori (Omar m' a tuée bailuke, iraganaldi konposatuari dagokionez) ezin pentsatuzkoa dela Marchal andrearengan.
|
Nik
dakidala inork ez zuen argudiatu inork ezin duela bere hilartitza idatzi. Pasadizoa inoiz kontatu izan dut, eta baita lehen pertsonaren paradoxaz aritu ere, autofikzioa oro ezinezko bilakatuko lukeena.Simonides poetarena da, esaterako, bere buruari eskaini ezin izan zion epitafio eder hau:
|
|
|
–
|
Nik
dakidanez inork ez du euskarazko prentsaren alor espezifikoan aldarrikapen orokorrik egin, erdarazko prentsaren eta elebikoaren euskaltasuna nolabait arbuiatuz eta ukatuz, 1976a arte. Euskararen garrantzia (erdararen kontra) eta lehentasuna bai, hori azpimarratu da baina ez da euskal prentsaren esklusibitatea goraipatu, apustu propio baten bidez. Euskal kazetaritzak 1976an eman zuen urratsa, erabateko apustuaren fruitu da.
|
|
|
Informaltasun bila jo du gazte horrek hitanora (eta egileak iradokitzen du besteek ere arrazoi horregatik jo dutela). Bizkaiko zonalde batzuetan (Txorierrin, Bilbon edo Uribe Kostan bat baino gehiago ezagutzen dut nik), etxetik erdaldun izan diren batzuek euskalkia ikasi eta egunerokoan normal antzean erabiltzen dute, aldeak alde(
|
nik
dakidala inork ez du neurtu zenbat diren, zer esparrutan erabiltzen duten eta zergatik jo duten horretara).
|