2000
|
|
Baina ama ez ezik,
|
ni
ere hunkiturik atera nintzen, partikularzki biharamuneko sermoian, ortziralekoan, kontatu zuenean ezen bazela etxe batean zortzi urteko mutil bat, bekatu mortalean hil eta infernurat joan zena. Eta nola kontatu zituen ume bekatariaren sufrimendu lazgarriak xehetasun oroz, zatiz zati eta puskaz puska, oinetako azazkaletarik hasi eta buruko azken ileraino...!
|
2002
|
|
Baina ez nuen hitzekin asmatzen. Ez da gau hartako nire ezintasuna zuritzeagatik, baina
|
ni
ere hunkituta nengoen albiste anker harekin. Sentimendu pila bat nahasten zitzaizkidan gogamenean, eta halatan, semearen erantzunek ezustean harrapatzen ninduten, eta bihotzetik hitz egitera behartzen.
|
2003
|
|
Nik, aldiz, etxeko tiraderak poemaz eta nobela bukatu gabez beteak nituen. Beste batzuek maitalearen gorputza arakatzeko jartzen duten ardura eta sukar bertsuarekin igarotzen zituen orduak nire obraren zoko moko eta ezkutukiak aztertzen, pasarte luzeak buruz ikasteraino, eta horrek
|
ni
ere hunkitu egiten ninduen, ezagutu nuenean bere marrazkiek baino askoz ere gehiago, oso sentipen arraroa da norbere obrari buruz inori hain ezaupide hurbilarekin hitz egiten entzutea, horrek lotura iraunkor bat sortzen du, geure baitan norbaiten gorputza sentitzeak sortzen duen bezala –esan zuen, eta eskuekin imintzio bat egin zuen azken esaldi hori ezabatzeko aginduz bezala....
|
2009
|
|
Ni ez naiz nor, baina baditut nire antenak denek bezala, eta naizen xomorro txiki honek hori sentitzen du.
|
Ni
ere hunkitua naiz, orain gehiago gainera. Ez ditut gehiago berriak entzuten, iruditzen zait berriak direla frankismo garaikoak bezalakoak, dena gezurra dela era bulgarrean esanda, baina benetan zerbait gordetzeko sortua, eta gordetzeko sortu dena segitzeak ez du balio.
|
2010
|
|
Aitortu ere egiten zuen, ikuspuntu horretatik, erlijiodun sentitzen zela, baina, Spinozak bezala, ez zuen Jainko pertsonal batengan sinesten, zeinak sariak eta zigorrak banatzen dituen, edo jendea hilda gero pitzarazten, beldurrak eraikitako irtenbide horiek espiritu ahulen berekoikeriatzat jota. Ulertzen dut Einsteinen emozioa,
|
ni
ere hunkitu egiten bainau egunsentiak, baina bakoitza den bezalakoa da, eta nik zer egingo dut, baldin eta eguzkiaren itzalean eskorpioi itsusi bat agertzen bazait, zirkulu distiratsuari puntu beltz lodi bat jartzen diona?
|
|
Aitortu ere egiten zuen, ikuspuntu horretatik, erlijiodun sentitzen zela, baina, Spinozak bezala, ez zuen Jainko pertsonal batengan sinesten, zeinak sariak eta zigorrak banatzen dituen, edo jendea hilda gero pitzarazten, beldurrak eraikitako irtenbide horiek espiritu ahulen berekoikeriatzat jota. Ulertzen dut Einsteinen emozioa,
|
ni
ere hunkitu egiten bainau egunsentiak, baina bakoitza den bezalakoa da, eta nik zer egingo dut, baldin eta eguzkiaren itzalean eskorpioi itsusi bat agertzen bazait, zirkulu distiratsuari puntu beltz lodi bat jartzen diona...
|
|
Nik esan nion ez zidala eskerrik eman behar, egin beharrekoa baino ez nuela egin; hala ere, besarkada handi bat eman zidan eta hunkitu egin zen.
|
Ni
ere hunkitu egin nintzen, herrian hain ezaguna eta errespetatua zen gizon batengandik hain hurbileko trataera hura jasotzeak dardarizoa eta guzti jarri zidan. Abokatuak ez ziren edozein gauza garai haietan.
|
2013
|
|
–Zenbat edertasun bil daitekeen aurpegi batean, erantzun nion,
|
ni
ere hunkiturik, eta musuzapiarekin malkoen arrastoak lehortu nizkion. Isilik egin genuen beste tarte bat?.
|
2019
|
|
Kepa sutan zegoen, ukitua nion nonbait bere atal sentikorrena, zaina zuen hanpatua eta, gainera, sobera edan genuen ordura arte, ez nuen lehenago horrela inoiz ikusi, ez nion inoiz hain zuzen eta gogor mintzatzen aditu gai horri buruz, euskaldun guztiak artezki eta sakon hunkitzen dituen gaia bestalde, ohartua nintzen ni horretaz iritsi nintzen ia lehen egunetik bertatik.
|
Ni
ere hunkitzen hasia naiz, neu, Jamaika urrunetik natorren neska soil hau.
|
2021
|
|
|
ni
ere hunkitu nintzen
|
2023
|
|
Haren musuari erreparatu nion, hunkituta zegoen. Orduan, ez dakit nik oso ondo zergatik,
|
ni
ere hunkitu egin nintzen.
|