|
2008
|
|
|
Hara, Regina:
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke, baina ez Guadabrezoko hartan bezala, agertu gabe agertu zitzaigula, baizik eta agertu agertu:
|
|
|
Hara, Regina:
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke... baina ez Guadabrezoko hartan bezala, agertu gabe agertu zitzaigula, baizik eta agertu agertu: ulertzen didazu?
|
|
2009
|
|
|
zer gehiago behar zuten, baina, Nazariok eta Reginak, ez bada guztiak pozik ikustea beraiek ere pozik sentitzeko?; guztietan, halere, Teofilo Mariak zirudien inor baino alaiago: ez zen hitzontzia, baina ohi baino gehiago hitz egiten zuen, ez ardotan itotzen ari zelako; ez zen losintxaria ez balakaria, baina perla ederra bota zion amari?. Zu ikusten zaitudan bakoitzean agertzen zait
|
niri
Ama Birjina, ama??, Regina une batez nora ezean utzi eta masailetan bi arrosa eta ezpainen ildoan irri bat lorarazi zizkiona; Teofilo Mariak, beraz, poztasun plus bat zuen, nolabait esatearren, beste bazkaltiarrekin konparatuta, eta berandu baino lehen erakutsi zuen arrazoia, azkenburukoa amaitu ez beste, sagar tarta bikain bat, eta txokolate kremazko pasteltxoak?, zutitu, eta honela esan baitzien mahaikideei:
|
|
|
emakume aparta zara, osoa, gurutzea hartu eta bizkar gainean eramaten ikasi duena, bidean behin edo behin erori arren, eta zera?
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke.
|
|
|
–Hara, Regina:
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke?. Baina orduan??
|
|
|
" Hara, Regina:
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke". Baina orduan...?
|
|
|
izeba Ernestina, ostiralean Gabinoren karta jaso eta haren hitz bihotz altxagarriak gogoan zituelako edo; Teofilo Maria, Maria Bibiana eta Ada, hirurek ere halaxe behar zutelako, elkarren arteko tentsioa harreman itxaronpentsuagoen eztitan urtuta; don Anizeto kalonjea, orbetarrak estimatu egiten zituelako, zizka mizken oparotasunean eta eper erregosiaren usainean zer esanik ez; eta Nazario eta Regina... zer gehiago behar zuten, baina, Nazariok eta Reginak, ez bada guztiak pozik ikustea beraiek ere pozik sentitzeko?; guztietan, halere, Teofilo Mariak zirudien inor baino alaiago: ez zen hitzontzia, baina ohi baino gehiago hitz egiten zuen, ez ardotan itotzen ari zelako; ez zen losintxaria ez balakaria, baina perla ederra bota zion amari –" Zu ikusten zaitudan bakoitzean agertzen zait
|
niri
Ama Birjina, ama" –, Regina une batez nora ezean utzi eta masailetan bi arrosa eta ezpainen ildoan irri bat lorarazi zizkiona; Teofilo Mariak, beraz, poztasun plus bat zuen, nolabait esatearren, beste bazkaltiarrekin konparatuta, eta berandu baino lehen erakutsi zuen arrazoia... azkenburukoa amaitu ez beste –sagar tarta bikain bat, eta txokolate kremazko pasteltxoak–, zutitu, ...
|
|
|
Bada, orain ere berdin esango dizut: emakume aparta zara, osoa, gurutzea hartu eta bizkar gainean eramaten ikasi duena, bidean behin edo behin erori arren, eta zera...
|
ni
Ama Birjina banintz, zu bezalakoei agertuko nintzaieke.
|