|
2010
|
|
|
amona Ursularen ipuinetara edo baserriaren irudi idilikora naramalako ote???, herdoilaren eta olio errearen usainen artekoa baizik, zoko eta izerdi usainetik ere zerbait zuena; ez zen olatu bortitz baten antzera sartzen zèn usaina, ez inor atzera botatzeko modukoa, baina bai presentzia jarraitu eta desatsegin bat bezalakoa; langileak, berriz, bulegoetakoak salbu, hain itsusi ikusten nituen, infernuko estanpa batetik atera ote zituzten, bada??, non berezko ezinikusi bat eragiten baitzidaten, zuri bezala, Damaso!?, baita beldurraren atarian jartzen ere; nola ez, bada, haietako batzuk (anarkistak eta komunistak bereziki) etsaitzat eta deabruaren jarraitzailetzat bazituen aitak!; aldi berean, baina, nola egon zitekeen Domingo jendaila haren alde, apo eta sugegorri pozoitsuen alde??; egia da batzuetan ebanjelioko hitzak etortzen zitzaizkidala, baztertuen aldekoak, azkenak aurren eta aurrenak azken, baina egia da, halaber, oin punten gainean pasatzen nintzela hitz haien gainean?; nire defentsa mekanismo psikikoek izango zuten hartan zerikusirik, nire beldurra, nire nazka eta nire ezinikusia ezkutatzeko ahaleginean, nire ezinikusi hura, bide batez, berezko zerbait ote zen, edo langileei nièn inbidiatik ote zetorkidan, haiek egiten zutèn lan gogorra egiteko gai ez nintzelako, hain nintzen haiekin konparatuta ahula eta erkina??, baita errudun usteak bazter uzteko ere, kontzientzia erdi anestesiatuak noiznahi eta nolanahi aurkitzen baititu zuribideak, kontraesan benetakoak itxurazko bihurtzen dituztenak: ebanjelioko baztertuak, beraz, ez ziren langile jainkogabe haiek, igitaiaren eta mailuaren ikurra goratzen zutenak, ospitaleetako gaixo errukarriak baizik, minbiziak edo tuberkulosiak jota egon arren minak eta oinazeak Jainkoari apalki eskaintzen zizkiotenak, nik idealizatutako baserritar
|
jendea
ere sartuko nuen talde hartan, halako batean!?, ni neu ere garai batean ibili nintzen bezala; guztiaz ere, ez dakusan begiak, esaera zaharrak dioen bezala, ahalkerik ez duenez, fabrika irudikatzen nuen bakoitzean. Elorrietako komentura joan nintzenean ere irudikatu nuen behin baino gehiagotan??
|
|
|
amona Ursularen ipuinetara edo baserriaren irudi idilikora naramalako ote...? —, herdoilaren eta olio errearen usainen artekoa baizik, zoko eta izerdi usainetik ere zerbait zuena; ez zen olatu bortitz baten antzera sartzen zèn usaina, ez inor atzera botatzeko modukoa, baina bai presentzia jarraitu eta desatsegin bat bezalakoa; langileak, berriz, bulegoetakoak salbu, hain itsusi ikusten nituen —infernuko estanpa batetik atera ote zituzten, bada? —, non berezko ezinikusi bat eragiten baitzidaten —zuri bezala, Damaso! —, baita beldurraren atarian jartzen ere; nola ez, bada, haietako batzuk (anarkistak eta komunistak bereziki) etsaitzat eta deabruaren jarraitzailetzat bazituen aitak!; aldi berean, baina, nola egon zitekeen Domingo jendaila haren alde, apo eta sugegorri pozoitsuen alde...?; egia da batzuetan ebanjelioko hitzak etortzen zitzaizkidala, baztertuen aldekoak, azkenak aurren eta aurrenak azken, baina egia da, halaber, oin punten gainean pasatzen nintzela hitz haien gainean...; nire defentsa mekanismo psikikoek izango zuten hartan zerikusirik, nire beldurra, nire nazka eta nire ezinikusia ezkutatzeko ahaleginean —nire ezinikusi hura, bide batez, berezko zerbait ote zen, edo langileei nièn inbidiatik ote zetorkidan, haiek egiten zutèn lan gogorra egiteko gai ez nintzelako, hain nintzen haiekin konparatuta ahula eta erkina? —, baita errudun usteak bazter uzteko ere, kontzientzia erdi anestesiatuak noiznahi eta nolanahi aurkitzen baititu zuribideak, kontraesan benetakoak itxurazko bihurtzen dituztenak: ebanjelioko baztertuak, beraz, ez ziren langile jainkogabe haiek, igitaiaren eta mailuaren ikurra goratzen zutenak, ospitaleetako gaixo errukarriak baizik, minbiziak edo tuberkulosiak jota egon arren minak eta oinazeak Jainkoari apalki eskaintzen zizkiotenak —nik idealizatutako baserritar
|
jendea
ere sartuko nuen talde hartan, halako batean! —, ni neu ere garai batean ibili nintzen bezala; guztiaz ere, ez dakusan begiak —esaera zaharrak dioen bezala— ahalkerik ez duenez, fabrika irudikatzen nuen bakoitzean —Elorrietako komentura joan nintzenean ere irudikatu nuen behin baino gehiagotan... — bulegoetan ikusten nuen neure burua, fabrikako tokirik ustez zibilizatuene...
|
|
2013
|
|
|
Banderariak gidatzen du taldea, eta aitzindariak erdian beste biribil batean. Dantzarako herriko
|
jendea
ere sartzen dute. Hiru dantza dira berez:
|
|
2020
|
|
|
Orain dela urte batzuk laino toxiko bat izan zitean Zaragoza alde horretan, eta hemengo lantegi berria zabaldu zutenean, horrelakoak egiten hasi zituan. Hasieran hor alboko auzoko
|
jendea
ere sartu zitean simulakroetan, baina segituan aspertu zituan.
|
|
2021
|
|
|
Loiun Europako Batasuneko hegaldiak baino ez badaude ere, beste edozein herrialdetako
|
jendea
ere sar daiteke estatu barruko hegaldien bidez, eta badago Hego Euskal Herria penintsula osorako ate gisa ikusten duenik ere. Francisco lehenengoa da taxiek eratu duten ilaran, eta, bizi izandakoagatik, uste du Euskal Herrira heltzen diren bidaiari askok inguruko erkidegoetara joatea dutela helburu.
|
|
2022
|
|
|
Ordubete behar omen duk kilometro bat egiteko, 400 m ko desnibela, halere, kontuz ibili beharrekoa omen, sasoi onean egon ezean ez ekin... leku guztietan tankerako oharrak, Parkeko bulegoan zein Turismokoan, hoteletan zein tabernetan (istripuak ere izan omen dituk, izan ere). Ondo zegok jendea ohartzea, aldapa pikoa duk, pendiz handikoa... eta, egia esan, mendian batere ohiturarik ez duen
|
jendea
ere sartzen duk horrelakoetan, halako fama dik goitik ikusten den ikuspegiak: Laguna de los Tres, Chaltén edo Fitz Roy mitikoaren barren aldean dagoen aintziratxoa.
|
|
|
Gorriak geunden soberan. Baina bulegoetan ez geunden 200 gorri, eta CCOOk eta UGTk erregulazioa sinatua zuten arren, euretako hainbat
|
jende
ere sartu behar izan zuten espedientean. Nik komiteko kide izaten jarraitzen nuen, eta zerrenda hartatik kanpo gelditzeko eskubidea banuen arren, ez nuen hura baliatu, eta espedientean ni ere sartzeko eskatu nuen.
|