|
2006
|
|
|
Esku ahurrari begiratu zion, han markatuak balitu bezala egin beharreko pausoen seinaleak. Une
|
hartan
konturatu nintzen ama ez zela etorri aitarengatik barkamena eskatzera. Horretara bakarrik ez, behintzat.
|
|
2009
|
|
|
Apurka apurka elkarrengana hurbiltzen gindoazen. Hurbildu ahala, zeu zinela andre
|
hura
konturatu nintzen. Poltsa bat zenekarten, asta banatatik hartuta.
|
|
|
Ezetz erantzun zenidan zuk, baserriko lizar zaharraz pentsatzen ari zinela. Aitortu zenidan egun
|
hartan
konturatu zinela zergatik deitzen genion" zaharra" lizarrari; bere handitasunagatik izango zelakoan zeundela zu lehenago. Orririk gabe biluz biluzik ikusi zenuenean hilda zegoela iruditu zitzaizula esan zenidan, handia izanagatik sakakadatxo bat emanez gero erori egingo zela, oso osorik, behegainera.
|
|
2012
|
|
|
Abuelo amaren ondo ondotik igaro zen, sorbaldarekin ukitzeraino ia. Ama zela ondoko
|
hura
konturatzean, desbideratu egin zuen begirada berehalakoan. Hileta amaituta elizatik ateratzeko, erdiko pasabidearen beste aldea hartu zuen Abuelok.
|
|
2019
|
|
|
Orduetan eta orduetan mugitu gabe estudiatzen ditugun liburuetan kultu hitzetik letra bat zirriborratzen entretenitu nintzen, probokatzeagatik. Uste nuen aita eta ama
|
hartaz
konturatuko zirela eta galderak egingo zizkidatela. Justu geroxeago, Biblia zabalarazi ziguten Esaera Zaharren 2:11 ataletik:
|
|
2022
|
|
|
" Hiri gertatzen zainana dun negar gutxi egiten dunala", eta nire begiak iturri bat balira bezala, tanta handiak hasi ziren haietatik erortzen, erori eta erori. Zeren, jauna, nik ez dut gehiago aitarik izango, nik ez dakit zuk baduzun, baina nik ez, eta une
|
hartan
konturatu nintzen horretaz, bizilagunak desamodio bat sendatzen eta gaizki hazi bati mehatxuka ari ziren bitartean. Zeren gure aita han egon balitz, etorri eta eskutik heldu eta esango zidan:
|
|
|
Igual nire malkoak ikustean izango zen, nik ere ez nekielako haiekin zer egin eta begiak igurtzi besterik ez nuen egiten, begiak igurtzi, barrura itzul zitezen. Edo igual zabalduko zuen ahoa horrela Catalinaren" aita, aita, aita"
|
harekin
konturatu zelako berak ere ez zuela jada aitarik. Edo zer dakit ba nik, baina une hartan ez nuen pentsatu nahi izan haren masailezurraren erortzea baiezko bat izan zenik, baietz, baietz, argia hasten denetik joaten den arte sufritzen dudala bat izan zenik.
|
|
|
Hori guztia esan nion nire herrenari, desilusioa itzuli zelako berriz ere haren bizitzara. Eta une
|
hartan
konturatu nintzen oso miresten nuela Catalina, haren maitatzeko eta maitatua izateko ahaleginak ez zuela ezagutzen mugarik eta ez zekiela zer zen oroitzea. Eta berdin zion zenbat aldiz baztertu zuten, zenbat aldiz esan zion Marcok ezetz, ezetz eta ezetz, Catalinak askorengan bilatu zuen maitasuna eta batek ere ez zuen oraindik maitatu, baina berak gogor eusten zion, ez zen nekatzen, aurkitzen zuen modua bere onera itzultzeko eta lehenengo aldiz begietatik desira sartu zitzaion gogo berberarekin maitatzen segitzeko.
|