|
2009
|
|
|
–Lagun maitea:?; handik aurrera, baina, buruan ezin lotu zituèn ideia asko zituelako, ausaz, pentsamendu bat etorri orduko beste bat zetorkiolako edo, aurrea hartzen ziona?, ez zuen letra bat bakarra ere idatzi: luma orrira hurbiltzeko keinua egiten zuen, erabakitasun handiz egin ere, baina egin orduko desegiten zuen, erretira
|
hura
buruaren mugimendu batez edo hasperen batez erremataturik; gero, gainera, ama etorri zitzaion, afaltzeko ordua zela?. Banoa, ama!?, eta afaltzeko ordua zela?. Bai, banoa!??, azkenean amaren esanetara jarri arte; afaldu zuen, ahalegindu zen berriro ere karta idazten, baita berehala etsi ere; gero, joan zen ohera; egon zen ordu pare batez loa ezin bereganaturik, mugitu alde batera eta mugitu bestera; gelditu zen Morfeoren besoetan, esnatu zen goizeko zazpiak laurden gutxietan, jaiki zen, hasi zen idazten?; ezustean, ordea, hurbildu ez ezik, orrira ere itsatsi zitzaion luma, lehen ahaleginean itsatsi ere, halako eran, non lotutasunik gabe idatzi baitzuen:
|
|
|
Ada bezalako zortzi bederatzi urteko haur bati zail gerta zekiokeen goia behearekin nahasten zuèn aitaren esaldia ulertzea, baina ez
|
haren
buru mugimendua, ezezko biribil bat adieratzen zuena, ezta amaren buru mugimendua ere, aitak egindako mugimenduari jarraitu zitzaiona eta aitaren ezezkoari baiezko bat ematen ziona: esan nahi baita bi ezezko jaso zituela Adak segundo baten buruan; handik bizpahiru segundora, gainera, beste bat jaso zuen, aita, Ada argibidean jartzeko edo, honela mintzatu baitzen:
|
|
|
" Lagun maitea:"; handik aurrera, baina, buruan ezin lotu zituèn ideia asko zituelako, ausaz –pentsamendu bat etorri orduko beste bat zetorkiolako edo, aurrea hartzen ziona–, ez zuen letra bat bakarra ere idatzi: luma orrira hurbiltzeko keinua egiten zuen, erabakitasun handiz egin ere, baina egin orduko desegiten zuen, erretira
|
hura
buruaren mugimendu batez edo hasperen batez erremataturik; gero, gainera, ama etorri zitzaion, afaltzeko ordua zela –" Banoa, ama!" – eta afaltzeko ordua zela –" Bai, banoa!" –, azkenean amaren esanetara jarri arte; afaldu zuen, ahalegindu zen berriro ere karta idazten, baita berehala etsi ere; gero, joan zen ohera; egon zen ordu pare batez loa ezin beregan...
|
|
|
Ada bezalako zortzi bederatzi urteko haur bati zail gerta zekiokeen goia behearekin nahasten zuèn aitaren esaldia ulertzea, baina ez
|
haren
buru mugimendua, ezezko biribil bat adieratzen zuena, ezta amaren buru mugimendua ere, aitak egindako mugimenduari jarraitu zitzaiona eta aitaren ezezkoari baiezko bat ematen ziona: esan nahi baita bi ezezko jaso zituela Adak segundo baten buruan; handik bizpahiru segundora, gainera, beste bat jaso zuen, aita, Ada argibidean jartzeko edo, honela mintzatu baitzen:
|