|
|
argaltzeko modu garestiaAzterturiko argaltzeko zentroen %21ek tratamendu osoa ordaintzea proposatu zion bezeroari, kontsulta bakoitzeko kobratu ordez.Tratamenduaren batez besteko kostua 1.396 euro bada ere, prezioak 350 eurotik (merkeenak) 3.879 euroraino doaz (garestienak kobratzen duena, Sevillan). Eginiko kontsultagatik edo saldutako produktuengatik (zentro bakoitzean iradokitzen diren produktuen erabilera eta bisiten maiztasuna kontuan hartutako kalkulua ere egin da) kobratzeaz ari garela, batez bestekoa hileko 163 euro da.Prezioak doaz, hileko, 600 euroetatik (establezimendurik garestienean) 40 euroetaraino (merkeenean). Informazio eskasaTeknikariak lehen kontsulta doan eskaintzen zuten zentroetara joan ziren, batik bat.Azterturiko zentrorik gehienek lehen kontsulta doan mezua amu gisara baliatzen dute baina, egiaztatu den bezala, bisita horrek bezeroari ez dio ematen tratamenduan hastea komeni zaion edo, egitekotan, eraginkorra gertatuko zaion determinatzeko bezainbesteko informazioa.Profesionalen %30ek eman zioten balizko konponbideei buruzko informazio onargarria.Hori estimagarritzat jotzen da tratamendua pazientearen premietara egokitzen denean (dieta pertsonalizatzea, azterketa osoa egin ostean) eta, asteko, kilo erditik kilo betera bitartezko galtzea proposatzen denean.Hona, optimista izatera bultzatzen ez gaituen beste datu bat: zentroen %46k (hots, 2002 urtean eginiko azterketako %14 hartatik urruti), izar produktuetan oinarrituriko tratamenduak egiten dituzte; horrek, establezimenduak besterik gabe deskalifikatu egiten ditu, bertan ez direlako elikatze aztura zuzenak irakasten eta pisu galtzeari luzaro eusteko balio ez dutelako.Horrelakoetan bezeroak inoiz baino arreta handiagoa ipini behar du, zentro
|
horietako
askok eskaintzen duten ustezko dieta pertsonalizatua, gehien gehienetan, argaltzeko balio omen duten beren produktuak saltzeko aitzakia baizik ez baita.Zentro horiek, horrela, etekin bikoitza ateratzen dute: tratamendua edo bisitak ez ezik, bezeroari establezimenduan bertan hartzea aholkatzen zaizkion produktuak ere kobratzen dizkiote.Azterturiko zentroen %56k bakarrik aholkatu zuten mantentzeko aldian behin azterketak egitea; dena den, maiztasun jakin batean jarraipeneko kontsultak egin behar dira, tratamendua amaitutakoan bezeroari jomuga gisa adierazitako pisua mantentzeko (eta, noski, galdutako pisua hartzeko arriskua arintzeko) funtsezkoak baitira.Tratamenduaren iraupenari dagozkion emaitzak ere ez ziren onak izan.Astean kilo bat baino gehiago galtzea ez da komeni eta gizaki bakoitzak modu desberdin batez erreakzionatzen du tratamenduen aurrean.Beraz, data finko bat seinalatzea ez da bidezkoa; halaz ere, azterturiko zentroen %36k horixe egin zuten (2002 urtean proportzioa %60 izan zen). Profesional guztiak ez dira profesionalNutrizioan espezializaturiko sendagileak eta dietetikan diplomatutakoak eta goi teknikariak bakarrik daude kualifikatuak balorazio nutrizionalak egiteko eta aholku dietetikoak emateko.Hala eta guztiz, bisitaturiko zentroen ia laurdenean ikusi zenez, honelako zentroetako lehen kontsultako artapena ematen dutenek ez daukate eginkizun horiek betetzeko exijitzen den titulazioa.Zentro batzuetan, esate baterako, artapena ematen dutenak dira etxekoandreak, biologoak, naturistak, psikologoak edo komertzial hutsak.Profesionaltasun gabezia horrek ondorioak dakartza, noski.Dietetika eta nutrizioan kualifikaturik gabeko jendaurrerako pertsonala daukaten zentroen %90k azterketa gainditu gabe utzi zutela egiaztatu zen.Noiz ez fidatu argaltzeko zentro batekin. Pisua galtzeko tratamendu orok agintzen du, aurretiaz, norberaren ezaugarri eta gorabeherak aztertzea (neurri antropometrikoak, pisua, altuera, elikadura azturak eta bizimodua, norberaren zein familiaren aurrerakin patologikoak, etc.), pertsonalizatua, eraginkorra eta arrisku gabea izango bada.Azterketa hori eskaini ezean, hobe beste zentro batera joatea.Izar produktuetan soilik oinarrituriko tratamendua eskaintzen badigute edo tratamenduaren parte bat doako dieta bada baina, horrekin batera, establezimendu horretan bertan salgai dauden produktu batzuk hartzea (eta ordaintzea) aholkatzen badigute mesfidantza pizteko arrazoirik izango dugu:
|
|
|
1.450 bisitari baino gehiago dituztenen %28, 7k bakarrik museoak Espainian sakabanatuta, beren bildumetara sartzeko ezarritako sarrera tarifa osoa ordaintzen dute. Haurrak, ikasleak, ezgaitasunak dituzten pertsonak, erretiratuak, langabeak eta familia ugariak dira kultura erakunde
|
horietako
askok eskaintzen dizkieten tarifa murriztuak edo doakoak. Baina beste herritar batzuek ere deskontuak edo sarrerak izan ditzakete, inolako kosturik gabe, bisita egun eta ordutegi jakin batzuetan planifikatzen badute.
|