|
2004
|
|
|
–Soziolinguistikari dagokionean normalkuntza esaten denean azken batean zera esan nahi da, hizkuntza batek bere hizkuntza komunitatean sortzen diren funtzio eta behar guztiei erantzuteko gai izan behar duela, praktikan hizkuntza bakarra. Kasu honetan euskarak
|
hizkuntza
komunitate euskaldunaren hizkuntza bakarra izan behar duela esan nahi du. Esan litzateke, beraz, normalizazioa ez dela elebitasun orekatua, normalizazioa ez dela koofizialtasuna, ez dela legezko izatea, baizik eta berezko definizioak hizkuntzaren nagusitasunaren eta lehentasunaren kontzeptuak dakartzala, eta nolabait, esklusibotasuna daramala?. 315
|
|
2010
|
|
|
4 diSKurTSo SoziolinguiSTiKoa alde batera utziko dut iñaki larrañagak soziolinguistika aplikatuari egin dion ekarpena. ez garrantzirik ez duelako, sakontasun gehiago eskatzen duelako baizik; lan eskerga burutu baitu eta nik baino hobeto egin dezaketenak ere izan badirelako. iradokizuna egina da. azpimarratu nahi dut, ordea, esparru ideologikoan eta ideien lehian, iñakik teoria orokorraren baitan zabaldu dituen diskurtso soziolinguistikoak eta argudio sorta. etengabeko kezka eta ardura berezia izan ditu oinarrizko kontzeptu soziolinguistikoen definizioak zedarritzeko: ‘hizkuntz ukipena —hizkuntza borroka’, ‘hizkuntz ordezkatze prozesua’, ‘elebitasuna eta diglosia’, ‘hizkuntza berreskuratzeko— normalizatzeko prozesua’ eta abar. izan ere, kontzeptu horiek zuzen erabiltzea ezinbestekotzat jotzen ditu
|
hizkuntz
komunitate euskalduna berregiteko. euskararen kasuan, sarritan, huts eragiteko edo modu anbiguoan bederen erabiltzen baitira. iñakirentzat euskararen egoera ez da estatikoa eta ezin itzulizkoa, etengabeko eraldaketa prozesuan dagoena baizik, hizkuntz ukipenaren neurri berean. eta ‘elebitasun sozial egonkorra’ lortu ezinezko helburua da, asmo hori hizkuntza baten galeran interesatuta da...
|
|
|
Quebec, Suitza, belgika, Finlandia, katalunia,... hango prozesuen eskarmentu soziolinguistikoa zabaltzen, puntako soziolinguisten teoria berriak gure artean bideratzen, euskara berreskuratzeko estrategia eraginkorrenak bilatzen, aurkitzen eta burutzen. iñakik, joan den mendeko laurogeiko hamarkadaren hasieran, bazituen munduko soziolinguista garrantzitsuenen berri: lluis V. aracill, william Mackey, Joshua Fishman, Quebeceko eskola, kataluniakoa, louis Jean Calvet, José Mª Sáncehez Carrión, eta abar1 nik gertutik ezagutu dut lluis V. aracillekin izandako harremana; iñakik gure artera ekartzen baitzuen. lizardi kultur elkartean afaltzen genuen eta luze eta zabal hitz egiten soziolinguistikaz eta, zehazki,
|
hizkuntz
komunitate euskaldunaren egoeraz. zuzen zuzenean ikasi genituen ‘egoera minorizatuaren’ berezko joera negatiboen errealitatea, elebitasunaren arriskuak, ordezkatze prozesuen faseak eta normalizazioaren norabidea. urte haiek aktibitate handiko urteak izan ziren.
|