|
2005
|
|
|
Puntu honetan azaldutako ohar hauekin, esan bezala, Humboldten hizkuntzari buruzko teoriaren baitan aurkitzen ditugun erreflexio filosofikoenak laburtu ditugu, alegia, hizkuntzaren esentziara edo naturara ez" iristeko" baina bai" hurbiltzeko" aukera ematen digutenak. " Hizkuntzaren jatorriak" planteatzen duen arazotik abiatuz, lehenik,
|
hizkuntzak
berak gizakiaren izaterako duen esanahiari edota garrantziari buruzko galdera nola birformulatu daitekeen ikusi dugu. Ondoren, Humboldtek bereizten dituen hizkuntzaren" ergon eta energeia" dimentsioez arduratu gara, bai eta berak aztertzen duen" hizkuntza eta pentsamenduaren" arteko erlazioaz.
|
|
|
Era honetan azaltzen du Humboldtek hau: " Horrelako zerbait hizkuntzarekin eta hizkuntzaren bitartez bakarrik da posible", ze," nahiz eta hizkuntza, ezagutu nahi dugunarekiko, subjektiboa den zerbait bezala agertzen den", egia da ere"
|
hizkuntza
bera gizakiarekiko objektiboa den zerbait bezala azaltzen dela" 122 Garbi eduki behar dugu, hala ere, ez dagoela hizkuntza bakar bat baizik eta hizkuntza asko, eta, aurrekoa oinarri bezala hartuz, onartu egin dugu ere aniztasun linguistikoa benetako aberastasun bat dela gizakiarentzat. Bat bera ere ez dago sobera:
|
|
2006
|
|
|
Edozein motatako edertasunari eta deformazioari dagokienez, gizakien sentimenduak desberdinak izaten dira sarritan, nahiz eta haien diskurtso orokorra berdina izan. Hizkuntza guztietan badaude zenbait termino gaitzespena adierazten dutenak, eta beste batzuk gorespena; eta
|
hizkuntza
bereko gizakiek bat egin behar dute termino horien erabileran. Idazkerari dagokionez, dotorezia, egokitasuna, soiltasuna eta bizitasuna txalotzeko bat datoz ahots guztiak; baita gehiegikeria, manierismoa, hoztasuna eta distira faltsua gaitzesteko ere.
|
|
2007
|
|
|
" Hizkuntza eta hezkuntza", horrenbestez, autore horren obran maiz agertzen diren kontzeptuak dira, eta beroriek, egiaz, elkarreraginean —ez bakarrik elkarren ondoan— kontsideratzen dira, garbi geratzen delarik horrela egiazko aztergaia hizkuntzaren berezko funtzio hezitzailea dela. Horregatik esan dezakegu Bollnowen hizkuntzarekiko interes pedagogikoa ez dela didaktika linguistikoaren mailakoa, baizik eta bere egitasmoa
|
hizkuntzak
berak gizakiaren izaera osoan eta, bereziki, gizakiaren garapen integralean betetzen duen papera aztertzea dela. Kontua da, beraz, autore horrek filosofia, pedagogia, antropologia eta hizkuntza elkarreraginean kontsideratzen dituela edo, zehatzago esanda, hizkuntzaren antropologia filosofikotik hizkuntzaren antropologia pedagogikora igarotzeko beharra ikusten duela.
|