|
2000
|
|
|
Eta aitak amari erran zizkion hondar hitzak oroitu nituen: " Iduria ongi zaintzen dut nik, Graziana, sehiek eta menekoek didaten errespetua eta begirunea lekuko; eta bertze zer horiek, berriz... horiek jendearen asmakizunak dira eta atso zaharren erran merranak..." Ez dakit zergatik, baina ez nizkion aitari
|
hitz
haiek sinetsi... zeren eta bertze fabore haiek bainituen buruan, eta hiru hitz haiek arras betetzen zuten ene buru barrena, kontsolamenduzko hitz bakar batendako ere tokirik uzten ez zutela... Eta bai, banekien zer nolakoak izan zitezkeen bertze fabore haiek, kontu haiek ordu arte kezkatu eta antsiatu ez ninduten arren, osaba Joanikoten munduarekin eta jaun Marcelenarekin aski eta sobera nuelako artean, bertze nonbait erran dizudan bezala...
|
|
2010
|
|
|
Bekatu mortala, deabrua, infernua: nik ez nuen
|
hitz
haietan sinesten, beharbada, baina hainbestetan entzun nituen ume umetatik, non errotu ere, errotu baitzitzaizkidan neure baitan, landare batzuk balira bezala, erro ezin sakonagoak zituztenak, inkontzientearen lurretarainokoak. Esan nahi dizudana da nik ez nuela kontzienteki sinesten, beharbada, baina inkontzienteki bai.
|
|
|
Nik, bekatu mortalean bizi zèn gizaki jainkogabe honek!? ez nuen
|
hitz
haietan sinesten, jakina, eta Teofilo Mariak zerbait irakurri zuen, beharbada, nire aurpegian, modu inkontzientean bazen ere, hurrengo hitzak niri zuzendu zizkidan bederen: –Horregatixe salbatu zuen Jainkoak Moises uretatik, ezta??.
|
|
|
" Gaur, azkenean, kalonje jaunarekin hitz egin dut, eta hitza argi bihurtu da... zeren, Jainkoak bizirik nahi banau, misio jakin baterako izango bainau, eta nik bai baitakit neure misioaren berri...". Nik —bekatu mortalean bizi zèn gizaki jainkogabe honek! — ez nuen
|
hitz
haietan sinesten, jakina, eta Teofilo Mariak zerbait irakurri zuen, beharbada, nire aurpegian, modu inkontzientean bazen ere, hurrengo hitzak niri zuzendu zizkidan bederen: " Horregatixe salbatu zuen Jainkoak Moises uretatik, ezta?".
|
|
|
Bekatu mortala, deabrua, infernua: nik ez nuen
|
hitz
haietan sinesten, beharbada, baina hainbestetan entzun nituen ume umetatik, non errotu ere, errotu baitzitzaizkidan neure baitan, landare batzuk balira bezala, erro ezin sakonagoak zituztenak, inkontzientearen lurretarainokoak. Esan nahi dizudana da nik ez nuela kontzienteki sinesten, beharbada, baina inkontzienteki bai.
|
|
2015
|
|
|
Lanez lepo zegoela esaten zigun amak, horregatik ezin zuela gurekin nahi adina denbora eman, baina gure etorkizunaren alde ari zela lanean, eta eskertuko geniola inoiz. Aurpegiera apur bat itzali egiten zitzaion, eta horrek ez zuen batere laguntzen guk
|
hitz
haiek sinetsi genitzan. Amama zaharra ere gurekin bizi zen etxean, erdi itsu eta gor, zurbil eta akituta, ohetik agontzeko indarrik ere ez zuela, inondik ere, amak ahoan zerabilen etorkizunaren metafora perfektua osatzen.
|
|
2021
|
|
|
Jean entzuten ari zen
|
hitz
haiek sinestera ez zen oraindik ausartzen; baina bihotzeko korapiloa askatu zitzaion; itxaropena azaldu zen gauaren erdian.
|