|
2009
|
|
|
Erreusa egun horretan janen diagu hire lana saritzeko". Mutikoa egunean
|
hiru
aldiz joaten zen txerritegira txerramari jana eman eta txerrikumeak begiratzera, ama etzanda zegoelarik bere azpian kumerik harrapa ez zezala eta txerrikume guztiek titia har zezatela.
|
|
|
Obama
|
hiru
aldiz joan zen New Jerseyra Corzineren alde kanpaina egiteko. Hain zuzen ere, estatuan hauteskundeak galdu dituen lehen demokrata izan da 1993tik.
|
|
2010
|
|
|
Roman: Ni
|
hiru
aldiz joan naiz eta hiruretatik gaurkoa, txarrean onena.
|
|
|
Bisita asko izan zituen. Joan Paulo Bigarrena ere
|
hiru
aldiz joan zitzaion ikustera. Pedro Arrupe benetako santu bat bezala azaltzen zitzaigun.
|
|
2015
|
|
|
Eta norbait osoko bilkuratik joatea ez da horren arraroa: Donostiako alkateari
|
hiru
aldiz joan zaizkio. Ni ez nago botereari atxikita.
|
|
|
Orain notena ‘estatu kontua’ da. Aitak eta amak urtean
|
hiru
aldiz joan behar dute irakaslearengana noten berri izatera. Eta aitak eta amak joan behar dute, bestela guraso lana ez duzu arduraz betetzen (hori beste gurasoek laister leporatuko dizute).
|
|
2016
|
|
|
ikasketak egitea espainiar hizkuntzan lizentziatzeaintelektual munduaren ateak irekitzeko. 68ko Maiatzaren lehen eta azken fruitua izan zen Vincennesko unibersitate berri berrian izena eman nuen eta astean
|
hiru
aldiz joaten nintzen hara.
|
|
2017
|
|
|
Fisioterapeutak ere esan dit harrigarria dela. Bi edo
|
hiru
aldiz joanez harengana astean, eta asko lagundu dit. Fisikoki ez nago bete betean, baina dortsala jartzea garaipen bat da niretzat.Errepidean zoazenean maiz gogoratzen zara istripuaz. Asko ez dakit, baina ez zait ahazten.
|
|
|
–
|
Hiru
aldiz joan gaituk Alpeetara hi gabe. Atlasera, Pakistanera eta Perura abiatu garelarik ere, ez haiz etxe zokotik mugitu.
|
|
|
Nirekin zinen ikusi dugularik Urbistetxe Pettan historialaria. Uste dut baietz, lehen aldian bederen. Ez dakit bi edo
|
hiru
aldiz joan zarenez. Orduan oroitzen zara zer esan zigun. Gauza anitz erran zizkigun. Freskatuko dizut memoria. Lehengo akelarrean baziren hiru pertsona garrantzitsuenak:
|
|
2019
|
|
|
Egunero joaten nintzelako kartzelara aitari jatekoa ematera. Egunean
|
hiru
aldiz joaten nintzen: gosaria, bazkaria eta afaria eramaten nizkion.
|
|
|
Ez naiz inoiz gimnasiozalea izan, betidanik denbora galtze itzela iruditu zaidalako, baina oraingoan izena eman nuen horietako batean. Mabelek proposatu zidan, eta astean bi edo
|
hiru
aldiz joaten zenez, berarekin hasi nintzen. Denbora pasarako balioko zidalakoan, eta, horrela, gainera, jendea ezagutzeko.
|
|
|
Ezin zuen konprenitu. Azkenaldian, inori baimenik eskatu gabe ari ziren gertatzen hainbat gauza; bere erremintaren erorikoa, tartean;
|
hiru
aldiz joan omen zen dendari buruzko txostena egiaztatzera. Ulertezina gertatzen zitzaion, baina porrota onartu beste erremediorik ez zeukan, eta bere itzalaren azpian gorde behar izan zuen burua.
|
|
2020
|
|
|
Berrehun librekin lotura mentala eginez, emakumea ohartu zen ezezaguna ondo jantzita zegoela eta berritasun distiranteko zetazko kapela zeramala. Gizona
|
hiru
aldiz joan zen jardineko atera eta atzera egin berriro. Laugarrenean eskua jarri zuen burdin atean, eta bat bateko deliberamenduaz zabaldurik, bidetxoari ekin zion.
|
|
|
Nola ez haiz laisterrago etorri? Roger eta Denayer
|
hiru
aldiz joan hituan hire etxera, eta ez hinduten etxean harrapatu.
|
|
|
Nik gutxi irakurri dut, ez zuek bezala. Ni zinera bi edo
|
hiru
aldiz joan naiz, eta lagun lagunak... Zer esatea nahi duzue?
|
|
2021
|
|
|
Aktorea
|
hiru
aldiz joan izan da Donostiako Zinemaldira: Alien (1979), A Map of the World (1999) eta A Monster Calls (2016) filmak aurkeztu ditu jaialdian.
|
|
|
Otaño
|
hiru
aldiz joan zen Argentinara. Bigarren bidaiatik gaixorik itzuli zen Zizurkila, 33 urte zituela, 1890ean.
|
|
|
IntxaurrondoaOtaño bertsolaria()
|
hiru
aldiz joan zen Argentinara. Lehenengo intsumiso; bigarrenez “hemengo suertez aspertua”; hirugarrenez, emigrante.
|
|
2022
|
|
|
alborengoa. Gaur jada
|
hiru
aldiz joan zaio etxera Armadako sendagilea. Ryšánek jauna zaharra da, bai, baina esku onetan dago.
|
|
|
...aten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean
|
hiru
aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, h... Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu maitatua izan naizelako, barkatu hil dudalako, gezurrak esan ditudalako, jan ere dudalako, eta nire bezeroak eta nire psikoanalista bera ere nire isilaldiekin desafiatu baditzaket, gizonezkoekin ausarta eta lotsagabea ere izan baninteke, larba hutsa naiz emakumezkoen aurrean, horra zergatik ez dudan lagunik, alegia egiazkorik batere ez, horra zergatik nahiago dudan emakumezkoak tarte batera eduki, eta neure burua gizonezkoz inguratu eta lubakitu, bai, gorroto ditut emakumezkoak, eskura ditudan baliabideekin ditut gorroto, gogameneko bazter horretako indarrarekin, nire gorputz makurtuarekin eta barkamena eskatzen dien ahoarekin, gogamenean akabatu egiten ditut emakumeak.
|
|
|
Txikitan, neu nintzen ederrena, halaxe nintzen dudarik gabe, nola baitira gona igotzen zaien neska txiki guztiak, artean ez nekien zer zetorkidan, bai, dena pikutara joan zen nerabezaroan, tira, uste dut, eta bigarren hezkuntzan nire lagunak ni baino politagoak ziren, eta inoiz ez zuten jakin gorroto nituela ni baino politago ikusten nituelako, zeren ni beti isilka errebelatu nintzen, nire fantasmen erosotasunean, gogamenaren toki batean non posible baita bizirik eta hilik egotea, biak aldi berean, non posible baita maite ditugunak mila aldiz asasinatzea eta familiaren samintasuna antzeztuz suizidatzea, baina zergatik egin ote du bere buruaz beste, ez ote dugu egin ahal izan dugun dena, ez ote diogu eman guztia eta gehiago, eta mila aldiz irudikatu ditut nire lagunak desitxuraturik, larri errerik, ile grisa matazaka erortzen eta bularrak moztu beharrez min biziak janak dituelako, bular ustelduak, bular muinoiak besoak antxumatuz eta ezkutatuz ibili behar direnak, nire gorrotoa inguruan loratzen zen guztia harrapatzeraino heltzen zen, eskolako anorexikoa nintzen ordurako, zeren nolabait ere nabarmendu beharra neukan, begiratu nola desagertzen naizen eta begiratu nola maite dudan bizia, eta haur izateari uzteko ukoa harro erakutsiz nenbilen ordurako, kiribilean kizkur  tzen nintzen ama, ohetik atera nahi ez eta, murriztu ahala, eta lagunak leial izan balitzaizkit nik ez niekeen makurrik opa izango, gainerako guztia bazterrean uzteraino adoratu izan banindute, niri jarraiki balitzaizkit nola apostoluak jarraiki zitzaizkion Jesu Kristori arrantza sareak jitoan utzirik bihotza esker onez beterik hautatuak izan zirelako, ahalegina egin nukeen nire lagunak bezalakoa izateko, haragi  tsua eta ile uhindua zuena, haien alde jarriko nintzatekeen, baina nire argaltasunak irri eragiten zien, burua atzerantz biratzera behartzen zituen beren bularrak balioan jartzeko, eta haietarik gehienek nire deserritu edertasunik ezertarako ere nahi ez bazuten ere, batzuek nire eraginpean erori ziren, pisua galdu nahi izan zuten, zeren ipurdi txikiak ez al dira, bada, politagoak, femeninoagoak, ezin ote zuten bi egun baino gehiago eraman txokolaterik jan gabe, eta argaltzen hasi zirenean, galdua nintzela ohartu nintzen, galtzera eramango nindutela, hiritik alde egin nuela ohartu nintzen, zeren haiek bat egingo zuten nirekin nik bakarrik egon nahi nuen tokian, ez ahaztu denbora hartan ni goseak nengoela eta hortxe jabetu nintzen zera hark guztiak ez zuela ezertarako balio, eta zertan goseak egon mundu guztia egon badaiteke goseak hiltzen, bihotza gelditzen den arte, baina gero ospitalera eraman eta indarrez elikatzen baldin badute, eta une horretan alde egin nuen, lautada utzi eta hirian bizitzera etorri nintzen, lan egin nahi nuen eta puta egin nintzen, ergelkeria galanta, baina gertakarien segida logikoa, horratik, anorexiatik puteriora ez dago urrats bat baizik, eta artean lan egin behar zuen ahoa neukan, ahora sartu sartu ahal nezakeen guztia, denbora galdua irabazi, kiloz eta zakilez inguratu, eta ez pentsatu asebete naizenik, ez, goseak nago beti, egunero haztatzen dut jaten dudana, hau beste harekin batera jan ote dezaket, ezin ote dut morokil honen heren bat platerean utzi, ez jan azken heren hau nire nerabe gorputz hau ahal den gehiena habitatu ahal izan dezadan, nire pottoki txikitasun hau ahal den gehiena habitatu, ezpainak silikonaz puztea gustatzen baitzaio, ezpainak eta titiak ere bai, eta plater baten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean hiru aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, haien oinetara makurtu barkatu nazaten, barkatu, barkatu nire bekatuak, barkatu ...aten herena bider hirurehun eta hirurogeita bost egun, dira ehun eta hogei plater gutxiago digeritu beharrekoak, eta hori baino gehiago, zeren hortxe dago beti ariketa fisikoa ere, gimnasioa, entrenatzeko tokia, non gailu espezializatuak dituzten sabela, ipurdia eta izterrak indartzeko, badituzu atal batzuk zeinetan gorputzeko gantzen ehuneko laurogei baino gehiago kontzentratzen diren, eta astean
|
hiru
aldiz joan behar izaten dut, astelehen, asteazken eta ostiraletan, egun bat sabelarentzat, bestea ipurmasailentzat eta hirugarrena izterrentzat, eta neurriz gain entrenatzen dudanean batzuetan oka egiten dut, aldageletan bertan, eta atsegin dut gainerakoen aurrean gaixotzea, ez dakit zer dela-eta, aukeran errukia hobea delako inbidia baino, emakumezkoen aurrean ezin dudalako atzera egin baizik, h...
|
|
|
Zach, aste honetan
|
hiru
aldiz joan zara bankura.
|
|
2023
|
|
|
«Nire lehen lanpostuan, astelehenetik igandera egiten nuen lan, emakume bat zaintzen. Egunean
|
hiru
aldiz joan behar nuen harengana: 09:00etatik 12:00etara lehenbizi; 14:00etatik 18:00etara gero, eta 20:00etatik 22:00etara afaria eman eta oheratzeko.
|