|
2008
|
|
|
Frogatu uste dugun bezala, ez baita ideologia politikoa izaten norberaren nortasun mota determinatzen duen mekanismo nagusia, hizkuntzari eta kultura nazionalari dariona baizik. Azken honen baitan erabakitzen da batez ere
|
gure
nortasun nazionalaren zerizana, nahiz eta hemen ere, jakina, ñabardurak egin behar izaten diren.
|
|
2012
|
|
|
Berriz, Euskal Herriaren nortasun bereziak Estatu forma hartuko duen neurrian (eta oraingo autonomian Estatuaren adarrak badira), zapalkuntzarako erabiliko den nazionalismoa borrokatu du ezkerrak. Eta ezkerreko euskalduna, formula batez laburtzeko, abertzale izango da
|
gure
nortasun nazionala zanpatzen dutenen kontra, baina ez da batere nazionalista izango Euskadin Europako molde egoistetan moldatuko den Estatua edo Autonomia onartzeko. Bigarren kasu horretan, euskaldun jarraituko du, hori baita bere nortasun naturala, baina bere Estatu propioaren nazionalismoaren aurka altxatuko da.
|
|
|
Askatasuna bilatzeko, gure leku errealean tinko ibiltzea egokiago da. Ez gara abertzale
|
gure
nortasun nazionala besteena baino hobea (kristauagoa, demokratikoagoa, matriarkalagoa edo iraultzaileagoa) delako, baizik eta besteak bezala garelako eta, beraz, eskubide berak ditugulako. Hemen ere badugu matxista, bortitz edo ustelen proportzio ederra, eta horrek ez du zerikusirik burujabetasuna eskatzearekin.
|
|
|
Orduan, azpi gatazka nazional horrek frankismoaren kontrako konfliktoan sartuta, gatazka eraikigarria zen; hau da, guk ulertu genuen internazionalismorik gabe nazionalismoak bazeukala arrisku handia, guztiz egoista, erreakzionario eta zapaltzaile bihurtzeko; eta, aldiz, espainolek ulertu zuten frankismoaren aurkako borrokan ari ginen abertzaleek bagenuela zilegitasuna gure autonomia, independentzia, burujabetza edo dena delakoa eskatzeko. Haientzat ere garbia zen
|
gure
nortasun nazionalerako irtenbide soilaren bila bakarrik ez gindoazela. Orduan gatazka nazional hori eraikigarria zen, frankismo ondoko sistema herri eta jendeen askatasunez betea sortzea denentzat baitzen aurre pauso bat.
|
|
|
Emilio Lopez Adan: Gaur egun, espainolen artean gero eta ahots gutxiago dago
|
gure
nortasun nazionalaren azken ondorioak onartzeko, demagun autodeterminaziorako edo independentziarako; bai bozketetan, baita intelektualitatearen barnean, gauza bera ikusten da; gurekiko erabiltzen den hizkuntza gero eta gehiago da ez ulertzearena, nazionalistak garela esateagatik derrigorrez integristak garela, erdi faxistak... Beraien aldetik ez dut ikusten konfliktoa ulertzeko inolako gogorik, ... Hori Espainia aldetik, eta gure aldetik harrituta nago ikusten dudanean nola, adibidez, Ezker Abertzalean edo Euskal Herriaren barnean ezkerreko sentsibilitate tradizionalarekin egiten diren gauza gehienetan, langile frontetan edo borroka sozialetan, diskurtso nagusia gero eta gehiago diskurtso nazionalista hutsa dela, gogor eta trinkoa.
|
|
|
haren eboluzio pertsonalaren funtsa politikoa izan ez bada ere, beti begirale fina izan da. 1998an," derrotista" eta" indiziplinatua" zelako, mugimendutik kanporatu zuten. egun horren gabezian gaude arrazoi askorengatik, eta bat da gatazka nazional honetan guk oraindik ez dugula
|
gure
nortasun nazionala nahi dugun adina aitzina eramateko posibilitaterik. Gatazka honetan bada ikuspegi bat irtenbide definitiboa lortzekoari lotua, nahi bada, baina beste ikuspegi bat izan daiteke, gure helburuen erdiesteko eta irtenbide definitiboa lortzeko kinka txarrean gaudenean behintzat, zentratzen ahal gara gure horretan jarraitzeko eta gatazkaren alderdi odoltsuenak edo gogorrenak gainetik kentzeko.
|
|
2018
|
|
|
Fisikoki uki dezakegunaz landa, irudimena, desirak eta hilezkortasuna elikatzen dituzten mito barik, azalpen arrazionalekin soilik, ez ginatekeen gaur garena. Oraina azaltzeko dugun ezintasunari aurre egiteko iragan desiragarri bat asmatu ohi dugu, etorkizunean
|
gure
nortasun nazionala berretsiko duten alegien bila. Mitoa horixe baita:
|