|
2001
|
|
|
Baliteke norbaitek erantzutea
|
ezin
dudala nik baietsi ez dela kosmosean beste izaki ezagulerik. Baina niri ez dagokit erantzutea, zientziaren barruan egon litekeena jasotzea baino.
|
|
2004
|
|
|
Eta nire burua bakarka hartzen badut kontuan(...) erraz ohartzen naiz orain naizena baino askoz ere perfektuagoa izango nintzatekeela, Jainkoak sortu izan banindu hutsik egingo ez zukeen zerbaiten gisara. Alabaina, nolabaiteko perfekzio handiagoa egongo da unibertso osoan beraren zati batzuek erruak izan baditzakete eta beste batzuek ez, denak antzekoak badira baino, eta
|
ezin
dut nik hau ukatu.41
|
|
|
Kontu benetan konpongaitza izanda ere, ematen du tranpa batean harrapatuta ikusten duela bere burua; eta hortik irteteko emango duen erantzuna oso biribila izan arren, ez da oso konbentzigarria izango: "
|
ezin
dut nik hau ukatu", esango du. Ezin ukatu natura perfektuan izaki akastunak txertatuta egon behar duela eta horrek naturaren perfekzioa bermatuko duela eta, neurri honetan, izaki akastun hori perfektua dela.
|
|
|
Ez dakigu ondo Jainkoaren existentziaren beraren frogapenak baliozkoak diren, beharbada bai edo akaso ez, baina garbi dagoena da bere ezaugarriak nahikoa ilun geratzen direla"
|
ezin
dut nik hau ukatu" tankerako baieztapen batekin, Jainkoaren ideia, azken batean, gure ulermenaz harantzago jartzen duelako: " but on the other hand, the idea of god is explicitly stated by Descartes to be beyond our comprehension". 42
|
|
|
Ez da makala izango hor eman den jauzia! Hor aurkituko ditu Descartesek bere estutasunik gogorrenak, eta, zenbait momentutan, bere argudiapenean, bereziki Jainkoaren eta munduaren arteko lotura horretaz hitz egitean,"
|
ezin
dut nik hori ukatu" tankerako argudioetara joko du itxitura itogarri horretatik ahal den moduan irteteko. Zaila da jaitsierako bidea gailurra hain goian jarri denean, baita berarentzako ere.
|
|
|
Hau dela eta,
|
ezin
ditut nik onetsi, inolaz ere ez, arazo publikoetan beti beste eraberritzeren bat asmatzen diharduten giza natura bazter nahastaile eta geldigogor horiek, deituak izan ez direnak, ez jaiotzez, ez aberastasunez, jendarteko arazoak gobernatzera. Eta idazki honetan halako zorakeriaren susmagarri egin nazakeen zertxobait legokeela uste izango banu, ni neu damutu egingo nintzateke erabat bera argitaratuko balitz.22
|
|
2017
|
|
|
Hor ez dago inongo eragozpenik, nire askatasunak nire posibleak hortzikatzen baititu eta, ildo beretik, munduko potentzialtasunak eurak bakarrik agertzen eta proposatzen baitira. Hortaz,
|
ezin
dut nire burua benetan definitu situazioan izaten bezala: hasteko, ez naizelako neronen kontzientzia posiziozkoa; ondoren, nire ezerez propioa naizelako.
|
|
|
hasteko, ez naizelako neronen kontzientzia posiziozkoa; ondoren, nire ezerez propioa naizelako. Zentzu horretan, eta zeren ez naizena naizen eta naizena ez naizen, 6
|
ezin
dut nire burua zinez definitu ateetan entzuten izaten, eta ihes egiten diot nire transzendentzia osoz nire buruaren behin behineko definizio horri. Hor dago, ikusi dugunez, 7 asmo txarraren jatorria.
|
|
|
Nik ezin dut izan ni objektutik bereizten nauen ezerez hori, ezen ni naizen objektuaren presentazioa gertatu behar baita. Horregatik, ezin diot nire buruari ezaugarririk aitortu ez bada ahalmen objektibatzaile baten bitartekotzaz, baina ez dena nire ahalmen propioa eta
|
ezin
dudana nik simulatu eta sortu. Zalantzarik gabe, auzia ez da gaurkoa:
|
|
|
Horregatik, funtsean, Bestea Ez ni ez objektua da. Zeinahi direlarik ere Besteari buruzko dialektikaren ondorengo prozesuak, Bestea ezer baino lehenago Bestea izango bada, izan behar du printzipioz agertu
|
ezin
duena nik bera izaterik ukatzen dudan agertze berean. Ildo horretatik, nire funtsezko ukapena ezin da zuzena izan, ezer ere ez baitago zeri zuzendua.
|
|
|
Bestea ezin dut distantziara eduki ez bada nire subjektibotasunari muga bat aitortuz. Baina muga hori ezin da izan nigandik etorria eta nik pentsatua, nik
|
ezin
baitut nire burua mugatu, bestela osotasun finitua nintzateke. Bestalde, Spinozaren hitzetan, pentsamenduak bakarrik muga dezake pentsamendua.
|
|
|
atzeman nahi izan dudan irudi horretan, errekuperatzeko eta nire izatean txertatzeko, ez dut nire burua jada errekonozitzen eta Besteari egotzi behar diot, gogo onez edo txarrez, bere ezaugarri subjektiboetako bat bezala. Nire objektutasunetik halabeharrez askatua, bakarrik gelditzen naiz Beste objektuaren aurrean, nire ipseitate kalifikaezinean, izateko dudana baina izan
|
ezin
dudana nire funtziotik kanpo.
|
|
|
Beraz, agertzen da tresnen gainditze baten modura helburu jakin batzuetarantz, hain zuzen eta zehazki, nik ere gainditzen ditudan heinean, proiektu bateratzaile batean, helburu horiek, tresna horiek eta Besteak gauzatzen duen tresnen gainditze hori helburuetarantz. Izan ere, nik
|
ezin
dut nire burua inoiz hartu modu abstraktuan ni neu izateko posibilitate soiltzat, eta nire ipseitatea bere proiekzio konkretuan bizi dut honako eta halako helburuetarantz: ni engaiatua existitzen naiz beti eta modu horretan bakarrik hartzen dut izatea (ren) kontzientzia.
|
|
|
Besteak' leudeke’ porrot erreflexiboaren kontrako porrot batengatik. Azken batean, erreflexioan,
|
ezin
badut nire burua objektutzat hartu eta kuasi objektutzat bakarrik har badezaket, horrek esan nahi du atzeman nahi dudan objektua neroni naizela; nigandik bereizten nauen ezereza izateko dut. Nik ezin diot ihes egin nire ipseitateari eta ezin dut nitaz ikuspunturik hartu (horrela ezin dut nire burua izatetzat hartu), ezta nire burua ‘dago’ moduko formatzat hartu ere (izatearen atzemateak huts egiten du, atzemailea aldi berean atzemana delako).
|
|
|
Azken batean, erreflexioan, ezin badut nire burua objektutzat hartu eta kuasi objektutzat bakarrik har badezaket, horrek esan nahi du atzeman nahi dudan objektua neroni naizela; nigandik bereizten nauen ezereza izateko dut. Nik ezin diot ihes egin nire ipseitateari eta
|
ezin
dut nitaz ikuspunturik hartu (horrela ezin dut nire burua izatetzat hartu), ezta nire burua ‘dago’ moduko formatzat hartu ere (izatearen atzemateak huts egiten du, atzemailea aldi berean atzemana delako). Bestearentzako izatearen kasuan, ordea, erdibiketa urrunago doa, izan ere, (islatu islatzaile) islatua errotik bereizten da (islatu islatzaile) islatzailetik eta, horrexegatik, objektu izan daiteke berarentzat.
|
|
|
Azken batean, erreflexioan, ezin badut nire burua objektutzat hartu eta kuasi objektutzat bakarrik har badezaket, horrek esan nahi du atzeman nahi dudan objektua neroni naizela; nigandik bereizten nauen ezereza izateko dut. Nik ezin diot ihes egin nire ipseitateari eta ezin dut nitaz ikuspunturik hartu (horrela
|
ezin
dut nire burua izatetzat hartu), ezta nire burua ‘dago’ moduko formatzat hartu ere (izatearen atzemateak huts egiten du, atzemailea aldi berean atzemana delako). Bestearentzako izatearen kasuan, ordea, erdibiketa urrunago doa, izan ere, (islatu islatzaile) islatua errotik bereizten da (islatu islatzaile) islatzailetik eta, horrexegatik, objektu izan daiteke berarentzat.
|
|
|
Baina, horrez gain, nire posibilitateak finkatzen dituelarik, Besteak agerrarazten dit nik objektu izateko dudan ezintasuna, ezpada beste askatasun batentzat. Nik orduan
|
ezin
dut niretzat objektu izan, objektu gisa ni neu naizena bainaiz. Bere baliabideen menpe utzia, bikoizteko ahalegin erreflexiboak porrot egiten du, eta ni betiro naiz neronek berriz atzemana.
|
|
|
Beste begiradaren presentzia ez da, beraz, ezagutza bat, ez da nire izatearen luzapen bat, ez da batasunezko forma bat edo kategoria bat. Besterik gabe da eta
|
ezin
dut nigandik ondorioztatu.
|
|
|
Bestea subjektu osoa79 da, ez da nigandik ondorioztatzen," ez da ezagutza bat, ez da nire izatearen luzapen bat, ez da batasunezko forma bat edo kategoria bat. Besterik gabe da eta
|
ezin
dut nigandik ondorioztatu", 80 nahiz eta bestetasunak oinarrian bestetasun hori bizi duen kontzientzia ni bat eduki badaukan. Bestea izatezko beharrezkotasuna da, bere existentziaren zalantzagabetasuna eta beharrezkotasuna nire kontzientziarenak berberak dira.
|