|
2000
|
|
|
Studioetarako ona zen Mattin, ni bezain ona bai, nahiz eta
|
ez
zuen nik nuen memoria, baina hark ez zuen studioetarako nik nuen ardura, zeren buruan ehiza bertzerik ez baitzuen... eta ezpata... eta austriarren arrano inperiala, etxeko armarriaren gainean zegoena... eta zeren uste baitzuen ezen Zenonen dortoka deus guti izan zitekeela arrano inperialaren atzaparretan. Baina haren jokamoldea, bertzalde, ez zen guztiz arrotza gure etxean, aitak anitzez ere gehiago miresten zituenez gero Mattinek egozten zituen oilagorrak, basurdeak eta oreinak, nik studioetan ehizatzen ahal nituen ahate filosofikoak baino, osaba Joanikotek erraiten zuen bezala, konparazione.
|
|
|
—Dena den,
|
ez
duzu enekin nehongo obligazinorik...
|
|
|
—Denborarik
|
ez
dut nik, ordea, denbora galtzen ibiltzeko... eta urrea eta zilarra kobera daitezke, baina ez denbora galdua.
|
|
|
Hark hala erraiten zuen, eta uste dut ezen, oroitzen dudan neurrian, arrazoin zuela. Baina, Pedro Huizi hala moduzko pintorea bazen ere, mundu hura bertatik ezagutzen
|
ez
zuen ni bezalako gazte batendako ezin ikusgarriagoa izaiten zen haren pintzelaren mugimenduei jarraikitzea, noiz eta, marrazkiaren ondotik, pintatzen hasten baitzen, pinturak paletan nahasten eta bir nahasten zituela, kolore egokiaren bila beti ere, hemen argiago, han ilunago. Eta, pinturen bidez koadro haiek eta mundu haiek sortzen zituela, jainko tipi bat iduritzen zitzaidan Pedro, zeren halakoak baitziren enetzat, funtsean, bere artelan haiek, Jainko Handiaren kreazioaren metafora.
|
|
|
—Ez ahantz, ama, ezen bihar berean izan nintekeela jauregiko jauna, ezkonduko banintz, jauregiko herederoa nihaur naizenez... Bai, badakit ezen zuk ere zeure usufrutuzko eskubideak dituzula eta eskubide horien arabera jauregian bizi ahal izanen zinatekeela, baina jakizu ezen
|
ez
zenukeela enekin onik izanen...
|
|
|
Baina han urte erdia baizik ez nian egin, zeren itsasoak urrunetik berdintsu egiten baitzidan dei. Eta, berriro itsasoratzen nintzela, ohartu ninduan ezen
|
ez
nuela nik itsasoa hautatu, baina itsasoak berak hautatu ninduela ni. Eta, handik aitzina, badakik, zein izan den ene bizimoldea:
|
|
|
Handik atera ginenean, ordea, gizon bat atera zitzaigun biderat, eta, so ere egiten ez zidala, Mignon besarkatu eta zaflako amoltsu bat eman zion ipur-masailean. Eta, bat batean, ene anaiarekin gertatu zitzaidan bezala Elbira zela kausa, jeloskor sentitu eta besoa tinkatu nion, frantsesez erraiten niola, haserre, ezen utz zezala Mignon bakean; gizonak
|
ez
zuen nik hitzez adierazia ulertu —zeren eta holandarra baitzen, berehala jakinen nuen bezala—, baina bai keinuz adierazia, eta, hala, hark ni paparretik atxiki, eta ulertzen ez nizkion hitzak erran zizkidan. Eta, noiz eta baitzirudien ezen muturka hastera gindoazela, Mignon tartean sartu eta ene alde atera zen, erraiten ziola gizonari ozentki nik ez dakit zer, holandesez segur, zeren eta Mignonek holandesez eta frantsesez baitzekien eta nik ez nion ulertu.
|
|
|
Baita hau erantsi ere: "
|
Ez
duzu niri horrelako galderarik egiteko inolako eskubiderik. Hilabete guti batzuen buruan ez gara gehiago senar emazteak izanen!".
|
|
|
—Benetan, Eduardo, jende zibilizatuak ginela uste nuen...
|
Ez
duzu niri horrelako galderarik egiteko inolako eskubiderik. Hilabete guti batzuen buruan ez gara gehiago senar emazteak izanen!
|
|
|
—Ohe eta diru aferetan balitekek, baina istorio hau
|
ez
duk nire espezialitatekoa. Berriemaileren bat usmaka jarri eta ordenagailuari lan pixka bat eginarazita, aurkituko nikek noski, bi hiru egun izanez gero.
|
|
|
Gisako ateraldi batek, ordea, ongi etorri eskasa hartuko zuen orain. Nire andrearen erretolikek kutsatua ez bazen bere kabuz erabakita, neskak
|
ez
zuen nirekin prestu agertzeko asmorik.
|
|
|
—Eta zer du hire bulegariak?
|
Ez
ditu nire kronikak maite edo fraideenetik aterata gonak goititzen genizkionetarikoa da?
|
|
|
Garbi zegoen
|
ez
zuela ni laguntzeko asmorik. Kazetaritzan hainbat urte eginda, ezezagunen baten gainera zatozenean informazio eske, haren mintzotik jakin dezakezu, hastapenetik, eskua luzatuko dizun ala ez, oker egiteko mentura handirik gabe.
|
|
|
—Aurreikusia zagok —hagitz profesionala, haren keinua—, baina hori
|
ez
duk nire afera. Ni, astoak bezala:
|
|
|
Bila etorri zitzaizkidalarik, ziegako paretak, atea eta lastaira —barne horretako altzari bakarra— eskuz, zangoz eta buruz kolpatzeari emateko prest nengoen. Polizia uniformedunen itxurazko gizabideak —zinez ohargarria, harat eraman nindutenen zakarkeriaren aldean—
|
ez
zuen nire kolera apaldu, ezta eskuburdinarik paratzen ez zidatela ikusteak ere. Nire galdera guztietarik bakar bati erantzun zioten:
|
|
|
Ni, berriz, pinpirrintzen hasia baizik ez nintzen, pixkortzen, alegia. Haren adimena itsutzen zuten hodei gorri beltzen aldean, laino zuri mehe batek ñabartzen baizik
|
ez
zuen nirea. Hain nagusitasun agerikoaz baliatuta, dudarik ez da niri zegokidala gure olde berotiak hoztera saiatzea.
|
|
2001
|
|
|
Baina hogei urte eskas besterik
|
ez
nituen nik orduan, bizitzeko antsia ikaragarria eta maiteminduta nengoen. Tabernan lanean hasi berria nintzen uda hartan.
|
|
|
Han dena ixten ari zirela eta etxerako bidea hartzeko garaia iritsi zitzaigun azkenean. Hasiera batean beldur pixka bat banuen, Armendariz gidatzeko ondo egongo ote zen zalantzan baina, dena esateko, berak
|
ez
zuen nik edan nuenaren erdia edan, eta gainera autoarekin oso serioa zen. Ez genuen arazorik eduki.
|
|
2002
|
|
|
Egia aitortu behar, ordea: orain ere katuok
|
ez
dute nirekin fidantza handirik, nik jana eman eta beti ongi egin arren.
|
|
|
–Etxetik ihes egiten duena
|
ez
dut nik etxekotzat. Eta zure etxean badago, zure etxeko kontua da, zuk zeuk zaindu beharrekoa.
|
|
2003
|
|
|
Nik lehertzeko zorian zegoen odol mataza bat ematen zuela esan nuen, zeruko ebakuntza gelaren batetik eroritako gibel odoldua, errai zati bat, San Pedroren heste sobrea edo San Pankraziorena, Ataungo mondejua.... Garbi zegoen
|
ez
nuela nire egunik, ez nuela bat ere asmatzen. Monikak, ilargia agertu eta gorriturik ezkutatu den astro lotsatia deitu zion lehenik, eta bakardadea ezin eramanik Baigorriko ardoarekin penak itotzen saiatu den gizagaixoa, ondoren.
|
|
|
–Hamabost urte egin ditut anonimotasunaren gordelekuan, izenik gabeen linboan, idaztea beste nekerik gabe eta ez da gutxi, zuk badakizu hori, baina zakur amorratuak bezala ari zaizkit hurbiltzen, aurki gainera oldartuko zaizkit; irakasle eta ikertzaile andana bat komisario bat buru dutela,
|
ez
dute nire arrastoak aurkitzea beste obsesiorik, bost axola zaie zer egin dudan, nire lanari etekina atera nahi diote, gure bizkar gizendu nahi dute, azken batean –esan eta norabiderik gabe bezala, galduta geratu omen zen, Monikak bere adierazpenetan dioenez.
|
|
|
Azkar etortzeko modurik egiten ez baduk, hik atera dituk kontuak –segitu zuen, baina nik ez nion sinetsi.
|
Ez
nuen nire inguruan senarra tiroz hil zezakeen emakumerik ezagutzen, tiroz hiltzea merezi zuten senarrak ezagutzen banituen ere.
|
|
|
–Hego haize egun hauek zoragarriak dituk, niretzat bai behintzat. Bazekiat batzuk ez direla eroso sentitzen, buruko mina ere ematen dielako, baina
|
ez
duk nire kasua... Begira kolore horiei...!
|
|
2004
|
|
|
–Komunitate sendo bat izango bagara, hizkuntza funtzio guztiak normal beteko dituena, ezin dugu euskaltasuna ideologia bati lotu?. Tira, behin berbetan hasita,
|
ez
dut nik ukatuko euskararen patrimonializazioak192 kalte galantak dakartzanik; era berean, neuk ere ez ditut ortodoxiak eta komisario politikoak sobera maite, neu ere aniztasunaren aldeko nauzue, baina, hala ere, ez nago aniztasunaren izenean apo janean hasi edota errotarriak irensteko prest. Hizpidea zehazten hasita, esan dezadan euskara jende eta herri baztertu eta zapalduekiko identifikazio sentimenduarekin kidetzen dudala nik.
|
|
|
Horregatik maite ditut nik hainbeste ikastolak.
|
Ez
duk nere kontua bakarrik. Nik asko ezagutzen nuen Eustakio Mendizabal eta psikoanalista on batek haren bihotzeko sekretua argitu izan balu, garbi ikusiko zukeen bere buruaren azpian hizkuntza zapalketa zegoela?.
|
|
2005
|
|
|
–Lasai, ama,
|
ez
nauzu ni bidali beharrik, berehala joango naiz-eta gulag honetatik, hemendik hiru hilabetera ezkonduko bainaiz.
|
|
|
Hilabete falta zen hamasei gurpileko kamioi hozkailu bat bere gainetik igaro aurretik, eta jadanik ez zuen ingurua aztertzen Irantzuren bila; horren ordez ni hartzen ninduen interes handiagoz, autotik jaitsi bezain azkar hasten zen nire hanken artean intzirika, eta ni ere, errukituta, haren burua laztantzen hasia nintzen. Nolabait ulertu nuen Irantzuk
|
ez
ninduela ni bakarrik utzi, ni eta Kodak baino, eta biok geunden minduta, gutxienez biok igartzen genuen haren falta.
|
|
|
" Orain dela hogei urte, aitor dezadan –neure arterako ari–
|
ez
ninduan ni gauza hori egiteko... Labartzan ez zegoan surflaririk batere.
|
|
|
Eta 446 egun hartan itxarondako agindu pozgarriak (446 baitziren, bai, neure kalkuluen arabera; eta ez 445 edo 447)
|
ez
zuen nigan espero zitekeen asaldua piztu.
|
|
|
Urte zaharrak Kepa Kuraki hil behar zuen, eta haren errautsetatik Kepa Kuraia sortu, Kepa Kementsu edo Kepa Kojones. Oraindik
|
ez
zuten nire baitako nortasuna ezagutzen, Clark Kentek bezala egingo nuen: betaurrekoak lurrera bota, koitadukeriak zokoratu, janzkera aspergarria urratu eta, gora ta gora beti, Superman bilakatu, edo Spiderman, edo Superbarrio bederen, edo Superlopez...
|
|
|
Moriko zaunka hasi zen txokoan, bera ere txit urduri. Halakorik
|
ez
nuen nik inongo komikitan ikusia, gehiago zirudien literaturako irakasleak deskribatzen zituen XIX. mendeko eleberrietako drama izugarri bat. Nobeletara lerratuko ote nintzen azkenean?
|
|
2006
|
|
|
gurdi okerra zuzen lezakeen dotrinarikan
|
ez
dut nik.
|
|
|
Isiltasun giro hartan beldurra ematen zuen ia hotsik txikiena egiteak, eta, anatomiaz aspertzen nintzenen, hitz gurutzatuak betetzen aritzen nintzen, karpetan eramaten nuen denbora pasen aldizkaritik. Hasieran uste nuen
|
ez
zuela nire beharrik, ahaztuta nindukala, baina halako batean ohartu nintzen neure ikaste hartan trabarik egin nahi ez zidalako egoten zela horrela; oinak txindurritzen ari zitzaizkidalako altxatu, bera egoten zen egongelara joan eta ezer behar ote zuen galdetu nion.
|
|
|
Bata, horrelako gutun bat guztiz arriskugarria izango zela zure ikaslea nintzen bitartean, aski izango bainuen errektoregoan erakustea zure kontrako espediente bat zabaltzeko, eta hortik aurrerako guztiak. Bestea, nik gutuna ikasturtean jaso eta zuk nahi zenukeen erantzuna emanez gero, sekula ez zenuela jakingo nire erantzun baikor horretan zenbateko pisua zeukan zureganako oniritziak eta zenbatekoa nire komenentziak; eta zuk, garbi utzi didazu behin baino gehiagotan,
|
ez
duzu nire gorputza bakarrik nahi, osorik nahi omen nauzu, gorputz eta arima.
|
|
|
halako suertatu ez balitz ez zen gertatuko holako, Txinako tximeletaren hegaldia eta lurrikararen teoria hori dena, badakizu. Nik ez nuen zuregana hurbiltzeko keinurik egin; zuk ere
|
ez
zenuen niganako pausorik eman; baina nirekin zegoen lagunak jo zuen irakasle jaunagana, aurreko ikasturteko tratu jatorra gogoan seguru asko, eta horrela sortu zen solasa, gu hirurok bildu gintuena. Bestela ere egin genuen topo, lehentxeago edo geroxeago, eta, hortaz, ezin esan bizitzaren norantza aldarazi zigun ustekabe horietakoa izan zenik; baina handik gutxira, gizalegeak hartaraturik edo kafetegian ezer hartu nahi ote genuen galdetu zenigularik, nire lagun hura izan zen ezetz esan zuena, ezinbesteko mandatu bat egitera joan behar zuela eta; nik, berriz, baietz.
|
|
|
Liburutxar honek, ordea,
|
ez
zuen nik erakutsitako bidetik joan nahi izan, eta uko egin zion laurogei kontakizunen bilduma izateari. Gehiegi zirela iruditzen, agidanean!
|
|
|
Ez zidan gauza handirik agindu. Une batez pentsatu nuen gure aita zenaren ugazabak eskatu ziolako onartu ninduela,
|
ez
zuela nire behar handirik.
|
|
2007
|
|
|
Aurrez aurrerako nire herabetasun kroniko hura kontuan hartuta, idatziz zuzentzea deliberatu nuen. Ez nintzen idazle,
|
ez
nuen nire elearen ederraz inor liluratzeko asmorik ez antzerik. Besterik gabe, eskura neukan komunikazio bide bakarra zen hura.
|
|
|
Eta horrek ere mina areagotzen dit orain.
|
Ez
bazenuen nirekin inolako intentzio edo maitasun asmorik, ez dut ulertzen zertara zetorren jolas probokatzaile hura.
|
|
|
|
Ez
dut nik, beti Russell mintzo, honelako kasurik ezagutzen munduaren kondairan.
|
|
|
Erizainak, jakina, Elisari egin zion kasu eta alaba erakutsi zidan, urrutitik.
|
Ez
zuen nire antzik. Ez zuen Elisaren antzik.
|
|
|
Nekez uler nezakeen hori, maiteminarena. Asierrek, horretan, arrazoia zuen, maitasun kontuetan ez bainaiz inoiz iaioa izan (hau frogatzeko
|
ez
dut nire egungo egoerari lotzea baino). Dena den, institutuko azken urtean eta balantzea eginez, ni atera nintzen garaile, bereziki harro ez banengoen ere.
|
|
2008
|
|
|
Hori bekatu mortala da! Eta errua
|
ez
dut nik, Gerardok eta zuk baizik. Baina zuk aitortu nahi ez baduzu, Gerardok aitortuko du, beharbada?
|
|
|
jaun kalonjeak bidea eta norabidea markatu arren, trena trenbidetik atera zela, alegia. Hasteko, deabruaz mintzo zen kalonje jauna; esan ere, esaten zuen deabruak urde itxura zuela??
|
Ez
dut nik hori asmatu, ebanjelioan azaltzen baita nola bi gizon deabrudunen deabruak urde batzuen baitan sartu ziren, esaten zuen?, baina Reginari, baserri giroko herri batekoa zen, azken batean?
|
|
|
Hala eta guztiz, haren aurreko zuhaiztian barrena abiatu nintzenean, polikixeago eta ernexeago ibiltzeko burua izan nuen.
|
Ez
zuten nire abenturek azken polita izango nork eta nire adiskideek, beste norbait nintzelakoan, tiroz hiltzen baninduten.
|
|
|
Itsasoan ibilitako eskifaiarik zakarrena zuan, Flinten hura; deabrua ere beldurtu egingo zuan haiekin itsasoratu beharra izanez gero. Ba begira, zera esango diat,
|
ez
nauk ni panparroikeria zalea, eta heuk ikusten duk zein erraza den nirekin ondo etortzea; baina kontramaisua nintzenean, Flinten bukanero zaharrei bildotsak deitzea ere gutxi esatea zuan. Ai, ez ezak ezeren beldurrik izan John zaharraren ontzian!
|
|
|
–Baliteke, esan zuen?.
|
Ez
dut nik erabakiko zer hartzen duten gizon prestuek joko garbitzat eta zer ez, kasu bakoitzean. Eta, pipa erretzen hastera zoazenez, kapitaina, beste horrenbeste egiteko libertatea hartuko dut.
|
|
|
Zuen itsasontzia kateatua dago, Silver jauna; haizebeko kostaldean zaudete, laster jabetuko zareten bezala. Hemen geratzen naiz ni, eta horiek dira nire hitzak; eta
|
ez
duzu nigandik beste hitz onik izango, zeruaren izenean esaten baitizut hurrena ikusitakoan bala bat sartuko dizudala bizkarrean. Aire hemendik, adiskidea.
|
|
|
–Gauza bat esango dizut, erantzun nion?.
|
Ez
dut nik Kidd Kapitainaren ainguralekura itzultzeko asmorik. Ipar Adarrera eraman nahi dut ontzia, hantxe lasai hondartuta uzteko.
|
|
|
–Kapitaina, esan zidan halako batean, lehengo irribarre kezkagarri harekintxe?, horra hor O. Brien, nire aspaldiko adiskidea; eman dezagun hartu eta uretara botatzen duala.
|
Ez
nauk ni jeneralean milika, eta neuk garbitu badut ere ez zioat horregatik neure buruari kulparik botatzen; baina ez zaidak batere itxurosoa iruditzen, hiri bai?
|
|
|
Hura esanda, kabinako eskaileretan behera jo nuen ahalik eta hotsik handiena atereaz; gero oinetakoak erantzi, galeriatik isil isilik korrika joan, brankako eskaileretan gora igo eta kubierta gainera atera nuen burua. Banekien berak
|
ez
zuela ni han azaltzerik espero izango; baina hala ere ahal bezain zuhur jokatu nuen; eta egia esan behar badut orduantxe egiaztatu ziren nire susmorik txarrenak.
|
|
|
Ziur nengoen, ordea, zerbaitetan baneukala fidatzerik, gure interesak bat zetozen eta puntu batean, hain zuzen ere goleta salbatzeko borondatean. Biok behar bezala hondartuta utzi nahi genuen, toki babes batean, hartara, garaia etorritakoan, ahalik eta lanik eta arriskurik txikienaz jarri ahal izateko ur gainean; eta hori lortu artean,
|
ez
nuela nire biziaz kezkatu beharrik pentsatu nuen.
|
|
|
Orduak egiten zituzten elkarrekin.
|
Ez
ninduen nirekin etortzeak harritu, harmailetan behera elkarrekin zituzten kontu txiki eta irriek baizik. Argirik ez pizteko agindu zidaten eta, garajera daraman pasilloan barrena, alde banatatik heldu eta musukatzen hasi zitzaizkidan.
|
|
|
jaun kalonjeak bidea eta norabidea markatu arren, trena trenbidetik atera zela, alegia. Hasteko, deabruaz mintzo zen kalonje jauna; esan ere, esaten zuen deabruak urde itxura zuela –"
|
Ez
dut nik hori asmatu, ebanjelioan azaltzen baita nola bi gizon deabrudunen deabruak urde batzuen baitan sartu ziren" esaten zuen–, baina Reginari –baserri giroko herri batekoa zen, azken batean– zail egiten zitzaion deabrua urde baten itxurapean irudikatzea: nola, bada, urdea ikusi ahala urdaiazpikoa imajinatzen bazuen, listu jariatze automatiko bat eragiten ziona, Pavloven txakurrari bezala!; beste argudio bat ere bazuen, agidanean... sorginetan ere sinetsi izan baitzuen garai batean –ez al zituen markesa anderea bera eta bi alabak sorgintzat hartu, han bere herrian lehen aldiz ikusi zituenean? –, harik eta errealitateak beste zerbait erakutsi zion arte; Reginak ez zuen horrekin adierazi nahi, beharbada –seguru ezetz–, deabrurik ez zegoela –izango ez zen, bada, munduan Angiolillo bezalako anarkista bakar bat egon bitartean! –, baina Reginak nekez pentsa zezakeen ezen, exorzismoaren ondorioz, Nataliaren baitatik urde bat atera zitekeela, jarraian leihoan zehar hegan egiteko, auskalo nora; hartan guztian bazegoen, izan ere, zentzuzko zentzuarekin ahokatzen ez ez zèn zerbait:
|
|
|
Hori bekatu mortala da! Eta errua
|
ez
dut nik, Gerardok eta zuk baizik. Baina zuk aitortu nahi ez baduzu, Gerardok aitortuko du, beharbada...
|
|
2009
|
|
|
Garagardoa edaten zuen, garagardoa edan eta pixa egin. Garagardo edateko dirurik
|
ez
zuenean enegana etortzen zen diru eske. Beti ematen nion dolartxoren bat, atezain emakumearen isilean.
|
|
|
Angiek aitzakiak hausnartzen zituen. . Agian ez du etortzerik izan, agian
|
ez
du nire abisua irakurri, agian ez du etorri nahi izan?. Azken zalantza hau ari zitzaion nagusitzen.
|
|
|
–
|
Ez
duzu nire telefonoaren beharrik, helbidea ezkutuan mantendu nahi zuen?. Egunero kafetegiko sukaldean egoten naiz.
|
|
|
Lankideek, ordea,
|
ez
zuten nik bezala pentsatu, eta telebistaren inguruan jarri ziren guztiak, gerentea barne, zenbaitek internet bidez informazioa osatzen zuten bitartean. Bihozgabetzat har ez nintzaten nik ere gerturatu behar izan nuen azkenean.
|
|
|
Lasai asko sentitzen zen munduan beretzat erreserbaturik zegoen aulkian. Ondotxo zekien
|
ez
zuela nire antzik izan nahi, ez zuela ni bezalakoa izan nahi, baina dibertitu egiten zuen ni bezalako bat ondoan izateak. Are gehiago, zirrara eragiten zion noizean behin ni izatera jolasteak.
|
|
|
Lasai asko sentitzen zen munduan beretzat erreserbaturik zegoen aulkian. Ondotxo zekien ez zuela nire antzik izan nahi,
|
ez
zuela ni bezalakoa izan nahi, baina dibertitu egiten zuen ni bezalako bat ondoan izateak. Are gehiago, zirrara eragiten zion noizean behin ni izatera jolasteak.
|
|
|
egin zidan behin oihu uretatik.
|
Ez
zuen nire izena jakingo, baina bazekien kantoietarra nintzela, askotan ikusi baininduen Teresarekin hizketan, eta atzerritarren artean nire aurpegiari antzemanda, bere jokoaren konplize bihurtu nahi izan ninduen, itxuraz. Niri zuzendu zitzaidalako urduri samar, baina algaraka erantzun nion nik:
|
|
|
Etxeko ganbaran omen zegoen, lan batzuk amaitzen. Garbi zegoen
|
ez
zuela nirekin hitz egiteko gogo handirik. Horrek bost axola zidan ordea.
|
|
|
–
|
Ez
dut niregatik egiten, izeba; Benjamin Maria bakarrik hiltzen utzi nuenetik, gehiago babestu nahi nituzke anai arrebak. Maria Bibianak.
|
|
|
|
Ez
dut nire umetako lagunen izenik esango, noski; ez naiz Mitrofan bezain ergela. Mitrofan ergela da askotan, baina badaki argia izaten.
|
|
|
–
|
Ez
dut nik horretan ere ezer esaterik ala?
|
|
|
Eguna egiten genuen elizaz eliza, elizara bidean edo elizatik itzulian. Inork
|
ez
zuen niretako asmatuko zigor latz eta bortitzagorik, are gehiago ohartu nintzelarik elizkizunak luzeagoak, pisuagoak eta hots eta arrandia handiagokoak bilakatuz joaki zirela egunez egun. Ez dut gogoan nork eman zidan aditzera Henrikek berak moldatzen zituela zeremonien noiz zer nolakoak. Bere janzkera eta ingurukoena, halaber.
|
|
|
Ahalkerik
|
ez
zuen niri lotzeko zerbitzaria oraino bere hartan zegoela. Nekeak jotzen zuenean, guztien berri ematen zidan, eta guztien berri galdetzen.
|
|
|
–Sumatzen dut
|
ez
duzula nireganako nahitasun handirik.
|
|
|
–
|
Ez
zenuke nitaz trufatu behar, makurtu nuen burua.
|
|
|
–Inoiz
|
ez
dut nire bizian bortxa erabili. Erresumaren hobe beharrak hala nahi izan duenean soil soilik, aditu genion denok.
|
|
2010
|
|
|
egun hartan ere ez, itxura batean, nik galdera egin orduko begia alaitu baitzitzaion, nik hala uste; jarraian, ordea, Teori so egin zion, nabarmen so egin ere, baimen eske edo? eta Teok lehengusuari zorrotz baino zorrotzago begiratu, eta Nataliok ezetz esan zidan buruaz,
|
ez
zuela nirekin xake partidarik jokatu nahi: nola, bada, meza entzun ez banuen bi igandetan segidan, anathema sit!
|
|
|
Ezetz, ez dudala mundu absurdo honetara haurrik ekarri nahi, nahiz eta, nire mingostasunaren erdian, mingostasuna adimenari eta zorroztasunari lotutako kontua ere bada, azken batean?, gustura bizi naizen oro har, honek ere kontraesana dirudien arren. Ezetz,
|
ez
dudala nire ondorengorik loteria batera kondenatu nahi, tartean zenbaki makur batzuk daudenean, zoritxarrik zoritxarrekoenaren egoitzarako sarbide izan daitezkeenak, giza txerritxoak dantzan, kurrin eta kurrin?!
|
|
|
hain otzan eta hain buru makur agertu zen elkarrizketa hartan, eta hain bi emakumeen esaneko?!?, nekez zuri zezakeen: errudun izan nahiz ez izan, bigarren mailako kontua zen hura niretzat jada?, Helenak
|
ez
zuen nik espero bezala jokatu, maitasun heroiko batean sinesten nuen, azken batean, eta huts egin zidan!?, eta ez zuen, ondorioz, nik haren aldeko ahaleginik egitea merezi.
|
|
|
–Mesedez?! Ez dakit nola pentsa dezakezun hori nitaz??; baina Adak
|
ez
zuen nik emandako bermearekin aski, agidanean, eta argudio errefutaezin bat biribildu zuen, nire balizko zalantzei eta makalaldiei aurre egiteko modukoa aurrerantzean: –Aitak edo amak jakiten badute, ez dut pentsatu ere egin nahi?!?; baina ni eraso bat jo berria nengoen, eta ez nengoen tenore hartan kikiltzeko asmotan; aitzitik:
|
|
|
Ustekabeko galanta izan zitekeen hura beste baldintza batzuetan, baina ustekabekoak, susmoa dut berdin erreakzionatuko nuela, geure aita edo Erromako aita santua agertu izan balitzait?
|
ez
zuen nigan ia eraginik izan, hain nengoen neure baitatik at, Jainkoak ustez ukituta, eta hain neure baitarekin pozik, aldi berean; baina izebaren aurpegia galdera bat zen, eta nik argibideak eman nizkion: –Besarka nazazu, izeba:
|
|
|
Zer egiten duzu zuk hor, ordea, Damaso?; aharrausika ez ezik, zurrungaka ere nabaritzen baitzaitut, nire irakastaldiaren klimaxean!; baina zuk
|
ez
duzu nire lezioen beharrik, beharbada, orain dela urte batzuk hil eta lotan bezala baitzaude geroztik, Jainkoaren magalean gozo eta ezti; baina hara nola, niri pentsamendu hori bururatu ahala, bat batean esnatu eta ezin haserreago esan didazun: –Jainkoaren magalean esan duzu, Gabino?; ez txorakeriarik esan, mesedez!?; zure ateismoak ez du, zinez, erremediorik, Damaso!
|
|
|
Komak, epigrafian, ez dira existitzen. Gezi famatuak, horiek
|
ez
ditut nire bizitzan ikusi, eta epigrafia asko ikusi dut. Txerri hori, Porky hori, sudurtalo horrekin, sabelaldetxoarekin?
|
|
|
–Beno, hitz egiteko modua da, Matilde.
|
Ez
baduzue nire beharrik, ez naiz deusetan sartuko, baina bestela, nahi duzuenerako prest nago. Aurreko bisitan ere esan nizun.
|
|
|
" Jokatuko al dugu xake partida bat?". Horrelakoetan, Nataliok ez zidan sekula ezetzik esaten... egun hartan ere ez, itxura batean, nik galdera egin orduko begia alaitu baitzitzaion, nik hala uste; jarraian, ordea, Teori so egin zion, nabarmen so egin ere, baimen eske edo... eta Teok lehengusuari zorrotz baino zorrotzago begiratu, eta Nataliok ezetz esan zidan buruaz,
|
ez
zuela nirekin xake partidarik jokatu nahi: nola, bada, meza entzun ez banuen bi igandetan segidan, anathema sit!
|
|
|
Ezetz, ez dudala mundu absurdo honetara haurrik ekarri nahi, nahiz eta, nire mingostasunaren erdian —mingostasuna adimenari eta zorroztasunari lotutako kontua ere bada, azken batean—, gustura bizi naizen oro har, honek ere kontraesana dirudien arren. Ezetz,
|
ez
dudala nire ondorengorik loteria batera kondenatu nahi, tartean zenbaki makur batzuk daudenean, zoritxarrik zoritxarrekoenaren egoitzarako sarbide izan daitezkeenak, giza txerritxoak dantzan, kurrin eta kurrin...!
|
|
|
Handik aurrera, baina, haurraz hitz egiten nionean, zure amari halako min bat jartzen zitzaion erraietan, beste egun batean mina jasangaitz egin zitzaion arte. ‘Haur hori nire lotsa da, eta
|
ez
dut nire lotsa ez niri eta ez etxeko inori esaterik nahi’ esan zidan. Aurre egin nahi izan nion, ‘baina’ bat ere esan nion (‘Baina alferrik zabiltza itzalari ihes egin nahian, atzetik jarraituko baitzaizu’ esan nahi izan nion), baina hasi ez beste moztu zidan:
|
|
|
Ustekabeko galanta izan zitekeen hura beste baldintza batzuetan, baina ustekabekoak —susmoa dut berdin erreakzionatuko nuela, geure aita edo Erromako aita santua agertu izan balitzait—
|
ez
zuen nigan ia eraginik izan, hain nengoen neure baitatik at, Jainkoak ustez ukituta, eta hain neure baitarekin pozik, aldi berean; baina izebaren aurpegia galdera bat zen, eta nik argibideak eman nizkion: " Besarka nazazu, izeba:
|
|
|
hain otzan eta hain buru makur agertu zen elkarrizketa hartan, eta hain bi emakumeen esaneko...! —, nekez zuri zezakeen: errudun izan nahiz ez izan —bigarren mailako kontua zen hura niretzat jada—, Helenak
|
ez
zuen nik espero bezala jokatu —maitasun heroiko batean sinesten nuen, azken batean, eta huts egin zidan! —, eta ez zuen, ondorioz, nik haren aldeko ahaleginik egitea merezi.
|
|
|
" Mesedez...! Ez dakit nola pentsa dezakezun hori nitaz..."; baina Adak
|
ez
zuen nik emandako bermearekin aski, agidanean, eta argudio errefutaezin bat biribildu zuen, nire balizko zalantzei eta makalaldiei aurre egiteko modukoa aurrerantzean: " Aitak edo amak jakiten badute, ez dut pentsatu ere egin nahi...!"; baina ni eraso bat jo berria nengoen, eta ez nengoen tenore hartan kikiltzeko asmotan; aitzitik:
|
|
|
Zer egiten duzu zuk hor, ordea, Damaso?; aharrausika ez ezik, zurrungaka ere nabaritzen baitzaitut, nire irakastaldiaren klimaxean!; baina zuk
|
ez
duzu nire lezioen beharrik, beharbada, orain dela urte batzuk hil eta lotan bezala baitzaude geroztik, Jainkoaren magalean gozo eta ezti; baina hara nola, niri pentsamendu hori bururatu ahala, bat batean esnatu eta ezin haserreago esan didazun: " Jainkoaren magalean esan duzu, Gabino?; ez txorakeriarik esan, mesedez!"; zure ateismoak ez du, zinez, erremediorik, Damaso!
|
|
2011
|
|
|
Horien buruan seguru nengoen erantzunen bat izango nuela. Nik ezagutzen ez nuen lekuren batean jarriko zidan hitzordua, eta gaztetan nire lehen hitzordura baino urduriago joango nintzaion eta, bion artean ezarritako diskrezio arau guztiak albo batera utziz, lepora egingo zidan salto eta ezergatik ere
|
ez
zuela nigandik ostera aldendu nahi esango zidan behin eta berriz belarrira. Berak nahi zuena egingo nuela aginduko nion nik, masailetan behera irristatzen zitzaizkion malkoak musuka xurgatzen nizkion bitartean, eta auzitara jo behar bazen, joko genuela, esango nion, baita Genevako epaitegi nagusian ere.
|
|
|
Garbi zegoen
|
ez
zuela nik esandakoa sinetsi, baina ez zitzaiola gehiegi axola ere. Autoaren atea itxi eta nigana etorri zen.
|
|
|
Horregatik, txakurrak maite ez dituen pertsona naizela esaten didazuenean, nik esango dizuet hori ez dela egia; baina
|
ez
ditudala nire alboan nahi, oraindik ere gogoan dudalako negarra eragiteko bestetarako ez direla.
|
|
|
–
|
Ez
dut nire etxean hiltzerik nahi, errepikatu zion Gertrudek Alexisi, haserre.
|
|
|
Etsita Donostiara itzuli eta hurrengo proiektuan buru belarri ari nintzela, bat batean, sortu berria zen Sogecine produkzio etxetik [orduko Sogetel] deitu zidaten, baiezkoarekin. Errodajea gogorra izan zen eta gainera
|
ez
genuen nik nahi bezala euskaraz egin; gero, hori bai, kopia oso landua egin genuen euskaraz. Berlingo jaialdian izan ginen, Tokion ere sari bat eraman zuen filmak?
|
|
|
...tola nire buruaz beste egiteko izan zitekeen, hala izanik ez nioke inori kalterik egingo, liburuarekin baino gutxiagori ziurrenik; harritzen ninduen suizidioaren aukerak, hain ekintza dramatikoek lotsa sortzen baitidate, Lurrek bere buruaz beste egin du komentatuko luketenen aurpegiak imajinatzeak bakarrik atzera eginarazten dit, nire uharteratzea guztizkoa ez zen seinale bestalde, baina zin dagit
|
ez
nuela nire asmoen berri. –Morir matando, a ere ez doa nirekin; hiltzen garenean guztiz desagertzen garela sinesten dut; aldiz, organo boikot egilearen jario nagusi diren beldurrak nirekiko independenteak diren froga?, heriotza ere kontzientzia arazoekin hasteak izutu egiten nau.
|
|
|
Ba, banuen arazo gehiago.
|
Ez
zuen nirekiko lotura afektiborik, erreakzionatzeko beharrik ere ez. Nire senarra zirudien, zeinak ez dakidan lesbiana batekin ezkondurik jarraitzea erabaki zuen biok esfortzu bera egiten ari bagina bezala, edo harreman sexualei iskin egiteko estrategiatzat onartu zidan, nire ateralditzat, hala ere biok esfortzu bera egiten ari bagina bezala.
|
|
|
Denak! Badakit
|
ez
duzuela nik bezala pentsatzen, baina pentsa ezazue alderantziz dela kontua, alegia nik ez dudala zuek bezala pentsatzen, eta hala hobeto joango zaizkigu gauzak. Niri ez zait tirania gustatzen, gizon xamurra naiz ni gero, baina beharrezkoa bada milikeriarik gabe aterako dut zartailua?
|
|
|
–Tira, Lucía,
|
ez
zaitut nire arazoekin nahigabetu nahi, doinu alaiagoa itxuratu zuen?. Oraindik konpon dezakegu klinikarena.
|
|
2012
|
|
|
|
Ez
dut nire begi gorrituak ikus ditzan nahi. Aurpegia urez garbitzen harrapatu nau.
|
|
|
Ez duzu gezurretan ibili beharrik. Badakit
|
ez
duzula nire bizitza berria gustuko.
|
|
|
|
Ez
duk nire momenturik onena, Ander, baina ondo nagok.
|
|
|
|
Ez
zuen nire erantzunik behar izaten adi nengoela jakiteko, ez dut uste hori gehiegi axola zitzaionik. Ez nuen ulertzen zergatik etortzen zen egunero hizketaldia jarraitzen ez zion ni bezalako emakume triste batengana.
|