|
2009
|
|
|
Laguna alboan azken arnasa ematen ikusi arren ez nintzen mugitu, bertan jarraitu nuen eskuak jasota, isilean orain, negar malkoak matrailetatik behera. Azkenean eraso hark
|
ez
zuen garaipenik lortu, eta maldan behera abiatu ziren gutarrak. Nik bertan jarraitu nuen, geldi, eta tiroak urritu zirenean, me rindo!!, ka hasi nintzen berriro.
|
|
|
hautsi ezin zuelako, ez erabat bederen, burgeskume bat baitzen, azken batean, burgesiaren balio eskalari nolabait estekatua jarraitzen zuena, zer zen, bada, bere malenkonia hura, bihotza eta bihotzeko adorea lotzen zizkiona eta etsipen existentzial batez kutsatzen zuena??, Chaplinek behin argi eta garbi esan zion bezala: burges txiki maitagarria haiz, baina burges txiki handi bat, funtsean; garaipenaren eguna zen, bai, baina kontua da Domingok
|
ez
zuela garaipen hura ospatu nahi, antza, berak bi egun lehenago ospatu zuelako ospatu beharrekoa, uztailaren 25ean hegazkinak kuartel militarrean bonba jaurti ahala, edo buruan pentsamendu soka hura zuelako, korapiloz josia, barrutik itotzeraino estutzen zuena eta garaipena behar bezala ospatzea eragozten ziona, halakoa baitzen komandantearen gorpuak sorrarazten zizkiòn sentimendu kontrajarrien z... istant hartan bazirudien, gainera, itoaldiak ez ezik asperraldiak ere setiatuta zegoelako edo, ezinegon ageriko bat nagusitu zitzaiola, halako eran, non huts handirik gabe baiezta baitzitekeen ezen bi jauzik laburbildu zutela Domingoren azken segundoetako barne prozesua, desinteresetik mespretxura eta mespretxutik ezinegonera; ezinegonari bide emateko, baina, itotzen eta aspertzen zuèn egoerari ihes egitea beste erremediorik ez zuen, ausaz, eta, hala, lehenengo aitzakia asmatzen zuela, asmatu beharrik ere ez zuen, egia esan, hain zen sarkorra gorpuari zeriòn kirats ustela?, ezpainak itxuragabeki bildu, nazka keinu bat egin eta honela esan zien bi lagunei:
|
|
|
Domingok, beharbada, gorpuaren irudiari zehatz erreparatuta, gizon bat ikusi zuen, etsai bat baino gehiago –Domingo ebanjelioko Jesusen mireslea zen, azken batean–, gizon guztien patu gaiztoa adierazten ari zitzaiona; Domingori, beharbada, etxeko munstroarekin –Benjamin Mariarekin– inoiz gertatu zitzaion bezala, errukiaren ezusteko hazia hozitu zitzaion orduan ere, militar matxinatuen aurka senti zezakeèn gorrotoaren lurretan... hantxe, bere baitaren baitan; Domingok, beharbada, aita anaien irudia zuen buruan, eta bere buruari galdetzen ari zitzaion zer iraultza zen hura, anaia anaiaren aurrean jartzen zuena eta semea aitaren aurka; baina baliteke, halaber, Domingo bere burua madarikatzen aritzea, bere iraganarekin –etxekoekiko loturekin eta haiengandik jasotako heziketarekin– hautsi ezin zuelako, ez erabat bederen, burgeskume bat baitzen, azken batean, burgesiaren balio eskalari nolabait estekatua jarraitzen zuena –zer zen, bada, bere malenkonia hura, bihotza eta bihotzeko adorea lotzen zizkiona eta etsipen existentzial batez kutsatzen zuena? –, Chaplinek behin argi eta garbi esan zion bezala: burges txiki maitagarria haiz, baina burges txiki handi bat, funtsean; garaipenaren eguna zen, bai, baina kontua da Domingok
|
ez
zuela garaipen hura ospatu nahi, antza, berak bi egun lehenago ospatu zuelako ospatu beharrekoa, uztailaren 25ean hegazkinak kuartel militarrean bonba jaurti ahala, edo buruan pentsamendu soka hura zuelako, korapiloz josia, barrutik itotzeraino estutzen zuena eta garaipena behar bezala ospatzea eragozten ziona, halakoa baitzen komandantearen gorpuak sorrarazten zizkiòn sentimendu kontrajarrien z... istant hartan bazirudien, gainera, itoaldiak ez ezik asperraldiak ere setiatuta zegoelako edo, ezinegon ageriko bat nagusitu zitzaiola, halako eran, non huts handirik gabe baiezta baitzitekeen ezen bi jauzik laburbildu zutela Domingoren azken segundoetako barne prozesua, desinteresetik mespretxura eta mespretxutik ezinegonera; ezinegonari bide emateko, baina, itotzen eta aspertzen zuèn egoerari ihes egitea beste erremediorik ez zuen, ausaz, eta, hala, lehenengo aitzakia asmatzen zuela –asmatu beharrik ere ez zuen, egia esan, hain zen sarkorra gorpuari zeriòn kirats ustela–, ezpainak itxuragabeki bildu, nazka keinu bat egin eta honela esan zien bi lagunei:
|
|
2015
|
|
|
Hala ere, ETAren arrakasta (partziala) aldarrikatzen duten diskurtsoak izan badira. ETAk berak
|
ez
du garaipenik aldarrikatu, jakina, baina arrakasta politikoaren diskurtsoa erabili du estrategia politiko militarraren balantzea egitean. Borroka armatuen lorpenei buruz hitz egitea arazo larri bihurtu daiteke lege ikuspegitik, apologiatzat hartu eta auzipetua izan baitaiteke hori egitera ausartzen dena.
|
|
2019
|
|
|
Erregeak esan zuen, Zuen iritzi baliotsuak entzunik, eta proposatu diren planen alde on eta txarrak neurtu eta gero, nire errege borondatea da armada guztia mugi dadin hemendik hiria gertuagotik setiatzera joateko, gauden tokitik
|
ez
genuke garaipena erdietsiko ez eta mundua bukatzen den arte zain egonik ere, eta berehala esango dizuedan moduan jokatuko dugu, txalupetan mila gizon nabigazio zale joango dira, ez genuke nahikoa ontzi jende gehiago sartzeko, mairuek harresitik barrura eraman edo hondatu ezin zituzten ontziak geuk atzeman eta baliatu bagenitu ere, eta gizon horien egitekoa izango da itsaso bidezko komunikazio guz... Une hartan Mem Ramiresek hitza eskatu zuen, ohartarazteko ezen, Alfofa eta Ferroko ateen aurka erasotzera joango ziren soldaduen lana askozaz nekagarri eta arriskutsuago izango zenez, geldituko liratekeelako, nolabait esan, hiriaren eta estuarioaren artean, zuhur izango zela hauek indartzea, posizioak gotortzeko beharrezkoa izango zen denboran zehar gutxienik, hondamendi handia izan baitzitekeen mairuek, irtenaldi azkar bat eginez eta erresistentzia gutxi aurkituz, portugaldarrak bultza balitzate uretara, non aukera bakarrak izango baitziren itotzea edo lepo egitea, alegia, eta esateko modu bat baizik ez da, lapikoaren eta alfanjearen artean geldituko baitziren.
|