|
2001
|
|
|
Zeren errealitatea ez baita mezu huts. Artistak errealitatea adierazten duenean bere poemetan
|
ez
du errealitate hori kutxa huts bateko haizea bezala agertzen, joera eta helburu moral zein politiko batekin ari da, irakurleak bere helburuak atera ditzan (Litvak, 1988, 26).
|
|
2005
|
|
|
Bestalde, Pottekoek adierazten zuten bezala hitzak
|
ez
du errealitatea deskribatzeko ahalmenik. Sarrionandiak honen inguruan jarrera dialektikoa erakutsi arren, azkenean ezer gutxi utziko digu, irudi joko bat besterik ez.
|
|
|
" Ez daki zelan burutuko duen ipuina, eta segurasko ez du gehiago ukituko, amaigabe utziaz. Hasiera eta amaierarik
|
ez
duen errealitateari hasiera eta amaiera bat imintzea da literatura. Baina amaierarik eza ez al da amaiera mota bat?
|
|
2015
|
|
|
Oinarrizkoa ez da derrigorrez alfabetatze textoak egitea, ez, geure errealitate hau konplejorik gabe analizatzea, aurreiritzi petralik gabe, errealitate honi lotzen zaizkion, errealitate honetan sentidurik izanen duten lanak egitea baizik. Inbentatzea, imaginatzea, eta ez imitaziozko unibertsitateetan edo prestatzen dizkiguten errebistetan, besteek izatea beste erremediorik
|
ez
duten errealitatearen imitazio ridikulo bat gertatzea.
|
|
2017
|
|
|
Postulatu teoriko berberetik abiatu arren, kontakizun modernistek ez dute ideala zinez gauzaturik sekula ere topatuko, errealitate setatiak behin eta berriz ukatuko dielarik halako irritsaz desiraturiko telos a. Dena dela,
|
ez
dute errealitate irudikapen alternatiborik aintzat hartuko, beren ikuskeran ez baitago merezi duen errealitaterik idealari egokitzen zaiona baino. Modu horretara, nahi eta ezin gaindiezin batean trabaturik geratuko dira, ez aurrera, ez atzera egin ezinik.
|
|
|
Aurreko kapituluan mundu ikuskera modernoa zein postmodernista ezaugarritzeko telos eta arrazoi kontzeptuak ardatz hartuta garatu argudioak bidea ematen digu modernitate eta postmodernismoaren arteko harremana" espazio vs. denbora" oposizioan biltzeko. Izan ere, mundu ikuskera modernoan gizakion egitekorik behinena arrazoimena erabiliz errealitateari berez omen dagokion hondarreko gauzapen umo eta burutua telos a, alegia erdiestea izanik, modernitateak bere burua amaiera daukan prozesu modura irudikatzen duela ulertu behar dugu, prozesu horren emaitza denboraren iragaiteak areago aldatuko
|
ez
lukeen errealitate antolakuntza behin betiko bat izango litzatekeelarik, errealitatearen osagaiek eratuko luketen harreman sare aldagaitz bat, egitura espazial finko bat, alegia. Postmodernismoak, ordea, halako gauzapen hondarreko ororen gainetik errealitatearen osagaien berezko aldakortasun zein iragankortasuna azpimarratuz, errealitatearen zerizanari alienaezina zaion garapen dimentsio modura seinalatu du denbora.
|
|
2019
|
|
|
Horregatik Umberto Eco, Thomas Pavel, Doležel, Ruth Ronen eta Marie Laure Ryan-ek berak narratibaren fikzio egiturak aztertzeko baliatu zutenean posmodernitatearen oinarrizko ikusmoldearekin bat egin zuen. Kortazarrek dioenez, mundu posibleen teorian
|
ez
dute errealitateko kontingentzia arau berek agintzen, eta sortze autonomia osoa du egileak bere munduko arauak zehazteko, halaere, behin mundu hori abian jarrita, ustekabeak suerta daitezke.
|
|
|
Hamaika pausoko hiru maisuen irakaspen narratiboen ildotik, Abaitua idazleak dioskunez, oroimenaren berrosatze lanak
|
ez
zuen errealitatearen koherentzia berreskuratzea helburutzat, memoria berreskuratuak osatzen zuen esparru edo paisaia berria aurkeztea baizik:
|
|
2021
|
|
|
Horiek guztiak halakoak edo bestelakoak lehenestearekin lotuta daudela ematen du. Izan ere, pertsonak ardatz dituen hezkuntza sistema moduko esaldiek goiburu gisa funtzionatzen dutela diote hainbat parte hartzailek, eta gero
|
ez
dutela errealitatea irudikatzeko, barnebiltzeko balio. Eta, ikasleekiko jarrera litzateke, NE1 ren ustetan, horren erakusgarri nagusietakoa.
|