|
2000
|
|
|
Dingletik irten eta Connemararaino.
|
Ez
dakit zenbat kilometro dauden, baina asko, hori seguru. Ehundaka.
|
|
|
Argazkiko itsasoa, berunezko zerua, larreak eta harrizko txabolatxoak. Eta gogoratuko zara, Bitakoratxo, esan nizula gizon bat ere bazegoela txaboletako baten aurrean jesarrita, munduaren zentroa zela eta
|
ez
dakit zenbat txorakeria gehiago. Beno, sentitzen nuena zen, ezta?
|
|
|
Helburu horrekin, txangoak antolatzen dituzte, xake txapelketak, futbola, igeriketa...
|
Ez
dakit zenbat ekintza aipatu zizkidan. Hala ere, orain ez daude haurrekin; izan ere, eurak seiak duela gutxi sartu dira talde horretan, eta elkar ezagutze aldera pentsatu dute egun batzuk batera pasatzea.
|
|
|
Lanera bidean ez dut ardirik ikusi bere baserrian, eta arratsaldean euria egin du. Bisitatzera joan naiz, baina lasaigarria eman diote eta lotan pasatu ditu
|
ez
dakit zenbat ordu.
|
|
|
Aditua nuen nik noizbait ezen jauregiko paretek gutunen bat gordetzen zutela, etxegoiendarren leinuko arbasoetarik batek skribatua, baina nehoiz ere ez nion inportantziarik eman, zeren gure egunorozko bizitza ipuinez eta asmakizunez betea baitzegoen bertzenaz ere, eta hura bat gehiago izan zitekeen. Alabaina, han berean zegoen gutun hura, jaun Esteban Etxegoienek
|
ez
dakit zenbat urte lehenago skribatua! Jaun Esteban Etxegoienek, bai, etxegoiendarren leinuko ardi beltzak!
|
|
|
Eta, nola baitzen aldi berean salbaia eta eztia, hala maitatu nuen salbaiki eta eztiki handik aitzina behin eta berriro... eta maitatuko nuen
|
ez
dakit zenbat aldiz gehiago, baldin patu gaixtoak harenganik urrundu izan ez banindu ezinbertzez, zeren, bere kantekin nigar egiten zuenean, nigar eragiten baitzidan neuri ere, eta zeren, alegera kantatzen zuenean, inguruko tximeletak ere dantzan jartzen baitzituen... eta zeren, irri egiten zuenean, agerian uzten baitzituen hortzak, marfilezko dorre tipiak iduri.
|
|
|
Eta hiltzerat kondenatuko ninduten, zaude segur, baldin don Venancioren ardurari eta haren dilijentziei esker izan ez balitz, zeren aitortu baitzuen hark, ene kontra jokatu zèn judizioan, ezen hamaika hamabi urtez ezagutu ninduela eta kontzientzia oneko gizona nintzela, giristino zaharra, ohorezkoa, eta
|
ez
dakit zenbat gauza gehiago, eta neke eta gaitz egiten zitzaiola, halatan, ni nehor hiltzeko gai izaitea, defentsa propioan ez bazen, eta guztiz sinetsirik zegoela bera ere, falsoki akusatzen ari zitzaizkidala.
|
|
|
Eta ni hantxe geratzen nintzen bide erdian, nori sinetsi ez nekiela, zeren osaba Joanikot oso jakintsua omen zen, astronomoa, matematikoa eta
|
ez
dakit zenbat gauza gehiago, baina nola nik, artean, Felisa osaba Joanikot baino hagitzez maiteago bainuen, eta, nola maite duen ezjakinak gehiago omen dakien maite ez duen jakintsuak baino, zeren maitasuna baita jakintasun ororen gaineko jakintasuna, hala, Felisaren ipuinekin geratzen nintzen azkenean.
|
|
|
—erran zidan, teatro edo komediako aktoreen gisarat deklamatzen zidala, hitzak eta isiluneak tartekaturik— Baina segur ez bahago, hemendik gutirat egonen haiz...! —eta jaurtiki zuen orria airerat, higitu zuen ezpata baterat eta bertzerat haize errotaren hegala baino arinago, eta apurtu zuen papera
|
ez
dakit zenbat zatitan.
|
|
|
—Bai, fidatzekoak dituk orain ere sainduen erlikiak...! Lehengo batean ere, konparazione, hor ikusi nian Florentziako karriketan ijito iduriko gizon bat, Avilako santaren ile baten erlikia zuena,
|
ez
dakit zenbat mirakulu eragin zituena... haietarik bat karsoil bati, zeinak gauetik egunera ilez eta biloz beterik ikusi ahal izan baitzuen bere burua, halako moldez non baitzirudien ezen mendi gorri bat zegoèn lekuan baso ezin abartsuago bat sortu zela... Baina hik badakik, Joanikot, ezen santaren mirakulurik handiena, halarik ere, haren erlikien ingurukoa dela, zeren, munduan dabiltzan menbroak, ileak, hortzak eta hezur guztiak juntatuko bagenitu, Avilak ehun santa Teresa izanen bailituzke egun, bakarra izan beharrean...
|
|
|
Horiek guztiak Pleistozenoan geldituak zirela, begi aitzinean nuen froga garbia.
|
Ez
dakit zenbat mega, giga eta istorio gehiagoko memoriadun, kafea zerbitzatzeko izan ezik zernahi egiteko gauza zirudien.
|
|
|
—Kontu horrexekin etortzen zait larunbatero,
|
ez
dakit zenbat denboraz geroztik. Aspertu dela mundu honetaz eta pilula bat emateko, behin betikoz lokarrarazten dutenetarik.
|
|
2001
|
|
|
Bera ere urduri egongo zen.
|
Ez
dakit zenbat denbora igaro zen. Baina ixteko garaia zetorren.
|
|
|
Ranchin nire ohe ondoan banuen horrelako tunel bat.
|
Ez
dakit zenbat aldiz puskatu nuen tunel hori. Alferrik.
|
|
|
Trivandrum, Keralako hiriburuan gurasoak etengabe arranguratzen ziren, alaba zaharrenak ezkontzerakoan etxetik
|
ez
dakit zenbat diru eraman zuela eta.
|
|
|
Ahmedabaden, Unibertsitateko irakasle asko, indioak, hesteetakoarekin edo urdail minez ibiltzen zirela ikusi nuen aurreneko egunetik. Han zebiltzan egunero
|
ez
dakit zenbat pastilla hartzen.
|
|
|
Halere, inork
|
ez
daki zenbat neskatxa lurperatzen dituzten etxeko larrainetan edo junglako lapardietan. Eskualderik behartsuenetan mirariz bezala atera liteke bizirik neskatxa bat.
|
|
|
‘Batzuek uste dute,
|
ez
dakit zenbat milioi mende barru eguzkia itzaliko denean lur guztia izango denaren antza duela Antarktika honek. Eguzkia amatatzean mundua izoztu eginen da, izotza mundu guztian zehar hedatuko da.
|
|
2002
|
|
|
Burugogorrak halakoak! Itsuegi ibili nahi izan duzue
|
ez
zakiat zenbat urtetan. Erosoago egiten zitzaizuelako.
|
|
|
Eta ihes eta ihes egin nuen, egun batean eta bestean,
|
ez
dakit zenbat denbora. Ez nintzen sartu herrietan ez hirietan, zergatik nire orein itxura harekin beldurra neukan, jendeak ikusi eta tiro egingo zidala.
|
|
2003
|
|
|
Isildu egin zen orduan Mercedes; sabaiari begiratu, eskumako galtzerdia altxatu eta jarraitu egin zuen. Anaien jokoan, esan zuen, kontuan hartu behar dira ordua, eguraldia eta
|
ez
dakit zenbat gauza gehiago. Jokoa oso oso txarto azaltzen ari zelako inpresioa zuenez, gauzak astiroago azaltzea erabaki zuen Mercedesek, eta esan zuen" Esan nahi dut diferente mugitzen dela pieza bat, esaterako, goizeko hamarrak eta bostean edo arratsaldeko seiak eta hogeita hamahiruan eta, ordu berbera izan arren, ez direla piezak berdin mugitzen eguzkia dagoenean, lau gradu daudenean eta haizea iparretik datorrenean".
|
|
|
Harrituta zegoen nire aldaketarekin. Lehen ez nintzela horrelakoa, eta
|
ez
dakit zenbat gauza gehiago. Barrenak ederki lasaitu zituen, behintzat.
|
|
2004
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat ordutan egon nintzen lo. Aldarriek eta alarauek itzartu ninduten.
|
|
|
–Hiru edo lau?
|
Ez
dakizu zenbat?
|
|
|
–Adibidez, nire ustez euskararen munduan baikorkeria ikaragarria dago, autista! Jakin nahi nuke zergatik dauden hain pozik ereduan
|
ez
dakit zenbat mila lagun matrikulatzen delako. Ez al dute entzun nola hitz egiten duten ereduko umeek?
|
|
|
Jose Ignacio Ruiz Olabuenagaren ikerketa taldeak orain dela hogei bat urte egindako lanean ondo islatzen da euskaldun berrien arazo latza. Gauzak
|
ez
dakit zenbat aldatu diren, baina orduan behintzat euskaldun berriaren ezpainetan euskararik ez bide zen aditzen. Euskaldun zahar eta berrien euskara erabilera gisa honetakoa omen zen:
|
|
|
Baina nire torturatzaileen hitzek ez zidaten atsedenik hartzen uzten, belarriak zulatu eta bide mingarriak urratzen zituzten garunetan barrena.
|
Ez
dakit zenbat iraun zuen galdeketak. Ideiarik ere ez dut.
|
|
|
–Armaturik dabilen tipo bat atxilotzera goaz –erran zuen Müllerrek– Horrez gain,
|
ez
dakigu zenbat jende dagoen etxe horretan. Judua bera ere armaturik egonen da seguruenik.
|
|
|
–Fisikan doktorea Cambridgeko Unibertsitatean, elektrokimikaren inguruko tesi batekin.
|
Ez
dakit zenbat sari irabazitakoa zientziaren alorrean. Datu ugari, duela bost urte arte, baina hortik aurrera ia ezer ez.
|
|
|
–Albert.
|
Ez
dakizu zenbat pozten naizen.
|
|
|
Futbol izar bat nintzen, bi kirol automobil nituen,
|
ez
dakit zenbat zalditako moto bat, nahi adina neska lirain bezain eder, jendeak kalean geldiarazi eta bizkarrean xafladatxoak ematen zizkidan, kazetari asko belauniko nituen –eta beste asko aurka, derradan bide batez–, baina ez nintzen, ez, zoriontsua.
|
|
|
–esan zuen, etxean sartu orduko, gertatuaren berri ematen ziola; eta ondoren–: Nik
|
ez
dakit zenbat zapata eta oinetako hautsi dituen Enekok, baina gaur, milagarrena jo duenean, urrezko bi bota txiki ikusi dizkiot mutilari.
|
|
2005
|
|
|
–Bonba atomikoa ere dugu, martxa honetan! Atzoko notizia baita gizon batek emaztea hil zuela Bilbon, leihotik bultzatuta; eta beste emakume bat, Gasteizen larriki zauritua, senarrak labana
|
ez
dakit zenbat aldiz sartu ziolako. Eta ez dira azkenekoak izango, zoritxarrez?
|
|
|
–Ai, lehengusina,
|
ez
dakizu zenbat eulimando uxatu behar izan dudan, horretaz bai ondo gogoratzen naizela.
|
|
|
Honen balizko laguntza sinesgarriagoa izan liteke.
|
Ez
daki zenbat ordu daroan han sartuta, ez du batere erreferentziarik, baina pentsatu nahi du Ametsek igarri duela bere falta eta bila dabilela dagoeneko. Bila bai, baina nondik, non dagoen ere ez badaki?
|
|
|
Beti betirako zeure, gogoratzen? Ez dakizu nola faltan botatzen ditudan euripean kantatzen zenizkidan melodiak, eta
|
ez
dakizu zenbat sentitzen dudan elkarrengandik banandu ginen bezala banandu izana... Ez dakit noiz edo nola, baina elkar ikusi behar dugu.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora igaro nuen postura hartan. Gizona ere urduri zebilen, zakar.
|
|
|
Eta aita kondeak jarri zuen alkate Jose Antonio Sanda.
|
Ez
dakit zenbat urte egin zituen harek alkate. Hogei bai.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat aldiz esan dudan" gura" hitza... Lotsa apur bat ere banuen.
|
|
|
–pena eta irrika guztiak ahaztu zituela zirudien orain, barrezka– Zuk orduan lortu duzu!
|
Ez
dakizu zenbat morroi saiatu den irlandarrari haginka egiten, eta zeu izan behar! Kepa Kuraki, to!
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora igaro zen. Bortizki esnatu nintzen.
|
|
|
|
Ez
nekien zenbat denborakoa izan zen loaldia; leihoarekin kaskateko bat hartuta esnatu nintzen, bat batean eta minez, Little Nemo ohetik erortzen zenean bezala. Lurrera eroritako betaurrekoak ipini eta ezpainetatik zeridan lerde epela sikatu nuen.
|
|
2006
|
|
|
|
Ez
daki zenbat denbora igaro duen euriak bustitako bankuan eserita. Berriz euria hasi duen arte ez da handik mugitu.
|
|
|
Julian sumatzen nuen aldamenean, arnaskeran antzematen zitzaion esna zegoela.
|
Ez
dakit zenbat denbora emango genuen horrela, kanpoko euria eta geure arnasa beste hotsik entzuten ez zela. Halako batean, Julianek hitz egin zuen:
|
|
|
Uzteko esan nahiko niokeen, nire ondoan gelditzeko, baina ez nuen ez indarrik ez ausardiarik; sukarra eta nekea elkartzen direneko erdi esna erdi ametsezko lo horretan nahastuta geratu nintzen. Eldarnioa eta errealitatea bereizi ezinik esnatu nintzen;
|
ez
nekien zenbat denbora igaro zen, pare bat ordu bai behintzat, argitasun apur bat sumatzen baitzen leihoan. Argitasun sentsazio horrekin nahastu zitzaidan azalean nabaritu nuen umeltasuna; lehengo zeraren oroitzapena ala ametsa ote zen pasatu zitzaidan burutik, baina hatza izterretara eraman, gero sudurrera ekarri, eta ohartu nintzen ezetz.
|
|
|
Ez nion erlojuari begiratu eta
|
ez
dakit zenbat denbora behar izan nuen; garbitzen amaitu eta pijama jantzi nuen, zikintzeko beldurrik gabe oraingoan, eta Oriol oraindik agertzen ez zenez motxila prestatzen hasi nintzen, nire gauza guztiak han sartzen. Ia egina nuen Oriol itzuli zenerako; argi zegoen ordu erdi baino gehiago utzi zidala nire gauzetarako; beharbada berak ere behar zuen, ideiak argitzeko edo.
|
|
|
Beti sentitu dut ni homosexuala izatea beste norbaitek hartutako erabakia zela eta eskuan neukan aukera bakarra horrekin bizitzea zela. Bizitzan zehar
|
ez
dakit zenbat diren hartzen ditugun erabakiak eta zenbat berez erabakitzen direnak, gu aurretik eramanda.
|
|
|
Tentela banintz bezala begiratu zidan, eta te beroaren ketan egin genuen berba ordu luzez.
|
Ez
dakit zenbat te izan ziren edo zergatik zeunden esnatuta iritsi nintzenean. Baina pentsa bizitzan erabakiak hartzen ditugula, eta zure atean jotzea damutzen ez direnetakoa izan zela.
|
|
|
Tabakoa aipatzearekin bat, burua makurtu zenuen, neuregana.
|
Ez
dakit zenbat daukazun luzeran, metro eta laurogeitik gora edo; ez dakit, baina txikituta sentitu nintzen, zu baino hamabost zentimetro beherago, sustraiak lurrean ondo sartuta, nire sudur handiegi eta begi txikiekin. Neure ondorantz pauso bat emanaz tabakoa eskatu zenidan, eta bitxia da nola entzuten dudan oraindik, argi eta ozen, zure ahotsaren zirrara, erreko nuke zigarro bat.
|
|
2007
|
|
|
Baina Russellek, askotan baliatzen zuen ironiaz, hau errepikatzen zuen: . Espantuka hori adierazten bada ere, inor ez da zinez kezkatzen hemendik
|
ez
dakigu zenbat milioi urtetara gertatuko bide denaz?.
|
|
|
–
|
Ez
dakizu zenbat janari behar duten zakur eta katu abandonatuek.
|
|
|
Ama eta aitarik gabe zoriontsu zen hura! Beti eskertu izan diot Astrid Lindgreni heriotzaren desdramatizazioa, guk ere
|
ez
dakigu-eta zenbat negar egiten dugun hala tokatzen delako. Guk ere ez dakigu.
|
|
|
nire maskurian hogeita hamar mila hitz kabitzen dira. Pertsona gehienek
|
ez
dakite zenbat hitz sartzen den euren puxikan.
|
|
|
(Hori Irenek bota zuen, noski, berak
|
ez
dakit zenbat zigarro zeramatzan ordurako, aurreko udatik, ohitura hartu zuenetik; niretzat, ordea, bizio sekretua zen hura oraindik).
|
|
2008
|
|
|
–
|
Ez
dakizu zenbat kostatu zaidan aita kalonjea aurkitzea! –eta, beste irri zabal bat egiten zuela, gehitu zuen?:
|
|
|
–(?) Zure ilusioa nire ilusioa da eta
|
ez
dakizu zenbat poztu nauen zure azkenekoak. (?) Gauza bakarrean nago desados, Nazario, baina seguru nago ongi ulertuko didazula.
|
|
|
hor ikusten baititut bi uso loretan, hegal bakoitzean udaberri bat daramatenak.
|
Ez
dakit zenbat urte bete dituzuen, baina, esango bazenidate ere, ez nizueke sinetsiko, udaberriaren erlojuari udaberria sortu orduko erori baitzitzaizkion orratzak, udaberriaren urtemugan ez urterik ez mugarik. Eta zer berezirik eskaini behar dizuet?
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat emakume joaten diren hitzorduetara nire ordez. Ez dakit errepikatu duten ala ez.
|
|
|
Berandu altxatu eta beranduago abiatu ginen herrirantz, afrikar patxadak geu ere harrapatuta zeiba erraldoiaren inguruan lasai jarrita garagardo bana hartzen.
|
Ez
dakit zenbat denbora joan zen, herriko ume guztiak asaldatzeko beste bai, behinik behin. Sarak hartu zituen eskolatik irteeran, olgetan hasi, eta Tamarak eta berak katalanezko kantak irakasten amaitu zuen bata urdindun bonboiez osatutako korru erraldoian.
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat ordu izan diren lur gorrian. Asko, arnasa hartu, lo apur bat egin eta mugako ardurak berriz hartzerako.
|
|
|
Pasaiari lisboarrak sakabanatu egin ziren, baina turista itxurako gehienak atzeko atetik irten eta aurrekora abiatu ziren berriz, kontrako ibilbideari ekiteko asmoz. Ilaran sartzeko zain zegoen agure portuges bat madarikazioka hasi zitzaien, tranbia hura garraiobidea zela, eta ez turismo bidea, haien erruagatik jesarlekurik ere ez zegoela lisboarrentzat, eta taxia ordaintzeko, eta
|
ez
dakit zenbat gauza gehiago. Atzerritarrek erdizka ulertu zituzten kexa haiek, eta inuxente irribarreaz erantzun, baina agureak eta jarraitzen zioten bi atsoek ukondoka hartu zuten aurrea atea zabaldutakoan.
|
|
|
"(...) Zure ilusioa nire ilusioa da eta
|
ez
dakizu zenbat poztu nauen zure azkenekoak. (...) Gauza bakarrean nago desados, Nazario, baina seguru nago ongi ulertuko didazula.
|
|
|
badirudi etxe barruan gauzak guztiz beste modu batean direla, lau urtaroek bat egin ez ote duten... hor ikusten baititut bi uso loretan, hegal bakoitzean udaberri bat daramatenak.
|
Ez
dakit zenbat urte bete dituzuen, baina, esango bazenidate ere, ez nizueke sinetsiko, udaberriaren erlojuari udaberria sortu orduko erori baitzitzaizkion orratzak, udaberriaren urtemugan ez urterik ez mugarik. Eta zer berezirik eskaini behar dizuet?
|
|
2009
|
|
|
Umeek ez dute Pintxo Pintxo abesten. Horren ordez Arturo erregearen inguruko marrazkiak egiten dituzte, eta koroa britainiarraren gaineko
|
ez
dakit zenbat txorakeria kontatzen dizkiete. Behin batean Terryren marrazki bat ikusi nuen:
|
|
|
Gabi, lanbide ezagunik izan gabe logelak azpi alokatzen zizkigun kabroia (pisuaren jabea bera zela sinestarazi zigun), eskiatzera zihoan (gure diruarekin) etxean sartuta (eta alokairua kobratu gabe) zeukan errubia piercingdun horrekin. Olaf, Leonardo beka batekin arkitektura praktikak egiten zituen mozolo alemaniarra, Leipzigen egongo zen, Leipziger Allerlei eta Leipziger Lerchen eta
|
ez
dakit zenbat Leipziger gauza gehiagorekin sabela puzten.
|
|
|
–Josu, hi haiz, azkenean.
|
Ez
zekiat zenbat ordu eman ditudan hemen.
|
|
|
Ea noiz joango zaren bazkaltzera. Mobilera deitu omen dizu gaur
|
ez
dakit zenbat aldiz, baina ez omen diozu hartu.
|
|
|
Oso lagun egin ginen.
|
Ez
dakizue zenbat barre egin zuen nire Ekialdeko ipuinen zaletasunaren berri eman nionean. Luzaroan Bagdad asmaturiko lekua zela uste nuen esan nion, ipuinetakoa.
|
|
|
–
|
Ez
dakik zenbat.
|
|
|
Bidaian zebilela, tarteka hitz egiten zuen irratian, nik entzun izan nuen. Hilabete batzuk pasa zituela Afrikan, eta beste leku batean
|
ez
dakit zenbat eta, hango berri emanaz. Bidean neska laguna ere egin zuen gainera, elkarrekin egin zuten bidaia erdia.
|
|
|
–Zorionak, Teofilo Maria!
|
Ez
dakizu zenbat pozten naizen!
|
|
|
–Bai, katalan horiekin sekulako negozioa egin duzue, baina zu ez zara enteratu ere egiten, Teo; detektibe bat jarri didazu, mila detektibe bihurtzeko gai dena, baina zure detektibe horiek guztiak ere ez dira enteratzen; jokoz kanpo harrapatu nahi nauzu, eta nik zauzkat jokoz kanpo, artaburua: zorionak, bai, Teo,
|
ez
dakizu zenbat pozten naizen?!?; baina Teofilo Mariaz gain, mahaikide guztiak zeuden han, itxura batean, jokoz kanpo, Reginak berak ere, Pagoagako Ama Birjinaren agerketekin gertatzekoa gertatu zitzaionetik gero eta okerrago zebilenak, honako iruzkin hau egin baitzuen jarraian:
|
|
|
Hala bada, esaiozu zure arreba erizainari, jakinaren gainean jar gaitzan.
|
Ez
dakizu zenbat poztuko naizen, egun batean osaba eta biok horra bagoaz, txistu saio bat jotzeko! Osaba ere gustura joango da, nik esaten badiot.
|
|
|
–Gaur baimen berezi bat eskatu nahi dizut, ama. Izan ere, askotan gogoratzen naiz Feliperekin, eta
|
ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen hura gurera etortzea, ni bisitatzera?
|
|
|
Idaztea, izan ere, asko kostatzen zait.
|
Ez
dakizu zenbat aldiz hasi naizen, eta zenbat alditan ezabatu behar izan dudan idatzitakoa. Hamar orri gutxienez hautsiko nituen.
|
|
|
Atzokoa dugu lau urteko gerra, Europakoa eta mundu osokoa, eta zein izan dira ondorenak?
|
Ez
dakit zenbat milioi gizon eta emakume hilik, zuek bezalako neska mutilak ere bai tartean, herri osoak suntsiturik eta lurrak ere birrindurik!
|
|
|
alde batetik, bere beldurra zuen, bizi senak eragindakoa, ez baitzekien, emaitzak jakin artean, kutsatua zegoen ala ez; ez zuen, bestetik, kontsolagarririk aurkitzen: izan ere, etxeko guztiek zeruan sinesten zuten, hala esaten zuten behinik behin?, baina Damasori betiko hitz hura etortzen zitzaion burura, trukua, trukua eta trukua; Maria Bibianak eta Adak elkarrizketa delikatuetan itotzen zituzten beren penak??
|
Ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen guztiok batera hilko bagina??. –!?.
|
|
|
–eta, buruak beste pentsamendu baterako jauzia egiten ziola, Adak jarraitu zuen?:
|
Ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen guztiok batera hilko bagina?
|
|
|
–Damasok primeran zaudela esan dit, esan zion anaiak, besarkatu ostean?, eta
|
ez
dakizu zenbat pozten naizen. Itxuragatik hala ematen du, gainera, eta, Adaren burua beregana erakartzen zuela, kopetan musu bat eman, eta txantxa batekin bukatu zuen bere jarduna?:
|
|
|
Diferentzia batekin, bulegoko lana askoz samurragoa dela hemengoa baino: arinagoa duk luma eskuan,
|
ez
zakiat zenbat kilotako zakua bizkarrean baino?
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat denbora egon garen elkarri helduta. Denbora gelditu egin da.
|
|
|
Bertzerik ez izan eta, horietariko bat bizilagunez hutsarazi genuen, goizean, herrira ailegatzean.
|
Ez
genekien zenbat denbora eginen genuen Chef de Bayen, oren batzuk edo hainbat aste, baina badaezpada ere behar genuen non estalpetu.
|
|
|
–Inork
|
ez
daki zenbat aldiz izan dudan Henrike otso hori behin betikoz akabatzeko parada. Zenbat aldiz ito behar izan dudan horretarako agindua emateko gogoa.
|
|
|
–Zorionak, Teofilo Maria!
|
Ez
dakizu zenbat pozten naizen!
|
|
|
" Bai, katalan horiekin sekulako negozioa egin duzue, baina zu ez zara enteratu ere egiten, Teo; detektibe bat jarri didazu, mila detektibe bihurtzeko gai dena, baina zure detektibe horiek guztiak ere ez dira enteratzen; jokoz kanpo harrapatu nahi nauzu, eta nik zauzkat jokoz kanpo, artaburua: zorionak, bai, Teo,
|
ez
dakizu zenbat pozten naizen...!"; baina Teofilo Mariaz gain, mahaikide guztiak zeuden han, itxura batean, jokoz kanpo, Reginak berak ere, Pagoagako Ama Birjinaren agerketekin gertatzekoa gertatu zitzaionetik gero eta okerrago zebilenak, honako iruzkin hau egin baitzuen jarraian:
|
|
|
–Damasok primeran zaudela esan dit –esan zion anaiak, besarkatu ostean–, eta
|
ez
dakizu zenbat pozten naizen. Itxuragatik hala ematen du, gainera –eta, Adaren burua beregana erakartzen zuela, kopetan musu bat eman, eta txantxa batekin bukatu zuen bere jarduna–:
|
|
|
–eta, buruak beste pentsamendu baterako jauzia egiten ziola, Adak jarraitu zuen–:
|
Ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen guztiok batera hilko bagina...
|
|
|
alde batetik, bere beldurra zuen, bizi senak eragindakoa, ez baitzekien, emaitzak jakin artean, kutsatua zegoen ala ez; ez zuen, bestetik, kontsolagarririk aurkitzen: izan ere, etxeko guztiek zeruan sinesten zuten –hala esaten zuten behinik behin–, baina Damasori betiko hitz hura etortzen zitzaion burura, trukua, trukua eta trukua; Maria Bibianak eta Adak elkarrizketa delikatuetan itotzen zituzten beren penak –"
|
Ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen guztiok batera hilko bagina...". "...?!".
|
|
|
Diferentzia batekin, bulegoko lana askoz samurragoa dela hemengoa baino: arinagoa duk luma eskuan,
|
ez
zakiat zenbat kilotako zakua bizkarrean baino...
|
|
|
Atzokoa dugu lau urteko gerra, Europakoa eta mundu osokoa, eta zein izan dira ondorenak?
|
Ez
dakit zenbat milioi gizon eta emakume hilik, zuek bezalako neska mutilak ere bai tartean... herri osoak suntsiturik eta lurrak ere birrindurik! Horrelako mundu bat nahi al duzue?
|
|
|
Hala bada, esaiozu zure arreba erizainari, jakinaren gainean jar gaitzan.
|
Ez
dakizu zenbat poztuko naizen, egun batean osaba eta biok horra bagoaz, txistu saio bat jotzeko! Osaba ere gustura joango da, nik esaten badiot.
|
|
|
–Gaur baimen berezi bat eskatu nahi dizut, ama. Izan ere, askotan gogoratzen naiz Feliperekin, eta
|
ez
dakizu zenbat gustatuko litzaidakeen hura gurera etortzea, ni bisitatzera...
|
|
|
Idaztea, izan ere, asko kostatzen zait.
|
Ez
dakizu zenbat aldiz hasi naizen, eta zenbat alditan ezabatu behar izan dudan idatzitakoa. Hamar orri gutxienez hautsiko nituen.
|
|
2010
|
|
|
Benjamin Maria aingeru bat zela, eta hura zela Benjamin Mariaz jakin behar nuèn gauza bakarra; harik eta, hiriburuko komentuan nengoèn garaian, Regina enera bisitan joan eta argibideak eskatu nizkion arte: ?
|
Ez
dakizu zenbat eskertzen dizudan galdera, berandu bada ere. Baina beranduago ere izan zitekeen, eta, gauzak alde horretatik ikusita, garaiz egin didazu, beharbada.
|
|
|
forma eder bat osatzen zuten, non neure mina sar bainezakeen, formak, bere ederrean, eztitu eta laztan zezan, ez dakit nola adierazi?; dakidana da, poema irakurri ez beste negarrez hasi nintzela, baina ez tristuraren tristuraz bakarrik, pozaren pozez ere bai; ez zen hura poema batek hunkitzen ninduèn lehen aldia, baina poema hark egin ninduen poesiazale: hain hunkituta eta hain sorginduta nindukan, bai, poemak, non
|
ez
baitakit zenbat aldiz irakurri nuen, flor que toco se deshoja, flor que toco se deshoja?
|
|
|
Eta iritsi zen nire urtemuga, hamasei urte betetzen nituenekoa, etxekook gauez izango genuen ospakizun berezia, aita etortzean?, hartu nuen giltza, igo ginen ganbarara?;?
|
Ez
dakizu zenbat irrikatu izan dudan une hau iristea!, esan zidan Helenak isilkiro, zuzenean armairura abiatzen zen bitartean; ni urduri nengoen, baina ez hain urduri ere, etsita nengoelako, ausaz, Helenaren nahirik nahitsuenera makurtuta; gero, armairua ireki eta soineko gorria hartu zuen, amarena behar zuena, hain zen nabarmena;. Sagurik ez gaur??
|
|
|
Egia da gero seme alaba asko izan ditudala, ikasleak seme alabatzat ere hartu izan ditut-eta, baina ez da berdina. Horregatik, beharbada, semetzat ere hartu izan dut inoiz iloba hori, eta horregatik, halaber, ulertzen dut zure mina, nirea ere bada-eta?;?
|
Ez
dakizu zenbat eskertzen dizudan, esan zion amak, honela jarraitzen zuela, begiak heze bezain distiratsu:
|
|
|
–Sekula pentsatuko ez nuena egin dut: don Antoniorekin aitortu naiz?;. Gizon zuzenik eta bertutetsurik bada, don Antonio da gizon hori, eta
|
ez
dakizu zenbat pozten naizen?; doña Gertrudisek eman ziòn erantzunagatik, amak eta berak hitz eginak behar zutela gai hartaz bururatu zitzaidan; jarraian, niregana jiratzen zela, amak esan zuen: –Domingorengatik, edozein gauza?; ama, beraz, pozik zegoen?
|
|
|
|
Ez
dakit zenbat urte nituen, baina badakit garizumako lehenengo ostiral batean izan zela. Ongi gogoratzen naiz horretaz, jaunartzera joan bainintzen egun hartan, Jesusen Bihotzaren lehen ostiralen deboziopean.
|
|
|
Nietzschek Jainkoaren heriotza dekretatu zuen? alferrik, nik uste, hiltzekotan ere, Jainkoa interpretatzeko era bat hil baita; alde horretatik,
|
ez
dakizu zenbat eskertzen dizudan zuri, Damaso, baita beste ateo guztiei ere, zuen ahalegina, zuen jarrerarik gabe nekez edukiko bainuke Jainko benetakoago bat bizitzeko posibilitatea: Jainko pobre bat da, adierazgarria da, zentzu honetan, nola Kredoaren nizear konstantinopolitar bertsioak credo hitza etengabe erabiltzen duen, azken txatalean salbu:
|