|
2008
|
|
|
Argiak amildegira begira geratu zirenean, pentsatu nuen zulo beltzak irentsiko gintuela, seguru nengoen ez ginela onik irtengo hartatik, nik ez diot beldurrik heriotzari,
|
ez
diot sekula izan, baina nola nahiko nuen ba modu hartan hiltzea?, eta Tomasen ondoan, gutxiago, nik ez dakit berorrek zer nolako inportantzia ematen dien halako kontuei, baina ardura handia du nor noren ondoan dagoen hilobietan, niri ez zaizkit kanposantuak gustatzen, ahal bada nahiago dut joan gabe, baina behartzen naizenetan ezagunen izenei begira geratzen naiz, bat nolakoa zen eta nolakoa zen ...
|
|
|
Telebistan eta oso erraz esaten dute zer egin behar den horrelakoetan, zer dira ba lerde jale gibel  beltzak, poliziarengana joateko aholkatzen dute, nire Tomasek hau eta hau egin dit, eta kalera irtendakoan, zer?, Tomasi besotik heldu eta goazen etxera esango al nion, zatoz, laztana, gozatu bat emango dizut beti bezala... Ez diot errespetua galdu nahi, jauna, ez da nire asmoa, eta barkatuko ahal dit atrebentzia, baina berorrek uste du berori eta Tomas, berorren emaztea eta ni hain desberdinak garela?, berorrek beharbada
|
ez
dio sekula eskurik jarri emazteari, seguru dago ez duela sekula egingo horrelakorik, baina zin egingo luke aurrean daukan liburu lodi horren gainean?, nik ikusi dudanagatik iruditzen zait gizonezko guztiek duzuela grina hori, barka beza berorrek, esan diot ez niola errespetua galdu nahi, ez zait halakorik pasatu burutik!, baina hitzek beren bidea hartzen dutenean, zaila egiten zait atzera egitea,... galdetzen zidanean, nik esaten nion, oso ondo, zeruan bezala, eta ahaztu egiten zitzaion ordubete lehenagoko jipoia, ahaztu bakarrik ez, seguru nago pen  tsatzen zuela ez ninduela jipoitu, ez zegoela berak baino hobeto tratatuko ninduen gizonik, eta loak hartzen zuenean, ni ohetik jaikitzen nintzen eta komunera joanda, zauriak eta garbitzen nituen ur oxigenatuarekin...
|
|
|
...egin zuten, eta autoen gurpil hotsak sentitu nituen berriro, eta gurekin gelditu zen polizia forala, zorrotza eta ezpainestua bera, galderak egiten hasi zitzaidan berriro, etxekoandrea haserretzea lortu zuen arte, ez ahal zuen ikusten zein egoeratan nengoen, ordubete lehenago senarrarekin afaltzen goxo goxo, eta orain berriz..., eta etxekoandrea, esaldia bukatu ezinik, negarrez hasi zen hura ere,
|
ez
diot sekula behar bezala eskertuko hain ondo portatu izana nirekin, eta hartan geundela, bi emakumeok zinkurinka eta polizia ezpainestua, berriz, begirada zorrotzez, ordu laurden bat lehenago doi alde egindako poliziek telefonoz deitu zuten, auto bat ikusi zutela amildegian, eta Audi bat zela esango zioten telefonoaren beste aldetik, Audi bat al da?, galdetu baitzidan gurekin gelditu zen polizia ...
|
|
2011
|
|
|
Egun luze, luze haiek... ezer gabeak... eta gero emakume hura, izeba... maltzurra... faltsua...
|
Ez
diot sekula barkatuko, eta amari ere ez, ez dut uste...
|
|
2020
|
|
|
Ezin nion arrastorik atera, eta honez gero
|
ez
diot sekula aterako, metteur en scène batek beti amesten duen isiltasuna zergatik den ia sakratua herri txikietan eta ez hirietan. Mendian, naturaren erdian, zeru izartsua lekuko dela.
|
|
2022
|
|
|
Lehia bukatu zenean, agerikoa zen Arakneren ehuna hoberena zela, eta hain haserre zegoen Atena non horrela esan omen zuen: " Hemendik aurrera
|
ez
dion sekula ehuntzeari utziko, eta lur gaineko ehun ederrenak izango ditun hireak. Hain ikusgarriak non gizaki bakar batek ere ezin egingo din sekula halakorik.
|