|
2017
|
|
|
Asko ahuldu nintzen
|
ez
bainuen ia ezer jaten eta, gainera, ni nengoen toki hark deprimitu egiten ninduen. Toki hartan ezin nuen egunero kontu guzti harekin jarraitzeko indarrak ematen zizkidan eguzki izpi haiek ikusi, ezin nituen askatasunaren kantuak entzun, txorien kantuak.
|
|
|
Lasaitasuna berreskuratzen hasi nintzen, eta ohartu nintzen arropak ez ninduela salatuko, jakarik, txalekorik eta lepokorik
|
ez
bainuen. Amorru aurpegia jarri nion, eta sorbaldak jaso nituen.
|
|
2018
|
|
|
Eta irudiak! Askotan pentsatu izan dut, ikasi baino lehen, nondik ote zetozkidan nire ametsak gainezka betetzen zizkidaten irudi haiek guztiak; iratzarrita inoiz
|
ez
bainuen ikusi halakorik. Haurtzaroa torturatu zidaten; gauak amets gaiztozko prozesioak bihurtu zizkidaten; eta haiek konbentzitu ninduten, handik gutxira, nire kidekoak ez bezalakoa nintzela ni, naturaz kanpoko sorkari madarikatua.
|
|
|
Gutxitan tindatzen ziren pozez nire ametsak. Normalean beldurrez eginak izaten ziren, hain beldur bitxi eta eroz non
|
ez
bainuen ezer alderatzekorik. Nire iratzar bizitzako izuek ez zuten lotan nengoenean nagusitzen zitzaizkidanen inolako antzik.
|
|
|
Altxatu eta fardelak hartu ondoren geletara abiatu ginen, bai, geletara, nik behintzat
|
ez
bainuen Txurrutarekin batera lo egiteko asmorik, ez horixe!
|
|
2019
|
|
|
Lehen ere harritu izan ninduen hontzaren finkotasun gizatasun gabe hartaz begiratzen zion, oso zurbil zegoen, eta goiko ezpaina bere hortzen gainean irristatzean marra zuri mehe bat erakutsi zuen; eta uzkurtze samingarri batez igotzen ikusi nuen; eta nik, bat batean agerira ateratako eta nire duda muden oinaze arina hainbestez gainditzen zuen barruko drama hori ikusita, geratzen zitzaizkidan azkeneko indarrak galdu nituen. Une horretan beste bi kolpe eman zituzten bi kolpe bakarrik, bi kolpe arin eta bizkor, eta ilobak" Alde egingo du..." esan zuen hain ahots apal eta etsiaz non
|
ez
bainuen gehiago itxaron, eta ahots garbiz esan bainuen: " Aurrera, jauna".
|
|
2020
|
|
|
Oporretan kanpora joaten garenean benetan zer nahi ote dugun pentsatzen hasi nintzen, eta ezinegon bat sentitu nuen lehenik, beldur lauso eta arin bat, egon behar ez nuen lekuan egoteko sentsazioari lotua. Harritzekoa ere ez zen, garai hartan, hori ere esan beharra daukat,
|
ez
bainuen askorik behar izaten beldurrak gogoa ilundu ziezadan. Baina bat batean beldur lauso hura ikara handi bihurtu zen, gehiegizkoa eta guztiz irrazionala.
|
|
|
" Gero topatu nuen nik Luc: aurkitu egiazki, eta ez idoro,
|
ez
bainuen billatu. Askoz beranduago, nere lilluren funditzeaz bestaldera:
|
|
2021
|
|
|
Kale egiten ari nintzen Sergyri emandako aginduan, ala beharbada ez, hitzeman bainion etxean topatuko nuenaz berriro hunkituko ez nintzela, eta hori esan bezala beteta nuen, ez zidan topatutako ezerk inolako sentimendu edo minik eragiten, gauzak, gauza ustelak, hondatuak eta batez ere ahaztuak bakarrik ziren, zarama hutsa. Orain hunkitzen nuena, ordea, lehen ez zegoen gauza bat zen, nire piano kuttuna, txikitako adiskide bakarra, presaka eta ia ia debalde saldu behar nuena, beste inon lekurik ez, eta inola ere etxean bertan utzi nahi
|
ez
bainuen.
|
|
|
Ederto bada, ezin argiago hitz egiten zuen ikaragarrizko destainaz ere begiratzen zigun astapotro hark. Ez nuen luzaro hausnartu behar izan, banekien, edo gutxienez hala sumatu nuen, nire Erakundearekiko betebeharra ez zela hainbesterakoa izango,
|
ez
bainuen inola ere edozein ekileri eskatu ohi zaizkion baldintzak betetzen, batez ere konpromisoari zegozkionak, besteak beste nor bere bizitza kartzelan edo hil arte ere ematerainokoak, eta hau guztia gutarrei nahitaez eragingo nizkien atsekabea eta samina kontutan hartu barik. Bazen inola ere gainditu nahi ez nuen muga bat, hori zen nire baldintza bakarra orduko Erakundearen auzo buruzagiaren aginduei men egiteko, ahaide nagusiei ahal izango zitzaidan neurrian lagunduko nien euren ekintzak gauzatzearren, informazio lanetan edota agian auzoko logistika moduko zertxobait eraikitzeko ere bai.
|
|
|
Txikerretan, hau da, hamabost urte bete arte edo, nire gurasoek Salou alderaino ia arrastaka eraman ohi ninduten eta. Bertan ikaragarri aspertzen nintzen, halabeharrez,
|
ez
bainuen norekin jolasean egin eta banengoen hondarrezko gaztelutxoez zein aitak uretan egiten zizkidan aguadilletaz kokoteraino. Horrez gain ezin nintzen nekez nire gurasoengandik metro eta erdira aldendu ere, zeren saiatu bezain laster, batez ere uretara sartzear nengoela edo hondartzako beste haur batzuekin solasean, aita gainean nuen ia ileetatik hartuta eskuoihalerantz eramateko asmoz. Eta ez baldin bazidaten uretan nire kasa lasai plisti plasta egin nezan uzten, are gutxiago arratsaldeetan hirian zehar bakarrik ibiltzea egiazko ala alegiazko lagun bila.
|
|
2022
|
|
|
Ez jauna, ez diot zenduari inolako enbarazurik egin nahi izan. Nik zaindu baino ez dut egin,
|
ez
bainuen hildako gehiagorik nahi, erantzun zuen, iseka doinua erabiliz, heriotzaren berri eman zuen auzotarrak.
|
|
|
Basora jo nuen deliberatuki bizi nahi nuelako, bizitzan funtsezko diren gauzei bakarrik erreparatuz, eta ikusi nahi nuelako ea gai nintzen hark irakasteko duena ikasteko;
|
ez
bainuen nahi, hiltzerakoan, ez naizela bizi izan konturatzea. Ez nuen bizi nahi bizitza ez dena, hain maitea izanik bizitza; ezta etsitzea ere, premiazkoa ez bazen behintzat.
|
|
2023
|
|
|
Zer ikus zezakeen nezakeen berarengan? Segurtasun gabezia edo zalantza hauek ez zeukaten oinarri handiegirik, nik
|
ez
bainuen Alexen adimena edo indarra neurtzen, ez nion ezer aldatzera behartzen, ez janzkera, ez elikadura edo garbiketa ohiturak ere, sekula ez nion horrelakorik agindu ezta iradoki ere; baina berak, Alexek, garai hartan etengabeko epaiketa baten pean balego bezala sentitzen zela aitortuko zidan urte asko geroago.
|