|
2012
|
|
|
Edozein nazionalismok sustraiak bilatzen ditu, eta sustrai kontuetan aukera arbitrarioak egiten ditu.
|
Euskal
nazionalismo tradizionalak lurraldetasunaren mugak foru propioak zituzten probintzietan ezarri zituen, eta bistan dena muga horiek ez direla, adibidez, hizkuntzarenak. Nafartasun euskalduntasun berri horrek Nafarroako Erresumaren garai bat hautatu du, bai eta arbitrarioki ere, bere ustez erreinua izateak burujabetasun gehiago dakarrelako foru lurralde izateak baino...
|
|
2016
|
|
|
Testuinguru horretan, Atxagak sutsuki defendaturiko literaturaren autonomiaren aferak, esaterako, berebiziko garrantzia hartzen du, eta hura gabe nekez pentsa liteke euskal literaturaren zinezko esparru bat. Horretaz gain, baina,
|
euskal
nazionalismo tradizionalarekiko aldentzea argi eta garbi zertu zen Pott bandaren proiektuan. Atxagak Euskadi Ofizialari egindako kritika zuzenak gisa horretan ulertu behar ditugu, eta baita itzulpengintzaren alde egindako lana ere, maila teorikoan zein praktikoan.
|
|
2018
|
|
|
|
Euskal
nazionalismo tradizionala lehenago garatzen hasi bazen ere, bere" hizkuntza politika" XX. mendearen hastapenetan hasi zelakoan gaude, orduan ekin bai zitzaion nolabaiteko esku hartze egituratuari euskararen garapenean eragiteko. Bertan emakumeen papera funtsezkotzat jotzen zen.
|
|
|
Izan ere, taula gaineko jardunaren xedea beste nolabaitekoa izan da denbora luzez; teatro modernoa gurean sortu zenetik, XIX. mendetik, eta gutxienez joan deneko 80ko hamarkada arte, teatrogintza profesionalizatzen hasi bitarte, antzerkia ideologia politiko baten tresna izan da. Euskal nortasuna nabarmendu beharraren kontzientziak XX. mendean zehar izandako sona aintzat hartuta eta antzerkia funtzio sozial aparta zatekeela ohartuta, teatrogintza ekintza politiko iraultzailea bihurtu zuten
|
euskal
nazionalismo tradizionalak lehenik eta euskaltzale abangoardistek ondoren. Hala, antzerkiak, antzera egitearen arteak, euskal identitate fededuna nabarmendu eta sustatzeko aferan topatu zuen zentzua aurrena; euskal kultura abangoardista eraikitzeko borondatean gerora.
|
|
2020
|
|
|
Handik abiaturik," Euskaldunon aberria euskara da", esan zuen Txillardegik, Sabino Arana parafraseatuz, birformulatuz, eta, aldi berean,
|
euskal
nazionalismo tradizionalarekin hautsiz. Beraz, Txillardegiren aberria Euskal Herria zen, euskararen herria, alegia.
|
|
|
158). Kulturaren inguruan sortutako mugimenduak euskal identitatean sakontzeko aukera eman zuen, eta
|
euskal
nazionalismo tradizionalaren sistema patriarkal eta katolikoarekiko ahots kritikoak agertzen hasi ziren hamarkada amaieran: Artze (Isturitzetik Tolosan barru), Amaia Lasa (Poema bilduma) eta Saizarbitoria bera (Egunero hasten delako), kasurako.
|