|
2016
|
|
|
Xabier Mendigurenek antzerkiak idatzi ditu, hurbildik jarraitzen ditu idazleak eta ikusgarriak. Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki mugimendutik kanpo, mundu hori ezagutuz eta generoan praktika bat izateagatik, begirada zorrotza zitekeelakoan, iritzi kritikoa eskatu diogu.
|
|
|
Badirudi tradizio horrek literatura mailari pisua kentzen diola. Baliteke, bestalde, Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki autoreak, publiko mugatu bat hunkitzen dutela, erreferentzia kultural mugatu batzuetan gelditzea, publiko zabalago bati irekiak izateko aukera galduz. Lerro unibertsalagoak erabiltzearekin ulergarriagoak izateko parada luketelarik horren galtzea, publiko zabalago bati hestea egoteko arriskua dago.
|
|
|
Publikoaren begia zorroztu dela eta taularatzaileen laguntza eskatzen dute askotan, oholtza gainean emanen dute irudiak egokia izan behar baitu arreta eta interesaren sortzeko. Zailtasun bat ikusten da Ipar
|
Euskal
Herriko antzerkian, jende gehiagoren hunkitzeko trabak heldu dira, hizkuntzaren ezagutza ez baita indartzen. Dagoen eremutik ateratzeko motibazioa hor dago baina indarrak falta dira, finantzaketak oso eskasak dira Ipar Euskal Herrian; instituzioek ez dute eremu horretan aski diru sartzen.
|
|
|
Aizpea Goenagak antzerki publikoa aipatu du antzerkiaz bizi ahal izateko eta profesionaltasun maila baten lortzeko. Gaur egun, Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki idazleek ez dute horrelakorik aipatzen. Antzerki amateurrean ikusten dute beren geroa.
|
|
|
Arduratu zen hedatzeaz ere, horren beharra bazegoela erakutsiz, mintzaldien egitera deitzen baitzuten, Bordeleraino, han baitziren Ipar Euskal Herriko gazteak ikastera joanak.
|
Euskal
Herriko antzerkiak interesa sortzen zuen gazteen artean, ez zitzaion antzerkiaz orokorrean galdetzen, baina euskal antzerkiaren ondasunaz jabetua zela jakinik, horretaz aritzeko deitzen zuten. Euskal Herritik kanpoko antzerkiaz aipatu zuen gauza bakarra izan zen Parisen soldadu gelditu zelarik izan zuen antzerkiaren esperientzia, soldaduen artean talde bat osatu baitzuten eta Parisen inguruetan behatzaile gisa ikusi zituen antzerkiak, ikusgarriak eta han ere antolatuak ziren antzerki talde xumeak.
|
|
|
Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki munduko eragileengana jo dugularik egin ditugun elkarrizketetan, askotan Landarten antzerki garaiari egiten zaio erreferentzia. Larzabalen garaia ahantziagoa gelditzen da.
|
|
|
Alta, antzerki mota hori Daniel Landartena baino lehenagokoa da, memoria eskasa ikusi dugu antzerki historiaren ebaluatzeko momentuan. Hala ere, Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki mundua hurbilagotik aztertu dutenek, bereziki Antton Lukuk bere Larzabalen obrari buruzko lanean, berreskuratu nahi dute memoria hori, horren garrantziaz jabetuak direla ikusi dugu. Fenomeno horren hedatzeko nahikeria sumatzen da Larzabal hil zen hogeigarren urtemuga kari.
|
|
|
1968an gaude, Frantzia iraultza kultural batean murgildua dago, Larzabalek Nafarroa goraipatzen du Ipar
|
Euskal
Herriko antzerki gela guzietan, zerbait piztu nahian, herriaren sentimenduei dei eginez. Lortzen ahal zuen, dudarik gabe maila batean antzerki horiek oihartzun handia zeukatelako, taldeak herriz herri ibiltzen zirelako, publikoaren aitzinean.
|
|
|
Antzerki identitarioa, dei dezakegu, garai berean beste herri batzuetan garatzen zen literatura mota bera deitzen zen literaturaren gisan. Erronka izugarria izan zen, bide berria eman zion Ipar
|
Euskal
Herriko antzerkiari, literaturak une historiko berezian parte hartu zuen, garaiko jendearekin aldaketari aurre egin zuen.
|
|
|
Berriz ere, parekotasunak ageri dira Bretainiako eta
|
Euskal
Herriko antzerki eremuen artean: bertako hizkuntzan ematen ziren, emazteak baztertuak, erlijioari lotuak, udaberrian edo Eguberritik landa eskaintzen zirenak, neguan landuak.
|