|
2001
|
|
|
Goiorentzat eta, kanpoko itsasontziok erakargarriagoak ziren, handiagoak zirelako eta misteriozko zerbait zerielako, beharbada nondik
|
zetozen
eta zer zekarten ez zekitelako, ez nora joango ziren, beti urrun joaten baitziren. Bertan bi egunetan edo geratzen ziren marinel haiek, gainera, ilehoriak begi argi argiekin, edo beltz beltzak begi berdeekin, hizkuntza arraro eta arinetan mintzo zirenak, gizaseme arruntak izango ziren igual, kalean paseatzen den edo lantegietan lan egiten duen jendea bezala, baina itsaso zabal, sakon eta amaigabetik zetozen, eskolako globomundia porturik portu korritua zuten eta, mintzaira haien hots harrigarriek frogatzen zutenez, lehorreko jendeak ezagutu ezin dituen ezkutu eta gertaeretara hurbiltzen ziren.
|
|
2003
|
|
|
Oskar berriketan. Ezagutu berri zituenak nor ziren, nondik
|
zetozen
eta zer egiten zuten jakin nahirik. Eroso sentitzen zen.
|
|
2005
|
|
|
Simoni begiak kanporatu zitzaizkion. Negar haiek nondik
|
zetozen
eta zer gertatzen zen galdetu nahi zigun. Ordurako bazekien, ordea, ez zuela gugandik laguntzarik jasoko, eta, maletina mahai gainean utzita, gela erdirantz egin zuen, negarraren jatorria harrapatu nahian.
|
|
2009
|
|
|
–Ez gara hona etortzen hemen gauza bitxiak gertatzen direlako. Lagunak ere hona
|
datoz
eta zer egingo duzu, bada??
|
|
2012
|
|
|
Une hartan gure ontzitxoak astindu bat egin zuen, zakur batek uretatik ateratzean egiten duen bezalakoxea, itsasoaz apur bat libratzeko. Ahaleginean ari nintzen gaineratu zitzaidan sorgortasuna gainditu nahian, nire onera
|
etorri
eta zer egin pentsatzeko, eta hartan norbaitek besotik heltzen zidala sentitu nuen. Anaia zaharrena zen, eta bihotzak pozez jauzi egin zidan, etsita bainengoen itsasoan zela; baina hurrengo unean izu laborri bihurtu zen poz hura, zeren ahoa nire belarrian ipini, eta, garrasika, hitz hau esan baitzidan:
|
|
2014
|
|
|
Nondik ote
|
dator
eta zer esan gura du? –Patu batasun?
|
|
2016
|
|
|
41 Integrazio jarduera IKT N ONDIK
|
DATOR
ETA ZER ETORKIZUN DU GURE
|
|
2017
|
|
|
Ezer ez. ...u likistuan, honetaraz gero ezin esan baitezaket zorabioak naramanik, zeren zorabioan abiatzen dena ez ezker ez eskuin begiratu gabe aritzen bada, nik, ostera, jakinaren gainean dihardudala aitortu behar, horren adibide eta frogagarri izanik, fereka lizun horietan higatzen eta hiratzen banaiz ere, aldi berean izara eta burusietan arrastorik ez uzten ahalegintzen naizela, biharamunean ama edo alaba
|
etorri
eta zertan ibili naizen igerriko didaten beldurrez. Eta hala ere, hala ere, batzuetan, Inesek batez ere, ohea aldatu behar didala eta maindirea altxatzen didanean, begietan sumatzen diodan dirdira bixi aztoragarri horrekin, antzeman egiten didala esango nuke, nola ez jakin arren eta berak ezer adierazten ez badit ere, non eta ez dudan zeharkako adierazpentzat hartu nahi gaua ondo igaro ote dudan itaun gizalegezkoa, eta horrek gehitxo dirudien arren, batzuetan hala delakoan nago, hainbestekoa baita emakumeok eragiten didaten ezinegon eta noraeza.
|
|
2019
|
|
|
–esan zion, ahotsean atsekabea, beldur eutsia eta izu bridatua erakutsiz?. Bazekiat zer erresumatatik
|
hatorren
eta zer entzun nahi duan nire ahotik.
|
|
|
Itzelak dira, inondik ere, imajinazioaren ahalmenak, kasu honetan berriz ere ikusi ahal izan den bezala, Raimundo Silva bere gorputza sentitzen hasi zenean, bere gorputzean gertatzen ari zena sentitzen hasi zen, lehen lurrikara geldo baten mugimendua, antzeman ezina ia, gero taupada latz, errepikakor, premiazkoa, Raimundo Silva egonean dago, prozesuari jarraitzen dio begiak ñarrotuta, orrialde ezagun bat gogoratuko balu bezala, eta geldi geldi dago, zain, odolak, harpe bat husten duen marea bailitzan, berriz ere atzera egiten duen arte, poliki poliki, noizbehinka olatuak erasora bidaliz oraindik ere, baina alferrik da, marea jaisten ari da, azken oldarrak dira, azkenerako ez dago ezer, ur hari batzuen jario barea baizik ez, algak harrien gainean pausatzen dira, barreiatuta, karramarro txiki eta izutu batzuek harrien azpian bilatu dute aterpe, hondar bustiaren gainean apenas antzematen diren zantzuak utzi eta gero. Orain, borondatezko baldartasun nagi baten erdian, Raimundo Silvak galdetzen dio bere buruari nondik
|
datozen
eta zer esan nahi duten animaliatxo zantar horiek, ibiltzeko modu bakandu, kezkagarri horrekin, naturak beraiengandik hasi bailuen aldez aurretik susmatzekoa zen nahasmen orokorra, Etorkizunean denok karramarroak izango gara, pentsatu zuen, eta berehala imajinazioak Mogueime soldadua erakutsi zion, estuarioko ertzean, odolez zikinduriko eskuak garbituz eta garai haietako karramarroei so, karramar... Irudia azkar desagertu zen, beste bat etorri zen, pasatzen diren diapositibak bailiren, estuarioan zen berriz ere, baina orain arropa garbitzen ari zen emakume bat zegoen, Raimundo Silvak eta Mogueimek bazekiten nor zen, esan zieten Bonneko alemaniarra zen Henrique zaldun delako horren ohaidea zela, Galizian bahitua gurutzatu batzuk han lehorreratu zirenean urketa egiteko, morroi batek harrapatu zuen, baina bai morroia eta baita morroi horren jauna ere borrokan hil ziren, eta emakumea orain hortik zehar dabil, gutxi gorabehera nahi duenarekin, gutxi gorabehera diogu, baina zuhur betiere, hainbatetan borondatez kontra hartu dutelako, hori egin zuten bi hilik agertu ziren handik egun batzuetara, labankadaka, hiltzailea nor izan zen ez zen argitu, horrenbeste gizon elkartzen direnean saihetsezinak dira nahasketak eta liskarrak, isilean eta fede txarrez zauritu zituztenena kanpamentuan infiltratu ziren mairuen satorren lana izan zitekeela ahaztu gabe.
|