|
2015
|
|
|
Jainkoak bere errukiagatik gorde gaitzala hain gaitz handitik, bizi garen bitartean ez baitago hori baino besterik gaitzaren izen hori merezi lukeenik, betiko gaitzak amaierarik gabekoak dakartzalako. Honetaz ibili behar dugu, ene alabak, beldurrez eta hauxe eskatu behar
|
diogu
Jainkoari geure otoitzetan; izan ere, hiria Berak zaintzen ez badu, alferrik lan egingo dugu, huskeria bera baikara.
|
|
|
Eta beren ahultasun eta gaiztakeriagatik eta beren izaera kaskar eta miserableagatik erortzen badira, ni erori nintzenez, beti gogoan izan dezatela galdu zuten ontasun handia, eta susmoz eta beldurrez ibil daitezela (badute motiborik eta), otoitzera itzultzen ez badira, gero eta txarrago joango baitira. Izan ere, honi esaten diot nik egiazko erortzea, hain ondasun handia lortu zuen bidea gorroto izateari, eta arima hauekin ari naiz hitz egiten; ez dut
|
esaten
Jainkoa irainduko ez dutenik eta bekatuetan eroriko ez direnik, arrazoizkoa izan arren mesede hauek hartzen hasi dena horietatik gordetzea, baina ezerezak gara. Biziki ohartarazten dudana hau da:
|
|
|
Nik neure bihotza altxatu eta zenbait egintza egin arren eta arimarentzat irabazi handia izango zela ikusi arren, gutxirako balio izan zidan, beldurra ez baitzen kentzen eta gerra gogorra zen. Nire aita onaren idatzizko hitz batekin egin nuen topo, san Paulok
|
dioela
Jainkoak ez duela uzten geure indarrez gaindiko tentaldirik izan dezagun. Hark asko arindu zidan bihotza, baina ez zen aski izan; aitzitik, beste egun batean samin handiak hartu ninduen, neure burua hura gabe ikusi nuelako, eta proba honetan ez neukan norengana jo, bakardade handian nintzela iruditzen baitzitzaidan, eta gehiago larritzen ninduen harengan izan ezik honezkero bihotz altxagarririk beste inorengan ez aurkitu izateak, eta hura kanpoan izango zela pentsatzea atsekabe handia izan zen niretzat.
|
|
|
Joan zen astean, Domu Santuko zortziurrenean, idatzi nion berorren aitatasunari zein atsegin izan zitzaidan berorren gutuna, jaso dudan azkena, laburra izan arren. Erromara idazten duela
|
dioenaz
Jainkoak nahi beza arrakasta izatea, eta ez bedi bestelako iritzirik izan.
|
|
|
Izan ere, berorrek dakienez, betiere Jainkoaren zerbitzaria izan bazen ere, orain lurreko gauzez tratatzerik nahi ez zuela zegoen; eta Haren Maiestateaz hitz egingo zioten pertsonekin izan ezik, asper asper eginik geratzen zen, nik askotan kontsolatu beharra izateraino, eta horrela, Sernara joan zen bakardade handiagoa izatearren, eta han hil zen, edota hobeki esan bizitzen hasi zen. Izan ere, nik haren arimaren gauza batzuk idazterik banu, ulertuko luke berorrek zein zor handia
|
dion
Jainkoari hain aita ona eman diolako eta zein beharturik dagoen haren seme bezala bizitzera; baina gutun batean ez dago esan den baino gehiago esaterik; dena dela, kontsola bedi berori eta sinets beza dagoen lekutik gehiago lagun diezaiokeela lurrean egonda baino.
|
|
|
Nik asko begiratzen diodana eta beldurra ematen didana eta berorrek aztertzea eta argi gera dadila nahi nukeena hau da: ea egin daitekeen berak
|
dioena
Jainkoa iraindu gabe eta eskumikuan erori gabe; izan ere, beste horiek diotena egia bada, inola ere ezin du egin berorren aitatasunak; eta Tendillako kondea joanik, eta ez badoa ere, egiten duen kontaketa eginik?, egiaz baimena emango diotela uste dut.
|
|
|
12 Konta biezat nola doan probintziaren eraikitzea ere eta nor egin zuten bikario, eta eman biezazkio goraintziak aita Ebanjelistari, eta
|
esan
Jainkoak abagune onak ematen dizkiola santu izateko, eta eman zehazki haren eta guztien osasunaren berri; eta astirik ez badu, nire Gabrielak idatziko dit.
|
|
|
Hainbestetan izatean zalantza sortzen zait, eta egiazkoak badira ere, zuzenagotzat joko nuke kasu handirik ez egitea eta ez berorren agurgarritasunak eta ez gure aitak ez diezaietela kasu handirik egin, kontra egin baizik; eta egia denean, ez da ezer galtzen hori egiteaz. Hau da, burutik kendu halakoak, eta
|
esan
Jainkoaren bideak direla, batzuk era batera eta besteak bestera eramaten dituela, eta ez dela hori santutasunik handieneko bidea, horixe baita egia.
|
|
|
Egia esan, pena handia ematen badit ere, beste aldetik debozio handia ere bai, hainbeste zitalkeria ikusteak, zein kontuz ibili den berorren aitatasuna badakit-eta. Nik
|
diotsot
Jainkoak benetan maite duela, ene aita, eta ongi ari dela Jauna imitatzen. Poztu bedi, eskatzen diona ematen diolako, hau da, sufrimenduak, Jainkoak hartuko baititu berorren aldetik, zuzena denez.
|
|
|
7 Nik aita bikarioari idatzi diot, ni ama priore izateko dauden eragozpenak adieraziz, komunitatearekin ibili ezina eta gainerakoak; egia esan, ez dit inolako penarik emango munduaren beste alderaino joateak, obedientziagatik bada; alderantziz, zenbat eta nekagarriago izan, poz handiagoa izango nuke, hainbeste zor
|
diodan
Jainko handi honengatik gauzatxoren bat, behintzat, egiteaz; batez ere, uste dut, haren zerbitzu handiagorako dela, obeditzearren soilik egiten denean; izan ere, nire Paulorekin, edozein gauza pozik egiteko nahiko zen, berari poz ematea. Gauza asko esan ditzaket poz ematen zidatenak, baina beldur naiz gutunen kontu honengatik, batez ere arimako gauzetarako.
|
|
|
Harritzeko gauza da, eta horrela harrigarri gertatuko da norbaitek hitz hori dioela nik esatea. Ergela naizela esango dute, ez duela hau esan nahi, esanahi asko dituela, argi dagoela ez
|
diogula
Jainkoari esan behar hitz hau, eta, beraz, ez dela komeni jende ezjakinak gauza hauek irakurtzea. Aitortzen dut nik adiera asko dituela:
|